Friday, 31 Mar 2023

Muziek is een kracht die de hemelse wezens ons hebben gegeven, zegt musicus na het zien van Shen Yun.

SEVILLA, Spanje—Geluidstechnicus en musicus Jose Maria Alonso Hidalgo woonde op 9 maart Shen Yun Performing Arts bij in het Cartuja Centrum en zei dat hij als musicus hield van de mix van westerse en oosterse muziek en “die fusie van het oude en het moderne”.

“Dat was iets nieuws en fris voor mijn oren, en ik denk dat het een grote bijdrage heeft geleverd aan de muziek.”

De heer Hildalgo voelde zich aangetrokken tot de traditionele Chinese instrumenten. “Ik heb nooit de gelegenheid gehad om ze live en direct te horen, ja, als virtuele instrumenten, maar als je het live hoort, is het duidelijk dat het helemaal anders is!”

‘Muziek heeft een ziel’

“Het thema van de harmonie, het harmonische dat elk van de instrumenten kan voortbrengen, hoe het het hele theater vulde: als je het daar niet meemaakt, [of] je bent er niet bij op dat moment, zul je het niet kunnen begrijpen, en zul je niet echt weten wat het uitdrukt en wat de ziel van dat instrument is,” zei hij.

Hij sprak over de kracht van muziek.

“Ik geloof dat muziek een ziel heeft. Muziek is een kracht die de hemelse wezens ons hebben gegeven zodat we, als we verdrietig zijn, vreugde kunnen voelen, dat we, als we omringd zijn door duisternis, het licht kunnen zien, en muziek is een deel van dat licht. Muziek maakt deel uit van die vreugde.”

“Hoe vaak hebben we de gelegenheid gehad wanneer we thuis zijn, of wanneer we rouwen, of een beetje ontmoedigd zijn over dingen die gebeuren, en je zet een liedje op, en het verandert je houding volledig? Het is als al die energie, van al die musici die spelen, die componist die creëert,” zei hij.

Shen Yun, gevestigd in New York, werd in 2006 opgericht door vooraanstaande Chinese artiesten en werd al snel ‘s werelds belangrijkste klassieke Chinese dans- en muziekgezelschap. De missie van Shen Yun is om de traditionele Chinese cultuur nieuw leven in te blazen.

“Ik denk dat muziek een hemelse rol heeft omdat het ons anders niet zou laten voelen wat het ons laat voelen.”

De traditionele cultuur herleven

De heer Hildalgo zei dat hij zich zo voelde toen hij naar het Shen Yun orkest luisterde: “Ja, vooral toen ik begon te luisteren naar deze fusie tussen modern en traditioneel.”

Hij sprak over het belang van het doen herleven van traditionele cultuur zoals Shen Yun doet in deze sociale context. “We leren van onze ouderen. We leren van de geschiedenis. We leren van alles wat andere mensen hebben meegemaakt. En dankzij hen hebben we vandaag de kans om verder te leren. En het in het heden plaatsen, is denk ik zeer belangrijk.”

Hij zei: “Ik denk dat we een beetje terug moeten kijken en al het goede moeten kunnen zien, niet het slechte, maar al het goede dat de mensheid heeft gedaan, en in staat moeten zijn om ze opnieuw te brengen, naar dit moment, in deze tijd.”

Hij zou Shen Yun aanbevelen “aan alle musici als ze iets speciaals in hun leven willen ervaren, als ze die fusie willen ervaren waar we het al die tijd over hebben gehad, helemaal! Kom het zien en horen.”

Hij moedigde iedereen aan om Shen Yun te zien: “Ik denk dat het een show is voor de hele familie. We hebben het over oude en jonge mensen, ik heb mensen gezien die heel oud zijn, die niet eens de trap op konden. We moesten ze helpen om naar boven te gaan. We hebben ook kinderen gezien die luisterden, en iedereen in stilte luisterend naar deze projectie van energie, deze projectie van kracht die de muziek is, die de dans is, die de show zelf is.”

“Ze spreken van Goddelijkheid, ze spreken van Schepper, ze spreken van een hemelse kracht, en ik geloof dat de luisteraar, de toeschouwer, als we het beleven, we het kunnen voelen,” zei hij. “We kunnen die goddelijkheid voelen; we kunnen die kracht voelen.”

“Waarom nemen we niet al het goede, en waarom smelten we niet de hele wereld samen tot één wezen? Ik denk dat deze show zich op die plaats bevindt. Het is erg gefocust op het samenvoegen, op het creëren van één wezen, maar volledig collectief en totaal, in dit geval, globaal.”

“We zijn mannen, we zijn vrouwen, we zijn kinderen, ongeacht het land, ongeacht het beroep, ongeacht hoe we zijn, uiteindelijk zijn we: mannen, vrouwen en kinderen. Bedankt om me dit te laten voelen.”

Verslaggeving door NTD

The Epoch Times is een trotse sponsor van Shen Yun Performing Arts. We hebben verslag van publieksreacties uitgebracht sinds het begin van Shen Yun in 2006.

Gepubliceerd door The Epoch Times ( 11 maart 2023): Music Is a Power That the Celestial Beings Have Given Us, Musician Says After Seeing Shen Yun

Eva Kaili en het corruptieschandaal dat de geloofwaardigheid van het hele Europees Parlement bedreigt

Het Europees Parlement heeft dinsdag Eva Kaili, het Griekse parlementslid dat betrokken is bij een vermeend corruptieschandaal, haar functie als ondervoorzitter ontnomen, als eerste stap in de richting van een noodzakelijk geachte hervorming van de Europese instelling.

Deze sanctie voor “ernstig wangedrag” werd bijna unaniem goedgekeurd door de leden van het Europees Parlement die aanwezig waren in de plenaire vergadering in Straatsburg, met 625 van de 628 uitgebrachte stemmen voor.

In het middelpunt van het schandaal dat de Europese instellingen schokte, was mevrouw Kaili een van de 14 ondervoorzitters van het Parlement.

De socialistische afgevaardigde, die zondag in België in de gevangenis belandde, wordt ervan verdacht door Doha te zijn betaald om de belangen van het emiraat Qatar te verdedigen, dat momenteel het wereldkampioenschap voetbal organiseert. Drie andere mensen zijn in het onderzoek aangehouden door een Belgische onderzoeksrechter.

Qatar heeft de beschuldigingen krachtig ontkend, maar een gerechtelijke bron bevestigde tegenover AFP dat het land inderdaad door Belgische onderzoekers wordt verdacht.

 

De advocaat van Eva Kaili, Michalis Dimitrakopoulos, zei dat zij geen “steekpenningen van Qatar” had aangenomen. Maar in haar flat in de Belgische hoofdstad werden volgens dezelfde gerechtelijke bron zakken met 150.000 euro aan bankbiljetten gevonden. Haar vader werd ook op heterdaad betrapt met een koffer met 750.000 euro in contanten.

Tot slot werd 600.000 euro in beslag genomen uit het huis van Pier-Antonio Panzeri, een voormalig Italiaans socialistisch lid van het Europees Parlement die nu aan het hoofd staat van een NGO in Brussel.

“De religie van de mensenrechten eindigt wanneer de koffers met geld worden gevonden.”

De politie heeft maandag ook de gebouwen van het Europees Parlement in Brussel geïnspecteerd om gegevens van parlementaire medewerkers in beslag te nemen. Ook in Straatsburg werden verschillende kantoren verzegeld.

Het schandaal bedreigt de geloofwaardigheid van het gehele Europees Parlement, die vaak het voortouw neemt bij het aan de kaak stellen van corrupte praktijken in bepaalde landen, zoals het Hongarije van Viktor Orban.

“De religie van de mensenrechten stopt wanneer de geldzakken worden gevonden,” zei de Franse Europarlementariër Jordan Bardella. “Terwijl de Europese Unie zich (…) heeft opgeworpen als moraliserende rechter van alle regimes in de wereld, zou zij hier op het hoogste niveau gecorrumpeerd zijn door het geld van een islamitische staat,” zei hij tijdens een debat in Straatsburg.

EU-normen “moeten altijd de hoogste zijn. Dat is wat we van anderen verwachten en dat moeten we ook van onszelf eisen”, aldus commissaris voor Binnenlandse Zaken Ylva Johansson, die benadrukte dat het nu tijd is om “het vertrouwen te herstellen”.

Grondige hervormingen

Omwille van het klimaat van wantrouwen waarin alle Europese instellingen verkeren, wilde de Griekse Margaritis Schinas, vice-voorzitter van de Europese Commissie, die door de Griekse pers werd bekritiseerd voor zijn reis naar het wereldkampioenschap voetbal in Qatar, zich rechtvaardigen.

“Dit was het eerste post-pandemische wereldevenement, en Europa kon niet ontbreken”, zei hij. Beschuldigd van het innemen van gunstige standpunten over de arbeidswetgeving van Qatar, zei hij dat hij slechts de standpunten van het uitvoerend orgaan van de EU had overgenomen.

Het Europees Parlement heeft aangekondigd dat het “interne hervormingen zal doorvoeren om ervoor te zorgen dat de transparantie en de verantwoordingsplicht worden verhoogd”. Dit omvat “verstrenging van de regels van het Parlement inzake de toegang tot zijn gebouwen en vergaderingen” en meer transparantie en controle op “de financiering van organisaties en personen” die dergelijke toegang krijgen.

Verscheidene parlementsleden wilden vooruitgang zien op het voorstel van de Europese Commissie voor “een onafhankelijke dienst” voor ethische kwesties in de EU-instellingen.

De voorzitter van de Sociaal-Democraten (S&D) Iratxe Garcia Perez kondigde aan dat haar fractie, waartoe mevrouw Kaili behoort, had besloten om “een civiele zaak aan te spannen” in een toekomstig proces.

Ze hoopte dat Qatar ter verantwoording zou worden geroepen. “Als blijkt dat dit land heeft geprobeerd de Europese democratie te ondermijnen, moeten er sancties komen”, zei ze.

Als voormalige tv-presentatrice is de 44-jarige Eva Kaili sinds 2014 lid van het Europees Parlement. Ze was de afgelopen dagen al geroyeerd uit de Griekse Socialistische Partij (Pasok-Kinal), waarvan zij een omstreden figuur was, en uit de S&D-fractie. Haar tegoeden zijn bevroren door de Griekse antiwitwasautoriteiten.

Of zij in hechtenis blijft, zoals de drie andere personen die in hechtenis zitten, waaronder Pier-Antonio Panzeri en Francesco Giorgi, de partner van mevrouw Kaili, zal woensdag door de Belgische justitie worden onderzocht.

Gepubliceerd door The Epoch Times (datum): Eva Kaili : le scandale de corruption qui menace la crédibilité de tout le Parlement européen

The Epoch Times lanceert ‘Hongkong & de wereld’-website

Hongkong is een plaats vol wonderen, een beroemde internationale stad op een kleine plaats, met meer dan 7 miljoen trotse Hongkongers die hard werken in dit gezegende land dat vrij is van natuurrampen, en een welvarende samenleving creëren met een samensmelting van Chinese en westerse culturen.

Helaas heeft de CCP haar belofte verraden. De Chinese Nationale Veiligheidswet domineert het bestuur van Hongkong en schendt het beginsel van “één land, twee systemen”. Het maatschappelijk middenveld stortte in en de persvrijheid verdween. Honderdduizenden Hongkongers trokken naar het buitenland om een nieuw leven te vinden; maar nog veel meer bleven thuis, nog steeds vasthoudend aan hun overtuigingen en wachtend op de dageraad.

Hongkong heeft wereldwijde aandacht nodig. Wij creëren en wijden de website “Hongkong & de Wereld” (世界的香港) aan nieuws over Hongkong en Hongkongers, in de hoop deze kostbare en ooit schitterende parel van de wereld te behoeden voor het zinken.

Als economisch en financieel centrum van de wereld heeft Hongkong een van de meest vrije economieën met zijn onafhankelijke rechtspraak, lage belastingtarieven, professionele talenten en vrijhandelssysteem. Dit Aziatische financiële centrum stond 25 jaar lang, tot 2021, bovenaan de index voor economische vrijheid van de Heritage Foundation. Het werd meerdere malen gekroond tot ‘s werelds meest concurrerende economie door het International Institute for Management Development (IMD), gevestigd in Lausanne, Zwitserland.

Hongkong is ook lid van ongeveer 50 internationale organisaties, waaronder de Asia-Pacific Economic Cooperation (APEC) en de Wereldhandelsorganisatie.

In 2021 werd Hongkong uitgesloten van de Index of Economic Freedom van de Heritage Foundation omdat het economisch beleid “vanuit Peking wordt gecontroleerd”, aldus de Heritage Foundation. In de eerste vijf maanden van dit jaar bereikte de fondsenwerving voor beursintroducties in Hongkong een nieuw dieptepunt in twaalf jaar. Bijna de helft van de Europese bedrijven in Hongkong is van plan hun activiteiten en personeel geheel of gedeeltelijk buiten de stad te vestigen, aldus een rapport van IFC Media, dat zich baseert op een enquête van de Europese Kamer van Koophandel in Hongkong. De wereldstad van Azië verliest zijn professionals en buitenlands kapitaal; de aantrekkingskracht van het belangrijkste financiële centrum van Azië is tanende.

Hongkong, een internationaal transport- en logistiek knooppunt, geniet van zijn imago van transportcentrum van wereldklasse met de internationale luchthaven van Hongkong, containerhavens en cruiseterminals. Hongkong was de eerste keuze voor de regionale kantoren en hoofdkantoren van vele grote bedrijven in de wereld. Het was ook het trefpunt voor vele internationale evenementen en speelde een actieve en belangrijke rol op het wereldtoneel.

Het huidige Hongkong heeft zijn spilfunctie verder verloren door het strikte dynamische “zero-COVID” beleid van het communistische China.

Hong Kong, het juridisch centrum op internationaal niveau en in Azië en de Stille Oceaan, is het enige rechtsgebied met gewoonterecht binnen China. Het onafhankelijke rechtssysteem en de niet-permanente rechters van het hof van laatste beroep uit verschillende landen genoten een goede reputatie en werden hoog gewaardeerd in de internationale juridische gemeenschap. De rechtbanken waren gewend hun rechterlijke macht zonder inmenging uit te oefenen.

Sinds de anti-uitleveringswetbeweging in 2019 onder miljoenen Hongkongers uitbrak, heeft de regering van Hongkong meer dan 10 000 Hongkongers, waaronder middelbare scholieren, in hechtenis genomen. Het is de norm geworden dat pro-democratie en demonstranten zonder proces worden opgesloten. Er zijn nu 1.014 politieke gevangenen in Hongkong, een exponentiële toename in drie jaar sinds het begin van de massale protesten op 9 juni 2019. Op dat moment waren er slechts een handvol politieke gevangenen. Volgens een nieuw rapport van de HKDC (Hong Kong Democracy Council) “heeft Hong Kong een van de snelst groeiende populaties politieke gevangenen ter wereld, rivaliserend met Wit-Rusland, Birma en Cuba,” aldus het rapport. Het ontslag van een Australische rechter en twee Britse rechters bij het Hooggerechtshof van Hongkong is een signaal van wantrouwen ten aanzien van de onpartijdigheid van de rechterlijke macht in de stad.

Hongkong was ooit een informatiecentrum met goed ontwikkelde communicatiemiddelen en een vrije informatiestroom, en genoot een hoge mate van persvrijheid. De media-industrie bloeide met bekroonde journalisten en bracht gediversifieerd nieuws. Volgens de World Press Freedom Index, die 180 landen en regio’s in de wereld telt, is de rangschikking van Hongkong gedaald van de 18de plaats in 2002 tot de 148ste plaats in 2022, en bevindt het zich nu tussen de Filipijnen en Turkije. De grootste pro-democratische krant van Hongkong, Apple Daily, en de populaire nieuwswebsite Stand News werden gedwongen te sluiten. Kleinschalige mediakanalen sloten vrijwillig vanwege juridische risico’s, en journalisten werden gearresteerd wegens misdaden tegen de nationale veiligheid. De CCP onderdrukt onafhankelijke culturele organisaties, smoort hun overlevings- en ontwikkelingsruimte in de kiem en monopoliseert het culturele discours in Hongkong.

Hongkong is een uitwisselingscentrum van Chinese en Westerse culturen. De wereld moet zich Hongkong herinneren en er hoop op blijven koesteren – een unieke rijkdom aan tradities die de traditionele Chinese cultuur en geest heeft behouden, die niet door de CCP is vernietigd en bezoedeld, en die de universele waarden van het Westen in zich opneemt.

Hongkong, een naam die ooit werd bewonderd en gekoesterd, bungelt nu in wanhoop. De geschiedenis en de voordelen waar de bevolking van Hongkong trots op was, zijn van de ene dag op de andere verdwenen, samen met het “één land, twee systemen”-beleid, nadat de CCP de gezamenlijke Chinees-Britse verklaring had geschonden door met geweld de “Hongkongse nationale veiligheidswet” uit te vaardigen en over te gaan tot een alomvattend en rechtstreeks bestuur van Hongkong.

In deze moeilijke omstandigheden zijn ten minste 110.000 Hongkongers naar het Verenigd Koninkrijk geëmigreerd nadat de Britse regering het British National (Overseas) (BNO) paspoortprogramma had gelanceerd. De netto-emigratie van 1 juli 2020 tot 2 april 2022 bedroeg maar liefst 325.497. Gelukkig blijven de Hongkongers waardig waar ze ook heengaan. Terwijl ze in harmonie leven met de lokale bevolking, zetten veel Hongkongers zich nog steeds in voor de democratie en vrijheid van Hongkong.

Hongkong, de Parel van het Oosten en een van de Vier Kleine Draken van Azië, mag niet worden gereduceerd tot een van de steden onder het directe totalitaire bewind van de Chinese Communistische Partij. De unieke betekenis van het behoren tot Hong Kong moet behouden blijven, voordat het volledig verdwijnt op het internationale toneel. De bevolking van Hongkong moet de wereldrijkdom die zij heeft ontwikkeld beschermen en aandacht schenken aan de Hongkongse bevolking in binnen- en buitenland.

Hongkong behoort tot de wereld met zijn kernwaarden die het heeft geërfd van een combinatie van Chinese en westerse culturen. Het is op deze basis dat wij deze webpagina hebben gecreëerd:
https://theepochtimes.com/c-hong-kong-the-world

In deze bijzondere periode hopen wij dat alle landen in de wereld Hongkong zullen blijven helpen totdat Hongkong zijn pracht en praal hervindt. Wij hopen ook dat journalisten en mensen in Hongkong met deze aspiratie ons zullen steunen in dit grootse streven.

Hongkong maakt de moeilijkste tijd in de geschiedenis door. *”Wat is deze pijn in de wind en de regen? Wees maar niet bang. We hebben tenminste nog dromen.” Omwille van de volgende generatie, gaat het “Hong Kong van de wereld” verder overzee. Laten we samen Hong Kong opnemen.

*Nota: De tekst van een Taiwanees liedje van zanger Zheng Zhi-Hua.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (10 juni 2022): The Epoch Times Launches ‘Hong Kong & the World’ Website

Marilyn Yang, winnares van goud: ‘Ik heb een grotere verantwoordelijkheid om deze cultuur opnieuw te doen herleven’

Marilyn Yang van Shen Yun Performing Arts behaalde goud in de 9e NTD internationale klassieke Chinese danscompetitie, die plaatsvond van 2 tot 5 september in de staat New York.

“Dit is iets dat me alleen maar kan motiveren om harder te werken in mijn vak”, zei ze. “In dans bestaat er niet zoiets als ‘perfect’ of ‘je hebt je limiet bereikt’.”

“Wat komt met het winnen van goud is de verantwoordelijkheid om het nog beter te doen en de hoogste kunstvorm te brengen die ik kan … om dit verloren erfgoed terug te brengen naar mensen over de hele wereld”, zei ze.

De wedstrijd voor klassieke Chinese dans maakt deel uit van een reeks internationale culturele en kunstevenementen ter bevordering van de traditionele cultuur. In China is deze cultuur de afgelopen decennia bijna volledig vernietigd door de Chinese Communistische Partij. De evenementen worden georganiseerd door NTD.

“Ik heb het gevoel dat ik na het winnen een grotere verantwoordelijkheid heb om deze cultuur te doen herleven”, zei ze. Shen Yun heeft de kunstvorm van klassieke Chinese dans over de hele wereld bekend gemaakt en haar missie om 5.000 jaar goddelijk geïnspireerde cultuur te doen herleven ligt Yang na aan het hart.

Dansen is zeker niet iets makkelijks, je moet hard trainen. Ik denk dat het belangrijk is om een nederig hart te houden en te kijken hoe je kunt verbeteren.

– Marilyn Yang

“Dansen is zeker niet iets makkelijks, je moet hard trainen. Ik denk dat het belangrijk is om een nederig hart te houden en te kijken hoe je kunt verbeteren”, zei ze.

De wedstrijd was een uitgelezen kans om dat te doen, omdat ze kon kijken en leren van meer dan 100 andere dansers.

“Hoe professioneel iemand ook lijkt, hij kan altijd iets leren van iemand die ergens nieuw in is en hij kan leren van de mensen om hem heen“, zei ze.

“Ik leerde meer over mezelf door het choreograferen te verkennen en ik onderzocht meer karakters en dingen die ik niet gewend ben”, zei Yang. “Deze keer voor de danscompetitie heb ik echt geleerd hoe ik mezelf kan pushen en barrières kan doorbreken waarvan ik dacht begrensd door te zijn. Ik denk dat het me zal helpen op mijn toekomstige pad in de danswereld.”

Met verslaggeving door NTDTV.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (13 september 2021): Gold Winner Marilyn Yang: ‘I Have a Bigger Responsibility to Revive This Culture’

Inspiratie voor kunst en design van wereldklasse: Het Victoria en Albert Museum in Londen

Het Victoria and Albert Museum, algemeen bekend als het V&A, was het eerste gebouw dat werd gerealiseerd in het kader van de visie van Prins Albert om een nieuw cultureel district in Londen te creëren, gewijd aan de bevordering van kunst en wetenschappelijk onderwijs en om de Britse industrie op de internationale markt te promoten.

Het doel van het museum was “ontwerpers, fabrikanten en het publiek te onderrichten in kunst en design”, aldus de website van het museum.

Hoewel het museum in 1852 werd opgericht, verhuisde het pas in 1857 naar South Kensington, een gebied in West-Londen dat was uitgekozen om het culturele district van de stad te worden. En pas tientallen jaren later, na verschillende museumnamen, werd het museum het Victoria en Albert Museum.

In het gebied bevinden zich nu het Natural History Museum, het Science Museum, de Royal Albert Hall en het Imperial College London, om er maar een paar te noemen.

De architectuur

Het V&A beslaat een reeks gebouwen verspreid over 4,8 hectare terrein en omvat 11 km aan galerieruimte.

De gebouwen in de John Madejski Garden zijn geïnspireerd op de Italiaanse renaissance-architectuur en bestaan uit baksteen, mozaïek en terracotta. De eerste werd in 1857 gebouwd, de laatste was bijna 50 jaar later klaar.

in 1891 werd een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerpen van een uitbreiding van het museum die het aanzien van de bestaande gebouwen zou verenigen. Het winnende ontwerp van architect Ashton Webb is een mengeling van voornamelijk renaissance- en middeleeuwse architectuur. Het gebouw, opgetrokken in rode baksteen en Portland-steen, is maar liefst 218 meter lang.

Op de Romaanse poort, boven een standbeeld van Prins Albert, staat een citaat van de kunstenaar Sir Joshua Reynolds dat luidt: “De voortreffelijkheid van elke kunst moet liggen in de volledige verwezenlijking van haar doel.”

Reynolds’ citaat in aanmerking genomen, hebben de kunstenaars, architecten en ambachtslieden die het V&A-museum hebben opgericht, de visie van de prins om kunst te promoten en de Britse industrie te bevorderen, prachtig vervuld. Het gebouw heeft zijn doel volledig bereikt.

Voor meer informatie over het Victoria en Albert Museum, bezoek VAM.ac.uk

Het museumgebouw aan Cromwell Road is ontworpen door architect Ashton Webb, die later ook de gevel van Buckingham Palace zou ontwerpen. (Victoria en Albert Museum, Londen)
De hoofdingang van het Victoria en Albert Museum in Romaanse stijl in Londen. Een standbeeld van Prins Albert staat in het midden van de twee deuren en een standbeeld van zijn vrouw, Koningin Victoria, staat boven de boog. (Victoria en Albert Museum, Londen)
De John Madejski Garden, in het hart van het museum, werd in 2015 ontworpen, maar het Lecture Theater Block (C) en de galerijgebouwen aan weerszijden werden op verschillende tijdstippen aan het eind van de 19e eeuw gebouwd. Het grote centrale gebouw was ooit de hoofdingang van het museum. (Victoria en Albert Museum, Londen)
Bezoekers betreden de Sackler Courtyard van het museum via het Ashton Webb Screen, een boog en zuilengalerij die ooit de Victoriaanse ketels van het museum verborgen hielden. (Victoria en Albert Museum, Londen)
Sculpturale reliëfs op de keramische trap werden met lood geglazuurd in de Della-Robbia stijl, geïnspireerd door de Italiaanse Renaissance beeldhouwer Luca della Robbia die een speciale tin-glazuur techniek ontwikkelde. (Victoria en Albert Museum, Londen)
In het museum demonstreert een keramische trap een vooruitstrevend ontwerp waarbij geschilderde panelen op zeshoekige tegels werden gebakken, zodat ze gemakkelijker de rondingen van het plafond konden bedekken. (Victoria en Albert Museum, Londen)

Origineel gepubliceerd op The Epoch Times (7 juni 2021) : Inspiring World-Class Art and Design: The Victoria and Albert Museum in London

 

 

De patriottische kunst van de Arc de Triomphe, Parijs

In 1805 beloofde Napoléon Bonaparte “triomfbogen” aan zijn troepen nadat ze de Slag bij Austerlitz hadden gewonnen.

De eerste boog waartoe hij opdracht gaf was de Arc de Triomphe de l’Étoile (de Triomfboog van de Ster) in Parijs, algemeen bekend als de Arc de Triomphe, en de bouw begon op 15 augustus 1806, Bonaparte’s verjaardag. 

Als groot bewonderaar van de schone kunsten uit de oudheid, gaf Bonaparte architect Jean-François-Thérèse Chalgrin de opdracht naar de klassieke architectuur te kijken voor inspiratie. Chalgrin inspireerde zich op de Boog van Titus (A.D. 81) in Rome voor zijn ontwerp, hoewel de Arc de Triomphe geen zuilen heeft.

De neoclassicistische boog van 50 meter toont scènes uit het dynastieke leven en ook gevechtsscènes, wat afwijkt van de klassieke traditie van triomfbogen die alleen militaire overwinningen afbeelden. 

De oostgevel kijkt uit op de Champs-Élysées, die in de tijd van Bonaparte uitkeken op de Tuileries, het koninklijk paleis en vervolgens het keizerlijk paleis. (Het paleis werd in 1871 tijdens de Parijse Commune verwoest.) Een fries loopt rond de boog, dicht bij de top. De oostelijke gevelfries toont Franse troepen bij hun vertrek voor nieuwe veldtochten, en de westelijke gevel toont de troepen bij hun terugkeer.

Aan de voet van elk van de vier pijlers van de boog staat een beeldengroep op een sokkel. Elk beeldhouwwerk toont een historische scène. Het beroemdste is het “Vertrek van de vrijwilligers van 1792” van François Rude, beter bekend als “La Marseillaise”, dat ook de naam is van het Franse volkslied. 

Koning Louis-Philippe droeg de boog in 1836 op aan de legers van de Republiek en het Keizerrijk.

Het gebogen plafond van de boog, een intrados genoemd, is bedekt met rozen. (Alvesgaspar/CC BY-SA 3.0)
Het “Vertrek van de Vrijwilligers van 1792” door François Rude stelt het vertrek voor van 200.000 Fransen om hun republiek te verdedigen. De vrijwilligers, gewone Fransen, worden in het beeldhouwwerk naakt of in burgerkleding voorgesteld, respectievelijk jong en oud, verenigd in hun bereidheid om voor hun land te vechten. De gevleugelde vrouw in het tafereel is de Génie de la Liberté, die de mannen aanzet tot de strijd. (Publiek Domein)
De “Triomf van Napoleon” van Jean-Pierre Cortot viert het Verdrag van Wenen van 1810. In dit beeld draagt Bonaparte klassieke gewaden en staat hij trots in het midden. Victoria, de Genie van de Overwinning op de dood, houdt een lauwerkroon boven zijn hoofd; in haar andere hand is een palmtak. Boven hen zweeft de gevleugelde Genie van de Roem, die met haar trompet de overwinning van Bonaparte aankondigt, een motief dat in de oudheid niet voorkwam maar in de Renaissance opkwam. In haar andere hand houdt Roem een strijdknots met daarop de keizerlijke adelaar, die Bonaparte’s bataljons in de strijd zouden hebben gedragen. (Publiek Domein)
Een detail op de rechter borstwering toont het Genie van de Vrijheid. (Publiek domein)
Het “Verzet van 1814” van Antoine Étex herdenkt de Franse soldaten die vochten in de oorlog van de Zesde Coalitie (maart 1813-mei 1814). (Publiek domein)
De “Vrede van 1815” van Antoine Étex vertegenwoordigt het einde van de Napoleontische oorlogen, toen het tweede Verdrag van Parijs werd ondertekend tussen Frankrijk en de geallieerden, op 20 november 1815. Het hoogreliëf beeldhouwwerk is de laatste van de vier grote sculpturale groepen die historische scènes uitbeelden op de pijlers van de boog. (Publiek domein)
Een detail op de linker borstwering toont het Genie van de Roem. (Publiek domein)

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (20 juni 2021): The Patriotic Art of the Arc de Triomphe, Paris

De koninklijke kapel van Château de Versailles: een goddelijk baken geschikt voor een zonnekoning

De Koninklijke Kapel van Versailles heeft na een drie jaar durende restauratie haar grandeur teruggevonden.

In de 17e eeuw gaf de Zonnekoning, Lodewijk XIV, persoonlijk leiding aan de bouw van deze grootse kapel. Daarmee legde hij een verbinding tussen de hemel, de Franse monarchie en dus het Franse volk voor de komende generaties.

In 1687 begon de architect van de koning, Jules Hardouin-Mansart, met de bouw van de kapel. Na zijn dood werd het gebouw in 1710 voltooid door zijn zwager, de architect Robert de Cotte.

De kapel is hoger dan de omringende paleisgebouwen en herinnert iedereen eraan dat het goddelijke ook de koning regeert.

De hoofdmuren, versierd met Korinthische pilasters (architectonische gevelelementen die op zuilen lijken), vormen het lichaam van het gebouw en ondersteunen de bovenverdieping, die wordt omzoomd door een balustrade en 30 standbeelden. Zestien verschillende beeldhouwers maakten deze beelden, die christelijke figuren of allegorieën van christelijke deugden uitbeelden – allemaal om de mens te inspireren.

Achter de standbeelden staan gotische steunberen, bekroond met eeuwige fakkels, die naar de hemel toe omhoog buigen. De steunberen ondersteunen het steile leien dak dat typisch is voor de Franse architectuur. En vleugjes bladgoud accentueren het sierlijke loodwerk op het dak van de kapel.

Het zonlicht valt de kapel binnen door grote ramen in gotische stijl, een combinatie van helder en gebrandschilderd glas.

Binnenin de kapel trekken de zachte verticale lijnen van de bogen en zuilen zachtjes de aandacht. De aandacht wordt geleid van de vloer van de kapel via de zuilen op de tussenverdieping naar het spectaculaire gewelf dat bedekt is met schilderingen die de Heilige Drie-eenheid voorstellen.

Voor meer informatie over de restauratie van de Koninklijke Kapel van het kasteel van Versailles kunt u terecht op ChateauVersailles.fr

Binnen in de pas gerestaureerde Koninklijke Kapel in het Château de Versailles op 20 april 2021. De restauratie begon in de herfst van 2017. (Pascal Le Segretain/Getty Images)
De Koninklijke Kapel vóór de drie jaar durende restauratie. (Didier Saulnier/Château de Versailles)
De pas gerestaureerde Koninklijke Kapel van Versailles. De kapel is hoger dan de omringende gebouwen om het belang van de kerk en de goddelijke heerschappij van de koning te benadrukken. Het met goud afgezette dak glinstert als ware het de kroon van Versailles en van Frankrijk. (Christian Milet/Château de Versailles)
Ambachtslieden vergulden het sierlijke loodwerk terug in zijn oorspronkelijke staat. (Didier Saulnier/Château de Versailles)
“Een kunstenaar verguldt aandachtig de loden beelden in het kader van het restauratieproject van de Koninklijke Kapel. (Thomas Garnier/Château de Versailles)
De zuidkant van de gerestaureerde kapel. Bovenaan zijn eeuwige fakkels te zien, en daaronder beelden: Christelijke figuren en allegorieën van Christelijke deugden. (Thomas Garnier/Château de Versailles)
Gerestaureerde beelden van de H. Gregorius de Grote (L) en de H. Ambrosius. (Thomas Garnier/Château de Versailles)
Een steenhouwer herstelt het steenwerk in zijn oude glorie. (Didier Saulnier/Château de Versailles)
Het harmonieuze interieur van de Koninklijke Kapel wordt gevormd door een combinatie van zuilengalerijen en de vele ramen die de gewijde ruimte vullen met een bijna hemels licht. (Thomas Garnier/Château de Versailles)
Een detail van de sierlijke vergulding in de Koninklijke Kapel. (Pascal Le Segretain/Getty Images)
De duif die de Heilige Drievuldigheid voorstelt en de gouden Fleur d’Lis van de Franse monarchie zijn enkele van de rijke motieven die te zien zijn in de gebrandschilderde ramen van de Koninklijke Kapel om eraan te herinneren dat het recht om te heersen een geschenk is van God. (Didier Saulnier/Château de Versailles)
Een detail van een van de elegante glas-in-loodramen, omgeven door prachtige gouden fresco’s. (Didier Saulnier/Château de Versailles)
De koning en zijn familie zaten in het midden van de bovenverdieping van de kapel, terwijl de hofdames in de zijgalerijen zaten. De rest van het hof en het publiek zaten in het schip beneden. (Thomas Garnier/Château de Versailles)
Colonnades van Korinthische zuilen strekken zich uit tot aan het prachtige beschilderde plafond dat de Heilige Drievuldigheid voorstelt. In het midden is “God de Vader in Zijn Glorie” door Antoine Coypel, in de apsis is “De Verrijzenis” door Charles de La Fosse, en boven de Koninklijke Galerij is “De Neerdaling van de Heilige Geest” door Jean Jouvenet. (Thomas Garnier/Château de Versailles)

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (16 mei 2021): The Royal Chapel at Château de Versailles: A Divine Beacon Fit for a Sun King