ERIC LOUW

De VN-conferentie over klimaatverandering in Glasgow (COP26) is goed nieuws voor corrupte regeringen in de ontwikkelingslanden, omdat het ernaar uitziet dat ze enorme sommen geld in handen zullen krijgen.

Dambisa Moyo, een in Zambia geboren econome, waarschuwt het Westen al lang tegen het sturen van hulp naar Afrika vanwege de corruptie die het veroorzaakt.

In haar boek “Dead Aid” legde Moyo uit hoe buitenlandse hulp in de ontwikkelingslanden tot verschrikkelijke resultaten leidt, zoals economische luiheid, een cultuur van afhankelijkheid en welig tierende corruptie. Zij betoogde dat hulp Afrika doodde.

Waarschuwingen van Moyo, en anderen, hebben geholpen om de stromen van buitenlandse hulp naar derde wereld regeringen waarvan bekend is dat het kleptocratieën zijn, te verminderen. Maar dat heeft er alleen maar toe geleid dat corrupte regeringen harder moeten werken om het Westen zover te krijgen dat ze hen geld sturen.

Hoe hebben zij dit gedaan? De meest gebruikte methode is het spelen van de schuld- of slachtofferkaart.

De schuldkaart vertelt de Westerlingen dat zij zich schuldig moeten voelen omdat de Europese keizerrijken en het kolonialisme de derde wereld zouden hebben uitgebuit. Maar helaas heeft Links deze antikoloniale mythologie zo wijd verbreid dat het bijna onmogelijk is geworden een zinnige discussie te voeren over het tijdperk van het imperialisme.

De slachtofferkaart vertelt Westerlingen dat de derde wereld vol arme en hongerende mensen zit omdat villaine Westerse kapitalisten hen uitbuiten. Helaas is deze socialistische mythe aan veel goedbedoelende maar naïeve liberalen verkocht via journalisten en beroemdheden, of door het vertonen van hartverscheurende en sensatiebeluste televisiebeelden.

Aangezien goedbedoelende liberalen geen persoonlijke ervaring hebben met de derde wereld, hebben zij geen realiteit waaraan zij de mythes kunnen afmeten die hun door linkse media en opvoeders worden voorgeschoteld.

Het uitspelen van de schuld- en slachtofferkaarten is ook routinematig gebruikt door leiders van multilaterale organisaties als de V.N. en de WHO.

Meer recentelijk hebben we ook gezien hoe leiders van derdewereldlanden in toenemende mate gebruik maken van China’s Belt and Road-initiatief om de kraan van de buitenlandse hulp weer open te draaien. In de huidige versie van grootmachtconcurrentie hebben westerse landen hulp verschaft om te proberen ontwikkelingslanden ervan te weerhouden zich bij China aan te sluiten.

Jammer genoeg is de kans groot dat dit soort hulp tot corruptie leidt — net als tijdens de Koude Oorlog.

Maar nu worden we geconfronteerd met een nieuwe explosie van corruptie in de derde wereld, deze keer veroorzaakt door de manier waarop de Groenen met succes het beleid van klimaatverandering hebben gemobiliseerd. Als de regeringen in Afrika en Azië hun zin krijgen, zal de klimaatconferentie van Glasgow enorme sommen geld in hun handen storten.

Met de top van Glasgow in het achterhoofd heeft de Zuid-Afrikaanse regering (die bekend staat om haar corruptie) beloofd verder te gaan dan haar doelstellingen voor broeikasgassen in Parijs.

Maar er zit een addertje onder het gras — net als andere elites in de derde wereld verwacht Zuid-Afrika dat de belastingbetalers in het Westen hen betalen om hun doelstellingen te verwezenlijken.

De Zuid-Afrikaanse regering, een bekend kleptocratisch regime, vraagt de ontwikkelde wereld dus schaamteloos om 269 miljard dollar om de voorgestelde decarbonisatieprojecten te bekostigen. In het Zuid-Afrikaanse document dat bij de VN is ingediend, staat dat “aanzienlijke multilaterale steun” nodig is voor maatregelen zoals “een zeer ambitieus investeringsplan voor de energiesector”.

De fondsen van Glasgow zullen dus worden gebruikt om het kapotte Zuid-Afrikaanse elektriciteitsvoorzieningssysteem Eskom te repareren, plus het rampzalige schuldaflossingsprobleem van het land dat is ontstaan door de corruptie en het wanbeheer van Eskom. Eskom is sinds 2007 niet in staat het land van voldoende elektriciteit te voorzien.

Bovendien is de oplossing van de energiecrisis door de bouw van gigantische nieuwe elektriciteitscentrales in Medupi en Kusile mislukt als gevolg van corruptie, plundering en incompetentie bij de planning. De Glasgowfondsen zouden al deze problemen kunnen oplossen, maar zouden ook nieuwe kansen op corruptie bieden.

In feite komt de ontwikkelingswereld weer met een neo-socialistische regeling voor de overdracht van rijkdom, maar dan in de vorm van het redden van de planeet tegen de klimaatverandering.

Maar de ontwikkelingslanden zeggen dat ze alleen zullen helpen de planeet te redden op voorwaarde dat de westerse regeringen hen helpen hun Glasgow-beloften na te komen door miljarden (zo niet triljoenen) dollars van de westerse belastingbetalers over te hevelen naar de elites van de ontwikkelingslanden, zodat die de overdreven doelstellingen kunnen halen.

Hierbij doen zich twee problemen voor. Ten eerste heeft de ontwikkelingswereld een staat van dienst op het gebied van slecht bestuur, hetgeen betekent dat deze regeringen zelden in staat zijn beloften of doelstellingen na te komen. Erger nog, de elites van de ontwikkelingslanden besteden het geld dat zij aan buitenlandse hulp ontvangen meestal om zichzelf te verrijken in plaats van de beoogde projecten daadwerkelijk te bouwen.

Het ziet er dus naar uit dat de VN-klimaatconferentie in Glasgow het zoveelste mechanisme wordt om de corrupte grabbelton te voeden die de elites van de derde wereld al decennialang leiden. In plaats van groene decarbonisatieprojecten te financieren, zal de overdracht van rijkdom uit Glasgow eerder eindigen in de aanschaf van vierwielaandrijving voor de kinderen van de elites van de derde wereld.

Om te begrijpen wat er waarschijnlijk zal gebeuren met de 269 miljard dollar voor klimaatveranderingsprojecten waar de Zuid-Afrikanen om hebben gevraagd, hoeven we alleen maar te kijken naar wat er is gebeurd met hun 4,3 miljard dollar aan COVID-19-hulpfondsen van het IMF. Alleen al één corrupte minister was betrokken bij COVID-19-fraude ter waarde van 10 miljoen dollar, terwijl andere politici en handlangers van het Afrikaans Nationaal Congres nog eens 700 miljoen dollar uit de PPE-fondsen roofden.

Als de Zuid-Afrikaanse elite al bereid was om te stelen van fondsen die bedoeld waren om levens te redden door een gezondheidszorgsysteem te herstellen dat door COVID-19 in duigen was gevallen, stel je dan eens voor wat ze zouden doen met hulp op het gebied van klimaatverandering (waar geen levens op het spel staan).

Door elites uit de derde wereld met een bedelkom in de hand samen te brengen met Westerse groenen die bereid zijn om te worden uitgebuit, lijkt de VN-top over klimaatverandering bijna zeker een bonanza op te leveren voor al die corrupte elites die een geschiedenis hebben van het beheren van gouden postjes.

Maar dit roept nog steeds de vraag op: zullen westerse regeringen het ooit leren?

De standpunten in dit artikel zijn de mening van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van The Epoch Times.