MARIA HAN

Hua Tuo was een Chinese arts die beschouwd werd als een onsterfelijke – zowel vanwege zijn jeugdige verschijning op hoge leeftijd als vanwege de magische diagnoses en behandelingen die hij uitvoerde.

Hij zou een tumor in de hersenen van de krijgsheer Cao Cao hebben gediagnosticeerd in de 2e eeuw, lang voordat er CT-scanners waren. Hua Tuo zei dat hij Cao Cao kon opereren om de tumor te verwijderen, maar Cao Cao liet hem doden omdat hij dacht dat Hua Tuo hem wilde vermoorden.

“Cao Cao ontbood hem om als zijn persoonlijke arts te dienen en werd ofwel woedend over Hua Tuo’s aarzeling om later terug te komen om meer behandelingen te geven of vermoedde een moordaanslag toen Hua Tuo een hersenoperatie voorstelde als behandeling voor zijn ernstige hoofdpijn,” schrijft Subhuti Dharmananda, directeur van het Instituut voor Traditionele Geneeskunde in Portland, Oregon, op de website van het instituut.

Een ander verslag hiervan wordt gegeven in het artikel “The Life and Medical Practice of Hua Tuo”, gepubliceerd in het Pacific Journal of Oriental Medicine.

“Tuo onderzocht Cao en vertelde hem dat zijn hoofdpijn te wijten was aan lucht en vocht dat zich ophoopte in zijn schedel. Hij zei dat medicijnen geen nut hadden en dat hij Cao een verdoving moest geven, zijn schedel moest openen en de ophoping moest verwijderen,” schreef Brian May, eraan toevoegend dat dit afkomstig was uit “Romance of the Three Kingdoms”.

Hoe kwam Hua Tuo tot de diagnose dat de pijn die Cao Cao voelde het gevolg was van een tumor? Hoe stelde hij bij al zijn patiënten een diagnose voor de problemen die ze in hun lichaam hadden?

Zijn roem dankt hij aan de vele gevallen van succesvolle diagnoses en geavanceerde behandelingen vóór zijn noodlottige pogingen om Cao Cao te behandelen.

“Hij wordt geroemd om zijn voortrekkersrol op het gebied van laparotomieën en orgaantransplantaties, waarbij hij verdovingsmiddelen gebruikte, en hij was de eerste Chinese chirurg die aan de buik opereerde, inclusief het uitvoeren van splenectomie en colostomie. Op neurologisch gebied zou Hua Tuo procedures hebben uitgevoerd om hoofdpijn [en] verlamming te behandelen,” aldus het artikel “China’s eerste chirurg: Hua Tuo,” mede geschreven door R. Shane Tubbs, professor neurochirurgie aan de Tulane University School of Medicine in New Orleans, Louisiana. Het artikel werd in 2011 gepubliceerd in het tijdschrift van de International Society for Pediatric Neurosurgery.

Hoe kon Hua Tuo in het lichaam ‘kijken’?

De Chinese geneeskunde heeft een aantal hulpmiddelen om te ontdekken wat er in het lichaam gebeurt door uiterlijke symptomen te detecteren. Eén techniek is het voelen van de pols. De gevoeligheid van de polsslag die verandert als het lichaam verandert, is iets waar grote Chinese medicijndokters op waren ingesteld. Maar hoe wist Hua Tuo, zelfs als er een afwijking in het hoofd werd ontdekt, dat het een tumor was?

“Er wordt gezegd dat sommige oude TCM [traditionele Chinese geneeskunde] artsen helderziend of heldervoelend waren, wat betekent dat ze een hoog intuïtief vermogen hadden om te voelen, te zien en te voelen buiten het fysieke,” zei Dr. Xiang Jun, Ph.D. in acupunctuur, op haar website.

Hua Tuo stond bekend als beoefenaar van het Taoïsme (Daoïsme). Er wordt gezegd dat hij naar het goddelijke keek voor begeleiding en dat hij zichzelf en zijn vermogens op deze manier verbeterde. Van de Taoïsten uit de Chinese legende wordt vaak gezegd dat ze supernormale vermogens bezaten. Sommige moderne wetenschappers hebben ook onderzocht hoe spirituele praktijken mensen zouden kunnen helpen om krachten te ontwikkelen die als supernormaal worden beschouwd.

Dean Radin, hoofdwetenschapper aan het Institute of Noetic Sciences, heeft bijvoorbeeld door de geschiedenis heen uitgebreid geschreven over spirituele beoefenaars en gerapporteerde supernormale vermogens.

In zijn boek “Supernormaal: Wetenschap, yoga en het bewijs voor buitengewone paranormale vermogens”, zegt Radin: “Voor een in het Westen opgeleide academicus zou alleen al het bestaan van bijvoorbeeld telepathie als supernormaal en dus als buitengewoon worden beschouwd. Maar voor een ervaren yogi is het gewoon een saaie, normale, kleine siddhi [een Sanskriet term voor een verworvenheid in meditatie, of kracht].”

Dharmananda schreef over Hua Tuo: “Omdat hij een volleerd taoïst was en zijn principes volgde, zocht hij geen roem of fortuin, hoewel hij veel lof kreeg toegespeeld.”

Cao Cao liet Hua Tuo naar verluidt doden in 207 na Christus op 97-jarige leeftijd, zei Dharmananda, verwijzend naar “Verslagen van de Wei Dynastie (Wei Zhi)”. Er wordt gezegd dat Hua Tuo zelfs op 97-jarige leeftijd een gezonde en jeugdig uitziende man was.

“Omdat hij goed wist hoe hij zijn gezondheid op peil moest houden, leek Hua Tuo nog steeds in de bloei van zijn leven toen hij bijna 100 was, en zo werd hij beschouwd als onsterfelijk,” schreef Dharmananda.

“Zowel de [historische verslagen] ‘San Guo Zhi’ en ‘Hou Han Shu’ zeggen dat de mensen in zijn tijd dachten dat hij de 100 jaar naderde. De ‘Hou Han Shu’ voegt eraan toe dat hij na zijn dood een onsterfelijke werd,” schreven May, Takako Tomoda en Michael Wang, co-auteurs van “The Life and Medical Practice of Hua Tuo”.

De eerste algemeen bekende chirurg in China

Chirurgie komt vandaag de dag niet veel voor in de Chinese medische praktijk, maar er zijn veel verslagen van Hua Tuo die operaties uitvoerde met zijn eigen versie van anesthesie om zijn patiënten te helpen.

Een van Hua Tuo’s prestaties, een buikoperatie die hij uitvoerde op een patiënt, wordt beschreven in “China’s eerste chirurg: Hua Tuo”: “Bij een buikoperatie liet Tuo zijn patiënt een kruidenbrouwsel drinken en zodra de patiënt het bewustzijn verloor, maakte Tuo zijn incisie.”

Het kruidenmengsel dat in het artikel wordt genoemd, is een verdovingsmiddel dat Hua Tuo heeft uitgevonden om de patiënt te helpen weinig tot geen pijn te voelen tijdens de operatie.

Dharmananda heeft ook een verslag opgenomen van Hua Tuo die een buikoperatie uitvoert.

“Een patiënt die al meer dan 10 dagen last had van buikpijn en zijn baard en wenkbrauwen had onthaard, vroeg Hua Tuo om behandeling. De dokter stelde vast dat hij een verslechtering in de buik had, vroeg hem de verdoving te drinken, onderzocht vervolgens zijn buik en verwijderde het verslechterde deel, hechtte en bepleisterde de buik en diende wat kruiden toe. De patiënt herstelde na 100 dagen.”

Acupunctuur meester

In de Chinese geneeskunde kan acupunctuur ziekten genezen of tijdelijk verlichten. Hua Tuo’s acupunctuurvaardigheden zouden geweldig zijn en hij staat bekend als een van de beste acupuncturisten uit de geschiedenis. Er is een reeks acupunctuurpunten naar hem genoemd, de Hua Tuo Jiaji.

“De Hua Tuo acupunctuurpunten, bekend als Hua Tuo Jiaji (jia = bekleding; ji = wervelkolom), liggen in een rij langs de wervelkolom, bilateraal. De punten worden toegeschreven aan Huo Tuo omdat er gezegd wordt dat hij bepaalde aandoeningen het liefst met deze punten behandelde,” schreef Dharmananda.

Hoewel Hua Tuo zijn kennis en ervaringen in boeken vastlegde, gingen die boeken verloren. Er zijn echter verslagen van zijn genialiteit bewaard gebleven. Eén zo’n buitengewoon geval van acupunctuur die een leven redde was toen Hua Tuo naar verluidt een vrouw hielp die een doodgeboren baby had.

“Na een miskraam benaderde een vrouw Tuo met een klacht over hevige buikpijn. Bij het beoordelen van de pols van de vrouw stelde Tuo vast dat de vrouw een tweelingzwangerschap had en bevestigde hij de aanwezigheid van een dode foetus in haar buik. Met slechts één sessie acupunctuur kon Tuo de doodgeborene opwekken,” schreven Tubbs en co-auteurs van “China’s eerste chirurg: Hua Tuo.

Origineel gepubliceerd op The Epoch Times (22 juni 2023): Hua Tuo, the Ancient Chinese Doctor Who Was Centuries Before His Time

Is het mogelijk dat doorheen de geschiedenis een ander soort mensen – kleine mensen zoals de elfen of dwergen uit de overlevering – ooit de aarde bevolkten?

In de loop der jaren is er enig bewijs opgedoken dat suggereert dat zulke mensen in verschillende gebieden over de hele wereld geleefd kunnen hebben. Ze worden vaak beschreven als ongeveer 1 meter groot en vermijden het liefst contact met mensen.

Kenia, Hawaï en Indonesië zijn enkele van de plaatsen waar dergelijke bewijzen zijn gevonden.

De ‘Hobbit’ van Indonesië

In 2003 werden de overblijfselen van een één meter lange vrouw van ongeveer 30 jaar opgegraven in de Liang Bua grot op het eiland Flores in Indonesië. Vanwege haar lengte kreeg ze de bijnaam “de hobbit”.

Ze werd samen met andere individuen opgegraven, maar haar skelet was het enige dat compleet was. Acht anderen waren bij haar, maar alleen fragmenten van hun botten werden gevonden. Haar soort kreeg de naam Homo floresiensis, een kleinere mensensoort die grotendeels als uitgestorven wordt beschouwd.

“Er werd een bijna compleet vrouwelijk skelet gevonden dat de bijnaam hobbit kreeg vanwege haar bijzonder kleine formaat,” schreef Selene Cannelli, een archeobioloog aan het Blue Marble Space Institute.

“Gebaseerd op tanderuptie en tandslijtage lijkt het erop dat LB1 [naam van het skelet in het archief] een volwassene was op het moment van overlijden, en gebaseerd op de anatomie van het bekken is het mogelijk om te stellen dat het een vrouw was,” voegde mevrouw Cannelli toe.

Maar hoe weten we dat ze inderdaad van een andere soort was en niet gewoon een heel kort mensje? Vervolgonderzoek van het skelet toonde aan dat haar hersenen ongeveer een derde van de grootte van een menselijk brein waren.

“Recent onderzoek toont aan dat de hersenen van H. floresiensis 426 kubieke centimeter groot waren,” schreef mevrouw Cannelli.

“Deze ontdekking levert sterk bewijs voor het bestaan van kleine mensen zoals gerapporteerd in schriftelijke documentaties door de eeuwen heen in zowel de occidentale als de oosterse wereld,” zei Yok Man Khei, een onafhankelijke onderzoeker, in een artikel gepubliceerd in het International Journal of Comparative Literature & Translation Studies.

Homo floresiensis had kleine hersenen en een onuitgesproken kin, en hoewel niemand er recent een heeft gezien, is het onmogelijk om met zekerheid te zeggen dat ze zijn uitgestorven.

“We weten gewoon niet wanneer deze soort is uitgestorven en we weten zelfs niet of hij is uitgestorven, dus er is een mogelijkheid dat de soort nog leeft,” zei Gregory Forth, een gepensioneerd professor in de antropologie, in een interview met Live Science in 2022.

Kenia’s Agumba

Er is nog meer bewijs van kleine mensen ontdekt in Kenia, Afrika. Ze werden de Agumba genoemd en het is niet bekend waar ze de afgelopen jaren zijn gebleven. We weten alleen dat er geen waarnemingen van hen meer zijn gemeld.

“Omdat ze in het bos leefden, hadden weinig buitenstaanders de kans om het kleine volk persoonlijk te ontmoeten en de vraag over hun grootte is nog steeds niet beantwoord,” schreef Angela W. Kabiru, een onderzoeker bij het British Institute in Eastern Africa, in een artikel dat gepubliceerd werd door de Kenya Museum Society.

“Schattingen van hun lengte varieerden van 2 voet tot ongeveer 4,5 voet lang,” zei ze en ze citeerde verschillende bronnen die de Agumba “gedrongen en slim” noemden, “rijk, woest en lichtgeraakt,” met “afzichtelijke gelaatstrekken,” met “grote hoofden, lichtbruine huid” en lange baarden. Er wordt gezegd dat ze een taal spraken “als het gekwetter van vogels”.

Het grootste deel van de geschiedenis van het kleine volk werd mondeling doorgegeven, maar er is concreet bewijs van hun bestaan in de overblijfselen van hun woonverblijven. Er wordt gezegd dat de Agumba in kuilen woonden die op plateaus waren gegraven. Veel van deze kuilen zijn vernietigd door uitbreiding van de landbouw. Andere kuilen bevinden zich in het bos van Aberdeen, dat tegenwoordig een beschermd reservaat is.

In deze ondergrondse woonsituaties werden aardewerk en verschillende gereedschappen gevonden. De kuilen waren allemaal minder dan een meter diep en sommige maar een meter.

“De kuilen vertoonden aanwijzingen dat ze een soort ingang hadden, met alle ingangen naar Mount Kenya gericht, en deze kunnen van een tunnelachtige aard zijn geweest. … er zijn suggesties geweest dat de kuilen voor andere doeleinden gebruikt kunnen zijn, zoals het vangen van wild, maar het bestaande bewijs ondersteunt de traditie dat ze daadwerkelijk bewoond waren,” schreef mevrouw Kabiru.

Elke stam op Mount Kenya heeft folklore over hen, vertelt Jeffrey Fadiman in zijn boek “When We Began, There Were Witchmen: An Oral History from Mount Kenya.”

Ze worden in de overlevering beschreven als “kleine mensen” of “verlegen, harige dwergen”. Fadiman merkte echter op dat er tegenstrijdige overleveringen zijn waarin lange, slanke, veehoudende mensen in het gebied in de kuilen of grotten wonen.

Het bekende Pygmeeënvolk dat vandaag de dag nog steeds in Afrika leeft, heeft een gemiddelde lengte voor mannen van ongeveer 4 voet en 11 inches. Hoewel dit overeenkomt met sommige beschrijvingen van de lengte van de Agumba, zijn de andere meer dwergachtige beschrijvingen van de Agumba niet van toepassing op de Pygmeeën.

De Menehune van Hawaï

Hoewel velen de naam van het kleine volkje van Hawaï, de Menehune, herkennen, blijven ze ook gehuld in mysterie.

In 1853 emigreerde de Australiër Thomas George Thrum naar Hawaï. Hij verzamelde mondelinge verhalen over het Menehune volk uit Kauai en Oahu.

Volgens de legenden waren de Menehune ongeveer een meter lang en waren ze ‘s nachts actief en zochten ze bij het aanbreken van de dag snel een schuilplaats. Ze staan bekend om hun verbazingwekkende prestaties, vooral voor zulke kleine mensen.

In de World History Encyclopedia staat dat de Menehune “geschoolde steenhouwers zouden zijn die na zonsondergang naar buiten gingen om kano’s, wegen, vijvers en muren te bouwen of om te zingen en muziekinstrumenten te bespelen. Ze schuwden het zonlicht en hun heroïsche bouwactiviteiten, of ze nu voltooid waren of niet, hielden altijd op voor zonsopgang, wanneer ze zouden verdwijnen.”

De bouw van Kīkīaola, een historisch 7,3 meter hoog irrigatiekanaal, wordt aan hen toegeschreven.

“Het wordt beschouwd als een technisch wonder vanwege de 120 schoongehakte, gekapte basaltblokken, waarvoor precisiewerktuigen en -technieken nodig waren om ze te snijden, die ongeveer 61 meter van het kanaal bedekken dat water transporteert om vijvers voor de taroteelt te irrigeren. Het verschilt ook van typische Hawaïaanse rotswandconstructies, hoewel de Hawaïanen zeer bedreven waren in steenhouwen,” aldus de encyclopedie.

Elfen in IJsland

In IJsland zijn elfen en hun leefomgeving wettelijk beschermd. In 2014 oordeelde een rechter dat de aanleg van een snelweg moest worden geannuleerd omdat er mogelijk elfen in het gebied wonen, meldt de lokale publicatie Ice News.

De IJslandse gids vertelt ook hoe elfen of het “verborgen volk” zich bemoeid zouden hebben met het bouwen op hun land.

“Na vele mislukte pogingen, waarbij zware machines het zonder aanwijsbare reden voortdurend begaven en talloze arbeiders bizarre ongelukken kregen, werd het bouwbedrijf gedwongen om de weg te verleggen zodat deze de elfengemeenschap volledig zou omzeilen,” aldus de gids.

Gepubliceerd door The Epoch Times (21 juni 2023):Evidence of Little People Found Throughout the World, But Are They Real?

Een beroemd experiment in de kwantumfysica, het dubbele-spleten experiment, heeft lang de veelbesproken vraag opgeworpen of de geest materie kan beïnvloeden. Wat als onze gedachten of waarnemingen de manier waarop iets beweegt zouden kunnen veranderen? Stel je voor dat je bewustzijn de uitkomst van gebeurtenissen zou kunnen veranderen.

Het Institute of Noetic Sciences (IONS) denkt al een halve eeuw na over dit soort vragen (het vierde vorige maand zijn 50e verjaardag). En op een IONS-conferentie op 24 juni gaf de hoofdwetenschapper van de organisatie, Dean Radin, een update over waar de wetenschap op dit moment staat met betrekking tot het dubbel-spleten experiment en bewustzijn.

Als onderdeel van die update beschreef hij IONS-studies die het dubbel-spleten experiment hebben gereproduceerd, maar deze keer met mediteerders.

Het dubbel-licht experiment

Het dubbel-spleten experiment werd voor het eerst uitgevoerd in 1801 door Thomas Young. Hierbij wordt licht door twee spleten geschenen.

Vreemd genoeg lijkt het licht zich anders te gedragen, afhankelijk van of het op dat moment wel of niet wordt gemeten. Het kan zich gedragen als deeltjes of golven, en observatie lijkt te bepalen welke vorm het aanneemt.

Sommige wetenschappers hebben gezegd dat het bewustzijn ervoor zorgt dat de golf in deeltjes verandert, een effect dat bekend staat als de “ineenstorting van de golffunctie”. Over de rol van het bewustzijn wordt gediscussieerd.

Radin citeerde een paper uit 2020 van neurale wetenschapper en filosoof David Chalmers: “De conclusie is niet dat interpretaties van bewustzijnsinstorting duidelijk correct zijn, maar dat er hier een onderzoeksprogramma is dat het onderzoeken waard is.”

Debat over waarnemerseffect

Uit een enquête uit 2016 onder natuurkundigen over hoe zij de “waarnemer” begrijpen, blijkt dat bijna een kwart van hen zegt dat de waarnemer “een vooraanstaande natuurkundige rol speelt.”

Met andere woorden, zei de heer Radin, hun mening is dat “er iets eigenaardigs is aan bewuste observatie in het veranderen van de manier waarop de fysieke wereld werkt.”

Die enquête werd uitgevoerd door Sujeevan Sivasundaram, een masterstudent aan de Aarhus Universiteit in Denemarken, als onderdeel van zijn scriptie. Hij stuurde de enquête naar meer dan 1200 natuurkundigen en ongeveer 150 reageerden.

Sivasundaram vroeg zich af of natuurkundigen in het algemeen “op de hoogte zijn van fundamentele kwesties met betrekking tot kwantummechanica.”

“Hoewel kwantummechanica al bijna 100 jaar bestaat, zijn er nog steeds vragen over de fundering en interpretatie van de theorie,” zei Sivasundaram.

Een vorig jaar gepubliceerd overzicht van bewustzijnsstudies door Radin en anderen suggereert dat het materialisme niet overboord gegooid hoeft te worden als het bewustzijn invloed blijkt te hebben op de fysieke wereld.

“Het lijdt geen twijfel dat het materialisme, als verzameling aannames, bewezen heeft zeer succesvol te zijn in het ophelderen van de aard van de fysieke werkelijkheid, en het zal waarschijnlijk nuttig blijven,” stelt het artikel. “Echter, de verschijnselen die we hier hebben belicht, brengen enige twijfel aan het vermogen van fysicalistische theorieën om alles te verklaren, inclusief de aard, oorsprong en capaciteiten van bewustzijn.”

Ze vergelijken het met de relatie tussen klassieke fysica en kwantumfysica.

De twee zijn ogenschijnlijk tegenstrijdig. Maar over het algemeen wordt gezegd dat de klassieke natuurkunde waar is op macroschaal, terwijl de kwantumfysica waar is op microschaal.

Radin zei dat experimenten die de theorie testen dat bewustzijn verantwoordelijk is voor het instorten van de golven statistisch significante resultaten hebben opgeleverd. Van de 30 experimenten in vijf laboratoria hadden er 14 statistisch significante resultaten.

“We moeten heel voorzichtig zijn met dit alles omdat deze experimenten relatief nieuw zijn,” zei hij. “Maar tot nu toe lijkt het erop, in ieder geval op een hoog niveau, dat er echt iets interessants aan de hand is.”

Dubbel-licht experiment met mediteerders

Radin en zijn team bij IONS hebben het dubbel-lit-experiment uitgeprobeerd met mediteerders als onderdeel van hun tests om te zien of het bewustzijn het verschil maakt.

Ze observeerden mediteerders die zich in gedachten concentreerden op het licht dat door de spleten ging. Het licht en de spleten waren verborgen in een doos, zodat ze niet fysiek konden observeren.

Ze hadden een controlegroep van niet-mediteerders die over het algemeen moeite hadden om zich te concentreren.

“Dus het algemene resultaat van de pilootstudies was dit: mediteerders deden het vrij goed, niet-mediteerders kwamen over het algemeen eigenlijk dicht bij het toeval,” zei Radin.

Hij zei dat ze een “vijf sigma” resultaat kregen met de mediteerders.

CERN vertelt ons dat “een resultaat met een statistische significantie van vijf sigma betekent dat het bijna zeker is dat een hobbel in de gegevens veroorzaakt wordt door een nieuw fenomeen, in plaats van een statistische fluctuatie.”

Ze herhaalden hetzelfde experiment en het resultaat van vijf sigma werd herhaald.

Radin zei dat ze andere factoren probeerden te elimineren.

“Misschien werd dit gewoon veroorzaakt door de nabijheid van het menselijk lichaam, ook al bevindt het zich op twee meter afstand van het dubbel-litssysteem. We dachten dat wanneer iemand gevraagd wordt om zich te concentreren, hij misschien iets naar voren leunt,” zei Radin.

Hij voegde eraan toe dat interferometers “uiterst gevoelig zijn voor alles. Dus we dachten dat misschien de temperatuurverandering van een lichaam, één inch dichterbij versus één inch verder, voldoende zou zijn om dit resultaat te krijgen. Dus besloten we om alles op internet te zetten.”

Door het experiment open te stellen voor mensen op grote afstand zou deze zorg verdwijnen, zei hij. Ze deden het drie jaar lang en hadden ongeveer 5.000 menselijke waarnemers en 7.000 computers.

De menselijke waarnemers mediteerden en een geluid vroeg hen om ofwel te ontspannen of zich te concentreren en hun bewustzijn te gebruiken om de beweging van een lijn op hun scherm te controleren.

“Het mooie hiervan is dat alles precies hetzelfde was wat betreft het dubbelspleten systeem omdat het niet wist—we denken dat het niet wist of er een mens naar keek of een Linux systeem omdat ze allebei op dezelfde manier via het internet kwamen,” zei Radin.

De resultaten over deze drie jaar waren opnieuw significant. Het liet Radin ook zien dat afstand geen probleem was. Of het nu Californië of Zuid-Afrika was, de resultaten verschilden niet op basis van afstand.

Tara MacIsaac heeft bijgedragen aan dit verslag.

Gepubliceerd door The Epoch Times (1 augustus 2023): Scientists Study Power of Consciousness With a New Twist on a Famous Quantum Experiment

Meditatie kan mensen helpen kleine en grote angsten te overwinnen. Uit een onderzoek bleek dat het overlevenden van kanker hielp om hun angst voor herhaling te overwinnen. In een ander onderzoek werd gekeken hoe het helpt bij angst voor de tandarts.

Anderen vonden het effectief tegen angst voor de dood.

Het brengt een “innerlijke stabiliteit” die iemand helpt de onzekerheden van het leven en de angsten die daarmee gepaard gaan onder ogen te zien, aldus Kelvin Chin, die al meer dan 50 jaar mediteert en in 1971 een proefpersoon was in een van de eerste medische onderzoeken naar meditatie in de Verenigde Staten.

“Ik zeg altijd tegen mensen dat we niet van onzekerheid af kunnen komen, maar wel van de angst die ermee gepaard gaat,” zei Chin op de jaarlijkse conferentie van de International Association of Near Death Studies in 2021.

In de stoel van de tandarts

Lang voordat meditatie een begrip was in het Westen en voordat je op elke hoek yogastudio’s kon vinden, kwamen een professor psychologie en een professor tandheelkunde samen om de techniek uit te proberen als een manier om tandartspatiënten te helpen die bang waren voor verdovingsnaalden.

“Het onderliggende concept is dat angst en ontspanning niet tegelijkertijd kunnen plaatsvinden,” schreven Donald R. Morse van de Temple University School of Dentistry en Bernard B. Cohen van het West Chester State College in een artikel uit 1983.

“In de praktijk wordt het gevreesde object in geleidelijk toenemende stappen aan de proefpersoon geïntroduceerd terwijl de persoon diep ontspannen is,” zeiden ze.

Het experiment bestond eruit om de patiënt een meditatiemantra te laten herhalen terwijl hij opnieuw werd geïntroduceerd aan tandheelkundige apparatuur of procedures. De eenvoudigste stap zou kunnen zijn om in de stoel van de patiënt te gaan liggen, waarbij geleidelijk aan het punt wordt bereikt dat de patiënt verdoofd kan worden.

Aan het einde van het onderzoek was een van de conclusies: “Meditatie-hypnose is een snelle, effectieve anti-angsttechniek die kan worden gebruikt bij systematische desensitisatie”.

Angst voor herhaling bij overlevenden van kanker

Een groep onderzoekers van de Harvard Medical School onderzocht verschillende geest- en lichaamstechnieken om de angst voor terugkeer van kanker te verminderen en meditatie bleek een effectieve techniek.

“In sommige extreme gevallen kan angst voor terugkeer van kanker leiden tot hopeloosheid, demoralisatie en zelfs zelfmoordgedachten”, schreven ze in hun onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift Psycho-oncology.

Enkele technieken die gebruikt worden om deze angst te bestrijden zijn ontspanning en meditatie – mindfulness meditatie, zittende meditatie, en/of meditatieve beweging zoals yoga, tai chi en qigong.

De resultaten toonden aan dat het toepassen van mind-body vaardigheden om FCR [angst voor terugkeer van kanker] aan te pakken effectief lijkt te zijn, zij het met ruimte voor meer verfijning.”

“Kundalini Yoga Meditation Techniques for Psycho-oncology and as Potential Therapies for Cancer” geschreven door David S. Shannahoff-Khalsa beschrijft het proces en de resultaten van onderzoek bij kankerpatiënten die meditatie gebruikten om hun kanker gerelateerde angsten te verlichten.

Shannahoff-Khalsa schreef dat deze meditatietechniek gebruikt kan worden voor patiënten met verschillende behoeften, waaronder het verlichten van vermoeidheid, angst, depressie, angst en woede; het aangaan van mentale uitdagingen; en het ombuigen van negatieve gedachten naar positieve gedachten.

“In 1990 kreeg ik voor het eerst de gelegenheid om ‘omgaan met angsten’ te testen. Ik probeerde het uit met een vrouw van 38 jaar die me vroeg of ik haar iets kon leren dat zou kunnen helpen bij de vreselijke angst die ze had voor de dood… Toen ze klaar was, zei haar man: ‘Schat, ik zie je sinds twee à drie maanden weer glimlachen’. Ze antwoordde: ‘Al mijn negatieve gedachten zijn veranderd in positieve gedachten,'” schreef Shannahoff-Khalsa.

Zoals bij elk doel is het moeilijkste om vol te houden tot het einde. Shannahoff-Khalsa vertelde dat sommige van zijn patiënten stoppen als ze genoeg verbetering zien om zich te kunnen redden, terwijl slechts een klein percentage doorgaat tot ze 100 procent beter zijn.

“De meest voorkomende uitdaging is om mensen regelmatig en zelfstandig te laten oefenen. Kankerpatiënten kunnen gemotiveerder zijn dan sommige bevolkingsgroepen wanneer ze zich realiseren dat ze onmiddellijk verlichting en voordelen kunnen krijgen door te oefenen, vooral als de patiënt een sterk verlangen heeft om een ‘normaal’ leven te leiden,” schreef hij.