Saturday, 10 Jun 2023

Lockdowns hebben weinig COVID-19 sterfgevallen voorkomen vergeleken met een normaal griepseizoen, blijkt uit onderzoek

Onderzoekers hebben geconcludeerd dat lockdowns “met de hand moeten worden gewezen” om toekomstige pandemieën onder controle te houden, omdat ze er niet in zijn geslaagd het aantal sterfgevallen significant te verminderen.

Deskundigen van de Johns Hopkins University en de Lund University beweren dat de maatregelen die zijn genomen om COVID-19 in het voorjaar van 2020 in te dammen, het aantal doden niet significant hebben teruggebracht en wel ernstige economische en sociale kosten met zich meebrengen.

Uit het rapport dat maandag werd gepubliceerd in de denktank Institute of Economic Affairs bleek dat lockdowns relatief weinig sterfgevallen voorkwamen in vergelijking met een typisch griepseizoen.

Dit betekent dat lockdowns ongeveer 1.700 sterfgevallen in Engeland en Wales hebben voorkomen, ongeveer 6.000 sterfgevallen in heel Europa en ongeveer 4.000 sterfgevallen in de Verenigde Staten.

Vergelijk deze cijfers met het typische griepseizoen, waarin Engeland en Wales 18.500 tot 24.800 griepdoden zien. In Europa zijn er 72.000 griepdoden en in de Verenigde Staten 38.000.

Schril contrast

In het onderzoek werd gewezen op het “schrille contrast” met de eerdere modelleringsexercities van professor Neil Ferguson en het Imperial College London in maart 2020, waarin werd voorspeld dat lockdowns meer dan 400.000 levens zouden redden in het Verenigd Koninkrijk en meer dan twee miljoen levens in de Verenigde Staten.

Volgens het onderzoek speelden vrijwillige gedragsveranderingen, zoals sociale distantiëring, een belangrijke rol bij het beperken van de pandemie en “verminderden ze effectief het sterftecijfer door COVID-19 in Zweden”, een land dat geen “draconische wettelijke beperkingen” oplegde.

“Dit is in overeenstemming met het bewijs dat vroeg in de pandemie vrijwillige actie de transmissie begon te verminderen vóór de lockdowns”, voegde het rapport eraan toe.

Er werd ook vastgesteld dat strengere beperkingen, zoals thuisblijven en het sluiten van scholen, zeer hoge kosten met zich meebrachten, maar slechts verwaarloosbare voordelen voor de gezondheid opleverden.

De auteurs van de studie bestempelden COVID-19 lockdowns als “een wereldwijde beleidsmislukking van gigantische proporties”.

“Deze studie is de eerste allesomvattende evaluatie van het onderzoek naar de effectiviteit van verplichte sterftebeperkingen,” aldus een van de co-auteurs van de studie, Lars Jonung, professor emeritus aan het Knut Wicksell Centre for Financial Studies aan de Zweedse Lund University.

“Het toont aan dat lockdowns een mislukte belofte waren. Ze hadden verwaarloosbare gezondheidseffecten maar desastreuze economische, sociale en politieke kosten voor de samenleving. Waarschijnlijk zijn lockdowns de grootste beleidsfout in de moderne tijd,” voegde hij eraan toe.

Professor Steve H. Hanke, co-auteur en hoogleraar toegepaste economie en mededirecteur van het Institute for Applied Economics, Global Health, and the Study of Business Enterprise aan de Johns Hopkins University, zei:

“Als het gaat om COVID-19, hebben epidemiologische modellen veel dingen gemeen: dubieuze aannames, haarscherpe voorspellingen van rampen die de plank misslaan en weinig geleerde lessen.

“De wetenschap over lockdowns is duidelijk; de gegevens zijn binnen: de geredde levens waren een druppel in de emmer vergeleken met de duizelingwekkende bijkomende kosten.”

Het onderzoek concludeert dat, tenzij er substantieel alternatief bewijs naar voren komt, lockdowns “met de hand moeten worden gewezen” om toekomstige pandemieën onder controle te houden.

Een woordvoerder van de regering zei per e-mail tegen The Epoch Times: “We zijn vastbesloten om te leren van de bevindingen van het Covid-onderzoek, die een belangrijke rol zullen spelen bij de planning en voorbereidingen van de regering voor de toekomst.”

Wereldwijde autoriteit

Parlementsleden hebben gedebatteerd over de vraag of de regering een referendum moet houden over de betrokkenheid van het Verenigd Koninkrijk bij het pandemieverdrag van de WHO, waarvan sommige groepen beweren dat het de macht zal hebben om lockdownmaatregelen op te leggen aan het Verenigd Koninkrijk.

In 2021 deden wereldleiders een “dringende oproep” voor een internationaal pandemieverdrag dat mede ondertekend was door voormalig premier Boris Johnson.

De WHO zei dat een dergelijke maatregel een signaal zou zijn van “politieke actie op hoog niveau die nodig is om de wereld te beschermen tegen toekomstige gezondheidscrises”.

Vorige maand schreven zes Tory parlementsleden in samenwerking met de campagnegroep USForThem een brief aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken waarin ze eisten dat de WHO nieuwe bevoegdheden zou blokkeren.

Hun zorgen omvatten voorgestelde amendementen die adviezen “bindend” maken en de invoering van een nieuwe eis voor landen om de WHO te erkennen als de “wereldwijde autoriteit” op het gebied van volksgezondheidsmaatregelen.

In maart zei de regering dat het standpunt van het VK over de exacte inhoud van het verdrag “nog afgewacht moet worden naarmate de onderhandelingen vorderen”.

Het Britse COVID-19 onderzoek, dat de reactie van de regering op het virus en de manier waarop beslissingen werden genomen zal onderzoeken, is momenteel aan de gang.

Op vrijdag zei voormalig premier Boris Johnson dat hij bereid is om “alle niet-geredigeerde WhatsApp-berichten” te overhandigen, die waarschijnlijk belangrijke gesprekken bevatten over de drie coronavirussluitingen die in 2020 werden bevolen.

The Epoch Times heeft contact opgenomen met het Imperial College London voor commentaar.

Chris Summers heeft bijgedragen aan dit verslag.

Gepubliceerd door The Epoch Times (6 juni 2023): Lockdowns Prevented Few COVID-19 Deaths Compared to Typical Flu Season Study Reveals

Britse minister van onderwijs waarschuwt voor ‘chilling effect’ diversiteitsprogramma’s

De Britse minister van onderwijs heeft universiteiten in een brief gewaarschuwd voor het ondertekenen van programma’s voor gelijkheid en diversiteit die de vrijheid van meningsuiting zouden kunnen belemmeren.

Michelle Donelan vertelde de universiteiten dat er een groeiende bezorgdheid is over het “chilling effect” op universiteitscampussen, waardoor studenten, personeel en academici niet in staat zijn om “wettige meningen te uiten zonder angst voor repercussies”.

“Vrije meningsuiting is van het grootste belang. Het is goed dat het geprezen en aangemoedigd wordt”, vertelde de Britse politiek adviseur, commentator, docent en columnist Calvin Robinson in een e-mail aan The Epoch Times. Hij sloot zich aan bij andere voorstanders van het vrije woord en prees Donelan voor het ingrijpen bij “luie” universiteiten die “verplichte training” van “halfverteerde politieke standpunten” hebben geaccepteerd.

Donelan voegde er ook aan toe dat universiteiten “mogelijk onder druk staan als het gaat om het creëren van een omgeving die het vrije woord bevordert en beschermt.”

Onwettig ‘monddood maken’

Donelan vroeg zich af of instellingen die lid zijn van The Race Equality Charter van Advance AE, plaatsen zijn waar vrije meningsuiting en academische vrijheid kunnen floreren.

Advance HE is een door de overheid gefinancierde organisatie die de rol vervult van “één sectoraal agentschap voor gelijkheid en diversiteit, leren en onderwijzen, en leiderschap en bestuur in het hoger onderwijs”.

Deze organisatie biedt een scala aan ondersteuning, waaronder training over rassengelijkheid, waarin wordt ingegaan op institutioneel racisme, blanke privileges en macht, het aanpakken van raciale microagressies en gelooft dat “structureel en institutioneel racisme bestaat“.

“Eén van de gebieden die onder mijn aandacht is gekomen als mogelijk spanningsveld in relatie tot het creëren van een omgeving die de vrijheid van meningsuiting bevordert en beschermt, is het lidmaatschap van en de deelname aan externe garanties en benchmarking van diversiteitsprogramma’s,” schreef Donelan.

De brief werd verstuurd op het moment dat de Higher Education (Freedom of Speech) Bill in het Parlement werd besproken. Deze wetgeving zal universiteiten en hogescholen verplichten om de vrijheid van meningsuiting te verdedigen en het onwettige “monddood maken” te helpen uitroeien en zal een regelgevende instantie voor het hoger onderwijs de bevoegdheid geven om boetes op te leggen aan instellingen die deze voorwaarde overtreden.

De wetgeving werd in mei 2021 door de conservatieve regering ingevoerd. Zij is goedgekeurd door het Lagerhuis en is momenteel in tweede lezing bij het Hogerhuis.

The Race Equality Charter

Het parlementslid voegde eraan toe dat The Race Equality Charter “onlangs de aandacht heeft gekregen van parlementsleden en de media, maar er zijn natuurlijk een aantal andere, soortgelijke regelingen, en deze brief nodigt uit tot zorgvuldige overweging van al deze regelingen”.

Een andere soortgelijke regeling is die van de LGBTQ+ liefdadigheidsinstelling Stonewall Diversity Champions. Afgelopen december bijvoorbeeld verbrak het University College London (UCL) de banden met deze regeling omdat sommigen academische vrijheid van meningsuiting aan de orde stelden en “erkenden dat een formele institutionele verbintenis met Stonewall tot gevolg kan hebben dat academisch werk en discussie binnen de UCL over geslacht en genderidentiteit worden afgeremd”.

“Universiteiten en andere aanbieders van hoger onderwijs zijn autonome instellingen, en de beslissing om al dan niet deel te nemen aan externe garantie- en benchmarkregelingen inzake diversiteit is voorbehouden aan elke individuele aanbieder”, aldus Donelan.

“Gezien het belang van het creëren van een omgeving voor hoger onderwijs waarin het vrije woord en de academische vrijheid kunnen floreren, zou ik u willen vragen zorgvuldig na te denken over de vraag of uw voortdurende lidmaatschap van dergelijke programma’s bevorderlijk is voor het creëren van een dergelijke omgeving,” voegde ze eraan toe.

“Michelle Donelan heeft gelijk dat zij de universiteiten hierop aanspreekt, want de bescherming van de vrijheid van meningsuiting van zowel studenten als docenten is van het grootste belang. De universiteit moet een veilige plaats zijn om verschillende ideeën en perspectieven te bespreken”, aldus Robinson, die ook deel uitmaakt van Don’t Divide Us, een organisatie die is opgericht om stelling te nemen tegen de “verdeeldheid zaaiende obsessie met de raciale identiteit van mensen”.

“De volgende stap zou zijn om deze woke indoctrinatie aan te pakken en ervoor te zorgen dat lobbyistische groepen het onderwijs niet kunnen binnendringen met hun omstreden ideologieën,” voegde hij eraan toe.

Anti-Racisme

Don’t Divide Us schetste in een rapport dat het van mening is dat The Race Equality Charter van Advance HE eerder verdeeldheid bevordert dan de waardige doelstelling van gelijkheid op de campus.

Dr. Alka Sehgal Cuthbert, hoofd onderwijsstrategie van Don’t Divide Us, vertelde The Epoch Times dat de brief van Donelan een “welkome interventie” was, en zei dat Advance HE niet is ingegaan op hun aanbod voor een debat.

“Deze richtlijnen die onder de vlag van antiracisme zijn verschenen, zijn soms goed bedoeld, maar het punt is dat ze zeer negatieve gevolgen hebben. Mensen beginnen dat te merken,” zei ze.

Een woordvoerder van Advance HE vertelde The Epoch Times dat “vrijheid van meningsuiting en academische vrijheid kernbeginselen van het hoger onderwijs zijn” en dat deze “beschermd moeten worden”.

“Autonome instellingen moeten hun eigen beslissingen kunnen nemen over het aanpakken van racisme en het bevorderen van integratie en dit omvat ook de vraag of zij zich willen aansluiten bij de Race Equality Charity (REC),” schreef hij.

“Het REC gaat over het ondersteunen van inclusie en saamhorigheid en het succes van zwarte, Aziatische en etnische minderheid medewerkers en studenten, het vergroten van hun stem en inbreng, en daarmee de vrijheid van meningsuiting van een instelling in het algemeen, dus het zijn complementaire doelstellingen. Er zijn vele manieren om racisme aan te pakken en wij erkennen dat sommige daarvan omstreden zijn. Het REC is een vrijwillig kader dat deelnemers ondersteunt bij het ontwikkelen van benaderingen met betrekking tot Equity, Diversity and Inclusion (EDI) die aansluiten bij hun eigen context,” voegde hij eraan toe.

Zwaar geschut in de cultuuroorlogen

Professor Dennis Hayes, voorzitter van Academics for Academics Freedom (AFAF), vertelde The Epoch Times per e-mail dat Michelle Donelan is beschuldigd van “het afvuren van zwaar geschut in de cultuuroorlogen”.

“Donelan kan, net als iedereen die kritisch staat tegenover de ideologische status quo op universiteiten, worden beschuldigd van ‘rechts’ culturele oorlogsvoering. Maar de situatie is precies het tegenovergestelde van wat zij die spreken over ”rechtse” culturele oorlogsvoering geloven,” zei Hayes.

AFAF houdt The Banned List bij, een lijst van academici en anderen die te maken hebben gehad met pogingen om hen te censureren of van de campus te verbannen.

“Universiteiten hebben, door hun personeel politieke standpunten op te leggen, de cultuuroorlogen op gang gebracht, maar dit wordt niet als zodanig erkend. Ze veroordelen alleen degenen die terugvechten,” zei hij.

Hayes legde uit dat dit “meestal, maar niet volledig is gebeurd” omdat universiteiten “lui zijn geweest en zich hebben ingekocht in commerciële trainingen en online modules met halfverteerde politieke standpunten.”

“Het personeel wordt vervolgens zonder enig overleg geconfronteerd met de eis dat zij een ‘verplichte’ training hierin volgen en accepteren,” zei hij, eraan toevoegend dat universiteitsmedewerkers daarin worden gevoed met termen als: “kritische rassentheorie, onbewuste partijdigheidstraining, dekolonisatie, intersectionaliteit, inzicht in genderidentiteit, en ga zo maar door.”

Hij zei dat de oplossing voor universiteiten in antwoord op de uitdaging van Donelan “eenvoudig” is.

“Het is al lang de mening van AFAF dat alle controversiële onderwerpen, zoals die in de bovenstaande lijst, moeten worden aangepakt door middel van debat en discussie,” zei hij.

“Praat over elk onderwerp dat je wilt, maar zorg ervoor dat argumenten voor en tegen worden aangevoerd en openstaan voor discussie. Dat zou betekenen dat de universiteiten wat intellectueel werk zouden moeten verrichten om terug te keren naar de rol van onderwijsinstelling in plaats van opleidingsinstituut. Want geen enkele universiteit kan toch tegen een krachtig, kritisch debat over welk onderwerp dan ook zijn?” voegde Hayes eraan toe.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (28 juni 2022): UK Higher Education Minister Warns of ‘Chilling Effect’ of Diversity Schemes at Universities

Europese landen verzetten zich tegen gebruik van puberteitsblokkers bij kinderen

In het Verenigd Koninkrijk, Zweden, Finland en Frankrijk wordt steeds meer de rem gezet op fysieke ingrepen om kinderen met genderdysforie te behandelen.

“De geest is uit de fles, ik denk niet dat dit nog kan onder de tafel geschoven worden, het bewijs is naar buiten gekomen,” vertelde schrijfster en campagnevoerder voor de rechten van vrouwen en meisjes, Jo Bartosch, aan The Epoch Times.

Bartosch wees op het bewijs van het geruchtmakende geval van Keira Bell, 23, die als tiener een mannelijke transitie onderging maar daar spijt van kreeg. Het geval zette een focus op puberteitsblokkers in gang die nu andere landen beïnvloedt om de behandeling van kinderen met genderdysforie radicaal te herzien.

Ernstige bezorgdheid

In de afgelopen twee jaar zijn medische autoriteiten in Zweden, Finland en Frankrijk begonnen met het afwijzen van puberteitsblokkers, ook wel GnRH-analogen genoemd, of medicijnen die worden gebruikt om de puberteit bij kinderen uit te stellen, terwijl ze hun grote bezorgdheid uitspraken over de manier waarop genderideologie kinderen met genderdysforie beïnvloedt.

Bell kreeg als tiener puberteitsblokkers toegediend na een consult van slechts drie uur in de Tavistock-kliniek in Londen, die de enige National Health Service (NHS) gender identity development service (GIDS) van Engeland runt. Aanvankelijk werd in haar zaak geoordeeld dat kinderen jonger dan 16 jaar die een geslachtsverandering overwogen, waarschijnlijk niet volwassen genoeg waren om weloverwogen toestemming te geven om puberteitsremmende medicijnen voorgeschreven te krijgen.

Het Hof van Beroep heeft dit vonnis echter vernietigd.

Bell reageerde destijds door te zeggen dat ze “een licht laat schijnen in de donkere hoeken van een medisch schandaal”.

Bell had toestemming gevraagd om in beroep te gaan, maar op 5 mei werd haar beroep afgewezen door het Hooggerechtshof van het Verenigd Koninkrijk.

In een reactie zei Bell dat ze teleurgesteld was in de beslissing, maar “verheugd over wat er is bereikt als gevolg van deze zaak,” eraan toevoegend dat het “één van de grootste medische schandalen van de moderne tijd” was.

Bartosch bekritiseerde de genderbevestigende aanpak, die ertoe kan leiden dat kinderen medische ingrepen moeten ondergaan.

“Ik vind het idioot dat de eerste methode die moet worden uitgeprobeerd het affirmeren van een kind is in plaats van afwachten,” zei ze. “In plaats van medicatie uit te delen, zoek je uit wat het probleem is, d.w.z. waarom het kind zich ongemakkelijk voelt. Maar ik denk dat het zo gepolitiseerd is geraakt, dat er een perceptie bestaat dat het in twijfel trekken van deze vorm van behandeling onverdraagzaam is. Het is een volledig ideologische oplossing voor een psychologisch probleem.”

In het Verenigd Koninkrijk hebben organisaties zoals de liefdadigheidsinstelling Mermaids voor transkinderen en de LGBT-lobbygroep Stonewall zich sterk gemaakt voor vroegtijdige medische interventie voor kinderen met genderdysforie. Stonewall zei dat “puberteitsblokkers een omkeerbare interventie zijn” en dat ze “een vitale rol spelen bij het helpen verlichten van het leed dat veel transjongeren ervaren en de broodnodige tijd bieden aan vragende jongeren om hun identiteit te verkennen.”

De mensenrechtenorganisaties Liberty en Amnesty International hebben in het verleden een gezamenlijke verklaring uitgebracht waarin zij stellen dat kinderen toegang geven tot behandeling zowel “levensbevestigend als een mensenrecht” is. Zij waarschuwden ook dat zonder toegang tot behandeling het risico op ernstige, langdurige schade voor kinderen ernstig toeneemt.

Bartosch zei echter dat er “geen bewijs is van trans kinderen als een categorie.”

“Er zijn kinderen met genderdysforie die hulp nodig hebben met hun genderdysforie,” zei ze.

De oorspronkelijke zaak werd aangespannen door Keira Bell, die puberteitsblokkers kreeg toen ze 16 was, op de foto buiten het Royal Courts of Justice in het centrum van Londen in 2020. (Sam Tobin/PA)

Onomkeerbare nadelige gevolgen

In Europa heeft Bell’s rechtszaak medische organisaties ertoe aangezet de kwestie opnieuw te bekijken.

“Deze behandelingen kunnen uitgebreide en onomkeerbare nadelige gevolgen hebben, zoals hart- en vaatziekten, osteoporose, onvruchtbaarheid, een verhoogd risico op kanker en trombose,” schreef het Zweedse Astrid Lindgren Kinderziekenhuis in 2021 (pdf).

“Een zeer geruchtmakende rechtszaak uit Groot-Brittannië heeft licht geworpen op deze kwestie en in een recente uitspraak (1 december 2020) stelt de rechtbank het overkoepelende probleem van puberteitsblokkerende behandelingen vast,” voegde het eraan toe.

Het grote ziekenhuis in Stockholm voegde eraan toe dat, op basis van het “voorzorgsbeginsel”, geen hormonale behandelingen (d.w.z. puberteitsblokkerende en geslachtsoverschrijdende hormonen) zullen worden gestart bij genderdysfore patiënten jonger dan 16 jaar.

In een geactualiseerd advies van de Zweedse Nationale Gezondheids- en Welzijnsraad staat dat puberteitsblokkers en geslachtsoverschrijdende hormonen alleen mogen worden gegeven in “uitzonderlijke” gevallen buiten onderzoekstudies.

Dit is een grote stap voorwaarts, volgens een recente Zweedse documentaire die de gevallen beschrijft van verschillende kinderen bij wie meerdere ernstige gezondheidsproblemen werden vastgesteld nadat zij de medicatie hadden gekregen.

De Franse Nationale Academie voor Geneeskunde berichtte in maart van dit jaar (pdf) dat “grote medische voorzichtigheid moet worden betracht bij kinderen en adolescenten, gezien de kwetsbaarheid, met name psychologisch, van deze populatie en de vele ongewenste effecten en zelfs ernstige complicaties die kunnen worden veroorzaakt door sommige van de beschikbare therapieën”.

Frankrijk noemde het besluit van Zweden om het gebruik van puberteitsblokkers te verbieden als een invloed.

“In dit verband is het belangrijk te herinneren aan het recente besluit (mei 2021) van het Karolinska University Hospital in Stockholm om het gebruik van puberteitsblokkers te verbieden,” voegde de Academie eraan toe.

Finland kondigde in 2020 ook een beleidswijziging aan voor de behandeling van genderdysforie, waarbij de Finse gezondheidsautoriteit nieuwe richtlijnen uitvaardigde ter ondersteuning van psychotherapie in plaats van puberteitsblokkers en geslachtsveranderende hormonen voor kinderen. Er werd echter geen specifiek land genoemd dat van invloed was op deze beslissing.

De Britse minister van Volksgezondheid, Sajid Javid, arriveert voor een kabinetsvergadering op Downing Street 10 in Londen op 25 januari 2022. (Daniel Leal/AFP via Getty Images)

‘Kinderen in de steek laten’

De zaak Bell mag dan voorbij zijn in de Britse rechtbanken, politiek gezien is het debat over puberteitsblokkers springlevend.

Onlangs vergeleek de Britse minister van Volksgezondheid Sajid Javid de politieke gevoeligheden over genderdysforie bij kinderen met de Aziatische “grooming gangs” in Rotherham, die niet goed werden onderzocht vanwege “politieke correctheid” en de angst om van racisme te worden beschuldigd.

Javid gaf vervolgens opdracht aan ambtenaren om de aanpak van NHS-klinieken formeel te onderzoeken, temidden van waarschuwingen voor schadelijke praktijken, en verklaarde dat het systeem “kinderen in de steek laat”.

Dit volgde op de publicatie van de tussentijdse Cass Review over Tavistock GID, de grootste en oudste genderkliniek in het Verenigd Koninkrijk, door de Britse top kinderarts Dr. Hilary Cass.

Cass uitte zijn diepe bezorgdheid over het affirmatieve model.

Gepubliceerd door The Epoch Times (10 mei 2022): European Countries Push Back Against Use of Puberty Blockers in Children