VICTOR DAVIS HANSON

Amerikanen begeven zich nu op onbekend, revolutionair terrein. Ze kunnen de komende vijf maanden dingen meemaken die ooit onvoorstelbaar leken.

Tot het conflict in Oekraïne waren we nog nooit getuige geweest van een grote landenoorlog in Europa waarbij een kernmogendheid rechtstreeks betrokken was.

Uit wanhoop praat de onstabiele leider van Rusland, de Russische president Vladimir Poetin, nu prietpraat over de waarschijnlijkheid van een kernoorlog. De 79-jarige president van de VS, Joe Biden, brult terug dat zijn oorlogsverliezende nucleaire tegenstander een moordenaar, een oorlogsmisdadiger en een slager is die uit de macht moet worden gezet.

Na een jaar van politisering van het Amerikaanse leger en de door haarzelf veroorzaakte catastrofe in Afghanistan, zijn de Verenigde Staten veel van hun afschrikkingsvermogen in het buitenland kwijt. China, Iran, Noord-Korea en Rusland zijn aan het overleggen hoe zij deze zeldzame monidale militaire kans het best kunnen benutten.

De traditionele fundamenten van het Amerikaanse systeem – een stabiele economie, onafhankelijkheid op energiegebied, grote voedseloverschotten, befaamde universiteiten, een professionele rechterlijke macht, rechtshandhaving en een geloofwaardig strafrechtelijk systeem – zijn aan het verdwijnen.

Gas- en dieselprijzen bereiken historische niveaus. De inflatie is in 40 jaar niet zo hoog geweest. Nieuwe auto’s en huizen zijn onbetaalbaar. De noodzakelijke remedie van hoge rente en minder beschikbaarheid van geld zal bijna net zo erg zijn als de ziekte van hyperinflatie.

Er is geen zuidelijke grens.

Verwacht dat meer dan 1 miljoen vreemdelingen deze zomer de Verenigde Staten zullen binnenzwermen zonder controle, COVID-test of vaccinatie. Geen van hen zal zich zorgen moeten maken over de gevolgen van het overtreden van de Amerikaanse immigratiewetgeving.

De politie krijgt te weinig geld en steeds minder geld. Officieren van justitie laten opzettelijk gewelddadige criminelen vrij zonder aanklacht. (Letterlijk 10.000 mensen waren vorige week getuige van een gestoorde man met een mes die komiek Dave Chappelle aanviel op het podium van de Hollywood Bowl, en de officier van justitie van Los Angeles County weigerde een aanklacht in te dienen). Moord en aanranding gaan in stijgende lijn. Autokapingen en autodiefstallen zijn nu normale gebeurtenissen in grote steden.

Misdaad is nu vooral een politieke zaak. Ideologie, ras en politiek bepalen of de wet al dan niet wordt toegepast.

De schappen in de supermarkten raken leeg en vlees is voor miljoenen Amerikanen niet meer te betalen. Voor het eerst waarschuwt een Amerikaanse president voor voedseltekorten. Babyvoeding is in vele winkels niet meer te vinden.

De politiek lijkt op de gewelddadige laatste dagen van de Romeinse Republiek. Een illegaal lek over een mogelijk op handen zijnde omkering van Roe v. Wade door het Hooggerechtshof, waardoor de kiezers in de deelstaten hun eigen abortuswetgeving zouden kunnen bepalen, heeft een nationale hysterie teweeggebracht.

Nooit eerder heeft het Witte Huis stilzwijgend ingestemd met een menigte demonstranten die de huizen van de rechters van het Hooggerechtshof omsingelden om hen uit te schelden en te intimideren zodat zij hun stemgedrag zouden wijzigen.

Er is geen vrije meningsuiting meer op campussen.

De meritocratie is aan het verdwijnen. Toelating, aanwerving, promotie, behoud, beoordeling en vooruitgang worden steeds meer bepaald door het verkondigen van de juiste orthodoxie of het behoren tot de juiste ras-, geslachts- of etnische categorie.

Wanneer het nieuwe campuscommissariaat eindelijk klaar zal zijn met het opslokken van de laatste redoutes in wetenschap, wiskunde, techniek, geneeskunde en beroepsopleidingen, zal Amerika afglijden naar permanente middelmatigheid en een onomkeerbare daling van de levensstandaard.

Wat is er gebeurd?

Vergeet niet dat al deze catastrofes zelf veroorzaakt zijn. Het zijn keuzes, geen noodlot. De Verenigde Staten heeft de grootste gecombineerde gas-, kolen- en olievoorraden ter wereld. Het bezit de know-how om de veiligste pijpleidingen te bouwen en de schoonste energieontwikkeling op de planeet te garanderen.

Inflatie was een bewuste keuze van Biden. Om politiek voordeel op korte termijn te behalen, bleef hij triljoenen dollars drukken, niet-participatie van werknemers aanmoedigen en de rentevoeten op een historisch laag peil houden – in een tijd van een ingehouden wereldwijde vraag.

De regering wilde geen grens. Alleen op die manier kunnen gepolitiseerde, verarmde immigranten de linkse ondermijning van het hele legale immigratiesysteem terugbetalen met hun trouw aan de stembus.

Ooit esoterische, crack-pot academische theorieën – “moderne monetaire theorie,” kritische juridische theorie, kritische rassen theorie – domineren nu de beleidsvorming in de regering Biden.

De gemene deler in dit alles is dat ideologie empirisme, gezond verstand en pragmatisme overstemt. Heersende elites zijn liever politiek correct, mislukt en impopulair dan politiek incorrect, succesvol en populair.

Is dit niet het vermoeide verhaal van linkse revolutionairen van het 18e-eeuwse Frankrijk tot het begin van het 20e-eeuwse Rusland tot de hedendaagse rampen in Cuba en Venezuela?

Het Amerikaanse volk verwerpt het rampzalige beleid van 2021-2022. Toch drukken de radicale kaders rond een cognitief inerte Biden het beleid verder door aan de hand van uitvoeringsbesluiten, bureaucratische richtlijnen en opzettelijke wanprestatie van het kabinet.

Waarom? Links heeft geen vertrouwen in grondwettelijk bestuur of gezond verstand.

Dus naarmate het publiek terug begint te duwen, verwacht je dan op het terrein aan meer doxing, cancel cultuur, deplatforming, ministeries van desinformatie, zwermen van mensen die de prive-woningen van functionarissen als doelwit kiezen voor pesterijen, en waarschijnlijk gewelddadige demonstraties in onze straten deze zomer.

Intussen zullen de linkse elites hun best doen om uitspraken van het Hooggerechtshof te negeren, onwettig de schulden van studenten kwijt te schelden, en waarschijnlijk tegen de herfst nog meer COVID-lockdowns uit te vaardigen. Ze zullen er nog steeds van dromen het Hoggerechtshof uit te breiden, de filibuster af te schaffen, het kiescollege af te schaffen, meer staten toe te voegen, en de verkiezingen in november te overspoelen met honderden miljoenen dollars aan zwart geld uit Silicon Valley.

Wanneer revolutionairen het systeem ondermijnen, de antipathie van het volk krijgen, en geconfronteerd worden met een dreigend onheil bij de verkiezingen, dan zijn zij het gevaarlijkst – zoals we de komende maanden zullen zien.

De standpunten in dit artikel zijn de mening van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van The Epoch Times.

Gepubliceerd door The Epoch Times (12 mei 2022): Imagine the Unimaginable

Eén – Een vijand geruststellen over wat men niet zal doen, zorgt ervoor dat de vijand juist dat en meer zal doen. Onvoorspelbaarheid en af en toe raadselachtig zwijgen versterken de afschrikking. Maar de voorspelbare geruststelling van president Joe Biden aan de Russische president Vladimir Poetin dat hij zich terughoudend zal opstellen, betekent dat Poetin dat waarschijnlijk niet zal doen.

Twee – No-fly zones werken niet in een symmetrische impasse tussen grote mogendheden. In een kosten-batenanalyse zijn ze het risico niet waard om de vliegtuigen van een kernmacht neer te schieten. Ze helpen meestal niet echt om te voorkomen dat vliegtuigen van buiten dergelijke zones raketten in die zones schieten. Luchtafweerbatterijen met een grote reikwijdte en een grote reikhoogte naar Oekraïne sturen om het Russische luchtoverwicht te ontzeggen, is een veel betere manier om de pariteit in de lucht te herstellen.

Drie – Europa, de NAVO-leden en Duitsland in het bijzonder hebben de facto toegegeven dat zij door het sluiten van kerncentrales, koolmijnen en olie- en gasvelden in de afgelopen decennia, Europa aan de genade van Rusland hebben overgeleverd. Zij beloven zich opnieuw te bewapenen en hun beloofde militaire bijdragen na te komen. Met hun daden geven zij toe dat hun critici, de Verenigde Staten in het bijzonder, gelijk hadden en dat zij gevaarlijk ongelijk hadden door Poetin in een machtspositie te plaatsen.

Vier – China is nu pro-Russisch. Peking wil Russische natuurlijke hulpbronnen met korting. Rusland zal betalen voor te dure toegang tot Chinese financiën, handel en markten. Maar als Rusland de oorlog in Oekraïne verliest, failliet gaat en als een internationale paria wordt verbannen, dan zal China waarschijnlijk de stinkende Russische albatros van zijn nek snijden – uit angst voor nieuwe westerse financiële, culturele en commerciële slagkracht.

Vijf – De Amerikanen beginnen eindelijk te begrijpen hoe destructief de vernederende vlucht uit Afghanistan was. Die catastrofe gaf Rusland, China, Noord-Korea en Iran het signaal dat de Westerse afschrikking was gestorven.

Het is geen verrassing dat Rusland raketten naar een Oekraïense basis bij de Poolse NAVO-grens heeft gestuurd. Noord-Korea lanceerde in januari meer raketten dan in welke maand in zijn geschiedenis dan ook. Iran heeft raketten naar Koerdistan gestuurd. China kondigt dagelijks aan dat het slechts een kwestie van tijd is tot het Taiwan opslokt. De tientallen miljarden dollars aan geavanceerd wapentuig die het Westen naar Oekraïne heeft gestuurd, zijn nog altijd veel minder dan wat het Amerikaanse leger aan de terroristische Taliban heeft overhandigd.

Zes – De oorlog in Oekraïne heeft niet geleid tot inflatie en recordprijzen voor gas. Beide piekten al begin februari 2022.

De oorzaak was de radicale expansie van de geldvoorraad door de regering Biden, die al een jaar aan de gang was, in een tijd van een ingehouden consumentenvraag na de komst van COVID. Ze zette domweg de facto nul-rentetarieven verder. De royale COVID-subsidies voor werklozen ontmoedigden de terugkeer naar de arbeidsmarkt, terwijl de Amerikaanse olie- en gasproductie en pijpleidingen werden afgesneden.

Vóór de invasie van Poetin gaf Biden in het openbaar hebzuchtige bedrijven, oliemaatschappijen, COVID en voormalig president Donald Trump de schuld van de inflatie die hij in 2021 had veroorzaakt. En hij beweerde dat de onbetwistbaar hoge prijzen slechts tijdelijk waren of vooral een obsessie van de elite.

Zeven – Poetin viel niet binnen tijdens de ambtstermijn van Trump, hoewel hij onder eerder Amerikaans leiderschap agressiever was geweest met zijn eerdere aanvallen op Georgië, Oekraïne en de Krim. Rusland bleef stil toen de olieprijzen laag waren, de brandstofvoorraden in het Westen overvloedig waren en de Verenigde Staten vertrouwen hadden. Toen de VS de opties voor militaire interventies niet uit de weg ging en niet werd geleid door een president die voorspelbaar inschikkelijk stond tegenover Russische agressie, bleef Rusland rustig.

Poetin nam nota van de toegenomen defensie-uitgaven van de NAVO en de VS. Hij vreesde de lage wereldolieprijzen en de recordproductie van Amerikaanse olie en gas. Hij was op zijn hoede na onvoorspelbare Amerikaanse aanvallen op vijanden als ISIS, Abu al-Baghdadi en de Iraanse generaal Qassem Soleimani.

Acht – Het is geen “escalatie” om wapens naar Oekraïne te sturen. De Russen hebben de Noord-Koreanen en Noord-Vietnamezen veel agressiever bevoorraad in hun oorlogen tegen Amerika, zonder de oorlog wereldwijd uit te breiden. Pakistan, Syrië en Iran stuurden dodelijke wapens – waarvan er vele op hun beurt geleverd werden door Rusland, Noord-Korea en China – om duizenden Amerikanen te doden tijdens de oorlogen in Afghanistan en Irak.

Negen – Poetin zal Oekraïne wellicht nooit volledig absorberen zolang het gemakkelijk over zijn grenzen kan worden bevoorraad door vier NAVO-landen. De VS liepen vast in de Koreaanse oorlog, verloren de oorlog in Vietnam, kwamen vast te zitten in Irak en ontvluchtten Afghanistan deels omdat hun vijanden gemakkelijk bevoorraad konden worden door bondgenoten in aangrenzende gebieden in de veronderstelling dat de Verenigde Staten dergelijke bondgenoten niet konden aanvallen.

Tien – Het is niet “on-Amerikaans” om erop te wijzen dat eerdere Amerikaanse appeasement onder de regeringen Obama en Biden niet verklaart waarom Poetin Oekraïne wilde binnenvallen, maar wel verklaart waarom hij vond dat hij dat kon. Het is niet “verraderlijk” om te zeggen dat Oekraïne en de Verenigde Staten zich vroeger niet met elkaars binnenlandse aangelegenheden en politiek hadden moeten bemoeien – maar dat is nog geen excuus voor Poetins wrede agressie. Het is niet verraderlijk om toe te geven dat Rusland eeuwenlang vertrouwde op bufferstaten tussen Rusland en Europa – verloren gegaan toen de satellietleden van het Warschaupact toetraden tot de NAVO na de Russische nederlaag in de Koude Oorlog. Maar die realiteit rechtvaardigt evenmin de wrede aanval van Poetin.

We moeten het verleden niet herhalen, maar ervan leren – en er zo voor zorgen dat Poetin nu wordt verslagen en dat hij in de toekomst wordt afgeschrikt.

Gepubliceerd door The Epoch Times op 18 maart 2022: 10 Realities of Ukraine

Er zijn tal van redenen waarom het wokeïsme zich als een lopend vuurtje verspreidde toen Amerika zijn collectieve verstand verloor tijdens de pandemie, de quarantaine, de zelfgeïnduceerde recessie en de rellen van 2020.

Wokeïsme ging nooit echt over racisme, seksisme, of andere ismes. Voor sommigen illustreerde het een psychologische pathologie van projectie: het overbrengen van de eigen vooroordelen op anderen om ze te verzachten of te maskeren.

Moeten we dan lachen of huilen dat de zelfverklaarde marxistische medeoprichter van Black Lives Matter een oplichter is? Volgens een bericht in de New York Post bezit Patrisse Khan-Cullors een aantal luxe huizen, en heeft één van haar stichtingen verzuimd belangrijke donaties aan de belastingdienst te melden. Is het zo dat hoe meer Khan-Cullors marxistische ideologieën verkondigt en ’toxische blankheid’ belastert, hoe meer zij zich op haar gemak voelt in een huis van $1,4 miljoen in het chique Topanga Canyon in Zuid-Californië?

Kijk eens naar senator Sheldon Whitehouse (D-R.I.), een uitgesproken liberaal icoon. Hij is een van de meest ‘woke’ leden van de Senaat. Toch blijkt Whitehouse lid te zijn van een de facto geheel blanke strandclub van elites in Newport, Rhode Island. Is Whitehouse in abstracto vastbesloten om het blanke privilege uit te roeien, zodat hij zich er te midden van mede-bluebloods kan ontspannen?

Barack en Michelle Obama wagen zich af en toe buiten hun miljoenen kostende herenhuis in Washington, D.C., of hun landgoed op Martha’s Vineyard om het land de les te lezen over zijn systemisch racisme. Betekent een dergelijke preek dat de Obama’s geen zin hebben om terug te keren naar hun woonplaats Chicago, een stad waar in 2020 honderden Afro-Amerikaanse mannen zijn vermoord, de meesten door andere zwarte mannen?

Joe Biden leest Amerika vaak de les over racisme, en hij heeft de bureaucratieën van de federale regering ontketend om mythische samenzweringen van blanke supremacisten uit te roeien. Verklaart boetedoening Biden’s fixatie op systemisch racisme? Als hij anonieme blanke racisten veroordeelt, verzacht zijn verontwaardiging dan het gerapporteerde gebruik van een anti-Aziatische scheldwoord door zijn zoon Hunter in een sms uit 2019?

De tweede katalysator van wokeïsme is de afleiding die het biedt van enge problemen die de Amerikaanse beschaving bedreigen. Terwijl het land zichzelf bezighoudt met het eisen van meer dan 12 procent vertegenwoordiging van zwarte acteurs in televisiespotjes, nadert het de 30 biljoen dollar aan staatsschuld. Uiteindelijk zal de verbazingwekkende rode inkt vereisen dat de broekriem enorm wordt aangehaald, de er nog meer inflatoir geld wordt gedrukt, of beide.

De woke regering Biden kan niet voorkomen dat honderdduizenden immigranten dit jaar illegaal de Verenigde Staten binnenkomen. Bijna allemaal hebben ze behoefte aan gratis Amerikaanse gezondheidszorg, huisvesting, voedsel en legale subsidies. Geweldmisdrijven stijgen in een alarmerend tempo. Maar weinigen durven te zeggen hoe dat komt, of hoe we het kunnen stoppen.

Amerika lijkt niet in staat de mogelijkheid onder ogen te zien dat Chinese onderzoekers een genetisch gemanipuleerd virus hebben ontwikkeld, onder toezicht van het Chinese leger en met subsidies van de Verenigde Staten.

Dus in plaats van echte oplossingen voor deze crises aan te dragen, voeren we oorlog met elkaar over de vraag of de overleden kinderboekenschrijver Dr. Seuss of het plastic speelgoed Mr. Potato Head racistisch waren of anderszins uitsluiting in de hand werkten.

Wanneer onze elites geen idee hebben van de staatsschuld, de inflatie, de illegale immigratie, de misdaad, de stijgende benzineprijzen en een wereldwijde pandemie, stellen ze zichzelf gerust met de gedachte dat ze tenminste Vader Junípero Serra kunnen cancellen of nog een standbeeld van Robert E. Lee kunnen neerhalen.

Tenslotte wordt de hysterie van het wokeïsme gekanaliseerd om winst te maken – als ze al niet de realiteit weerspiegelen van het feit dat veel van onze meest woke mensen de rijksten onder ons zijn.

Een van de redenen waarom Oprah Winfrey, Meghan Markle en LeBron James beschuldigingen van blank racisme hypen is om Amerika eraan te herinneren dat men rijk kan worden als Croesus en toch een sympathiek slachtoffer kan blijven.

Voor oplichters van de volgende generatie, zoals Ibram X. Kendi en Robin DiAngelo, betekent beweren dat Amerika racistisch was, is en altijd zal zijn, meer dan alleen optredens en boekenverkoop. De oplossing voor de pseudo-crises die zij verzinnen is de massale heropvoeding van zelfbewuste blanken – met lucratieve adviesvergoedingen voor beiden, en voor duizenden anderen.

Amerika wordt systematisch bedrogen door hen die hun hypocrisie verhullen, die de mensen met schuldgevoelens manipuleren, die geen interesse hebben in het oplossen van Amerika’s gevaarlijkste problemen, en die rijk worden of blijven door het hypen van een Amerika dat toe is aan een massale rebooting.

Victor Davis Hanson is een conservatieve commentator, classicus en militair historicus. Hij is emeritus hoogleraar klassieke talen aan de California State University, senior fellow in klassieke talen en militaire geschiedenis aan de Stanford University, fellow aan het Hillsdale College, en distinguished fellow van het Center for American Greatness. Hanson heeft 16 boeken geschreven, waaronder “The Western Way of War,” “Fields Without Dreams,” en “The Case for Trump.”

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (24 juni 2021): The Systemic Con Behind Wokeism

Commentaar

Radicalen met glinsterende ogen droomden er in de jaren zestig en zeventig van dat ze Amerika zouden overnemen of vernietigen.

Een van hun favoriete motto’s was: “Verander het of raak het kwijt”, zelfs toen de protesten zich richtten op drugs, muziek, ras, klasse, seks, mode — bijna alles en nog wat.

De radicalen van de jaren zestig beleerden Amerika over lange haren en brillen met draadrand, over wie een loser, een square, een bummer was, en wie hip, cool, groovy, mellow en “far out” was. De meeste van deze dwaze revolutionairen waren geen gestoorde Weathermen-moordenaars of SDS-kandidaat-communisten, maar pubers die gewoon deelnamen aan het plezierritje.

Met het einde van de dienstplicht in 1972, het einde van de oorlog in Vietnam, de olie-embargo’s, en een verslechterende economie, verdween de revolutie van de jaren ’60. Cynici beweerden dat de revolutie vooral ging om studenten uit de middenklasse met lang haar die zich op het hoogtepunt van de naoorlogse hoogconjunctuur lieten gaan, hun lusten botvierden en zich er van vergewisten dat ze niet in Vietnam zouden belanden.

Het is niet eens waar dat de jaren ’60 tenminste voor de nodige hervormingen zorgden. De burgerrechtenbeweging en de gelijke rechten voor vrouwen en homo’s waren al voor de hippies ontstaan, net als de folksongs en de vroege rockmuziek.

Wat de revolutie van de jaren ’60 echter deed, was deze trends versnellen — maar ze ook radicaliseren, manipuleren en verruwen.

De strevende “yuppies” van de jaren ’80 waren de natuurlijke opvolgers van de hang-maar-uit “hippies”. De jaren ’60 waren in wezen een narcistische vrijbuiterij waarin “vrijheid” vaak neerkwam op zelfverwennerij en het vermijden van verantwoordelijkheid.

Tegen 1981 maakte de Reagan-revolutie komaf met de uitzichtlozen van de Woodstock-generatie. De meesten werden uiteindelijk volwassen. Zij veranderden hun egocentrische drugs-, seks- en feestimpulsen in fixaties op geld, status en materiële zaken.

De demonstranten van de jaren zestig legden de nadruk op echtscheiding, abortus op bestelling, promiscuïteit, drugsgebruik en eenoudergezinnen. Maar aan het eind van de jaren zeventig en in de jaren tachtig waren de meeste veteranen van de culturele revolutie getrouwd, stichtten ze een gezin, hadden ze een huis gekocht, een baan gekregen en verdienden ze geld.

Deze keer is de linkse aanval van hun nakomelingen anders — en veel onheilspellender. De “woke” kleinkinderen van de vroegere outsiders zijn nu meedogenlozere systematische insiders. De woke en ingeplugde nieuwe gevestigde orde weet hoe geld en macht te gebruiken om Amerika te doen herrijzen als iets wat de stichters en de meeste huidige Amerikanen nooit voor ogen hadden.

Noem één belangrijke instelling die links nu niet controleert en vervormt. De media? De campus? Silicon Valley? Professionele sport? De directiekamer van bedrijven? Stichtingen? De K-12 onderwijsinstelling? De militaire hiërarchie? De “deep state” van de regering? De FBI top?

Politiek links heeft ze allemaal geabsorbeerd. Maar deze keer geloven linkse politici echt dat “met alle mogelijke middelen” niet louter een slogan is. In plaats daarvan is het een model voor het verstoren of vernietigen van Amerikaanse gewoonten, tradities en waarden.

Woke revolutionairen zijn geen bedelaars, landlopers of Grateful Dead groupies. Het zijn zelfs niet een paar idiote en moorddadige terroristen van het Symbionese Bevrijdingsleger die tegen “de Man” vechten.

Zij zijn “de Man.”

Onze revolutionairen van de 21ste eeuw zijn multimiljonairs met slippers, batik T-shirts en neusringen, maar met de absolute macht en het verlangen om te censureren hoe de helft van het land communiceert, of ze volledig te “cancelen”.

Ze komen niet samen in de ruimten van vrije meningsuiting op de campus; zij zijn de campusbeheerders die de vrije meningsuiting verbieden.

Ze protesteren niet buiten het Pentagon; ze zitten binnenin het Pentagon.

Ze zingen niet “eet de rijken”; zij zijn de rijken die eten in de French Laundry van Nappa Valley.

Ze protesteren niet tegen “verstijfde” waarden, want ze zijn intoleranter en puriteinser dan welke Victoriaan ook.

Ze geloven niet in raciale quota’s gebaseerd op “evenredige vertegenwoordiging”, omdat ze racisten zijn die ondervertegenwoordiging van “slechte” raciale groepen en oververtegenwoordiging van “goede” groepen eisen. De kleur van onze huid is hun evangelie, niet de inhoud van ons karakter.

Het zijn top-down revolutionairen. Geen enkele van hun agenda’s, van open grenzen en het veranderen van de grondwet tot kritische rassenleer en het verbieden van schoonbrandende fossiele brandstoffen, wordt ooit gesteund door een meerderheid van de bevolking.

Hun leidend principe is “laat een crisis nooit verloren gaan.” Alleen in tijden van een pandemie, een nationale quarantaine of onstabiele rassenverhoudingen kunnen de nieuwe linkse revolutionairen angst gebruiken om beleid door te drukken dat niemand in rustige tijden zou kunnen verkroppen.

Onze revolutionairen haten andersdenkenden. Ze vernietigen iedereen die vraagtekens zet bij hun door de media bedachte onzin.

De waarheid is hun vijand, en angst is hun wapen. Paranoïde revolutionairen uit de jaren zestig waarschuwden voor George Orwell’s “1984”, maar onze revolutionairen zijn “1984”.

Hoewel deze elitaire linkse revolutie gevaarlijker is dan haar losbollige voorganger uit de jaren ’60, is zij ook kwetsbaarder, gezien haar onhebbelijke, topzware apparaat — maar alleen als het spreekwoordelijke “volk” eindelijk tegen hun waanzin zegt: “Genoeg is genoeg.”

Victor Davis Hanson is een conservatieve commentator, classicus, en militair historicus. Hij is emeritus hoogleraar klassieke talen aan de California State University, senior fellow in klassieke talen en militaire geschiedenis aan de Stanford University, fellow aan het Hillsdale College, en distinguished fellow van het Center for American Greatness. Hanson heeft 16 boeken geschreven, waaronder “The Western Way of War,” “Fields Without Dreams,” en “The Case for Trump.”

De standpunten in dit artikel zijn de meningen van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van The Epoch Times.