China staat samen met andere communistische landen—Vietnam en Noord-Korea—helemaal onderaan op de laatste Reporters Without Borders’ (RSF) World Press Freedom Index, die op 3 mei, de Werelddag voor persvrijheid, werd gepubliceerd.
China nam dit jaar de 179e plaats in op de index van 180 landen en regio’s, één plaats boven Noord-Korea en één plaats lager dan Vietnam. Het daalde vier plaatsen ten opzichte van vorig jaar.
Het door communistisch China gecontroleerde Hongkong staat op de 140e plaats. De persvrijheid in de voormalige Britse kolonie is geclassificeerd als “moeilijk”, terwijl die in China als “zeer ernstig” is geclassificeerd.
De jaarlijkse World Press Freedom Index rangschikt landen en regio’s in vijf categorieën: de politieke context, het juridische kader van de jurisdictie, de economische context, de sociaal-culturele context en veiligheid.
RSF selecteert journalisten, wetenschappers en mensenrechtenactivisten om hun vragenlijst over persvrijheid te beantwoorden. Het gebruikt een kwantitatieve telling van misstanden tegen de media en journalisten en een kwalitatieve analyse van de waarnemingen van persvrijheidsspecialisten om een score van elk land en elke regio te berekenen.
Het rapport beschreef de Volksrepubliek China als “‘s werelds grootste gevangenisbewaarder van journalisten en voorvechters van persvrijheid, en een van de grootste exporteurs van propaganda-inhoud.”
Het RSF-rapport wees erop dat “de één partij regimes en dictaturen in Azië”—met name China en zijn regionale buren Noord-Korea, Vietnam en Birma, ook bekend als Myanmar, dat op de 173e plaats eindigde—”degenen zijn die de journalistiek het meest inperken, met leiders die hun totalitaire greep op het publieke debat verscherpen”.
In deze landen, vergelijkbaar met de voormalige Sovjet-Unie, “worden de traditionele media nauwgezet gecontroleerd door de enige partij”, aldus de in Parijs gevestigde groep.
“Onafhankelijke journalisten en bloggers die ‘gevoelige’ informatie durven te melden, worden vaak onder toezicht geplaatst, lastiggevallen, vastgehouden en in sommige gevallen gemarteld.”
Begin 2020 berichtte The Epoch Times dat Fang Bin, een burgerjournalist in Wuhan, door het Chinese communistische regime gevangen was gezet omdat hij de waarheid had verteld over de COVID-19 pandemie in Wuhan. Drie jaar later, op 30 april, werd hij vrijgelaten, maar hij is door de politie heen en weer gestuurd tussen Peking en Wuhan. Zijn familie durfde hem niet naar huis te laten terugkeren wegens bedreigingen die zij van de autoriteiten hadden ontvangen. Als gevolg daarvan is Fang gedwongen dakloos geworden en wordt hij nog steeds gevolgd en in de gaten gehouden door agenten in burger.
Een andere burgerjournalist, Zhang Zhan, werd ook veroordeeld voor zijn verslaggeving over de pandemie in Wuhan en zit nog steeds achter de tralies.
De in de VS gevestigde commentator Tang Jingyuan vertelde op 5 mei in het Chinees-talige Panorama-programma van NTD News over China’s allerlaagste ranking: “Dit toont eens te meer aan dat het onder het systeem van de Chinese Communistische Partij (CCP) onmogelijk is om vrijheid van meningsuiting en democratisch denken tot stand te brengen door een snelle economische ontwikkeling.
“Dit illustreert ook dat het rode gecentraliseerde systeem van de CCP zijn greep op de geesten van het volk nooit heeft losgelaten,” zei hij.
China’s bondgenoot, Rusland, is dit jaar ook gedaald in de ranglijst van persvrijheid. Het staat nu op de 164e plaats, negen plaatsen lager dan vorig jaar.
Taiwan (Republiek China), door RSF omschreven als een van ‘s werelds “functionele democratieën,” staat op de 35e plaats.
Geen vrijheid van meningsuiting onder de CCP
Tang voegde daaraan toe: “De persvrijheid in China blijft tot op de bodem zakken. Het laat duidelijk zien dat de onderdrukking van de meningsuiting door de CCP de afgelopen jaren een nieuw hoogtepunt heeft bereikt.”
Zelfs Hu Xijin, de voormalige hoofdredacteur van de spreekbuis van het regime “Global Times” en top-propagandist van de CCP, bekritiseerde het regime in reactie op de RSF-ranglijst om zijn censuur en controle over het nieuwsproces.
“De eigen nieuwskenmerken van de media moeten worden beschermd en gerespecteerd en kunnen niet ondergeschikt worden gemaakt. [Hoewel] sommige regio’s en departementen zich nu sterk interventionistisch opstellen tegenover nieuwsorganisaties, wat zeer discutabel is,” postte hij op Chinese sociale media.
Tang zei: “Het is onmogelijk te verwachten dat de CCP zichzelf verandert.”
Chen Weiyu zei in haar Chinese NTD-programma “Wei Yu ziet de wereld”: “De CCP vertrouwt op geweren en pennen om de macht te stelen. De zogenaamde pen is om nieuws en propaganda te controleren. De reden waarom ze zoveel waarde hechten aan nieuws en propaganda, en deze stevig in handen moeten hebben, is voor desinformatie.
“De CCP bouwde de ‘Grote Firewall’ voor hetzelfde doel, namelijk voorkomen dat het Chinese volk toegang krijgt tot echt nieuws en informatie.”
Tang voegde daaraan toe: “Zolang het CCP-systeem niet desintegreert, zullen gewone mensen of journalisten geen dag hebben waarop ze echt vrijuit kunnen spreken.”
Gepubliceerd door The Epoch Times (6 mei 2023): China Ranks 2nd Worst in Latest World Press Freedom Index
