De Grijze Dame knipoogde: Hoe de New York Times de geschiedenis vervormt en verandert

De New York Times heeft toegestaan dat veel van zijn belangrijke verslaggevers verhalen presenteerden die verdraaid waren, en soms zelfs de geschiedenis herformuleerden ten voordele van de machthebbers, zegt journalist Ashley Rindsberg in zijn nieuwe boek over de krant.

Rindsberg zat samen met EpochTV’s “American Thought Leaders” presentator Jan Jekielek om te praten over “The Gray Lady Winked: How The New York Times’s Misreporting, Distortions, and Manufactations Radically Alter History.” Het volledige interview zal op 28 december om 19.00 uur op EpochTV te zien zijn.

Rindsbergs boek betwist de lang gekoesterde overtuiging dat de NY Times het toonbeeld is van betrouwbare journalistiek en integriteit.

De auteur verwijt de NY Times winst boven het welzijn van mensen te stellen die door regimes onderdrukt werden, of nog steeds onderdrukt worden.

“Het is ten koste gegaan van mensenlevens, zoals we zagen in het geval van de hongersnood in Oekraïne, en ook door de NY Times doofpotaffaire van de Holocaust, en hun anti-immigratie houding die ze aannamen tegen de Joden in die jaren.”

In die tijd werd het hoofd van het bureau van de NY Times in Moskou, Walter Duranty (1922-36), geprezen om zijn verslaggeving vanuit Rusland, maar later werd hij bekritiseerd om zijn onjuiste weergave van de feiten, vooral wat betreft de hongersnood in Oekraïne. Bovendien stond de chef van het Berlijnse bureau van de krant, Guido Enderis, bekend als aanhanger van de nazi’s.

Volgens Rindsberg gaat deze geschiedvervalsing door tot op de dag van vandaag, waarbij hij verwijst naar het “1619 Project” dat de NY Times in 2019 publiceerde. Op de webpagina van de NY Times staat dat de versie van de geschiedenis van het 1619 Project tot doel heeft “de geschiedenis van het land te herdefiniëren door de gevolgen van de slavernij en de bijdragen van zwarte Amerikanen in het middelpunt van ons nationale verhaal te plaatsen.”

Rindsberg zei dat de NY Times de macht heeft om te beïnvloeden wat het publiek als waar aanschouwt, en wat de NY Times kiest om te publiceren kan de geschiedenis veranderen.

“Dat is de rode draad, wat de sympathieën ook mogen zijn, de Times is bereid om de sympathieën te laten gelden. En dat zien we nu, met het ‘1619 Project,’ en dit ‘woke’ ontwaken, dit radicale ontwaken in de redactiekamer,” zei Rindsberg.

“Dat Nikole Hannah-Jones, de bedenker van het ‘1619 Project’, in haar essay in die tijdschriftuitgave schrijft dat de Revolutionaire Oorlog werd uitgevochten om de slavernij te behouden, is objectief gezien gewoon onjuist. Er is geen enkel historisch bewijs om dit te ondersteunen.”

Het “1619 Project” is wijd en zijd bekritiseerd door geleerden vanwege de historische onnauwkeurigheden en het veranderen van historische feiten.

“Het was een claim die The New York Times feitelijk heeft gecheckt met een professor in de Afro-Amerikaanse geschiedenis aan de Northwestern University, die hen vertelde dat het geen claim is die ze kunnen maken, dat het vals is. Het is verkeerd, en ze maakten ze toch. De sleutel hier is om te begrijpen dat de fouten, de vergissingen, en de onwaarheden geen probleem waren voor The New York Times, de grootste hebben ze niet gecorrigeerd. Ze probeerden ze te verdedigen, ze lieten de meeste erin staan,” zei Rindsberg.

“Wat je echt begint te begrijpen is dat die onwaarheden het punt waren. Als je probeert de geschiedenis te veranderen, moet je het letterlijk veranderen, en dat is precies wat het project doet. Het verandert letterlijk de geschiedenis, zonder enige basis, zonder bewijs, op een niet-wetenschappelijke manier.”

Jekielek wees op het feit dat de NY Times in de afgelopen twee decennia weinig heeft gepubliceerd over de voortdurende mensenrechtenschendingen door de Chinese Communistische Partij (CCP) van spirituele en religieuze groepen zoals Falun Gong en de Oeigoeren.

Rindsberg zei dat de hoofden van de grote media zoals de NY Times de agenda van de CCP voornamelijk volgen uit winstbejag.
“Maar ik denk dat vanaf de top, waar de cultuur is bij de krant, waar de redactionele leiding wordt bepaald, er absoluut die overweging moet zijn. Daar zijn ze al op de harde manier achter gekomen, toen ze tegen China’s ‘Grote Firewall’ aanliepen, zoals die spreekwoordelijk wordt genoemd, toen ze werden buitengesloten, ik denk in 2011 en 2012,” zei Rindsberg.

“En nu proberen ze weer binnen te komen, ze [handhaven] nog steeds een Chinese editie van de krant. En opnieuw, zoals met de Falun Gong – en met de Oeigoeren zien we nu precies hetzelfde patroon – waar is de verslaggeving, waar zijn de opiniestukken, waar zijn de redactionele artikelen?”

De NY Times heeft niet gereageerd op een verzoek om commentaar op Rindsberg’s bevindingen tegen perstijd.