Commentaar
George Bernard Shaw zei ooit eens dat “moord de uiterste vorm van censuur is”, waarmee hij helemaal niet overdreef. Het plotselinge einde van Pekings zero-COVID-beleid heeft de gerapporteerde COVID-19-cijfers in China dichter bij de werkelijkheid gebracht, maar de cijfers zijn nog steeds verre van hoe de situatie is.
Zelfs Hu Xijin, een pro-Peking propagandist die vaak wordt bespot om zijn onversierde gevlei, gaf op 16 januari via zijn Twitter-account toe dat “het werkelijke aantal COVID-19-doden in China sinds begin december zeker meer dan 60.000 bedraagt, omdat de officiële gegevens alleen doden in ziekenhuizen telden”.
Misschien niet toevallig publiceerde Bloomberg op dezelfde dag een verhaal met de titel “China’s Hospital COVID Death Data Just a Tenth of Total Toll”. Met een abrupt einde van het zero-COVID-beleid begin december 2022, zag China een onmiddellijke uitbraak van Omicron-infecties in het hele land, waardoor ten minste ongeveer 900 miljoen mensen werden besmet – waarvan 80 procent ernstige symptomen had – volgens een recente studie van de Universiteit van Peking.
Het zal niemand verbazen dat deze studie door de autoriteiten van de Chinese Communistische Partij (CCP) werd gecensureerd en later van alle sociale media werd verwijderd.
Een rapport van het Britse analysebedrijf Airfinity schatte 3,7 miljoen COVID-19-infecties en 25.000 COVID-19-doden op één dag op 13 januari, wat het totale dodental op 584.000 brengt sinds 7 december 2022.
Deskundigen vrezen dat deze gegevens slechts het topje van de ijsberg zijn. Sommigen schatten dat het dodental kan oplopen tot 200 miljoen en zelfs tot 400 miljoen mensen, gezien het groeiende aantal infecties. Zeng Guang, voormalig hoofdwetenschapper van China’s Centers for Disease Control and Prevention (CDC), zei op 12 januari dat deze pandemie heeft toegeslagen in Peking, gevolgd door Guangzhou, Chengdu en Chongqing, maar dat de dodelijkste piek nog niet is bereikt. Een zoekopdracht van “China COVID gevallen” op Twitter levert beelden op van ziekenhuizen overvol met COVID-19-patiënten en begrafenisondernemingen vol met doodskisten. Zeng voorspelt dat de pandemie nog minstens twee tot drie maanden zal aanhouden.
Aangezien China de definitie van COVID-19-sterfte heeft beperkt tot degenen die aan ademhalingsproblemen zijn overleden nadat zij het virus hadden opgelopen, blijft het werkelijke aantal doden een mysterie. Reuters meldde op 17 januari dat zijn verslaggever een gedrukt overheidsbericht had gezien op een spoedafdeling van een ziekenhuis in Peking waarin stond dat artsen moesten “proberen geen” door COVID veroorzaakt ademhalingsfalen op overlijdenscertificaten te schrijven.
Hetzelfde verslag van Reuters citeerde een arts van een groot openbaar ziekenhuis in Shanghai die zei: “We zijn gestopt met het classificeren van COVID-19-sterfgevallen sinds de heropening in december. … Het is zinloos om dat te doen omdat bijna iedereen positief is.”
Volgens het Pew Research Center is de Chinese bevolking de laatste jaren afgenomen en heeft het de titel van het dichtstbevolkte land ter wereld afgestaan aan India. Het lage geboortecijfer, in combinatie met de massale sterfte als gevolg van de SARS- en COVID-19-pandemieën, heeft de Chinese bevolking teruggedrongen.
Om deze sterke bevolkingsdaling goed te maken, heeft Peking de afgelopen jaren aangedrongen op een tweekindbeleid en nu zelfs op een driekindbeleid in een poging de bevolkingsgroei te stimuleren. Het ooit goedgekeurde eenkindbeleid werd eind 2015 officieel opgegeven. Peking erkende op 17 januari dat er in 2022 in China 9,56 miljoen mensen zijn geboren, terwijl er 10,41 miljoen mensen zijn overleden. Met andere woorden, de autoriteiten erkenden dat China eind 2022 850.000 mensen minder had dan het jaar daarvoor – de eerste gerapporteerde afname in zes decennia.
Historici hebben opgemerkt dat een massale, dodelijke pandemie zoals COVID-19 niet nieuw of uniek is in het licht van China’s lange geschiedenis. Vaak gingen pandemieën gepaard met veranderingen in dynastieën. Tussen 243 vóór Christus en 1911 werden ongeveer 290 ernstige epidemieën geregistreerd. Van de 7e eeuw voor Christus tot het einde van de 20e eeuw zijn in China ten minste 700 gevallen van wijdverspreide infectieziekten vastgesteld.
Vanuit cultureel oogpunt zijn zowel het boeddhisme als het taoïsme geneigd om catastrofale pandemieën spiritueel te interpreteren als karmische vergelding. Traditioneel hebben de mensen in China natuurrampen altijd beschouwd als een vorm van hemelse straf en waarschuwing voor de kwalen van de samenleving. Het ligt in de lijn van het christelijk geloof: Je oogst wat je zaait.
De recente witte-papieren-revolutie in China heeft aangetoond dat de massa’s genoeg hebben van de doofpotaffaires en de leugens van de CCP, en ook van haar onmenselijke zero-COVID-beleid, dat volgens sommigen meer doden heeft veroorzaakt dan de pandemie zelf.
Op 11 januari herhaalde de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dat China transparanter moet zijn over de COVID-19-situatie.
“Er zijn enkele zeer belangrijke informatielacunes die we samen met China trachten op te vullen”, aldus Maria Van Kerkhove, technisch verantwoordelijke voor de COVID-19-reactie van de WHO.
Maar de oproep van de WHO is op zijn best zwak in de ogen van Peking.
“Wat is het grote probleem van een paar miljoen doden?” aldus Jiang Yunzhong, de Chinese communistische partijsecretaris voor de bibliotheek van de prestigieuze Qinghua Universiteit, die dit op zijn sociale media platform schreef, zoals gemeld door Radio Free Asia. “In 2021 had China 10 miljoen doden; nog eens 5 miljoen doden is slechts een sterftecijfer van 50 procent.”
Zijn onverschilligheid voor de slachtoffers van COVID-19 heeft geleid tot publieke verontwaardiging op Chinese sociale media. Een dergelijke naakte, harteloze houding weerspiegelt in veel opzichten die van het CCP-leiderschap ten opzichte van de waarde van het menselijk leven.
Wat voor de CCP van belang is, is het vasthouden van haar politieke macht – ten koste van alles. Voorzitter Mao Zedong zei ooit onomwonden: “Communisme is geen liefde.”
De meningen in dit artikel zijn de meningen van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met die van The Epoch Times.
Gepubliceerd door The Epoch Times (17 januari 2023): The COVID Death Toll Myth in China
