De dood is altijd een mysterie geweest voor de mens. Wat kunnen mensen zien of voelen als ze sterven? Wetenschappers die de hersengolven van een stervende patiënt registreerden, hebben misschien inzicht in het mysterie.
Bij het gebruik van continue elektro-encefalografie (EEG) om de hersengolven van een 87-jarige epileptische man op te nemen, volgde een internationaal team van wetenschappers zijn hersenactiviteit terwijl hij een hartaanval kreeg en stierf. De studie werd gepubliceerd in februari 2022 in de editie Front Aging Neuroscience.
Hersengolven zeer actief na hartstilstand
Dr. Ajmal Zemmar, een neurochirurg aan de Universiteit van Louisville die deelnam aan het onderzoek, zei dat er specifieke patronen van hersengolven verschenen in de hersenen van de patiënt 30 seconden voor en nadat zijn hart stopte met kloppen.
“Door het genereren van oscillaties die betrokken zijn bij het ophalen van herinneringen, spelen de hersenen mogelijk een laatste herinnering van belangrijke levensgebeurtenissen vlak voor we sterven, vergelijkbaar met die gerapporteerd in bijna-doodervaringen,” vertelde Zemmar aan Frontiers.
Uit een studie uit 2013, gepubliceerd in de National Academy of Sciences, bleek dat alle negen muizen in het experiment zeer actieve hersengolven hadden gedurende 30 seconden na de hartstilstand. Dit is opvallend vergelijkbaar met wat het team van Zemmar vond bij hun bijna-doodpatiënt.
Bijna-doodervarenden kijken terug op hun leven
Het verschijnsel van “terugkijken op het leven” vlak voor of tijdens het sterven is veel personen overkomen die een bijna-doodervaring hadden.
Dannion Brinkley, auteur van Saved by the Light, schreef over zijn twee bijna-doodervaringen. Na de publicatie in 1994 werd het boek vijf maanden achtereen door The New York Times als bestseller vermeld.
Brinkley herinnerde de lezers aan zijn eerste bijna-doodervaring op 17 september 1975. Tijdens een storm in Aiken, South Carolina, was de 25-jarige Brinkley thuis, aan het telefoneren met een vriend, toen een bliksemschicht hem via de telefoonlijn trof en hem in de lucht wierp.
Nadat hij een immense hitte en pijn had ervaren, zei Brinkley dat hij voelde dat zijn ziel zijn lichaam verliet en dat hij in vrede en rust baadde. Hij zei dat hij in de lucht zweefde en toekeek hoe zijn familie en vrienden hem in paniek eerste hulp verleenden. Hij zag ambulances aanrijden en zijn lichaam naar het ziekenhuis brengen. Brinkley’s ziel ging door een tunnel naar een plaats van licht.
Brinkley begon toen terug te kijken op de 25 jaar van zijn leven en zag zelfs de kleinste details. Het verbaasde hem dat hij zich kon verplaatsen in de gevoelens van andere mensen die werden getroffen door incidenten waarbij hij betrokken was. Brinkley groeide ongeremd op en was een pestkop die er plezier in had te vechten en anderen te vernederen. Bij het doornemen van zijn geschiedenis voelde hij uit de eerste hand de pijn, angst, paniek en hulpeloosheid van zijn slachtoffers.
In één van die herinneringen schoot Brinkley tijdens de Vietnamoorlog een Noord-Vietnamese officier dood. In zijn bijna-doodervaring voelde Brinkley de verwarring die de officier voelde toen hij in het hoofd werd geschoten, evenals de hulpeloosheid en het verdriet dat hij zijn familie niet meer kon zien. Bovendien voelde hij de pijn die de familie van de agent nog jaren na zijn dood voelde. Toen de flashback eindigde, werd hij overweldigd door wroeging en schaamte. Na zijn terugkeer in de sterfelijke wereld, veranderde Brinkley zichzelf volledig en deed alles wat hij kon om anderen te helpen.
Bijna-doodervaringen zijn niet ongewoon
De term “bijna-doodervaring” werd bedacht door dr. Raymond Moody, een bekende psycholoog en professor aan de Universiteit van Nevada. In 1975 publiceerde Moody “Life After Life“, een boek gebaseerd op zijn studie van 100 patiënten die een “klinische dood” hadden meegemaakt en weer tot leven kwamen. Hij deelde hun ervaringen over de wereld na de dood in hun eigen woorden. Sindsdien is er veel meer wetenschappelijk onderzoek gedaan naar bijna-doodervaringen.
In een studie uit 2014, gepubliceerd in Frontiers in Human Neuroscience, bestudeerden onderzoekers 190 bijna-doodervaringen met verschillende kenmerken, waaronder die welke zich voordeden na niet-levensbedreigende gebeurtenissen zoals slaap, meditatie en flauwvallen, maar ook bijna-doodervaringen die zich voordeden tijdens een coma veroorzaakt door zuurstofgebrek, trauma of ziekte.
Er werden verschillende overeenkomsten gevonden in de bijna-doodervaringen, waaronder het zien van helder licht, het gevoel buiten het lichaam te zijn en flitsen van gebeurtenissen uit het verleden. De meest voorkomende bijna-doodervaring, gerapporteerd door 89 tot 93 procent van de deelnemers in elke categorie was “een gevoel van vrede of aangenaamheid”.
Een voor sommigen misschien verrassend feit is dat veel mensen bijna-doodervaringen hebben. Een studie gepubliceerd in Psychiatry in 1993 schatte dat ongeveer vijf procent van de volwassen Amerikaanse bevolking een bijna-doodervaring heeft gehad—dat is 30 tot 40 procent van de mensen die dicht bij de dood komen. Uit een Nederlands onderzoek uit 2001, gepubliceerd in The Lancet, bleek dat van 344 patiënten die met succes werden gereanimeerd na een hartstilstand, 62 (18 procent) een bijna-doodervaring hadden gehad.
Schrijver uit Hong Kong deelt wonderbaarlijke bijna-doodervaring
Chip Tsao, een schrijver uit Hongkong, vertelde over zijn wonderbaarlijke bijna-doodervaring uit 1994 in een interview op het YouTube-kanaal van Stephen Chan Chi-wan, de hoofdadviseur van Commercial Radio Hongkong.
Tsao herinnerde zich dat hij in 1994, toen hij 36 was, na een ernstig auto-ongeluk op sterven na dood naar een ziekenhuis werd gebracht. Na 15 uur spoedoperatie vertelde de dokter hem dat alle medische opties waren uitgeput en “nu is het aan uw wilskracht”. Terwijl hij op sterven lag, zag Tsao een grote zee voor zich, met gouden en roze lotusbloemen zo groot als ronde tafels die in de zee dreven. Hij hoorde ook sutra’s die in zijn oor werden gezongen.
Tsao zei dat de ervaring heel duidelijk en echt was, alsof er een kracht was die hem naar de overkant duwde, maar er was ook een stem in hem die hem zei niet over te steken omdat hij zoveel onafgemaakte zaken had.
“Het was een gevoel van angst, maar ook van vrede,” zei hij. “Ik bleef mezelf afvragen. Het zou comfortabel zijn om over te steken. Die lotusbloemen zouden me als een boot naar een andere plaats brengen.”
De beroemde schrijver ervoer ook verschillende dingen die zelfs de wetenschap niet kon verklaren.
Terwijl hij op de IC lag, kon Tsao zijn ouders horen praten over zijn behandeling en of er een tweede thoraxspecialist bij moest komen. Hij hoorde zijn ouders ook huilen. Een halve maand later werd Tsao van de IC overgebracht naar een algemene afdeling. Toen zijn ouders hem kwamen bezoeken, vertelde hij hen dat hij, terwijl hij bewusteloos was, hen hoorde praten over het inhuren van een specialist.
Zijn vader zei dat het waar was, maar was verbaasd omdat ze het in een hotelkamer buiten het ziekenhuis hadden besproken.
“Hoe kon je dat horen, zo ver weg?” vroeg de vader.
Toch was Tsao ervan verzekerd dat hij niet hallucineerde, want hij hoorde het gesprek duidelijk en kon het zelfs herhalen.
Een andere wonderbaarlijke gebeurtenis was dat toen Tsao op de IC lag, zijn vrienden hem kwamen bezoeken. De volgende dag zag Tao deze vrienden weer op bezoek komen, in dezelfde kleren en met dezelfde woorden. Tao vond het erg vreemd. Na navraag leerde hij dat hij in zijn bijna-doodervaring had voorzien dat zijn vrienden hem de volgende dag zouden bezoeken.
Deze ervaringen gaven Tsao een dieper begrip van de betekenis van leven en dood.
“Na dingen in de toekomst te hebben gezien en deze ruimte te hebben verlaten, moet er een andere plaats zijn voor mensen na de dood,” zei hij. Later in zijn leven kwam Tsao nog twee keer in aanraking met de dood, waardoor hij een nieuwe kijk kreeg op het leven, de ruimte-tijd, en het hiernamaals. Zijn ervaring deed hem ook geloven dat er een hogere kracht boven de mensheid staat.
Gepubliceerd door The Epoch Times ( 7 februari 2023): Does Life Flash Before the Eyes Upon Dying? Study: Specific Patterns of Waves Recorded in a Dying Brain