Ted Hartwell had van zijn vader leren gokken. Het was een manier om te ontspannen en plezier te hebben. Maar toen hij als volwassene 90.000 dollar aan geheime gokschulden had opgebouwd, was het niet leuk meer. Hij had zijn vrouw verteld dat hij jaren geleden gestopt was en wist dat hij op het punt stond om alles te verliezen.
Het verhaal van dhr. Hartwell staat niet op zichzelf.
Als student aan de Texas Tech University voorzag hij in zijn levensonderhoud door wekelijks mee te doen aan een pokerspel met hoge inzet. Nadat hij zijn master in antropologie had afgerond, kreeg hij een baan bij het Desert Research Institute in Nevada.
“Ik dacht dat ik op een van de beste plekken terecht was gekomen,” vertelde Hartwell aan The Epoch Times.
Las Vegas, de bakermat van het wereldwijde gokken, is een magneet voor gokkers over de hele wereld. Nevada, de eerste staat met gelegaliseerd gokken, heeft ongeveer 400 werkende casino’s, bijna een vijfde van alle gokhuizen in het land. De Verenigde Staten hebben ondertussen ongeveer 2.150 casino’s, de meeste ter wereld en meer dan een kwart van alle casino’s op aarde, volgens de World Casino Directory online.
“Ik speelde eerst alleen live poker in Las Vegas,” zei Hartwell. “Het duurde jaren voordat ik mijn eerste jackpot van $1.000 won. Een grote winst of een reeks winsten verandert vaak je mening over gokken. Ik dacht dat ik weer geld kon verdienen met gokken.”
Maar zoals iedereen weet, zijn casino’s er niet op uit om geld te verliezen; dat is wat spelers horen te doen. En elke dwangmatige gokker weet wat er gebeurt als de verliezen oplopen.
“Zodra verliezen een probleem wordt, gaat het over in wanhoop, een verlangen om die inzetlimieten te verhogen, met het excuus dat je het geld dat je verloren hebt gaat terugwinnen,” zei Hartwell.
De gokindustrie is de afgelopen jaren geëxplodeerd met de legalisatie van sportweddenschappen in veel staten. De verborgen kosten zijn ook gestegen – een hoog percentage zelfmoord, depressie en criminele activiteiten door dwangmatige gokkers. Een onderzoek gepubliceerd in het Journal of Behavioral Addictions in 2018 toonde aan dat mensen met een gokverslaving 15 keer meer kans hebben om te sterven aan zelfmoord.
Deze vaak onzichtbare verslaving kan verwoestend zijn, maar er zijn succesvolle benaderingen die talloze gokkers hebben gebruikt om de controle over hun leven terug te krijgen.
“Een gokverslaving is een echte ziekte”, zegt Hartwell, nu 57 jaar en contactpersoon voor de Nevada Council on Problem Gambling. “Het is potentieel dodelijk, omdat er zelfmoord mee geassocieerd wordt.”
Sommige onderzoekers zeggen dat dwangmatige gokkers een hoger zelfmoordpercentage hebben dan mensen met een andere verslaving. Dwangmatig gokken werd in 2013 gecodeerd als een verslavende stoornis in de Diagnostic and Statistical Manual, DSM-5, vanwege de gelijkenissen met stoornissen in middelenmisbruik.
Hartwell zei dat de verslaving net zo echt is als een verslaving aan drugs, maar dat mensen die eraan lijden minder snel geneigd zijn om behandeling te zoeken. Er zijn goede redenen waarom gokverslaving bekend staat als de “verborgen verslaving.”
“Er kan een enorme schaamte en schuldgevoel mee gepaard gaan,” zei hij. “Sommige gokkers hebben van hun familie gestolen. Hoe kunnen ze hier voor uitkomen en toegeven dat ze dit hebben gedaan, wat tegen hun eigen morele kompas ingaat?”
Bill Johnson, emeritus uitvoerend directeur van de Illinois Council on Problem Gambling, zei dat het aantal telefoontjes naar de hulplijn van de staat tussen 2020 en 2022 met 400 procent is toegenomen. In een recent onderzoek werd vastgesteld dat meer dan 1 miljoen inwoners van Illinois – 1 op de 11 – een gokverslaving heeft of het risico loopt er een te ontwikkelen. De staat heeft 10 casino’s, met nog eens zes goedgekeurde locaties, en 44.000 videogokterminals.
Een sterke toename van gokactiviteiten in de nasleep van de beslissing van het Amerikaanse Hooggerechtshof in mei 2018 om sportweddenschappen te legaliseren, heeft ertoe geleid dat meer gokkers in nood zijn geraakt.
In de vijf jaar sinds die beslissing – met sportweddenschappen nu legaal en live in 34 staten en het District of Columbia – hebben Amerikanen legaal 220 miljard dollar ingezet, volgens de American Gaming Association, een handelsgroep voor de gokindustrie. Gokkers hebben ongeveer 95 miljard dollar ingezet in het fiscale jaar dat eindigde in maart 2023.
Alleen zijn partner kon stoppen
In het begin van de jaren 2000 ontmoette Hartwell zijn toekomstige vrouw, die ook van gokken hield.
“We gingen bijna elke avond na het werk naar het casino,” zei hij. “Er was zowel financiële als emotionele stress in onze relatie.”
Ze besloten allebei om te stoppen met gokken. Nadat zijn vrouw gestopt was, besloot hij een paar maanden mee te doen en een bijeenkomst van het 12-stappenprogramma bij te wonen. Daar hoorde hij de tragische verhalen van andere gokkers, sommigen die naar de gevangenis waren gegaan voor verduistering en anderen die hun gezin hadden verloren.
Maar meneer Hartwell sloeg deze waarschuwingen in de wind en begon in het geheim weer te gokken. Ongeveer twee jaar nadat hij zijn eerste bijeenkomst had bijgewoond, voerde hij zijn gokgedrag op naar een hoger niveau. Nadat hij een schuld van $90.000 had opgebouwd, vroeg zijn vrouw hem om echt hulp te zoeken.
“Dit heeft me wakker geschud,” zei hij. “Dat was het begin van mijn herstelproces, waar ik nu nog steeds mee bezig ben.
“Behandeling is beschikbaar en behandeling is effectief.”
Dwangmatige gokkers verwoesten gezinnen
Travis Thompson, een gediplomeerd therapeut in Murfreesboro, Tennessee, zegt dat gokverslavingen vaak goed verborgen blijven, vooral nu het internet een virtueel casino biedt. Velen vinden het nu moeilijker om gokken te vermijden en de meesten hebben de neiging om te wachten tot hun situatie kritiek is voordat ze hulp zoeken.
“Tegen de tijd dat therapie hard nodig is, hebben ze zichzelf al diep in de schulden gestoken”, zegt Thompson, schrijver van “To Those Left Behind: Helping Partners and Families Understand Addiction”.
Het is makkelijk voor dwangmatige gokkers die inzetten op sportwedstrijden of andere online gokactiviteiten uitvoeren om hun activiteiten te verbergen. De financiële gevolgen zijn vaak rampzalig.
“Ze creëren uiteindelijk problemen die tientallen jaren kunnen voortduren en die hun echtgenoten zullen beïnvloeden,” zei hij. “De echtgenoten kunnen voor de rest van hun leven vastzitten aan de gevolgen van hun verslaving, afhankelijk van de ernst van de verslaving. Familieleden komen er plotseling achter dat ze $80.000 schuld hebben, waar ze mee om moeten gaan. Bij gokverslavingen kunnen er zelfs na herstel nog steeds verlammende schulden zijn.”
Aan de basis van verslavingsgedrag ligt de behoefte om verbinding te maken met een gevoel van veiligheid, doel en betekenis in de wereld.
“We vinden dat meestal in relaties,” zei Thompson. ” Verslaafden hebben het gevoel dat hun relaties niet gegarandeerd zijn.”
Hoewel veel mensen denken dat gokken om de spanning draait, is het voor de meeste gokkers een soort verdovende ontspanning. Het kalmeert hen. Voor mensen met een traumatisch verleden voelt deze afleiding vaak als essentieel.
Helaas nemen te veel gokkers hun toevlucht tot zelfmoord als de schulden oplopen en de schaamte groeit.
“Voor sommige mensen is dat de manier om de financiële ondergang voor hen en hun geliefden te boven te komen,” zei Thompson.
Salarissen worden weggespoeld in casino’s
Luke, die vroeg om zijn achternaam niet te delen in overeenstemming met de tradities van de Anonieme Gokkers, is een 46-jarige productie-technicus die in de buitenwijken van Chicago woont. Hij bezocht voor het eerst een casino toen hij nog studeerde.
“Ik had niet veel geld, misschien $40 of $50, en daarom speelde ik op gokkasten. Dus als ik het verloor, was het weg,” zei hij.
Nadat Luke was afgestudeerd, had hij meer geld om te gokken en toegang tot verschillende casino’s op rijafstand.
“Ik leerde blackjack spelen,” zei Luke. “Ik begon alleen te gaan in plaats van met vrienden. Wanneer je alleen gaat en het vaker gebeurt, is dat problematisch.”
Hij zette niet langer alleen de $100 in die hij op zak had. Als hij zijn inzet verloor, bleef hij rondhangen om het terug proberen te winnen.
“Ik ging terug naar de geldautomaat om meer geld te halen,” zei hij.
De werkprestaties van Luke gingen achteruit en hij raakte vervreemd van zijn familie.
“Ik verloor al mijn geld,” zei hij. “Soms verloor ik mijn hele salaris in één avond in het casino. Ik kreeg maandelijks betaald en ik moest mijn hypotheek en auto betalen. Dan moest ik naar mijn ouders voor geld, gewoon om te leven. Of ik plunderde mijn pensioenspaarrekening en gebruikte dat om van te leven.”
Het leven was niet de moeite waard
Luke begon aan depressies te lijden en zocht in 2007 hulp om van zijn donkere gedachten af te komen.
“Gokken had een grote invloed op mijn humeur en de kwaliteit van mijn leven,” zei hij.
Er waren momenten dat hij dacht dat hij beter dood kon zijn.
“Ik voelde me hopeloos en waardeloos,” zei hij. “Na nog een gokbui besloot ik mezelf uit te sluiten van de casino’s. In Illinois kun je jezelf op de vrijwillige uitsluitingslijst zetten. Het is een levenslang toegangsverbod tot alle casino’s. Als je een casino binnengaat, kun je gearresteerd worden voor huisvredebreuk.”
Toen hij online ging om uit te zoeken hoe hij zichzelf kon verbannen, werd hij doorverwezen naar een counselingcentrum dat therapie aanbood voor verslaving aan drugs en gokken. Zijn psychiater raadde hem Anonieme Gokkers aan.
“Ik had meteen het gevoel dat ik erbij hoorde,” zei hij. “Ik begon naar een paar bijeenkomsten per week te gaan. De Anonieme Gokkers werden meteen een groot deel van mijn herstel. Het was onmisbaar.”
Luke zei dat hij geen weddenschap meer heeft afgesloten sinds hij 11 jaar geleden regelmatig bijeenkomsten bijwoonde.
“Om echt te herstellen en succes te hebben, moet je regelmatig bijeenkomsten bijwonen,” zei hij.
De opkomst, ondergang en het herstel van een succesvolle advocaat
Chris herstelde ook via de Anonieme Gokkers. Hij is nu 66 en een gepensioneerde advocaat uit Chicago. In 2004 maakte hij kennis met casino gokken tijdens een visreisje met zijn gezin naar Wisconsin. Het jaar daarop ging hij terug en begon te genieten van het dobbelspel craps. Hij ging steeds meer gokken toen zijn kantoor dichter bij een casino kwam te liggen en hij tijdens de lunch of na het werk kon gokken.
“De volgende zes jaar ging het van eens in de paar weken naar vier keer per week. Ik begon met het verliezen van een paar honderd dollar per week tot meer dan $1.000, en zelfs tot $1.400 tijdens sommige sessies,” zei hij.
Toen ging Chris met vervroegd pensioen, waardoor hij meer vrije tijd kreeg.
“Ik begon elke dag te gokken in het Rivers Casino in Des Plaines. Ik dronk ook; die verslaving had ik ook. Dat wakkerde het een beetje aan,” zei hij.
Table craps was het enige spel dat Chris speelde.
“De strategie fascineerde me, in de zin van alle verschillende soorten inzetten die je met de dobbelstenen kon doen,” zei hij. “Het was spannend. Je speelt het rond een tafel met acht tot 16 mensen. Er is kameraadschap en mensen gaan uit hun dak als alles goed gaat. Van 2007 tot 2014 speelde ik altijd craps.”
Het meeste geld dat Chris ooit in één sessie won was ongeveer $4.000. Hij verloor echter vaak wel $1.400 op één dag. De verliezen waren veel groter dan de winsten en Chris raakte gestrest over waar hij het geld vandaan moest halen om zijn verliezen te dekken.
“Mijn vrouw zag niet wat ik deed, geld opnemen van mijn betaalrekening en mijn pensioenspaarrekening. Het ergste was de allesomvattende focus op de vraag waar ik mijn volgende geld voor het gokken vandaan zou halen. Ik kon aan niets anders meer denken dan dat,” zei hij.
De situatie van Chris veranderde toen hij zich meldde bij CORE, het Centrum voor Herstel, een instelling voor verslaafde gokkers in Shreveport, Louisiana.
“De CORE-behandeling was erg succesvol,” zei hij. “Er was intensieve begeleiding met acht andere mensen in de groep.”
Elke gokker onderzocht hoe hij of zij machteloos werd tegenover gokken en het gebruikte om ongemakkelijke gevoelens te kalmeren.
“Daar werkten we mee,” zei Chris, “hoe konden we dat uitleggen en er eerlijk over zijn? Hoe beïnvloedde het onze relaties?”
Chris ging elke avond naar bijeenkomsten van de Anonieme Gokkers en kreeg één-op-één begeleiding van een hulpverlener die aan hem was toegewezen.
“Ik besefte dat ik mezelf verloor door te gokken. Het was het ding dat het overnam zodat ik niet hoefde om te gaan met depressie en angst,” zei hij.
Dat was negen jaar geleden. Tegenwoordig gaat Chris één keer per week naar een gokbegeleidingsgroep in de Way Back Inn, een ambulante faciliteit. Hij praat één keer per maand met zijn begeleider.
“Voortgezette counseling en het CORE klinische programma zijn voor mij het meest effectief geweest,” zei hij. “Bij Anonieme Gokkers hoor je de verhalen van andere mensen, wat ze hebben meegemaakt, hoe ze het hebben aangepakt en wat voor hen heeft gewerkt.”
“En je speelt dat af in je hoofd en denkt: ‘Als ik terug zou gaan en het nog een keer zou doen, zou ik precies zo eindigen als zij’. Als je met andere mensen werkt, blijf je dicht bij het probleem. Je herinnert je hoe het was.”
In Nederland/België kan je anoniem beroep doen op De DrugLijn. Je kan bellen met het gratis nummer van SOS SPELEN: 0800/35 777.
In Amerika kan elke gokker of familielid die hulp zoekt, de National Gambling Helpline bellen: 800-426-2537 (800 GAMBLER)
Over welke onderwerpen zou je verder willen lezen? Laat het ons weten op health@epochtimes.nyc
Origineel gepubliceerd op The Epoch Times (8 juli 2023): Gamblers Crushed by Losses Find Hope and Recovery
