Exact vierentwintig jaar geleden, op 25 april 1999, kwamen duizenden Chinese burgers bijeen nabij Zhongnanhai, het hoofdkwartier van de Chinese Communistische Partij in hartje Peking.
Het waren Falun Gong-beoefenaars, die op vreedzame wijze het communistische regime opriepen een einde te maken aan de intimidatie en onderdrukking van hun mede-beoefenaars door de plaatselijke autoriteiten. Nog geen drie maanden later zou het regime een grootscheepse vervolgingscampagne tegen de spirituele groep lanceren.
Afgelopen zondag namen in Flushing, New York, ongeveer vierduizend mensen deel aan een parade om deze historische oproep aan Zhongnanhai te herdenken en een oproep te doen om een einde te maken aan de aanhoudende vervolging van Falun Gong door de CCP.
Een van hen was Elsie He, een 40-jarige inwoonster van New York die 24 jaar geleden deel uitmaakte van de groep beoefenaars die in Peking bijeen was gekomen.
Ze beseft nu dat ze getuige was van een belangrijke dag in de geschiedenis. Het werd een dag die, hoewel het voor haar op dat moment weinig voorstelde, diepe sporen in He’s geheugen zou nalaten.
Een vreedzame demonstratie
Zondag 25 april 1999 was een vrije zondag voor He. Als eerstejaars studente, was dit voor haar normaal gezien een dag van lezen, studeren of mediteren.
Maar die ochtend stapte He samen met drie vrienden op de fiets, in haar gebruikelijke outfit van een licht katoenen jas, een lange donkere broek en sportschoenen en met haar lange zwarte haar in een paardenstaart gebonden. Hun bestemming was Zhongnanhai.
Het was ongeveer 7 of 8 uur ‘s morgens. Normaal gezien nog veel te vroeg voor He om zich op een vrije dag buiten het studentenhuis te wagen, en er waren weinig mensen op straat. Dat veranderde toen ze de Fuyou Straat bereikte, die naar Zhongnanhai leidt. Daar stroomden massa’s mensen samen. Ze praatten zachtjes, vormden een lange rij op het trottoir en probeerden niet op de rijweg te stappen, om het verkeer niet te belemmeren. De meesten onder hen stonden stil. Sommigen zaten te mediteren of te lezen. Ze gaven plastic zakken door om afval te verzamelen.
Aan het eind van die bewuste 25 april zouden zo’n 10.000 mensen uit het hele land aan de bijeenkomst hebben deelgenomen, hopend op een toelating van de overheid om openlijk en vrij Falun Gong te beoefenen, de spirituele discipline die voor velen hun geestelijk en lichamelijk welzijn had verbeterd. Het werd de grootste vreedzame demonstratie in China sinds het regime tien jaar eerder met tanks en geweren pro-democratische demonstranten van het nabijgelegen Tiananmenplein had verdreven.
He droeg een kleine rugzak met daarin het boek “Zhuan Falun,” de belangrijkste literaire werk van de praktijk, samen met een broodje als haar maaltijd voor de dag. Vlak na haar aankomst was ze haar vrienden uit het oog verloren. Ze wachtte in de menigte tot het donker werd en vertrok toen bekend werd dat toenmalig premier Zhu Rongji enkele Falun Gong afgevaardigden had ontmoet en zijn steun had toegezegd.
Maar drie maanden later werd een landelijke vervolging in gang gezet, die duidelijk maakte dat de beloften van het regime slechts holle woorden waren geweest.
‘We weten dat jullie niets verkeerd hebben gedaan’.
Falun Gong, dat de kernprincipes van waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid omvat samen met een reeks meditatieve oefeningen, was in de jaren negentig razend populair doorheen heel China. Volgens schattingen was in 1999, het jaar waarin de Chinese Communistische Partij (CCP) de groep als de zoveelste ‘vijand van de staat’ had bestempeld, één op de 13 van de toenmalige 1,3 miljard Chinezen een beoefenaar geworden van deze praktijk.
In de maanden en jaren voorafgaand aan de vervolging voelden de beoefenaars van Falun Gong een toenemende beperking van hun vrijheden. De staatstelevisie en -kranten hadden reportages gepubliceerd waarin het geloof werd belasterd, en enkele dagen voor de bijeenkomst in Peking werden in de nabijgelegen miljoenenstad Tianjin tientallen Falun Gong-beoefenaars geslagen en gearresteerd door de plaatselijke autoriteiten. Ze kregen te horen dat ze in Peking een petitie moesten indienen als ze de gevangenen wilden vrij krijgen.
“Omdat wij waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid navolgen, proberen wij iedereen met vriendelijkheid te behandelen, inclusief de Chinese overheid,” zei He, die nu in de 40 is en in New York woont.
“We dachten dat de arrestaties in Tianjin en al die bevooroordeelde berichtgeving waren gebeurd omdat ze ons niet echt begrepen. We wilden hen een mogelijkheid geven om ons beter te begrijpen, door hen alles te tonen. Dat was het soort mensen dat we waren.”
He gelooft dat de vriendelijkheid en de betrouwbaarheid dat ze die dag demonstreerden iets was dat “nooit is veranderd”, zelfs niet nadat ze slachtoffer waren geworden van een meedogenloze vervolgingscampagne.
“Het is de CCP die ervoor koos om een vijand te maken van ‘waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid. Ze verdrongen deze groep mensen geheel naar de andere kant.”
Sinds juli 1999 heeft het regime buitengewoon veel moeite gedaan om het geloof uit te roeien, waarbij aanhangers werden onderworpen aan willekeurige detentie, zware martelingen, zware boetes, slavenarbeid en sociale discriminatie. Een onnoemelijk aantal is het slachtoffer geworden van door de staat gesanctioneerde moord voor hun organen, het zogenaamde gedwongen oogsten van organen.
He beschreef haar ervaring tijdens de vervolging als een voorbeeld van wat zoveel andere gezinnen elders in het land ook hebben doorgemaakt. Op een gegeven moment, in 2001, werden drie van haar gezinsleden, haar broer, ook een student, haar moeder, een universiteitsprofessor, en zijzelf tegelijkertijd vastgehouden op de plek waar ze studeerden of werkten.
Door de immense mentale druk werd het haar van haar vader in één nacht helemaal wit.
In plaats van naar de les te gaan, moest He zich elke dag op het kantoor van de partijsecretaris van haar school melden. De partijsecretaris gaf zelfs een klasgenoot opdracht om bevriend met haar te raken in een poging om in het geheim informatie te verzamelen over de beoefening, iets wat He pas jaren later te weten kwam.
“Falun Gong heeft nooit geheimen gehad. Hoe we beoefenen en studeren, ze weten alles over iedereen, en ze kennen ons door en door. Maar toch wilden ze dat soort tactieken gebruiken. Het was alsof ze voortdurend proberen om aanklachten tegen ons op te zetten,” zei ze.
Maar He beschouwde zichzelf als geluksvogel, zei ze, gezien het aantal studenten aan Chinese elitescholen zoals de Tsinghua en de Universiteit van Peking die door de vervolging om het leven waren gekomen of krankzinnig waren geworden.
Eind 2012, werd haar ouderlijk huis geplunderd tijdens een politie-inval waarbij haar moeder opnieuw werd gearresteerd. He’s vader kreeg hierdoor plotseling een beroerte en kwam niet meer bij. Hij stierf ongeveer zeven weken later, op eerste kerstdag.
“Ik weet dat jullie niets verkeerd hebben gedaan, maar we kunnen geld krijgen voor de arrestatie van een Falun Gong-beoefenaar,” zei de politieman tegen He toen ze smeekte om haar moeders vrijlating. “Mijn zoon gaat trouwen en ik heb geld voor hem nodig. Eén gearresteerde Falun Gong-beoefenaar is goed voor 4000 yuan [destijds ruwweg 580 Euro].”
“Ze verkopen hun ziel voor geld en ruilen levens met geld,” zei He, eraan toevoegend dat ze die mensen erg zielig vond. “Ze hebben hun geweten in de steek gelaten voor dat kleine beetje geld.”
‘Een mijlpaal’
Beijing zou later in zijn propaganda de bijeenkomst op 25 april 1999 vlakbij Zhongnanhai afschilderen als een “belegering” om op die manier de vervolging te rechtvaardigen.
Maar “ondanks wat de CCP vanuit hun materialistische atheïstische ideologie wil doen geloven,” is deze vervolgingscampagne in de ogen van China-analist James Gorrie in werkelijkheid een “spirituele strijd tegen de verdorvenheid en de krachten van het kwaad”.
“Mensen vinden kracht in iets dat niet kan worden tegengehouden door een kogel of een gevangenisstraf,” zei Gorrie, auteur van “The China Crisis” en tevens auteur voor The Epoch Times, tijdens een interview met NTD. “En daarom is China er bang voor. Ze zijn er terecht bang voor. Onwettige regimes vrezen alles.”
Gregory Copley, voorzitter van de International Strategic Studies Association en tevens auteur voor The Epoch Times, voegde eraan toe dat hij het verzet van Falun Gong inspirerend vond.
“Een van de kenmerken van de hele Falun Gong filosofie,” vertelde hij aan NTD, “is het verheffen van de geest van het individu tot een gevoel van edelmoedigheid, geduld en doorzettingsvermogen.”
“Het zal heel moeilijk zijn voor een organisatie als de Communistische Partij van China om dat ooit te onderdrukken.”
China watchers en de Falun Gong gemeenschap zouden de bijeenkomst van 25 april moeten “herdenken en vieren” als “iets iconisch”.
“Het zou goed zijn om de saga van dat protest te beschouwen als een mijlpaal in de Chinese geschiedenis, één die het begin van de ondergang van de Communistische Partij van China zal inluiden.”
De keuze van het Westen
Volksvertegenwoordiger Gus Bilirakis uit Florida riep de wereld op om op te treden tegen deze bijna 24 jaar durende vervolging die “de meest fundamentele mensenrechten” schendt.
“Wij zijn verplicht om ons uit te spreken voor degenen die al veel te lang het zwijgen wordt opgelegd, want als we onze mond blijven houden over deze schendingen, doen we dat met gevaar voor de hele samenleving”, zei hij tegen The Epoch Times.
Tijdens de parade in Flushing riep Bilirakis samen met enkele anderen de vrije wereld op om een duidelijker standpunt in te nemen.
Tijdens een toespraak na de parade in Flushing zei Zhao Ruoxi:”Mensen zeggen vaak dat de ‘selectieve blindheid’ van de waarnemers deels de reden is waarom het kwaad zijn gang kan blijven gaan.” Zhao is een voormalig journalist uit Tianjin die getuige was van de arrestaties die hebben geleid tot de bijeenkomst in Peking op 25 april 1999.
“Misschien denken sommige mensen: ik heb Falun Gong niet vervolgd dus ik ben er ook helemaal niet verantwoordelijk voor. Maar door niets te zeggen en niets te doen, worden dergelijke wantoestanden oogluikend toegestaan. Dit is een belangrijke reden waarom de vervolging ongehinderd blijft doorgaan tot op de dag van vandaag.”
Zelfs beoefenaars die hun toevlucht hebben gevonden in de Verenigde Staten, vrezen nog steeds voor de veiligheid van hun geliefden in communistisch China.
Wang Shanshan, die tien jaar geleden China ontvluchtte om haar baby te kunnen behouden die anders niet zou zijn toegelaten onder het eenkindbeleid van het regime, pleitte tijdens de bijeenkomst voor hulp voor haar moeder Liu Aihua, die elf keer werd gearresteerd en onlangs tot vier jaar gevangenisstraf is veroordeeld vanwege haar geloof in Falun Gong. Ze riep ook op tot de vrijlating van Zhou Deyong, wiens vrouw en zoon in Florida wonen. Zhou werd op 20 april tot acht jaar gevangenisstraf veroordeeld.
In het licht van de voortdurende misbruiken van het regime zal iedereen volgens He een keuze moeten maken.
“Kies je ervoor om je stem te laten horen of kies je voor onverschilligheid?” zei ze.
Jenny Jing heeft bijgedragen aan dit verslag.
Gepubliceerd door The Epoch Times (23 april 2023): New York Parade Spotlights Communist China’s War Against Faith
