Commentaar
De geschiedenis van gewapende conflicten toont ten minste één cliché: oorlogen worden gemakkelijker begonnen dan beëindigd.
Neem het bloedigste conflict van de 20e eeuw, de Grote Oorlog.
Het conflict bevond zich jarenlang in een impasse totdat de Australische generaal John Monash een doorbraak forceerde bij Villers-Bretenneux en Le Hamel. Jarenlang hadden de frontlinies zich nauwelijks een paar honderd meter verplaatst.
Deze waarheid is de moeite waard om in gedachten te houden bij het conflict in Oekraïne.
Als het doel van oorlog eenvoudig gezegd is een tegenstander te verslaan of voldoende voordeel te behalen om vrede te vragen, zijn de vooruitzichten voor vrede in Oekraïne beperkt.
President Vladimir Poetin, die een invasie is begonnen waarvan hij dacht dat die binnen enkele dagen succesvol zou zijn, zit vast in een oorlog die hij waarschijnlijk niet zal winnen, op voorwaarde dat andere landen zijn tegenstander blijven helpen. Poetin zou de door hem begonnen oorlog kunnen beëindigen door zich terug te trekken uit Oekraïne, maar omdat hij zoveel in het conflict heeft geïnvesteerd, lijkt dat onwaarschijnlijk.
Met het oog op een existentiële bedreiging, kan Oekraïne niet gemakkelijk instemmen met een vredesregeling tenzij Rusland zich volledig terugtrekt uit bezet gebied. Net als in het verleden zou het toestaan dat de Russen op de Krim blijven, hen aanmoedigen de oorlog in de toekomst voort te zetten.
Deze opmerkingen zijn relevant wanneer we het 12-punten “vredesplan” van de Chinese Communistische Partij (CCP) bekijken.
Het document staat vol met de gebruikelijke verklaringen van de CCP op het gebied van het buitenlands beleid over “het opgeven van de koude oorlogsmentaliteit” en “het stoppen van unilaterale sancties”.
Maar de oppervlakkigheid van het document blijkt uit het eerste punt over “het respecteren van de soevereiniteit van alle landen”.
Er staat: “Universeel erkend internationaal recht, met inbegrip van de doelstellingen en beginselen van het Handvest van de Verenigde Naties, moet strikt worden nageleefd. De soevereiniteit, onafhankelijkheid en territoriale integriteit van alle landen moeten daadwerkelijk worden gehandhaafd. Alle landen, groot of klein, sterk of zwak, rijk of arm, zijn gelijkwaardige leden van de internationale gemeenschap. Alle partijen moeten gezamenlijk de basisnormen voor internationale betrekkingen handhaven en internationale eerlijkheid en rechtvaardigheid verdedigen. Gelijke en uniforme toepassing van het internationaal recht moet worden bevorderd, terwijl dubbele maatstaven moeten worden verworpen.”
Het logische gevolg van deze bewering is een Russische terugtrekking uit Oekraïne. Oekraïne is een soevereine natie die net als Rusland sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie onafhankelijk lid is van de Verenigde Naties. Het heeft internationaal aanvaarde grenzen.
Als de CCP oprecht naar vrede zou streven, zou zij Rusland adviseren zich terug te trekken.
Woorden en daden komen niet overeen
Op de vraag op een persconferentie waarom China Rusland in het positiedocument niet heeft opgeroepen zijn troepen terug te trekken en waarom het geen agressor in het conflict heeft aangewezen, gaf Wang Wenbin, woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken, geen rechtstreeks antwoord.
In plaats daarvan blijft de CCP een onbeperkt partnerschap met het Poetin-regime nastreven. Zij heeft economisch voordeel gehaald uit het conflict met een groeiende bilaterale handel tussen de twee naties.
Toch stelt het plan ook dat “de veiligheid van een regio niet moet worden bereikt door versterking of uitbreiding van militaire blokken.”
Dit ligt ten grondslag aan China’s angst. Behalve Iran en China steunt geen enkel land van betekenis Rusland, terwijl veel landen Oekraïne bijstaan.
China wil het conflict beperken tot een conflict tussen Rusland en Oekraïne, waardoor de kansen in het voordeel van Poetin worden afgewogen. China en Rusland hebben een gemeenschappelijke vijand, namelijk de Verenigde Staten.
China speelt ook een lang spel. Als Rusland zwaar in de schulden raakt bij de CCP, wordt het vooruitzicht dat China zijn grondgebied aan de Stille Oceaan opeist een toekomstige mogelijkheid.
De ware bedoeling van de verklaring van het Chinese regime blijkt uit punt 10, waarin wordt benadrukt dat alleen door de Verenigde Naties toegestane sancties gepast zijn. Rusland heeft echter een veto in de V.N., hetgeen betekent dat dergelijke sancties nooit zullen worden goedgekeurd!
Men kan onmogelijk concluderen dat het document van China een serieus vredesplan is.
Het document is ook geschreven met Taiwan in gedachten. Het Chinese regime zou een vergelijkbaar document gebruiken als het het zelfbesturende land zou binnenvallen.
Het toont aan dat de CCP zich zorgen maakt over het gebruik van sancties tegen antagonisten en de toenemende internationale reactie op zijn naakte agressie in de Indo-Pacific.
Chinese en Russische functionarissen blijven elkaar ontmoeten en Vladimir Poetin heeft aangekondigd dat de Chinese leider Xi Jinping een bezoek zal brengen aan Moskou.
Uit berichten van de afgelopen week blijkt ook dat China de verkoop van militair materieel aan Rusland overweegt, niet het optreden van een natie die werkelijk in vrede is geïnteresseerd.
De meningen in dit artikel zijn de meningen van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met die van The Epoch Times.
Gepubliceerd door The Epoch Times (1 maart 2023): Beijing’s ‘Peace Plan’ Reveals True Intentions
