Lauren Eden, die het tweede trimester van haar abortus overleefde, weet dat ze leeft en hier is omwille van een reden.
Veertig jaar geleden probeerde haar tienermoeder haar zes keer te aborteren, terwijl haar vader, destijds een laatstejaars aan de universiteit, bad voor Gods tijdige tussenkomst. Al snel voltrok zich het ene wonder na het andere: 15 in totaal.
Lauren werd met 26 weken te vroeg geboren na een onvolledige D&E (dilatatie en evacuatie) abortusprocedure en heeft sindsdien haar roeping en levensdoel gevonden. Ze studeerde af aan de Universiteit van Georgia met een diploma in nieuwsuitzendingen en is nu voorvechtster om de leugens over abortus te ontkrachten.
Lauren voelt zich nederig omdat ze weet hoe God een aaneenschakeling van wonderen heeft georkestreerd, waardoor hij haar van de dood heeft gered en het hart van haar moeder heeft getransformeerd.
“Mijn moeder was bang dat ik zou denken dat ze een ‘vreselijke moeder’ was of dat ik boos op haar zou zijn,” vertelde Lauren aan The Epoch Times. “God had mijn hart voorbereid en ik vergaf mijn moeder onmiddellijk. Ik wist meteen dat Hij een doel en een plan had voor mijn leven en dat Hij me riep om Zijn verhaal met anderen te delen en om een stem te zijn voor de ongeborenen.
“Hij redde niet alleen mij, lichamelijk, maar Hij redde ook mijn moeder, geestelijk. Hij deed heel veel moeite om de gebeden van mijn vader te beantwoorden en om mijn moeder te laten zien dat haar plan voor mijn leven niet Zijn plan voor mijn leven was… dat geen enkel leven dat Hij creëert toeval is. Elk leven is kostbaar voor God. Hij is een God van wonderen en Hij beantwoordt gebeden.”
Lauren is getrouwd met David Eden en het stel zijn de trotse ouders van drie jonge zonen. Lauren’s familie en ouders – de 60-jarige Karen Stoll en de 67-jarige gepensioneerde ingenieur van Delta Airlines William Stoll – wonen allemaal in het zuiden van Atlanta, Georgia.
Op haar nederige reis om andere baby’s van abortus te redden, deelde ze onlangs haar eigen overlevingsverhaal op het Georgia State Capitol. Eind juni zal ze haar getuigenis delen op de National Right to Life Convention en zal ze ook de hoofdspreker zijn voor hun tienerbijeenkomst.
‘Ik had geen idee dat mijn moeder geprobeerd had me te aborteren’
Karen beviel in 1982 op 18-jarige leeftijd van Lauren. De jonge moeder moest stoppen met haar studie om voor haar fragiele prematuur te zorgen die “24 uur per dag verzorging” nodig had. Toen haar drie kinderen volwassen waren, ging Karen terug naar de universiteit om haar studie af te maken.
Toen ze zich op een dag voorbereidde op een toets, barstte ze “plotseling in tranen uit”. Het was haar God-moment. Ze wist dat ze die bagage niet meer kon dragen en dat het tijd was om Lauren, die toen 21 was, alle details van haar geboorteverhaal te vertellen.
“Het duurde drie maanden voordat ze de moed had om het me te vertellen,” zei Lauren.
Het was 20 juni 2004. Lauren was aan het uitpakken van een reis. Karen verzamelde haar moed en klopte op de slaapkamerdeur van haar dochter, klaar om haar ziel bloot te leggen.
“Ze had een vreemde uitdrukking op haar gezicht die ik niet helemaal kon lezen, en toen ze me aankeek, vulden haar grote, groene ogen zich met tranen,” zei Lauren. “Mijn moeder zei: ‘Het was nooit mijn bedoeling om dit voor je verborgen te houden. Je hebt altijd geweten dat je te vroeg geboren bent, maar wat je niet weet zijn alle omstandigheden die tot je geboorte hebben geleid. Ik wilde een abortus.””
Lauren was in shock. “Ik had geen idee!” zei ze. “Ik wist dat mijn ouders zwanger van me waren geraakt op de universiteit, maar ik had geen idee dat mijn moeder had geprobeerd om me te aborteren.”
Karen en William hadden elkaar ontmoet op de Universiteit van Arkansas. Aanvankelijk vermeden de schoolgeliefden om over de zwangerschap te praten, maar enkele weken later stond Karen erop om een abortus te laten plegen. William was “onvermurwbaar dat ze de verkeerde keuze maakte”.
Hierna ervoeren Karen en William verschillende goddelijke ontmoetingen in de aanloop naar de geboorte van hun dochter.
Mislukte abortuspogingen
Karen was vastbesloten om haar tienerzwangerschap te beëindigen en belde haar moeder om $250 te vragen. Verrassend genoeg stuurde haar moeder haar uiteindelijk een cheque van $2,50, waardoor haar afspraak werd uitgesteld. Ze wist niet dat dit nog maar het begin van de wonderen was.
Aan de andere kant was William nog steeds niet in staat om Karen te overtuigen; uiteindelijk kreeg ze hem zover om haar naar het huis van haar vriendin te rijden, vanwaar beide vrouwen naar Karen’s abortusafspraak zouden gaan. Onderweg bad William voor een wonder en toen hing er plotseling een dichte mistwolk op de weg.
“De mist was zo erg dat ze moesten omkeren,” zei Lauren. “Toen zij en haar vriendin naar de eerste abortuskliniek reden, bad mijn vader dat de deuren van de kliniek gesloten zouden zijn. Het derde wonder was dat de kliniek naar de andere kant van de stad was verhuisd en ze haar afspraak miste.”
Het volgende wonder gebeurde toen Karen op weg was naar een andere afspraak. William bad “dat ze te ver zou zijn en de procedure niet zou kunnen doorzetten”. En toen het personeel een echo maakte, bleek Karen verrassend genoeg net iets meer dan 13 weken zwanger te zijn. De kliniek voerde alleen abortussen uit tot 12 weken.
Karen boekte toen een afspraak bij een kliniek die abortussen tot 15 weken uitvoerde. “Toen mijn moeder [in deze kliniek] aankwam, bevond ze zich in dezelfde vertrouwde echokamer. Deze keer was mijn hoofdomtrek 15,3 weken – maar het was nog maar twee dagen geleden sinds de laatste echo!” zei Lauren.
De ongeruste tiener hield voet bij stuk. De volgende ochtend maakte ze een afspraak bij een kliniek in Dallas, Texas, die abortussen tot 21 weken uitvoerde. “Mijn vader bad dat de apparatuur niet goed zou werken. Mijn hoofdomtrek veranderde plotseling van 15 weken naar 21 weken. Nog een wonder!” zei Lauren.
“Hoe kon dit gebeuren? Mijn moeder begon het gevoel te krijgen dat iemand die groter was dan zij probeerde te voorkomen dat ze dit plan zou doorzetten.”
De medewerkers van de kliniek in Dallas stuurden Karen toen naar hun zusterkliniek aan de andere kant van de stad. Ze deden nog een echo. Omdat Karen in haar tweede trimester zat, kreeg ze een tweedaagse D&E procedure om haar zwangerschap te beëindigen.
“De aborteur bracht een stof genaamd laminaria in de baarmoederhals van mijn moeder, waarvan ze haar vertelden dat het ervoor zou zorgen dat haar baarmoederhals de volgende ochtend volledig zou verwijden,” zei Lauren.
Die nacht was Karen bang, had ze weeën en veel pijn. Verrassend genoeg belde William haar op en vroeg of hij voor haar mocht bidden. “Toen hij klaar was met bidden, bewoog God in mijn moeders hart en vertelde ze mijn vader dat als hij naar Dallas zou rijden, ze er voor negentig procent zeker van was dat ze de abortus niet zou doorzetten,” zei Lauren.
Voor William was het een race tegen de klok.
Hij verliet zijn huis in North Little Rock, Arkansas, om 4 uur ‘s ochtends om naar Dallas te rijden. Toen hij bij de kliniek aankwam, was Karen nergens te bekennen. William was bang dat hij te laat was en ijsbeerde angstig door de gangen. Maar juist op dat moment, opnieuw verrassend, gingen de liftdeuren achter hem open en stond Karen daar. Ze had zich verslapen.
William haastte zich om Karen te omhelzen en samen vertelden ze het personeel van de kliniek dat ze niet door zou gaan met de procedure. De aborteur vertelde hen dat “haar baarmoederhals volledig was uitgezet en haar lichaam klaar was om te bevallen”.
De volgende dag, op de terugweg naar North Little Rock, bespraken ze alles wat ze hadden meegemaakt.
Lauren zei: “Opnieuw was God aan het werk in mijn moeders hart. Ze begon zich af te vragen: ‘Wat nu? Terwijl ze aan het rijden waren, vertelde mijn moeder over alle obstakels die ze tegenkwam in elke kliniek waar ze geweest was. Mijn vader glimlachte. Hij wist dat God degene was die haar ervan had weerhouden om door te gaan met de abortus. Bij elke kliniek waar ze naartoe ging bad hij dat God zou ingrijpen – en dat deed God, keer op keer.”
De Geboorte
In North Little Rock woonden Bill en Janna, een jong getrouwd stel uit William’s geboortekerk. William had met hen gesproken de avond voordat hij naar de kliniek in Dallas vertrok om Karen op te halen. Het zorgzame stel had William hun creditcard gegeven en hem gevraagd Karen thuis te brengen. Janna had zelfs voor Karen gebeden en hun kantoor in een slaapkamer voor haar veranderd.
Als moeder van twee jonge kinderen bracht Janna haar dagen door met het verzorgen van Karen die bedrust moest houden. s Nachts bleef ze tot laat op met Karen en William om over haar geloof te praten, de Bijbel te lezen en met hen te bidden over wat ze moesten doen. “Een ander wonder van de Heer is dat Janna’s moeder haar ook wilde aborteren en dat God haar leven gebruikte om het mijne te redden,” zei Lauren.
Toen Karen 26 weken zwanger was, werd ze midden in de nacht wakker. Ze had weeën. “Het was te vroeg!” zei Lauren.
De dokter in het ziekenhuis vertelde hen over de drie meest waarschijnlijke uitkomsten, allemaal negatief: er was slechts 5% kans op overleven; of als de baby het zou overleven, was er 95% kans op hersenbeschadiging; of de baby zou doodgeboren kunnen worden. William en Janna bleven de hele nacht op terwijl Karen aan het bevallen was en baden dat God opnieuw zou ingrijpen. En dat deed Hij.
Op 26 juli 1982 werd baby Lauren geboren met een gewicht van 2 pond en 6 ons (ongeveer 1,07 kilogram).
“Wonder boven wonder overleefde ik het niet alleen, maar had ik ook geen hersenbeschadiging en heel weinig complicaties door mijn vroeggeboorte,” zei Lauren. “Ik zou ter adoptie worden aangeboden en ik mocht niet aan mijn moeder worden getoond. Uiteindelijk nam een verpleegster mijn moeder mee om me te zien op de NICU [neonatale intensive care unit] en toen ze mijn kleine, onderontwikkelde lichaam zag, barstte ze in tranen uit en wist ze dat ze me moest houden. Nog een wonder!
“Ik lag 53 dagen op de NICU en kort daarna werd ik uit het ziekenhuis ontslagen. [Mijn ouders maakten God tot het middelpunt van hun relatie en minder dan drie maanden later trouwden ze. Ik kon op hun bruiloft zijn.”
Lauren noemt het nog een wonder. “Mijn vader vertelt over 15 specifieke wonderen die God onderweg deed om mij van de dood te redden. Ik ken niet alle details van elk wonder. Door mijn verhaal te leren kennen, bevestigde God dat Hij van me houdt. Hij breide me samen in de baarmoeder van mijn moeder, ‘zei ze.
Menselijkheid in de baarmoeder
Lauren’s geloof is de basis van haar leven. Ze had haar getuigenis al gedeeld in de kerk en met vrienden, maar ze zegt dat het verhaal “zo veel meer aansloeg” nadat ze haar eigen kinderen had gekregen.
De moeder van drie kinderen wist niet dat er een term als “abortusoverlevende” bestond totdat ze in 2019 een nieuwsartikel tegenkwam waarin Melissa Ohden werd geciteerd, een abortusoverlevende en oprichtster en CEO van het Abortion Survivors Network (ASN). Lauren zocht meer over ASN en leerde over Melissa’s verlangen om elke abortusoverlevende over de hele wereld te ontmoeten en hen te helpen met hun genezing. Lauren schreef toen een e-mail naar ASN.
“Melissa verzekerde me dat ik beschouwd werd als een overlevende van een abortus. Het is moeilijk onder woorden te brengen hoe het was om te beseffen dat ik niet de enige was!” zei ze.
Sinds die dag heeft Lauren tientallen mensen zoals zij ontmoet en ze zegt dat het “een eer” was om in contact te komen met vele andere abortusoverlevenden uit de Verenigde Staten en de rest van de wereld. “Ze zijn allemaal verschillend en wonderbaarlijk!” zei ze.
Lauren heeft sindsdien het genezingscurriculum en de sprekerstraining van ASN voltooid en gebruikt nu haar ervaring in nieuwsuitzendingen om andere overlevenden te helpen hun overlevingsverhaal te vertellen.
“Het is echt nederig om mijn verhaal te kunnen delen en diegenen te vertegenwoordigen die het zelf nog niet kunnen of zich nog niet klaar voelen om het te delen. Het is ook zo belangrijk dat mensen zich realiseren dat er overlevenden van abortus bestaan. Wij zijn een belangrijke stem in de pro-life beweging die vaak niet gehoord wordt,” zei ze.
Lauren voelt “ongelooflijk veel medeleven” voor zwangere vrouwen die zich, net als haar moeder, in moeilijke situaties bevinden. Ze zegt dat er veel manieren zijn waarop mensen betrokken kunnen raken bij het redden van babylevens.
“Er zijn zoveel geweldige organisaties en dienstverleningen,” zei ze. “We kunnen diensten verlenen in een Pregnancy Resource Center. We kunnen biddend overwegen om in onze kerken een organisatie te starten die vrouwen in nood ondersteunt. We kunnen voor abortusklinieken bidden en samenwerken met organisaties als ’40 Dagen voor het Leven’ om vrouwen middelen te geven. We kunnen betrokken raken bij het steunen van kandidaten die in onze staten wetgeving ondersteunen die hulp en middelen bieden aan zwangere vrouwen. We hebben zoveel mogelijkheden.
“Het belangrijkste is om betrokken te raken en onze stem te laten horen.”
Gepubliceerd door The Epoch Times (22 juni 2023): God’s 15 Miracles: Abortion Survivor Tells How Her Dad’s Prayers Doomed Her Mom’s 6 Abortion Attempts
