Commentaar
De Amerikaanse grondwet werd in 1789 geratificeerd. Negen jaar later, in een vlaag van razernij over binnenlandse en buitenlandse vijanden, nam het Amerikaanse Congres de Alien and Sedition Acts aan. Vooral de Sedition Act legde landelijke censuurwetten op die het illegaal maakten om de regering of haar functionarissen te bekritiseren. Het publiek was zo woedend over de overduidelijke aanval op het Eerste Amendement dat Thomas Jefferson tijdens de verkiezingen van 1800 in het Witte Huis werd gezet met een specifiek mandaat om een einde te maken aan de verontwaardiging. De beledigende wetten werden prompt ingetrokken.
Het belang van deze gebeurtenissen was dat ze aan een hele generatie lieten zien dat eeuwige waakzaamheid noodzakelijk zou zijn als de Verenigde Staten wilden blijven wat ze wilden zijn. Zelfs met een grondwet is de overheid een bedreiging voor de mensenrechten.
De Amerikanen lieten het niet toe. Het was geen partijzaak, ondanks de pogingen van de voorstanders van censuur om er een partijzaak van te maken. Het gaat om één woord: vrijheid. Dat was het hele doel van het Amerikaanse experiment. Geen enkele crisis rechtvaardigt het om die vrijheid weg te nemen.
Twee eeuwen en een kwart later hebben we te maken met iets vergelijkbaars, maar dan veel breder. Sociale media zijn uitgevonden om iedereen een stem te geven. Maar onder het mom van pandemiebeheer hebben ongekozen overheidsfunctionarissen jarenlang dagelijks samengewerkt met alle grote sociale mediaplatforms om dissidente stemmen het zwijgen op te leggen. Veel van die stemmen zijn verbonden aan het Brownstone Institute.
“Als de beweringen van de aanklagers waar zijn,” schreef U.S. District Judge Terry A. Doughty in een briljante memo die door iedereen gelezen zou moeten worden, “gaat het in deze zaak aantoonbaar om de meest grootschalige aanval op de vrijheid van meningsuiting in de geschiedenis van de Verenigde Staten. De aanklagers zullen waarschijnlijk slagen in hun opzet door aan te tonen dat de overheid haar macht heeft gebruikt om de oppositie het zwijgen op te leggen.”
En daarom heeft de rechter (op 4 juli 2023) een gerechtelijk bevel uitgevaardigd waarin veel ongekozen overheidsfunctionarissen van veel verschillende instanties worden genoemd.
Beklaagden zijn President Joseph R Biden (“President Biden”), Jr, Karine Jean-Pierre (“Jean-Pierre”), Vivek H Murthy (“Murthy”), Xavier Becerra (“Becerra”), Dept of Health & Human Services (“HHS”), dr. Hugh Auchincloss (“Auchincloss”), National Institute of Allergy & Infectious Diseases (“NIAID”), Centers for Disease Control & Prevention (“CDC”), Alejandro Mayorkas (“Mayorkas”), Dept of Homeland Security (“DHS”), Jen Easterly (“Easterly”), Cybersecurity & Infrastructure Security Agency (“CISA”), Carol Crawford (“Crawford”), United States Census Bureau (“Census Bureau”), U. S. Dept of Commerce (“U. S. Dept of Commerce”), U. S. S. Dept of Commerce (“Commerce”), Robert Silvers (“Silvers”), Samantha Vinograd (“Vinograd”), Ali Zaidi (“Zaidi”), Rob Flaherty (“Flaherty”), Dori Salcido (“Salcido”), Stuart F. Delery (“Delery”), Aisha Shah (“Shah”), Sarah Beran (“Beran”), Mina Hsiang (“Hsiang”), U.S. Dept of Justice (“DOJ”), Federal Bureau of Investigation (“FBI”), Laura Dehmlow (“Dehmlow”), Elvis M. Chan (“Chan”), Jay Dempsey (“Dempsey”), Kate Galatas (“Galatas”), Katharine Dealy (“Dealy”), Yolanda Byrd (“Byrd”), Christy Choi (“Choi”), Ashley Morse (“Morse”), Joshua Peck (“Peck”), Kym Wyman (“Wyman”), Lauren Protentis (“Protentis”), Geoffrey Hale (“Hale”), Allison Snell (“Snell”), Brian Scully (“Scully”), Jennifer Shopkorn (“Shopkorn”), U. S. Food & Drug Administration (“FDA”), Erica Jefferson (“Jefferson”), Michael Murray (“Murray”), Brad Kimberly (“Kimberly”), U.S. Dept of State (“State”), Leah Bray (“Bray”), Alexis Frisbie (“Frisbie”), Daniel Kimmage (“Kimmage”), U.S. Dept of Treasury (“Treasury”), Wally Adeyemo (“Adeyemo”), U.S. Election Assistance Commission (“EAC”), Steven Frid (“Frid”), en Kristen Muthig (“Muthig”).
Zoals we kunnen zien was de inspanning dus overheidsbreed en bestreek het twee presidentiële regeringen. In tegenstelling tot 1798 werd het monddood maken van dissidente stemmen niet gedaan door een stuk wetgeving dat door het Congres was aangenomen. Deze ongekozen mensen namen het op zich om toezicht te houden op de meningsuiting en accounts te verbieden die meningen uitdroegen die tegengesteld waren aan wat de regering wilde dat de publieke opinie beheerste.
Het is geen geheim dat dit al lange tijd aan de gang is. De president zelf gaf interviews waarin hij eiste dat Facebook accounts zou blokkeren wegens desinformatie. De vorige presidentiële woordvoerder gaf toe en schepte op dat het Witte Huis nauw samenwerkte met alle sociale media accounts. Ontdekkingen in de zaak Missouri v. Biden hebben een overweldigende hoeveelheid bewijs opgeleverd, vele duizenden documenten die in het memorandum worden aangehaald, waaruit blijkt dat de overheid en techbedrijven op grote schaal samenspannen.
De schade aan het algemeen belang door dergelijke censuur is niet te overzien. In wat zij een pandemie noemden, werd discussie over alternatieve behandelingen verboden, net als vragen over lockdowns, maskering en vaccinatie. Het werd beschouwd als misinformatie en desinformatie. LinkedIn sloot accounts op een manier die de carrières van mensen ernstig schaadde. Twitter blokkeerde berichten op manieren die levens verwoestten. Hetzelfde gebeurde bij alle kanalen. Zelfs tot op de dag van het gerechtelijk bevel verwijderde YouTube nog steeds video’s in opdracht van overheidsfunctionarissen.
Zelfs presidentskandidaten als Robert Kennedy Jr. kunnen niet rekenen op een stem op het grootste videoplatform. Het bestaande regime snoert zijn critici de mond in de hoop de controle te consolideren. Deze gewoonte is de norm in de meeste landen en de meeste tijden. Maar de Verenigde Staten zouden anders moeten zijn. Hier wordt de vrijheid van meningsuiting beschermd, boven alles, zelfs de belangen van de overheid.
Dit werd getest in 1798 en opnieuw getest in de afgelopen drie jaar. “Tijdens de COVID-19 pandemie,” schrijft de rechter, “een periode die misschien het best gekarakteriseerd wordt door wijdverspreide twijfel en onzekerheid, lijkt de regering van de Verenigde Staten een rol te hebben aangenomen die lijkt op een Orwelliaans ministerie van Waarheid.”
De rechter citeert verder Harry Truman: “Als een regering eenmaal toegewijd is aan het principe om de stem van de oppositie het zwijgen op te leggen, kan ze maar één kant op en dat is de weg van steeds meer repressieve maatregelen, totdat ze een bron van terreur wordt voor al haar burgers en een land creëert waar iedereen in angst leeft.”
Veel mensen in de Verenigde Staten horen nu pas over deze zaak, waarover al jaren wordt bericht in het Brownstone Institute. Voor velen van ons die betrokken waren bij de Great Barrington Declaration werd het heel duidelijk dat censuur de norm was geworden in het Amerikaanse openbare leven, net zoals dat in de rest van de wereld het geval is. De Verenigde Naties hebben zelfs duidelijk gemaakt dat ze geloven in censuur voor de hele wereld.
Zullen dit bevel en deze memo het probleem oplossen? Nee, maar het is een begin. Het Hooggerechtshof zal zich waarschijnlijk uitspreken en dan begint de echte afrekening. Zijn we nog steeds een natie die vrijheid als ideaal verdedigt en waardeert? Het antwoord op deze vraag moet ja zijn, anders is alles verloren. Zelfs nu reageren veel mensen op dit bevel met de vraag: wat is het handhavingsmechanisme?
De vraag alleen al benadrukt de crisis. Het is niet langer duidelijk dat we een natie van wetten zijn. Het is niet langer duidelijk dat we leven onder een representatieve democratie waarin het volk regeert via degenen die ze tot machthebbers kiezen. Dit is wat er moet veranderen.
Deze rechtszaak kan eindelijk een debat uitlokken over de administratieve staat die het grote zwijgen heeft opgelegd. Zijn machinerie nam de controle over het land in maart 2020 in een groot keerpunt in de Amerikaanse geschiedenis. Het heeft meer dan drie jaar geduurd om eindelijk een grote terugslag waar te nemen. De strijd om de vrijheid te behouden zal altijd bij ons blijven als een grote taak van elke generatie.
Van het Brownstone Institute
De meningen in dit artikel zijn de meningen van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de meningen van The Epoch Times.
Gepubliceerd door The Epoch Times (5 juli 2023): The Unraveling of the Censorship Hegemon
