Ik bracht het weekend en het grootste deel van de maandag door in een heen-en-weergesprek met progressieve collega-Democraten die van onderwerp probeerden te veranderen over de duidelijke zwart-wit feiten van de terroristische oorlog van Hamas tegen Israël. Ik bleef hen herinneren aan vier onbetwistbare feiten.
Feit één: Hamas verklaart openlijk dat het Joden haat. Het is een openlijk vooringenomen, antisemitische organisatie. In zijn openbare handvest, dat ook wel het “Verbond” wordt genoemd, staat: “Onze strijd tegen de Joden is zeer groot en zeer serieus.” Het Convenant onderschrijft in feite de beruchte frauduleuze antisemitische tirade die deels door Hitler werd gebruikt om de Holocaust te rechtvaardigen, de “Protocollen van de Ouderen van Zion.”
Feit twee: de invasie van Hamas gaat niet over het steunen van een onafhankelijke Palestijnse staat. Hamas ontkent het bestaansrecht van Israël. Hamas verwerpt een tweestatenoplossing. Het hoofd van het politieke bureau, Khaled Meshal, verklaarde dit ronduit tijdens een bijeenkomst in Gaza in 2012: “Palestina is van de rivier tot de zee en van het zuiden tot het noorden van ons. Er zal geen enkele concessie worden gedaan op welk stukje land dan ook.”
In een poging om de Hamas-invasie van afgelopen weekend te verklaren, gaven sommige verslaggevers de oprichting van de staat Israël de schuld als reden waarom er nog steeds geen onafhankelijke Palestijnse staat is. Dat is onjuist en wordt tegengesproken door onbetwistbare historische feiten.
Bijvoorbeeld:
- Gedurende 19 jaar, tussen 1948 en 1967, heersten de Arabische landen over Oost-Jeruzalem en al het land van de Westelijke Jordaanoever tot aan de Jordaan. Ze hadden een Palestijnse natie kunnen stichten en Israël een fractie van zijn grondgebied kunnen laten overhouden in vergelijking met het Israël van vandaag. Waarom deden ze dat dan niet?
- In 2000 bood de toenmalige Israëlische premier Ehud Barak in Camp David aan om een Palestijnse staat te stichten in de hele Gazastrook en 97 procent van de Westelijke Jordaanoever. Het antwoord was nee.
- In 2008 bood toenmalig premier Ehud Olmert aan om zich terug te trekken uit bijna de hele Westelijke Jordaanoever en Jeruzalem te verdelen op demografische basis – naast het feit dat heel Gaza nog steeds geen Israëlische soldaten of burgers zou hebben. Het antwoord was nog steeds nee.
Feit drie: Hamas geeft niets om een onafhankelijk, democratisch Gaza voor het welzijn of de sociale rechtvaardigheid van de Gazanen. Integendeel. Sinds Gaza de officiële regering van de Palestijnse Autoriteit heeft weggeworpen, heeft het niet geïnvesteerd in voedsel, onderwijs of banen. In plaats daarvan heeft het miljoenen dollars van Iran gebruikt om bommen en raketten te bouwen die gericht zijn op Israëlische burgers en heeft het zijn eigen zakken gevuld met 15 procent van de aanzienlijke fondsen uit Qatar die bestemd waren voor de armen. Het staat gewoon buiten kijf dat Hamas een corrupte terroristische dictatuur heeft gevestigd, met enkele leiders die in luxe in het buitenland leven. In de zomer van 2023 trotseerden de Gazanen hun opperheren en hielden ze overal in het gebied rally’s. Sommigen riepen: “Waar is de elektriciteit en waar is het gas?” en verbrandden Hamasvlaggen.
Hamas reageert ook niet op de Israëlische bezetting van Gaza.
In 2005 trok Israël zijn burgers (ongeveer 8.000) en soldaten terug uit Gaza en uit vier nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. In 2007 verdreef Hamas de Palestijnse Autoriteit en nam de dictatoriale controle over Gaza over. Maar Hamas verzette zich tegen de onderhandelingen van de Autoriteit om een onafhankelijke Palestijnse staat op te richten en doet dat tot op de dag van vandaag.
Feit vier: Hamas is en blijft een terroristische organisatie – die voldoet aan de universele definitie als toegewijd aan het opzettelijk vermoorden van burgers voor politieke doeleinden. Hamas ontkent dat niet. Het schept er zelfs over op. Afgelopen weekend nog vermoordden Hamas-terroristen opzettelijk 260 jonge burgers die een muziekfestival in de woestijn bij Gaza bijwoonden tijdens de eerste momenten van hun moorddadige invasie.
Nee, het is niet hetzelfde wanneer Israël gedwongen wordt om te reageren om zichzelf te verdedigen tegen raketten die gericht zijn op burgers en, tragisch en onbedoeld, onschuldige Gazaanse burgers doden – vaak omdat Hamas ervoor kiest om zijn raketten opzettelijk op burgers te richten vanuit scholen en ziekenhuizen (een dubbele oorlogsmisdaad). Degenen die de onjuiste vergelijking maken tussen opzettelijke moord en zelfverdediging met de tragische en onopzettelijke dood van onschuldigen, negeren de feiten.
Ik ben altijd een voorstander geweest van een tweestatenoplossing. Al van jongs af aan geloofde ik in gerechtigheid voor de Palestijnen en betoogde ik met mijn vader dat ze hun eigen natie verdienden. Maar ik herinner me nu ook de beroemde zin van Tevye uit “Fiddler on the Roof”, toen hij met zichzelf in discussie ging door te zeggen, “Aan de ene kant,” en vervolgens tegensprak met, “maar aan de andere kant.” Maar over één kwestie waarover hij nooit een compromis kon sluiten, zei Tevye: “Er is geen andere kant.”
Dus met betrekking tot de terroristische aanval van Hamas op Israël in de afgelopen dagen, kan ik alleen maar zeggen – gebaseerd op onbetwistbare feiten – “Er is geen andere kant.”
Uit RealClearWire
Lanny Jesse Davis is politiek actief, advocaat, consultant, lobbyist, auteur en televisiecommentator. Davis is de oprichter van het advocatenkantoor in Washington D.C., Lanny J. Davis & Associates. Hij is een van de eersten die het concept van juridisch crisismanagement gebruikt om problemen van cliënten op te lossen – hij opereert op het snijvlak van recht, media en politiek. Hij is een voormalig speciaal adviseur van president Bill Clinton in 1996-1998 en zat in een panel voor privacy en burgerlijke vrijheden dat werd benoemd door president George W. Bush. Hij schrijft al meer dan 13 jaar zijn column “Purple Nation”.
Opvattingen in dit artikel zijn meningen van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de opvattingen van The Epoch Times.
Origineel gepubliceerd op The Epoch Times (12 oktober 2023):
