Sinds de tweede helft van het presidentschap van Trump tot op heden zijn de betrekkingen tussen de VS en China verslechterd en de Panda-knuffelaars voelen zich ongemakkelijk bij die situatie. Wat is de huidige stand van zaken in de betrekkingen tussen de VS en China? Zijn zij vrienden of vijanden? Het lijkt moeilijk om de aanpak van de regering Biden ten opzichte van China te peilen. Gezien de huidige stand van zaken zou een militair conflict onvermijdelijk kunnen zijn, aangezien een nieuwe koude oorlog tussen de Verenigde Staten en China reeds is begonnen. De laatste jaren heeft China zijn leger opgebouwd en de Verenigde Staten openlijk bedreigd. Hoe reageert de regering Biden op de agressieve tactiek van Peking?
Waarom een confrontatie zoekende Panda omhelzen?
De Chinese Communistische Partij (CCP) is een totalitair regime. Sinds de oprichting van de partij heeft ze voortdurende groepen van de bevolking onderdrukt en vervolgd, zoals onschuldige aanhangers van Falun Gong, Oeigoeren en Tibetanen. Ondanks de afschuwelijke staat van dienst van het regime op het gebied van de mensenrechten, zijn de Panda-knuffelaars de CCP decennia lang blijven steunen. Zelfs voormalig president George H.W. Bush heeft de brutale onderdrukking van pro-democratische studentendemonstranten op het Tiananmen Plein in juni 1989 door de vingers gezien.
Decennialang hebben de Panda-knuffelaars zichzelf voor de gek gehouden door te geloven dat het marktgerichte CCP-regime de autocratie zou opgeven en de democratie zou aanvaarden.
Voormalig president Richard Nixon omarmde China als bondgenoot tijdens de Koude Oorlog tussen de V.S. en de Sovjetunie, en andere Amerikaanse presidenten hebben hetzelfde gedaan om lucratieve handelsovereenkomsten te sluiten. Kunnen diplomatie en handel het beleid en de concessiepolitiek van de V.S. ten opzichte van China rechtvaardigen?
Twintig jaar geleden openden de Verenigde Staten de deur voor de toetreding van China tot de Wereldhandelsorganisatie. Maar de spanningen escaleerden tussen China en de Verenigde Staten tijdens handelsbesprekingen onder toenmalig president Donald Trump – zijn regering sprak Peking aan op het stelen van Amerikaanse intellectuele eigendom en het bedreigen van de Amerikaanse veiligheid. De omvangrijke technologische diefstal en inbreuken op intellectuele eigendom door de CCP waren al vele jaren aan de gang, waardoor de Verenigde Staten jaarlijks een verlies van 500 miljard dollar leden. De CCP wil gebruik maken van China’s positie als “fabriek van de wereld” om de Amerikaanse markt volledig te bezetten en enorme bedragen te vergaren om haar economische en militaire invloed over de hele wereld uit te breiden, waardoor de nationale veiligheid van de Verenigde Staten wordt bedreigd. Zelfs als sterke natie zullen de Verenigde Staten deze economische omsingeling en onderdrukking niet kunnen volhouden en tolereren.
Het doel van de CCP: de VS verslaan
De poging van de communistische regimes om de westerse democratische krachten te verzwakken en zelfs te doen wankelen is nooit gestopt.
De Koude Oorlog was slechts een onvermijdelijk product van de militaire dreiging van de Sovjet-Unie tegen de Verenigde Staten. Men kan zeggen dat de wens van de communistische regimes om de democratische bolwerken en het kapitalistische systeem te veroveren een uit het marxisme ontwikkelde strategie is.
De Verenigde Staten hebben nooit de bedoeling gehad de communistische mogendheden uit te schakelen, maar hebben alleen defensief gereageerd op hun militaire dreigingen – zo hebben de Verenigde Staten tijdens de Koude Oorlog gereageerd op de Sovjet-Unie en zo gaan zij ook te werk bij de aanpak van het Chinese regime. Democratische landen kunnen en willen niet rechtstreeks een oorlog uitlokken tegen communistische regimes met kernwapens, maar de “rode machten” (communisten) zijn precies het tegenovergestelde en geven niet om de levens van hun bevolking.
In het verleden heeft de CCP met het Amerikaanse leger gevochten in Noord-Korea en Vietnam. En nu is er een koude oorlog ontstaan tussen de CCP en de Verenigde Staten. Of China nu een vriend of een vijand is, het belangrijkste doel van de CCP is het Amerikaanse imperialisme te verslaan.
De nucleaire dreiging van de Koude Oorlog
De huidige militaire betrekkingen tussen China en de VS moeten niet louter op basis van feiten worden behandeld, maar ook op basis van een historisch perspectief. De militaire dreiging van de CCP tegen de Verenigde Staten is nu een onvermijdelijke realiteit.
De dreiging van de rode mogendheden tegen de westerse democratieën, voornamelijk de Verenigde Staten, begon met de crisis in Berlijn in 1948, toen de Sovjet-Unie plotseling het vervoer over land naar West-Berlijn, dat door de geallieerde strijdkrachten werd gecontroleerd, blokkeerde. Dit veroorzaakte moeilijkheden voor het overleven van garnizoen en inwoners van West-Berlijn. Het Amerikaanse leger gebruikte een grootschalige luchtbrug om de blokkade te doorbreken. In de moderne wereldgeschiedenis wordt algemeen aangenomen dat deze crisis het begin is van de koude oorlog tussen Oost en West. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie is deze dreiging al tientallen jaren verdwenen. Nu is de CCP begonnen met haar militaire dreigementen aan het adres van de Verenigde Staten.
De militaire confrontatie tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie kan in vier fasen worden verdeeld. Ten eerste kwamen de twee legers tegenover elkaar te staan in een derde land – de crisis van Berlijn is daar een voorbeeld van. Ten tweede, toen de rode mogendheid een oorlog ontketende in een derde land, grepen de Verenigde Staten in en ontstonden er grootschalige grond- en luchtoorlogen. Voorbeelden hiervan zijn de Koreaanse Oorlog en de oorlog in Vietnam. Ten derde, wanneer de rode mogendheid rechtstreeks een nucleaire dreiging uitte aan de Verenigde Staten, zoals het geval was bij de Cubaanse Raketcrisis in 1962. Ten vierde gingen beide partijen over tot uitbreiding van de kernwapens en oorlogsvoorbereidingen terwijl ze nucleaire aanvallen verhinderden, totdat de rode mogendheid instortte.
Er moet op gewezen worden dat tussen de tweede en de derde fase een belangrijke overgang van de Koude Oorlog heeft plaatsgevonden. Dat is toen de lancering van kernwapens een technologische doorbraak kende. Dit omvat twee aspecten. Ten eerste werden kernwapens omgevormd tot kernkoppen van conventionele grondwapens en aanvalswapens onder water, dat wil zeggen dat er artilleriegranaten en torpedo’s werden ontwikkeld die waren uitgerust met kernkoppen. Tijdens de Cubaanse Raketcrisis droegen vier Sovjet-onderzeeërs bij Cuba nucleaire torpedo’s, maar de Verenigde Staten wisten dat toen nog niet. Ten tweede betekende de komst van kernraketten een doorbraak in de lange-afstandsprojectie van kernwapens en konden beide partijen dreigen met nucleaire interventies over oceanen heen.
Vóór dit keerpunt in de Koude Oorlog konden de Verenigde Staten militaire confrontaties aangaan met de rode mogendheden in derde landen – hete oorlogen zoals de Koreaanse Oorlog en de Vietnamoorlog. Maar de opkomst van nucleaire dreigingen op lange afstand maakte een einde aan deze situatie.
China en de Verenigde Staten zijn verwikkeld in een niet-aangekondigde oorlog waarbij beide partijen elkaar nucleair bedreigen. Het basiskenmerk is dat beide partijen hun bewapening blijven uitbreiden en zich voorbereiden op oorlog.
Wakkert Peking met militaire dreigementen een nieuwe Koude Oorlog aan?
De militaire dreigementen van de rode mogendheden zijn vaak onverwacht begonnen. In mijn artikel “Pas op voor de China Concessiepolitiek Crisis die dreigt in de VS”, analyseerde ik de drie militaire operaties die de CCP proactief lanceerde tegen de Verenigde Staten in de eerste helft van 2020. De drie militaire dreigingen zijn als volgt: in januari 2020 stuurde de CCP een marinevloot naar Midway Island voor dwangoefeningen; in maart 2020 kondigde de CCP aan dat het de internationale wateren van de Zuid-Chinese Zee zou bezetten en een diepzeevesting zou vestigen voor nucleaire onderzeeërs die een bedreiging vormen voor de Verenigde Staten; en in juni 2020 kondigde Peking de voltooiing aan van het Beidou-navigatiesatellietsysteem dat kan wedijveren met de Amerikaanse GPS. Met de bouw van het systeem kunnen precieze raketaanvallen op de Verenigde Staten worden uitgevoerd.
Als we het kader van de ontwikkeling van de Koude Oorlog in vier fasen volgen om de huidige militaire confrontatie tussen China en de VS te begrijpen, heeft de eerste fase van vijandigheid al plaatsgevonden; en de derde fase waarin de rode mogendheden rechtstreeks nucleaire bedreigingen vormen voor de Verenigde Staten, heeft zich ook al voorgedaan. De Cubaanse Raketcrisis in 1962 tijdens de Koude Oorlog is een voorbeeld van hoe een conflict escaleerde en in het stadium van nucleaire dreiging kwam. In oktober 1962 ontdekte een Amerikaans spionagevliegtuig de ballistische raketinstallaties voor de middellange afstand van de Sovjet-Unie in Cuba, ongeveer 90 mijl verwijderd van Florida. Als reactie gaf President Kennedy het Amerikaanse leger opdracht een DEFCON 3 (defense readiness condition) in te stellen, de zee toegang naar Cuba werd geblokkeerd om te voorkomen dat de Sovjet-Unie meer kernraketten zou sturen.
Nu zien we een nieuwe versie van de nucleaire dreiging met intercontinentale raketten en kernwapens worden nu vervaardigd door het Chinese regime.
Een nieuwe versie van de Cubaanse Raket Crisis
Nadat China op 23 juni vorig jaar zijn Beidou-satelliet had gelanceerd, publiceerde het Duitse medium DW News op 26 juni een artikel waarin de militaire kracht van China werd besproken: “Beidou beïnvloedt het wereldwijde navigatielandschap, China’s militaire macht is sterk toegenomen.” Het beweerde dat “de voltooiing van het Beidou-systeem ook betekent dat China’s militaire vermogens aanzienlijk zijn verbeterd. Het [Beidou] heeft de mogelijkheden van zowel globale operaties als precisieoperaties. Het is in staat om met meer precisie chirurgische aanvallen uit te voeren op wereldwijde doelen.” Uiteraard had het artikel het over de nucleaire dreiging gericht op de Verenigde Staten.
De intercontinentale raketbases op de grond van de CCP worden 24 uur per dag in de gaten gehouden door de satellieten van het Amerikaanse Space Command. Elke intercontinentale raket op de grond die op het punt staat gelanceerd te worden, zal onmiddellijk onderschept worden door het Amerikaanse leger. De nucleaire onderzeeër bevindt zich in de zee en is mobiel. Onderzeeër gelanceerde ballistische raketten (SLBM’s) worden pas ontdekt nadat ze door het water zijn gebroken en in de lucht zijn opgestegen – ze zijn veel gevaarlijker dan intercontinentale raketten op land. De waarschuwingstijd voor de Verenigde Staten bedraagt slechts ongeveer tien minuten.
Bovendien heeft de spreekbuis van Peking onlangs opgeroepen om het Chinese leger uit te rusten met meer kernwapens om de Verenigde Staten te intimideren. Op 23 april onthulde het Chinese regime twee nieuwe oorlogsschepen en een ballistische raketonderzeeër met nucleaire aandrijving op zijn strategische marinebasis in Sanya op het eiland Hainan. De Chinese media kondigden aan dat China’s SLBM’s vanuit de Zuid-Chinese Zee overal in de Verenigde Staten kunnen toeslaan. China gaf ook het embleem van de nieuwe kernonderzeeër vrij, met daarop een kernraket die vanuit de Zuid-Chinese Zee naar Noord-Amerika wordt afgevuurd.
Hoe ziet de regering Biden de nucleaire dreiging van het Chinese regime?
Minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken ontkende dat de Verenigde Staten en China in een koude oorlog verkeren met als argument dat de betrekkingen tussen China en de VS “complex” zijn, volgens een bericht van 5 mei van de Financial Times. Blinken’s verklaring impliceert dat de Verenigde Staten geen koude oorlog willen ontketenen. Maar dat zal de CCP er niet van weerhouden er een te beginnen.
In een exclusief interview met het CBS programma 60 Minutes op 2 mei, zei Blinken: “Maar ik wil over iets heel duidelijk zijn. En dit is belangrijk. Ons doel is niet om China in te dammen, tegen te houden of in bedwang te houden. Het gaat erom deze op regels gebaseerde orde, die door China wordt uitgedaagd, te handhaven. Hij beschreef de betrekkingen tussen de VS en China als volgt: “De relatie is heel complex, of het nu gaat om het vijandige, het concurrerende of het coöperatieve aspect.
Blinken’s verklaring geeft aan dat het beleid van de regering Biden ten opzichte van China uit drie componenten bestaat: confrontatie, concurrentie en samenwerking. Blinken had eerder verklaard dat het beleid van de VS ten opzichte van China “concurrerend zal zijn wanneer het dat zou moeten zijn, coöperatief wanneer het kan, en vijandig wanneer het moet”.
Bereidt de regering-Biden zich voor op een confrontatie, een concurrentiestrijd of een samenwerking met de CCP, nu de spanningen tussen China en de Verenigde Staten escaleren? Tot nu toe heeft President Biden geweigerd een duidelijk standpunt in te nemen.
Dr. Cheng Xiaonong is een in New Jersey gevestigde wetenschapper van China’s politiek en economie. Cheng was beleidsonderzoeker en assistent van de voormalige partijleider Zhao Ziyang, toen Zhao premier was. Hij was ook hoofdredacteur van het tijdschrift Modern China Studies.
De standpunten in dit artikel zijn de mening van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van The Epoch Times.
Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (04 juni 2021): The Outlook of US-China Relations: Learning From the Cold War