De eerste keer dat Michael Hu Shen Yun Performing Arts zag, was hij vervuld van opwinding en werd hij gegrepen door het idee dat hij een danser zou worden. Als een beeld meer zegt dan duizend woorden, dan was Shen Yun een serie beelden die samen een voorstelling vormden die in staat was om 5.000 jaar van goddelijk geïnspireerde cultuur over te brengen, zei hij. Het was opwindend, groots en diepgaand – Hu zei dat hij ook verhalen wilde vertellen met dat soort diepgang.
Zijn ouders steunden Hu’s nieuw ontdekte droom en stuurden hem naar een zomerkamp van een week om klassieke Chinese dans te leren, de oude kunstvorm die het in New York gevestigde Shen Yun wereldwijd populair heeft gemaakt.
De realiteit kwam niet overeen met zijn droom.
“Het was vooral rekken en strekken,” zei Hu. “Ik vond het niet echt leuk.”
De zwaartekrachttartende sprongen, salto’s en tuimeltechnieken van de klassieke Chinese dans vereisen een lenige en flexibele danser, en het vergt een natuurlijke affiniteit of een grote hoeveelheid werk om die basis te bereiken. Hu’s droom werd dus in de ijskast gezet.
“Toen, in 2016, veranderde alles”, zei Hu. Hij stond op het punt om naar een kunstacademie te gaan om trompet te studeren, maar op het laatste moment vroegen zijn ouders: waarom zou je geen klassieke Chinese dans proberen? Hij kon het een jaar studeren, of een paar maanden, en als hij het dan nog niet leuk vond, kon hij weer overschakelen op muziek.
Het eerste jaar bleek vol te zitten met stretchen, en soms pijnlijk stretchen. Maar toen hij eenmaal de basis onder de knie had, begon het dansen, en vanaf dat moment was Hu toegewijd. Elk pijnlijk moment dat hij doormaakte, elke repetitieve oefening die hij volhield, was het allemaal waard, omdat zijn droom om danser te worden steeds duidelijker werd – totdat hij het duidelijk voor zijn ogen kon zien en hij die droom bereikte om te toeren met Shen Yun Performing Arts, ‘s werelds meest vooraanstaande klassieke Chinese dansgezelschap. Hu zei dat elke keer als hij de gezichten van het publiek ziet tijdens het opgaan van het doek, hij vervuld is van dankbaarheid en voldoening.
Onlangs heeft Hu zich voorbereid om solo het podium op te gaan: de voorrondes van de NTD International Classical Chinese Dance Competition zijn al de hele zomer bezig, de halve finales zijn op 4 september en de finales en prijsuitreiking op 5 september.
“Ik wil meer podiumervaring opdoen,” zei Hu. Voor hem gaat het niet om de competitie met anderen, maar om een kans om alleen het podium op te gaan en te zien of hij echt kan schitteren.
Voor de wedstrijd bereidt hij een verhalende dans voor over één van de grootste krijgers van China – maar niet tijdens een moment van triomf. Tegen het einde van de oorlog is Xiang Yu omsingeld tijdens de Slag om Gaixia en heeft hij een moment van bijna-nederlaag. Het verhaal wordt introspectief als hij nadenkt over de reeks gebeurtenissen die hem naar het heden hebben geleid, en hij spijt heeft dat hij de generaal van de tegenpartij niet heeft gedood toen hij de kans had.
“Hier gaat hij zijn laatste gevecht aan,” zei Hu. De grote strijder realiseert zich dat, ongeacht zijn genialiteit, vaardigheid of dapperheid op het slagveld, hij de troon niet zal kunnen veroveren voor de keizer als de hemel niet wil dat hij dat doet.
“Er is altijd iets hoger boven je dat een rol speelt in je leven,” zei Hu. Verhalen zoals deze in de eerste Shen Yun voorstelling die hij zag waren wat hem aantrok, zei hij – er is niet alleen goed en kwaad tegenover elkaar, maar er zijn ook hogere machten die iets zeggen over de betekenis en het doel van de mensheid.
“Omdat ik in Amerika ben opgegroeid… kan ik niet alle Chinese cultuur begrijpen – die volledige 5.000 jaar,” zei hij. Toch was Shen Yun in staat om de essentie van de cultuur duidelijk over te brengen aan hem, en ook aan de toeschouwers met verschillende culturele achtergronden en levensstijlen.
“Het is mooi op een manier waarop mensen het tegelijkertijd kunnen begrijpen,” zei hij. “En ze beseffen dat het veel mooier is dan wat ze zich voorstellen.”
Dit is Hu’s eerste keer dat hij meedoet aan een danswedstrijd, en in deze wedstrijd zitten Shen Yun artiesten en alumni in de jury. Hoewel klassieke Chinese dans een kunstvorm is die al duizenden jaren wordt doorgegeven, was het vrijwel onbekend in het Westen totdat Shen Yun het op de kaart zette. Het in New York gevestigde kunstgezelschap heeft de dans niet alleen op het wereldtoneel gebracht, maar ook naar nieuwe hoogten getild.
In de klassieke Chinese dans is er een methode om het lichaam te gebruiken om de armen te leiden en de taille om de benen te leiden; veel dansscholen en dansgezelschappen praten erover, maar Shen Yun en haar school Fei Tian Academy of the Arts zijn de enigen die het onderwijzen.
Het is een methode waarbij de kracht van elke beweging begint in het centrum van het lichaam, wat leidt tot een grootser effect op het podium met grotere gebaren en hogere sprongen; het is eenvoudig, maar niet gemakkelijk.
“Het is eigenlijk je hart gebruiken om te dansen,” zei Hu.
De finale van de competitie kan op 5 september van 13.00 tot 17.30 uur (Eastern US Time Zone) worden bekeken op NTD.com en de prijsuitreiking begint om 19.00 uur.
Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (18 augustus 2021): Through Classical Chinese Dance, a Grander Vision of the World
