Toen Zheng Zhi met vijf chirurgen en verpleegkundigen in de door gewapende soldaten bewaakte bestelwagen stapte, wist hij niet dat hij een wereld binnenstapte die hem de komende kwart eeuw zou blijven achtervolgen.
Dr. Zheng, toen arts-assistent in een van China’s grootste militaire ziekenhuizen, wist niet veel meer dan dat ze op een “geheime militaire missie” waren in de buurt van een militaire gevangenis in de buurt van de noordoostelijke Chinese stad Dalian.
Een lichtblauwe doek bedekte de vier zijkanten van het voertuig om te voorkomen dat nieuwsgierigen naar binnen zouden kijken.
Toen de deur openging, droegen vier gespierde soldaten een man naar binnen wiens ledematen waren vastgebonden met dunne touwen die diep in zijn vlees hadden gesneden. De man was niet ouder dan 18 jaar. Zijn organen, zo was het chirurgisch team de dag ervoor verteld, waren “gezond en vers.”
Een dokter droeg Dr. Zheng op om “op” de benen van de man te gaan staan en “hem niet te laten bewegen”. Hij drukte met zijn handen op de benen van de man en tot zijn schrik voelden ze warm aan. Er stroomde nu bloed uit de keel van de man.
Hij zag hoe een dokter de maag van de man opensneed en hoe twee anderen elk een nier verwijderden. De benen van de man trilden en zijn keel bewoog, maar er kwam geen geluid uit.
“Snijd zijn slagader en aderen door, snel!” zei een dokter tegen Dr. Zheng. Toen hij dat deed, gutste er zoveel bloed uit dat het over Dr. Zhengs toga en handschoenen spatte. Toen kreeg hij het bevel om de ogen van de man eruit te halen.
Dr. Zheng keek naar het gezicht van de man. Een paar wijd opengesperde ogen staarde hem aan.
“Het was te afschuwelijk om te verwoorden. Hij keek me recht in de ogen. Zijn oogleden bewogen. Hij leefde nog,” vertelde Dr. Zheng in juli aan The Epoch Times. Dit was de eerste keer dat hij zijn echte naam gebruikte om zijn verhaal te vertellen.
Maar in die bestelwagen in 1994 besefte hij nog niet dat hij deel uitmaakte van wat al snel een geïndustrialiseerde moordmachine zou worden om organen van gewetensgevangenen op bestelling te verkopen.
In de bestelwagen zei hij tegen de andere artsen: “Ik kan dit niet aan.” Hij voelde zijn hersenen leeglopen terwijl hij daar zat, trillend, zwetend en verlamd.
De dokter tegenover hem drukte het hoofd van de man onmiddellijk tegen de vloer van het busje. Met twee vingers op de oogleden gedrukt en een hemostaat in een andere hand, klemde de dokter elk van de ogen van de man uit.
Het lichaam bewoog niet meer en werd in een zwarte plastic zak gestopt en meegenomen door soldaten die buiten stonden te wachten. Het busje reed terug naar het algemene ziekenhuis van de militaire regio Shenyang, waar Dr. Zheng stage had gelopen. De verpleegsters verzamelden snel de bebloede medische apparatuur.
In twee operatiekamers brandde licht toen ze het ziekenhuis bereikten. Een ander team van artsen wachtte om met de orgaantransplantaties te beginnen.
Dr. Zheng was te ziek om nuttig te zijn, ook al wilde de afdelingsdirecteur dat hij aan de operatietafel ging zitten. Hij zat op een paar meter afstand toe te kijken hoe de operatie vorderde. Toen de transplantatie was voltooid, ging het medisch personeel naar een chique restaurant en dineerde in stilte, hoewel Dr. Zheng zei dat hij geen hap naar binnen kreeg. Na de maaltijd nam hij afscheid en kreeg tegelijkertijd hoge koorts.
De blik in die ogen, wanhopig, angstig en gepijnigd, kwelt Dr. Zheng sindsdien dag en nacht.
“Het ging om een jong leven, een medemens, wiens organen werden geoogst terwijl hij nog leefde,” zei hij.
Miljardenindustrie
De gruwel waarvan Dr. Zheng getuige was in die bestelwagen en daarna in het ziekenhuis vond plaats in 1994, toen het massale, door de staat gesanctioneerde gedwongen oogsten van organen door het Chinese regime nog in zijn kinderschoenen stond.
Het groeide al snel uit tot een miljardenindustrie, waarbij gebruik werd gemaakt van gewetensgevangenen, met name volgelingen van de vervolgde geloofsgroep Falun Gong. In dezelfde stad als het ziekenhuis lag het concentratiekamp Sujiatun, dat door meerdere klokkenluiders werd aangewezen als een plaats waar gevangengenomen Falun Gong beoefenaars massaal werden vermoord voor hun organen sinds het begin van de vervolging in 1999. Deze faciliteit in Sujiatun werd gesloten nadat het internationaal de aandacht trok, maar er zijn nog veel meer van dit soort kampen in China.
Dr. Zheng is een van de getuigen die zich sinds 2006 bij The Epoch Times heeft gemeld om de gruwelijke praktijken van het Chinese regime aan de kaak te stellen.
Sindsdien heeft een groot aantal onafhankelijke rapporten informatie verschaft over de ernst en omvang van deze praktijk.
In 2019 concludeerde een onafhankelijk tribunaal in Londen dat het huidige Chinese regime “op grote schaal” gewetensgevangenen vermoord voor hun organen en dat Falun Gong beoefenaars de voornaamste slachtoffers zijn.
Amerikaanse wetgevers hebben stappen ondernomen om te voorkomen dat Amerikanen “transplantatietoerisme” met China gaan bedrijven en zo medeplichtig worden.
Rep. Scott Perry (R-Pa.) ijvert voor de goedkeuring van zijn Falun Gong Protection Act, die vervolgers van Falun Gong zou bestraffen. Het wetsvoorstel zou ook elke vorm van samenwerking met communistisch China op het gebied van orgaantransplantaties verbieden.
De tweepartijdige ‘Stop Forced Organ Harvesting Act’ van 2023, waarmee wordt geprobeerd om degenen die dit misbruik mogelijk maken te straffen, werd in maart met een overweldigende meerderheid aangenomen in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden.
In juni nam Texas de eerste wet van het land aan om deze kwestie aan te pakken, door zorgverzekeraars te verbieden orgaantransplantatieoperaties te financieren die verband houden met China.
‘Een verse’
Angst hield Dr. Zheng nog steeds in zijn greep toen hij in 2015 voor het eerst voorzichtig zijn verhaal vertelde, gebruikmakend van een schuilnaam. Tijdens het urenlange interview worstelde hij om een volledige zin uit te spreken. Soms hield hij zijn twee handen stevig vast aan de rand van de tafel voor hem, dan weer werd hij onrustig, stond hij op en ging hij weer zitten. Zijn gezichtsuitdrukking was verwrongen terwijl hij bleef herhalen dat het “te gruwelijk” was. Dr. Zheng kreeg tranen in zijn ogen toen hij met trillende stem de verwijdering van de ogen van de jongeman beschreef.
Tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis werd Dr. Zheng begunstigd door zijn superieuren, dankzij de invloed van zijn vader in de lokale communistische machtskringen. Zijn vader was een bekwame arts in de traditionele Chinese geneeskunde en werd gerespecteerd door plaatselijke functionarissen. Sommige militaire topleiders waren vaak te gast aan de eettafel van zijn familie. Om die reden, behandelden artsen Dr. Zheng op een respectvolle manier en ze lieten hem vaak deelnemen aan operaties terwijl andere stagiaires die kans niet kregen.
Kort na de orgaanextractie achter in de bestelwagen verliet Dr. Zheng het ziekenhuis. Hij werd kinderarts en internist in de stad Liaoyang, zo’n vier uur rijden ten noorden van Dalian. Maar dat gevoel van afschuw werd na verloop van tijd alleen maar erger naarmate hij van achter de schermen mee volgde wat er gebeurde.
In 2002 vergezelde Dr. Zheng een militaire ambtenaar voor zijn medische controle in het ziekenhuis waar hij ooit stage had gelopen. De dokter vertelde de ambtenaar dat hij een nieuwe nier nodig had om te blijven leven.
“We zullen een nier van topkwaliteit voor je uitzoeken,” zei een andere militair tegen zijn meerdere in de gang. “Een verse, van Falun Gong beoefenaars.”
Dat was de eerste keer dat Dr. Zheng hoorde dat volgelingen van Falun Gong een specifieke bron voor organen waren.
Op weg naar huis vroeg de ambtenaar aan Dr. Zheng of hij een niertransplantatie moest ondergaan.
“Doe het niet,” antwoordde Dr. Zheng. “Is dat geen moord?”
Via die ambtenaar kwam Dr. Zheng te weten hoe wijdverbreid de orgaanoogst werkelijk was in China.
“Gewapende agenten en ambtenaren boven de divisierangen weten er allemaal van, en het is vrij algemeen bekend in het hele leger. Het is niets nieuws,” vertelde Dr. Zheng aan The Epoch Times.
Om meer geld te verdienen, zei hij, had het leger zelfs “groene doorgangen” voorzien, of speciale loketten op vliegvelden, om snel verse menselijke organen door het land te kunnen transporteren. De afdelingen voor besmettelijke ziekten in militaire ziekenhuizen waren allemaal “holen” geworden voor gedwongen orgaanoogst, zei hij.
“In ongeveer één tot twee weken tijd, en maximum na een maand, zou er een match gevonden worden.”
De ambtenaar wiens nier het begaf, koos ervoor om geen transplantatie te ondergaan. Hij leefde nog drie jaar afhankelijk van dialyse en stierf in 2005.
Een andere kennis, een assistent van ambtenaren van het zeven leden tellende Politburo Standing Committee, de kern van het Chinese eliteleiderschap, vertelde Dr. Zheng iets dat nog schokkender was.
In het gesprek merkte Dr. Zheng op dat de vervolging van Falun Gong in het noordoosten van China vrij ernstig was.
De kennis reageerde niet meteen, maar voordat ze uit elkaar gingen, draaide hij zich om en keek Dr. Zheng recht aan.
“In de stad Wuhan in de provincie Hubei, aan de achterkant van het bureau voor openbare veiligheid van de provincie Hubei, zit het vol met gevangengenomen Falun Gong beoefenaars. Sommigen zijn zelfs minderjarig,” zei hij, terwijl hij bij elk woord stopte.
“Ik ben er geweest,” voegde hij er na een pauze aan toe. Ze spraken er verder niet over, maar de implicatie dat dit een enorme bron van organen was, woog zwaar op Dr. Zheng.
Het was een nieuw bewijs voor het gedwongen oogsten van organen bij Falun Gong beoefenaars.
Dr. Torsten Trey, directeur van de medische ethiekgroep Doctors Against Forced Organ Harvesting, zei dat het een aanwijzing was dat “de praktijk al wijdverspreid was in China in 2002,” vier jaar voordat het eerste onderzoeksrapport over het onderwerp werd gepubliceerd.
“Er zijn meer dan 20 jaar verstreken. China’s transplantatiesysteem heeft medische misdaden tegen de mensheid begaan die alle schandalen uit de 21e eeuw waar we weet van hebben ver overtreffen. Maar waar is de reactie van de internationale gemeenschap?” vertelde Dr. Trey in een verklaring aan The Epoch Times.
Een keuze maken
Wat Dr. Zheng vernam van zijn kennis gaf hem een “gevoel van een missie” om de zaak op het internationale toneel aan het licht te brengen, waardoor hij uiteindelijk in 2005 naar Thailand vluchtte.
In Thailand kreeg hij de vluchtelingenstatus en in 2007 verhuisde hij naar Canada.
In 2015, toen hij zijn verhaal voor het eerst vertelde aan The Epoch Times, zei hij dat hij zich zo hulpeloos voelde dat hij niet wist of hij op de verslaggever of op de tafel moest leunen.
“Ik had het gevoel dat ik mijn hele leven en alles van mezelf bloot gaf,” vertelde hij The Epoch Times eind juli, terugdenkend aan het vorige interview.
“Er is geen manier om te beschrijven hoe ik me toen voelde,” zei hij.
“Elk woord, elke zin die ik sprak voelde niet anders dan een keuze op leven en dood. Ik wist niet waar ik zou eindigen.”
In de acht jaar dat hij in Canada was, zocht Dr. Zheng naar het juiste mediakanaal waaraan hij zijn verhaal kon vertellen. Als hij de verkeerde keuze zou maken, zou hij niet alleen zichzelf in de problemen brengen, maar zou de kwestie ook niet de aandacht krijgen die het verdiende.
Dr. Trey prees de moed van Dr. Zheng om zijn verhaal te vertellen.
“Het is voor ons de basis om de wreedheid en de omvang van China’s barbaarse transplantatiepraktijken te begrijpen,” zei Dr. Trey.
“Wat Dr. Zheng met het publiek deelde is gruwelijk en onbegrijpelijk, en er is geen verklaring voor waarom de internationale medische gemeenschap niet optreedt tegen China’s afschuwelijke orgaanoogst. Waar is de WMA [World Medical Association]? Waar is de WHO [World Health Organization]?”
Dr. Trey moedigde andere Chinese artsen aan om de moed te vinden om ook naar voren te treden.
“Zwijgen staat gelijk aan medeplichtigheid,” zei hij.
Dr. Zheng zei dat het voor hem onrealistisch was om zich geen zorgen te maken over mogelijke vergeldingsmaatregelen vanuit Peking. “Gewone mensen kunnen zich niet voorstellen hoe slecht de CCP is,” zei hij. Hij noemde de kwestie groter dan hijzelf.
“Chinese mensen afslachten en hun organen stelen voor winst, dat is een misdaad zonder grenzen,” zei Dr. Zheng. Als iemand die in een vrij land leeft met een “basisgeweten, heb ik geen enkele reden om te zwijgen”.
Hij zei dat hij zijn gegevens zorgvuldig heeft bewaard. Wanneer de Chinese Communistische Partij ten val komt en voor de rechter komt, zal hij in de getuigenbank plaatsnemen, zei hij, eraan toevoegend dat hij er niet aan twijfelt dat “gerechtigheid zal zegevieren over het kwaad.”
Yi Ling heeft bijgedragen aan dit verslag.
Dit artikel is bijgewerkt met citaten van Dr. Torsten Trey, uitvoerend directeur van Doctors Against Forced Organ Harvesting.
Gepubliceerd door The Epoch Times (10 augustus 2023): ‘He Was Alive’: Tormented Chinese Doctor Recounts Harvesting Organs in Back of Van
