Commentaar
De dood van Jiang Zemin, voormalig leider van de Chinese Communistische Partij (CCP), herinnert ons aan de instrumentele rol die hij speelde bij de massamoord op gewetensgevangenen voor hun organen.
Die massamoord zou niet hebben plaatsgevonden zonder het besluit van de CCP in 1999 om de beoefening van Falun Gong te onderdrukken, een besluit dat door Jiang werd uitgelokt en geleid. Die repressie leidde op haar beurt tot massale demonstraties van beoefenaars die verbijsterd waren dat een onschuldige reeks oefeningen met een spirituele basis, die het regime eerder had aangemoedigd, plotseling het voorwerp zou worden van repressie door de partij. Deze demonstraties leidden verder tot massa-arrestaties en willekeurige opsluitingen voor onbepaalde tijd van degenen die Falun Gong niet wilden afzweren en zich niet tegen hun medebeoefenaars wilden keren.
De reden voor de onderdrukking van Falun Gong door de partij was de populariteit van de beoefening. Ten tijde van de onderdrukking waren er aanzienlijk meer beoefenaars dan leden van de Communistische Partij. Het spirituele geloof van Falun Gong is niet politiek. Maar dat betekent dat hun geloof niet communistisch is. En dat was voor de partij een anathema.
In het openbaar kon de partij de onderdrukking niet rechtvaardigen op basis van de populariteit van de praktijk. De partij had een voorwendsel nodig. Dat voorwendsel werd een campagne van belasteren en demoniseren van Falun Gong, die niets te maken had met de realiteit van Falun Gong en alles te maken had met de behoefte van de partij om elk geloof dat niet hun eigen aanbidding was de kop in te drukken. De scheiding tussen de realiteit van Falun Gong en de propaganda erover leidde tot demonstraties van de velen die beter wisten.
Jiang zette ook de omschakeling van de CCP van socialisme naar kapitalisme voort, een omschakeling waartoe de voormalige partijleider Deng Xiaoping het initiatief had genomen. De verschuiving leidde tot privatisering en een terugtrekking van fondsen uit de overheidssector, inclusief de gezondheidssector.
China begon met transplantaties zonder donatiesysteem. Organen voor transplantatie kwamen, op een enkele uitzondering na, van ter dood veroordeelde gevangenen. Met de overgang in China van socialisme naar kapitalisme en de terugtrekking van overheidsfondsen uit de gezondheidssector, hadden ziekenhuizen een nieuwe bron van fondsen nodig. Met de massale, willekeurige, onbepaalde opsluiting van gedemoniseerde Falun Gong beoefenaars, vonden de ziekenhuizen die bron—de organen van Falun Gong beoefenaars.
Die bron werd niet slechts een noodoplossing ter compensatie van de door de regering teruggetrokken middelen, maar een goudmijn. Het ziekenhuissysteem realiseerde zich snel dat de willekeurig en voor onbepaalde tijd vastgehouden gedemoniseerde Falun Gong bevolking zo groot was dat de verkoop van hun organen een wereldwijde winstgevende onderneming kon worden.
Ziekenhuizen en makelaars begonnen wereldwijd in vele talen te adverteren over de beschikbaarheid van organen op aanvraag tegen aanzienlijke, maar vaste prijzen. Nieuwe transplantatieziekenhuizen en nieuwe transplantatievleugels van bestaande ziekenhuizen werden gebouwd om te profiteren van deze schijnbaar eindeloze bron van organen. Grote aantallen nieuw transplantatiepersoneel werden niet alleen in China, maar wereldwijd opgeleid om in deze nieuwe industrie te werken.
Die industrialisatie van de verkoop van organen werd voor de gezondheidszorg een verslaving. Er waren voortdurend nieuwe organen nodig om de machinerie draaiende te houden. Het doden van Falun Gong voor hun organen werd zeer groot, en de onderdrukking van Falun Gong zeer effectief. Met de massale detentie van Oeigoeren in Xinjiang werden ook de organen van Oeigoeren een bron van transplantaties.
Niets van dit alles zou gebeurd zijn zonder Jiang. De wedstrijd om de verantwoordelijkheid voor de massamoord op onschuldigen in China kent vele strijders. Maar in deze bloederige geschiedenis is Jiang een leider. Zonder hem, die de partij meesleepte in de onderdrukking van Falun Gong, zou de massamoord op onschuldigen, gewetensgevangenen, voor hun organen, nooit hebben plaatsgevonden.
Omdat Jiang is overleden, is het te laat om hem te berechten voor zijn misdaden. Maar het zal nooit te laat zijn om ons te herinneren wie hij was en wat hij deed, de onnoemelijke ellende die hij onschuldigen aandeed, de misdaden die hij beging tegen de mensheid, tegen ons allen.
De meningen in dit artikel zijn de meningen van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met die van The Epoch Times.
Gepubliceerd door The Epoch Times (30 november 2022): Jiang Zemin: Leader in the Mass Killing of Innocents
