Eind maart werd Italië één van de eerste landen die een vastberaden standpunt inneemt over vlees van laboratoriumkweek. Het wetsvoorstel is duidelijk: Italië wil de productie, de verkoop en het gebruik van laboratoriumvlees verbieden.
Als het wetsvoorstel in het parlement wordt aangenomen, kan een overtreding van de wet leiden tot een boete van 65.000 dollar.
Francesco Lollobrigida, de Italiaanse minister van Landbouw en Voedselsoevereiniteit, zei dat in het laboratorium gekweekt voedsel “geen garantie biedt voor kwaliteit, welzijn en de bescherming van onze cultuur en onze tradities”.
Het wetsvoorstel markeert een ondubbelzinnige bezorgdheid over de onzekerheden en potentiële gevaren van laboratoriumvlees. De Amerikaanse Food and Drug Administration heeft daarentegen in november 2022 het gebruik van laboratoriumvlees wel goedgekeurd.
Wat is laboratoriumvlees?
Net als bij de ontwikkeling van verschillende versies van plantaardig vlees, zijn wetenschappers ook bezig met de ontwikkeling van laboratoriumvlees als alternatief voor conventioneel gekweekt vlees.
Om vlees te maken, combineren wetenschappers dierlijke cellen van levende dieren met verschillende voedingsstoffen zoals aminozuren en koolhydraten. Vervolgens vermenigvuldigen de cellen zich onder de juiste omstandigheden en produceren ze “kweekvlees”.
Hoewel dit proces net zo eenvoudig klinkt als het maken van je favoriete koekjesrecept, vereist de productie van in het laboratorium gekweekt vlees geavanceerde technologie en uitzonderlijke wetenschappelijke precisie.
Dr. Greg Potter, bioproces- en fermentatiewetenschapper, legt uit dat het proces kan worden vergeleken met de technisch veeleisende productie van vaccins. “Bij de productie van kweekvlees moet je grote hoeveelheden cellen van landdieren of zeevruchten in bioreactoren kweken, en hetzelfde gebeurt bij de productie van vaccins,” vertelde hij aan The Epoch Times.
Tientallen voedingsbedrijven en biotechnologiebedrijven hebben miljarden geïnvesteerd in het onderzoek naar en de ontwikkeling van vlees dat in het laboratorium wordt gekweekt. Tot dusver is dit ogenschijnlijk vergezochte idee om vlees in een laboratorium te kweken “door talrijke groepen over de hele wereld in het laboratorium bewezen”, aldus Potter.
De haalbaarheid van de productie van laboratoriumvlees op schaal vormt echter een belangrijke uitdaging. “De momenteel gebruikte groeimedia hebben dure ingrediënten nodig die moeten worden vervangen door meer economische alternatieven voor productie van laboratoriumvlees op commerciële schaal,” legde Potter uit.
Volgens een verslag kost één kilogram laboratoriumvlees naar schatting 8.500 tot 36.000 dollar. Ter vergelijking: een kilo kippevlees uit de groothandel kost 3,11 dollar per kilo.
Hoewel deze prijsvergelijking op dit moment onbetekenend is, wordt lab-gegroeid vlees volgens veel voedingsbedrijven en geldschieters nog steeds beschouwd als de toekomst van voedsel.
De nutritionele tekortkomingen en onbekende risico’s
Voorstanders van laboratoriumvlees geloven dat het een gelijkwaardig alternatief biedt voor conventioneel gekweekt vlees. Onderzoekers moeten echter nog een vorm van laboratoriumvlees ontwikkelen die de talrijke essentiële voedingsstoffen bevat die conventioneel vlees bevat.
“Vlees is zo complex dat je nooit de gelijkwaardigheid kunt creëren,” zei Dr. Joseph Mercola, een arts voor functionele gezondheidszorg en voedingsdeskundige.
“Zelfs als je synthetische vitaminen aan de matrix toevoegt, is er geen mogelijkheid om nutritionele gelijkwaardigheid te creëren,” zei hij.
Nu 92 procent van de Amerikanen te kampen heeft met een of ander voedingstekort, zou het vervangen van de huidige versies van vlees met essentiële voedingsstoffen door in het laboratorium gekweekte versies het voedingstekort niet oplossen.
Volgens Mercola zijn wetenschap en technologie niet het juiste pad naar veilige voeding.
“De meeste mensen beseffen dat voorouderlijke, biologisch geteelde volwaardige voedingsmiddelen en vlees het meest wenselijk zijn voor een optimale gezondheid en een lang leven,” zei hij.
Bovendien ontbreekt er onderzoek naar de invloed van laboratoriumvlees op de gezondheid. Geen enkele studie heeft onderzocht hoe het consumeren van laboratorium vlees onze gezondheid zou kunnen beïnvloeden.
Maar de voornaamste marketinginstrumenten van bedrijven die laboratoriumvlees produceren lijken minder gebaseerd te zijn op voedingswaarden en meer op de ethische en milieukwesties rond het eten van vlees.
Het ethische argument voor laboratoriumvlees
De Humane League, een dierenrechtenorganisatie, promoot dat laboratoriumvlees “de sleutel kan zijn” tot het oplossen van de “gebroken voedselketen”. Zij beweren dat “er geen dieren gefokt, opgesloten of geslacht hoeven te worden om deze echte vleesproducten te maken”.
Deze bewering mist echter de volledige waarheid over de productie van laboratoriumvlees.
Zo wordt bijvoorbeeld foetaal runderbloed gebruikt om veel soorten laboratoriumvlees te produceren. Wanneer producenten geen foetaal runderbloed gebruiken, zijn dieren nog steeds essentieel voor de productie van laboratoriumvlees. Hoewel in mindere mate dan bij conventioneel gekweekt vlees, zijn fokken en opsluiting nog altijd noodzakelijk.
Is laboratoriumvlees duurzaam?
Pioniers van de beweging beweren dat de omschakeling naar laboratoriumvlees de milieu-impact van de vleesindustrie zal verminderen. Bedrijven als Good Meat, waarvan de in een laboratorium gekweekte kip onlangs door de FDA is goedgekeurd, beweren dat zij vlees leveren zonder “een bos te slopen of een leven te nemen”.
Om ons milieu te herstellen, zeggen bedrijven als Good Meat dat laboratoriumvlees het antwoord is, en dat het de duurzamere optie is.
Deze beweringen worden echter ingeschat door gegevens die nog niet volledig bekend zijn. Hoewel sommige gegevens erop wijzen dat de productie van laboratoriumvlees minder broeikasgassen uitstoot dan de conventionele veehouderij, komen deze bevindingen, zoals een rapport aantoont, met een “grote onzekerheid”.
Diana Rodgers, een diëtiste en uitvoerend directeur van de Global Food Justice Alliance, zei in een interview met The Epoch Times dat laboratoriumvlees “een energierijk proces is dat enorme hoeveelheden monocultuur, wat chemisch intensief is, gebruikt.
Aangezien de monocultuur gebruik maakt van pesticiden en herbiciden die schadelijk zijn voor het milieu, beweren sommige onderzoekers dat dit de drijvende kracht is achter de verandering van ons milieu.
“Ik zie niet in hoe dit [in het laboratorium gekweekt vlees] beter is vanuit het oogpunt van duurzaamheid dan het opleiden van meer boeren over betere weide- en begrazingspraktijken,” zei Rodgers.
Rodgers, een voorvechter van de regeneratieve landbouwbeweging, zei dat de conventionele landbouwpraktijk weliswaar verbetering behoeft, maar dat laboratoriumvlees niet de oplossing is. “Ons geld moet worden geïnvesteerd in meer regeneratieve weide- en begrazingspraktijken, niet in laboratoriumvlees,” zei ze.
Bij regeneratieve landbouw, die wereldwijd wordt beoefend, wordt het vee op een natuurlijke manier beheerd, zoals wilde kuddes over het land trekken. “Wilde dieren moeten in beweging blijven vanwege het gevaar van roofdieren en omdat ze op zoek zijn naar nieuw water en vers gras,” zei ze.
Talrijke studies en papers, zoals die van professor Christopher Rhodes, hebben aangetoond dat regeneratieve landbouw de biodiversiteit verbetert en de klimaatverandering omkeert.
Maar regeneratieve landbouw heeft niet dezelfde financiële drijfveren als nieuwe producten zoals laboratoriumvlees.
De financiële drijfveren van laboratoriumvlees
Omdat het een natuurproduct is, kunnen bedrijven geen intellectuele eigendom op vlees claimen. Niemand heeft vlees uitgevonden. Maar als vlees in een laboratorium wordt gemaakt, kunnen bedrijven het claimen als een product of ontwerp dat hun eigendom is.
Mercola legt uit: “Er zitten tientallen patenten in elke hap laboratoriumvlees.
“Voedselbedrijven dromen ervan om industrieel bewerkt en gepatenteerd voedsel voor de massa te monopoliseren,” zei hij.
Omdat ze weten hoe conventionele landbouwpraktijken onder de loep worden genomen door machtige milieu-instanties, geloven sommige voedingsbedrijven waarschijnlijk dat de opkomst van in laboratoria gekweekt vlees een kans biedt om meer controle te krijgen over de voedingsindustrie.
Zoals Rodgers zei, is dit beeld van voedselproductie een “dystopische misvatting die alleen bestaat om winst te maken en ons verder los te koppelen van voedselproducenten”, die “plattelandsgemeenschappen verder zal vernietigen door de voedselvoorziening te centraliseren, terwijl we een meer gedecentraliseerd, regionaal voedselsysteem nodig hebben.”
De belangrijkste Italiaanse landbouworganisatie, Coldiretti, sloot zich aan bij Rodgers’ standpunt en zei dat het wetsvoorstel de Italiaanse landbouw zal beschermen “tegen de aanvallen van multinationals”.
Kwaliteit versus ‘veilig en legaal’
Het Italiaanse wetsvoorstel is gebaseerd op “voorzorgsbeginselen” omdat “er nog geen wetenschappelijke studies zijn over de effecten van synthetisch voedsel”, zei de Italiaanse minister van Volksgezondheid, Orazio Schillaci, tijdens een persconferentie.
Terwijl het wetsvoorstel bedoeld zou zijn om de Italiaanse cultuur van het kweken en verkopen van kwaliteitsvoedsel te beschermen, beweert de FDA hier in de Verenigde Staten dat het bereid is met bedrijven samen te werken om laboratoriumvlees “veilig en wettelijk” te maken.
Mercola is niet verbaasd over de goedkeuring door de FDA van laboratoriumvlees, maar zegt dat we niet moeten bepalen wat gezond is op basis van de normen van de overheid. Hij voegde eraan toe dat mensen die “de basisprincipes van gezond voedsel begrijpen” waarschijnlijk niet overtuigd zullen zijn dat “dit nepvlees dat als gezond of duurzaam wordt gepresenteerd” is wat het lijkt.
Gepubliceerd door The Epoch Times (18 april 2023): Lab-Grown Meat: A Promising Future or Dystopian Fate?