Een recente studie beweert “onweerlegbaar bewijs van causaliteit” te hebben gevonden dat de mRNA-vaccins vaat- en orgaanletsels veroorzaken.

De studie, uitgevoerd door microbiologen Dr. Michael Palmer en Dr. Sucharit Bhakdi, was grotendeels gebaseerd op de bevindingen van de Duitse pathologen Dr. Arne Burkhardt en Dr. Walter Lang.

Hier volgt een samenvatting van hun bevindingen:

1   mRNA-vaccins blijven niet op de injectieplaats. Ze verplaatsen zich door het hele lichaam en hopen zich op in verschillende organen.

2   COVID-vaccins op basis van mRNA induceren een langdurige blootstelling aan het SARS-CoV-2 spike-eiwit in vele organen.

3   De door het vaccin veroorzaakte blootstelling aan het spike-eiwit veroorzaakt een auto-immuunachtige ontsteking.

4   De door een vaccin geïnduceerde ontsteking kan ernstige schade aan organen veroorzaken, vooral in de bloedvaten, soms met dodelijke afloop.

“Deze studie toont onweerlegbaar bewijs dat het spike-eiwit overal voorkomt, namelijk in het hart, de eierstokken, de lever, de milt en, in mindere mate, de teelballen,” vertelde Dr. Sherri Tenpenny, een expert in vaccinatieschade, aan The Epoch Times.

“Dit leidt tot het falen van verschillende organen. Dit leidt tot onvruchtbaarheid bij vrouwen.”

“Er bestaan veel hypotheses over de schade die deze injecties veroorzaken. Maar met deze pathologische dia’s en de specifieke soorten immunochemische kleuring tonen Bhakti en Palmer ondubbelzinnig aan dat het spike-eiwit snel wordt verspreid naar elk orgaan dat ze onderzochten,” zei Tenpenny.

“Ze zijn allebei pathologen; dia’s van weefsel bekijken onder een microscoop en weefsel op de juiste manier kleuren is waar ze voor opgeleid zijn!” voegde ze eraan toe.

“Degenen onder ons die waarschuwden voor de gevaren van deze COVID-injecties werden volop gecensureerd en belachelijk gemaakt,” vertelde Dr. Christiane Northrup, voormalig lid van het American College of Obstetricians and Gynecologists, aan The Epoch Times.

“Ik wou dat we het mis hadden. Maar dat is blijkbaar niet het geval. En nu hebben we eindelijk onweerlegbaar bewijs,” voegde Northrup eraan toe.

Volgens toxicoloog Janci Lindsay, Ph.D., die het COVID-vaccin-verhaal vanaf het begin heeft opgevolgd, is de meest waardevolle uitkomst van dit onderzoek dat het de bevindingen van Markus Aldén et al. “bevestigt” (in-vitro), aangaande het feit dat het COVID-19 vaccin van Pfizer kan worden omgezet in cellulair DNA, in een in-vivo systeem.

In-vitro, wat “in glas” betekent in het Latijn, verwijst naar wanneer een test of proces wordt uitgevoerd in een reageerbuis of buiten een levend organisme. In-vivo (binnen het levende) betekent dat de onderzoeken worden gedaan in levende organismen.

Dat het vaccin zich snel door het lichaam verspreidt was een bevinding uit Pfizer’s eigen experimenten op proefdieren.

“De proefdieren waren overleden, maar het onderzoek van hun weefsel toonde aan dat het spike-eiwit tot negen maanden na de injectie van het genetische vaccin nog steeds werd uitgedragen,” vertelde Lindsay aan The Epoch Times.

Ze legde uit dat de enige drie mogelijke manieren waarop het bovenstaande zou kunnen gebeuren, zijn wanneer:

1   het gemodificeerde mRNA negen maanden stabiel blijft in het lichaam.

2   Het mRNA werd opgenomen in het genoom, zoals de studie van Aldén aangeeft.

3   De persoon was in de buurt van iemand die onlangs is gevaccineerd en het mRNA is overgedragen.

De studie van Palmer en Bhakdi zegt dat de “beperkte beschikbare experimentele studies (2015, 2018) aangeven dat het geïnjecteerde gemodificeerde mRNA zou moeten afbreken binnen enkele dagen tot enkele weken na de injectie.”

“Maar dit is uiteraard moeilijk te rijmen met de waargenomen langdurige werking. De genetische informatie lijkt op een of andere manier in-vivo te worden gehandhaafd,” stelt de studie.

“Het feit dat spike-eiwit negen maanden na de toediening van het vaccin nog steeds wordt uitgedragen, bewijst dat het mRNA, dat het spike-eiwit codeert, geïntegreerd is in het genoom van de cellen die het produceren, of dat het synthetisch gewijzigde messenger-RNA zelfs maanden nadat het had moeten worden afgebroken, nog steeds stabiel is in deze cellen”, aldus Lindsay.

“Deze aanhoudende productie van het spike-eiwit zou het immuunsysteem uitputten en/of het uiteindelijk ongevoelig of tolerant maken voor het spike-eiwit, waardoor onnoemelijk veel schade kan worden aangericht door het spike-eiwit,” voegde ze eraan toe.

Methode

De door Dr. Burkhardt gebruikte methoden worden histopathologie en immunohistochemie genoemd.

De techniek wordt in de studie uitgelegd: “Als een vaccindeeltje – bestaande uit het spike-coderende mRNA, omhuld met lipiden – een lichaamscel binnendringt, wordt het spike-eiwit in de cel aangemaakt en vervolgens naar het celoppervlak gebracht. Daar kan het worden herkend door een antilichaam dat specifiek is voor spikes.”

“Na het wassen van het weefselmonster om ongebonden antilichaammoleculen te verwijderen, kunnen de gebonden moleculen worden gedetecteerd met een secundair antilichaam dat gekoppeld is aan een enzym, vaak mierikswortelperoxidase,” staat er. “Na nog een tweede wasstap wordt het monster geïncubeerd met een in water oplosbare precursorkleurstof die door het enzym wordt omgezet in een onoplosbaar bruin pigment. Elk enzymmolecuul kan snel een groot aantal kleurstofmoleculen omzetten, waardoor het signaal sterk wordt versterkt.”

“Histo” komt van het Griekse woord voor “web, weefsel.”

“Rechtsboven in de afbeelding ziet u twee cellen die werden blootgesteld aan het Pfizer-vaccin en vervolgens werden onderworpen aan het hierboven beschreven protocol. De intense bruine vlek geeft aan dat de cellen inderdaad het spike-eiwit produceerden,” aldus de studie, verwijzend naar afbeelding 3.

Tegenbewijs

Health Feedback, een lid van het Vaccine Safety Net onder leiding van de WHO, zei op 3 september dat deze beweringen “ongefundeerd” zijn.

“Het idee dat mRNA van COVID-19 vaccins op lange termijn in ons lichaam kan blijven is een veel voorkomende mythe die wetenschappelijk niet onderbouwd is,” stelt de fact-checking tak van de WHO.

“mRNA van vaccins is kwetsbaar en wordt snel afgebroken door cellulaire mechanismen zodra het de genetische instructies heeft afgeleverd. Het door COVID-19 vaccins geproduceerde spike-eiwit blijft vermoedelijk tot een paar weken in het lichaam, net als andere door het lichaam gemaakte eiwitten,” voegen ze eraan toe.

Ontsteking van de bloedvaten

De tweede grootste ontdekking, meent Lindsay, is de waarneming van schade aan het endotheel. Het gaat hierbij om een ontsteking en afgestorven endotheelcellen in de bloedvaten.

Endotheel is bedekkend eencellig weefsel dat de binnenkant van de bloedvaten en andere organen, zoals het hart, bekleedt.

“Spikeiwitziekte is een endotheliale ziekte, en zeer belangrijk voor myocarditis, enz.,” zei Dr. Tenpenny.

Dr. Wade Hamilton, een cardioloog die door het medisch establishment is gestraft voor het geven van een vrijstelling voor een COVID-vaccin, gaf commentaar op de studie.

“De eerste 13 punten op zich zijn belangrijke redenen voor bezorgdheid en het stopzetten van het gebruik van de COVID-vaccins,” vertelde Hamilton aan The Epoch Times.

“Punt 14 (studie van Aldén), dat betrekking heeft op de mogelijkheid dat de inenting het DNA van de ontvangers en vervolgens het DNA van hun nakomelingen kan veranderen, is zeer zorgwekkend,” zei Hamilton.

“De studie die ik heb ingediend (commentaar op Aldén et al.) roept onbeantwoorde vragen op, de drie eenvoudigste om te begrijpen zijn:

1  De in deze studie gebruikte dosis mRNA is hoger dan het mRNA in de COVID-vaccins.

2  De studie van Alden is in-vitro (niet in-vivo) en de normale menselijke immuun- en chemische bescherming is niet aanwezig.

3  De in het experiment gebruikte levercellen zijn leverkankercellen en hun reactie op reverse transcriptase is mogelijk niet representatief.

“Het is mogelijk, zoals gevraagd in het commentaar op het artikel van Aldén et al., dat hardnekkige stukjes DNA of mRNA bij mensen met COVID leiden tot hardnekkig circulerend spike-eiwit als oorzaak van ‘long COVID’ (het chronisch covidsyndroom). Bovendien zouden dezelfde symptomen via een soortgelijk mechanisme ook door de COVID-prik kunnen worden veroorzaakt,” voegde hij eraan toe.

Burkhardt en Lang

Het artikel van Palmer en Bhakdi zegt dat Burkhardt en Lang vele gevallen bestudeerden van mensen die maanden of dagen na het krijgen van het COVID-vaccin stierven.

In al deze gevallen was de doodsoorzaak “natuurlijk” of “onbekend”.

Sommige familieleden van deze overledenen hadden twijfels over de uitspraak van hun doodsoorzaak en wilden een dubbele controle.

Volgens de studie vond Burkhardt “de meerderheid van deze sterfgevallen te wijten aan vaccinatie”.

The Epoch Times meldde onlangs dat verschillende lijkschouwers in de VS grote, en soms zeer lange, “vezelige” en rubberachtige stolsels hebben waargenomen in de lijken die zij behandelen, en dat zij hun bevindingen kenbaar hebben gemaakt. Sommige artsen geloven dat ze verband houden met de vaccins.