Nieuwsanalyse
Op 9 juni 2023 onthulde speciaal raadsman Jack Smith een 38 punten tellende aanklacht tegen voormalig president Donald Trump en Waltine Nauta, een persoonlijke bediende die werkt op het landgoed van Trump in Mar-a-Lago. De eerste 31 punten hebben alleen betrekking op Trump en betreffen aanklachten onder de spionagewet.
Van de overige aanklachten zijn er vijf die Trump en Nauta gezamenlijk aanklagen wegens het verbergen van documenten die onder een dagvaarding van de grand jury vallen. De laatste twee aanklachten, waarvan één tegen Trump en de andere tegen Nauta, hebben betrekking op het afleggen van valse verklaringen. In totaal wordt Trump aangeklaagd voor 37 feiten en Nauta voor zes.
Er is veel aandacht besteed aan de 31 aanklachten onder de spionagewet. In tegenstelling tot wat de naam Espionage Act aangeeft, heeft het grootste deel van de wet niets te maken met spionage. Trump is aangeklaagd op grond van sectie e van 18 U.S.C. 793 18 van de wet, die het onwettig maakt om opzettelijk informatie over de nationale defensie achter te houden en te verzuimen om “deze af te leveren aan de officier of werknemer van de Verenigde Staten die gerechtigd is om deze te ontvangen”. Deze sectie van de spionagewet vereist niet dat Trump informatie over de nationale defensie met iemand deelt, zelfs niet dat hij de intentie heeft om het met iemand te delen. Het vereist alleen dat hij ongeautoriseerd in het bezit is van nationale defensie-informatie en dat hij deze niet teruggeeft. Het vereist ook niet expliciet dat de informatie geclassificeerd is.
Beschuldigingen van spionage
Trump wordt ervan beschuldigd 31 afzonderlijke documenten te hebben bewaard en niet te hebben geretourneerd die onder andere informatie zouden bevatten “betreffende nucleaire capaciteiten van een vreemd land” en informatie “betreffende militaire rampenplannen van de Verenigde Staten”. Smith beweert dat Trump bij minstens twee gelegenheden aspecten van nationale defensiedocumenten die hij ten onrechte bewaarde, heeft gedeeld met buitenstaanders. In het eerste geval, in juli 2021, zou Trump de informatie hebben gedeeld met een auteur die op dat moment een boek aan het schrijven was en die, met de kennelijke goedkeuring van Trump, hun gesprek opnam.
Een kort transcript van het gesprek wordt aangehaald door Smith en suggereert dat Trump militaire informatie deelde met de auteur omdat hij openbare beweringen van een hoge militaire functionaris tegen Trump wilde ontkrachten. Die functionaris zou Gen. Mark Milley zijn, voorzitter van de Joint Chiefs of Staff. In het transcript staat dat Trump tegen de auteur zei: “Dit is off the record,” “behalve dat het zeer vertrouwelijk is,” voordat hij eraan toevoegde: “Geheim. Dit is geheime informatie.” Met betrekking tot de status van de informatie, wordt Trump geciteerd als zeggende: “Kijk als president had ik het kunnen declassificeren … Nu kan ik dat niet, weet je, maar dit is nog steeds een geheim.”
In een tweede geval van het delen van nationale defensie-informatie, beweert Smith dat Trump in augustus of september 2021 een geheime kaart over een lopend conflict in een ander land liet zien aan een vertegenwoordiger van zijn politieke actiecomité. De vertegenwoordiger wordt niet bij naam genoemd, maar Smith beweert dat Trump de vertegenwoordiger vertelde dat hij hem de kaart niet moest laten zien en ook dat hij niet te dichtbij moest komen. Hoewel de vertegenwoordiger lijkt mee te werken met Smith, is er geen aanwijzing dat er een opname is van dit tweede incident.
Hoewel deze twee incidenten er erg slecht uitzien voor Trump, is er geen concreet bewijs dat Trump de betrokken partijen echte informatie over de nationale defensie heeft laten zien in plaats van alleen maar opscheppen. Dat gezegd hebbende, lijkt het er niet op dat Smith de incidenten in de aanklacht heeft opgenomen om juridische redenen – de spionagewet vereist niet dat de informatie aan iemand is getoond – maar eerder om het publieke verhaal vorm te geven dat Trump roekeloos is.
Het is ook opmerkelijk dat Smith Trump niet heeft aangeklaagd op grond van de Presidential Records Act (PRA), noch heeft hij de PRA aangehaald, die vereist dat presidentiële documenten worden overgedragen aan de National Archives and Records Administration (NARA) aan het einde van een presidentiële regering. Trump zou deze dossiers hebben meegenomen naar zijn landgoed Mar-a-Lago toen hij het Witte Huis verliet. In januari 2022, nadat hij eisen had ontvangen van de NARA, gaf Trump 15 dozen met documenten terug aan de NARA. Deze dozen zouden 197 documenten bevatten die gemarkeerd waren als geheim.
Op 9 februari 2022 meldde het NARA de aanwezigheid van de 197 geheime documenten aan het Ministerie van Justitie (DOJ). Dit leidde ertoe dat de FBI een onderzoek startte naar Trump, wat er op zijn beurt toe leidde dat een federale grand jury een dagvaarding uitvaardigde voor alle resterende documenten met classificatiemarkeringen die mogelijk nog in het bezit van Trump waren.
Een punt dat grotendeels over het hoofd is gezien, is dat de dagvaarding van de grand jury betrekking had op documenten met “classificatiemarkeringen“, wat betekent dat de werkelijke classificatiestatus irrelevant was voor waar de dagvaarding om vroeg. Dit lijkt een zeer bewuste woordkeuze van het DOJ te zijn geweest, omdat het mogelijke beweringen van Trump ontkrachtte dat de documenten gedeclassificeerd waren.
Hoewel Trump een verdediging kan hebben voor de beschuldigingen van de spionagewet – bijvoorbeeld door te beweren dat bepaalde documenten niet geretourneerd hoefden te worden onder de PRA, dat hij gemachtigd was om de documenten te hebben of dat NARA zelf betrokken was bij het inpakken van dozen in het Witte Huis die vervolgens naar Mar-a-Lago werden verplaatst – zijn de overige beschuldigingen, die allemaal betrekking hebben op Trumps reactie op de dagvaarding van de grand jury, veel gevaarlijker voor Trump.
Als om dit punt te onderstrepen, heeft Smith Trump niet beschuldigd van enig wangedrag in de periode voordat de dagvaarding voor de grand jury werd uitgegeven op 11 mei 2022. Hoewel we niet weten wat er zou zijn gebeurd als Trump aan het verzoek van het NARA had voldaan en alle presidentiële dossiers had teruggegeven tussen het moment dat het NARA ze voor het eerst opeiste in mei 2021 en het moment dat de dagvaarding een jaar later werd uitgegeven, is de implicatie dat Trump juridische problemen had kunnen voorkomen als hij dat had gedaan.
Vermeende procesmisdrijven
Het ernstigste juridische gevaar waarmee Trump wordt geconfronteerd, heeft te maken met vermeende procesmisdrijven in verband met de dagvaarding van de grand jury. Procesmisdrijven zijn misdrijven tegen de rechtsgang, in tegenstelling tot onderliggende misdrijven. Anders gezegd, de procesmisdrijven gaan over de manier waarop Trump reageerde op de dagvaarding en niet over de vraag of Trump al dan niet geheime documenten bewaarde, noch over de vraag of hij geheime informatie met iemand deelde.
Trump en zijn bediende Nauta worden beschuldigd van samenzwering om de rechtsgang te belemmeren, het achterhouden van een document of dossier, het corrupt verbergen van een document of dossier, het verbergen van een document in een federaal onderzoek, een plan om documenten te verbergen en het afleggen van valse verklaringen. Omdat dit allemaal procesmisdrijven zijn, kan Trump zich niet beroepen op verdedigingen zoals dat hij het recht had om documenten te bewaren onder PRA of dat hij alle relevante documenten had gedeclassificeerd. Geen van deze argumenten zijn relevant omdat Trump wordt beschuldigd van zijn acties in reactie op de dagvaarding.
Volgens Smith vertelden twee advocaten van Trump, waaronder Evan Corcoran, Trump op 23 mei 2022 dat ze alle dozen moesten doorzoeken die vanuit het Witte Huis naar Mar-a-Lago waren gestuurd om aan de dagvaarding te voldoen. Volgens de aanklacht van Smith probeerde Trump naar verluidt manieren te vinden om de dagvaarding te omzeilen, zoals negeren of simpelweg beweren dat er geen andere documenten waren. Het lijkt er echter op dat Trump uiteindelijk akkoord ging met de dagvaarding en Corcoran opdracht gaf om de dozen, die zich in een opslagruimte op Trumps landgoed in Mar-a-Lago bevonden, te doorzoeken.
Smith beweert echter dat voordat Corcoran de kans kreeg om de opslagruimte te doorzoeken, Trump Nauta opdracht gaf om dozen met documenten te verplaatsen tussen de opslagruimte en de privéwoning van Trump. Volgens Smith misleidde Trump Corcoran “door dozen te verplaatsen die documenten met classificatiemarkeringen bevatten, zodat [Trumps advocaat] de documenten niet zou vinden en ze aan een federale grand jury zou overhandigen”. Smith beweert dat het doel van wat Trump deed was “om geheime documenten [die hij] had meegenomen uit het Witte Huis te bewaren en te verbergen voor een federale grand jury.”
De theorie van Smith is dat Trump dozen uit de opslagruimte verwijderde zodat Corcoran ze niet kon doorzoeken en zodat relevante documenten nooit zouden worden teruggegeven aan het NARA. Smith beweert dat er in totaal 64 dozen zijn verplaatst van de opslagruimte naar de woning van Trump, maar dat er slechts ongeveer 30 dozen zijn teruggebracht naar de opslagruimte. Het netto-effect, volgens Smith, was dat Corcoran veel van de documenten met classificatiemarkeringen niet zou hebben gevonden, en ook niet zou hebben kunnen vinden, die ontvankelijk waren voor de dagvaarding van de grand jury.
Op 2 juni 2022 doorzocht Corcoran de opslagruimte tweeënhalf uur en vond daarbij 38 documenten met classificatiemarkeringen. De volgende dag gaf Corcoran die documenten via de FBI terug aan het NARA.
Dagvaardingscertificaat
Hoewel Corcoran de huiszoeking uitvoerde, ondertekende hij het dagvaardingscertificaat niet zelf. Een dagvaardingscertificaat is bedoeld om te bevestigen dat aan een dagvaarding is voldaan. In plaats daarvan vroeg Corcoran een andere advocaat van Trump, Christina Bobb, om naar Mar-a-Lago te komen om het certificaat te ondertekenen. Volgens Smith werd Bobb er op het laatste moment bijgehaald, had ze de dozen niet doorzocht, de dagvaarding niet bekeken en ook de 38 documenten die Corcoran had gevonden niet bekeken. Het is niet bekend waarom Bobb ermee instemde de verklaring op straffe van meineed te ondertekenen terwijl ze blijkbaar niets van de zaak afwist.
In het bijzonder verklaarde Bobb dat “de dozen die van het Witte Huis naar Florida waren verhuisd, zorgvuldig waren doorzocht”, terwijl volgens Smith sommige van die dozen nooit waren doorzocht omdat ze naar de woning van Trump waren verhuisd. Bobb’s bewering dat “Alle documenten die kunnen worden ingezien, zijn bij deze certificering gevoegd” bleek ook onjuist te zijn nadat de FBI blijkbaar nog eens 102 documenten met classificatiemarkeringen had gevonden tijdens de inval in Mar-a-Lago op 8 augustus 2022.
Bijgevolg heeft Smith Trump nu beschuldigd van verschillende verzwijgingsmisdrijven met betrekking tot het verplaatsen van de dozen, evenals van liegen tegen de grand jury en de FBI omdat hij zou hebben geweten dat de door Bobb ondertekende certificering onwaar was. Volgens Smith “wist Trump dat, omdat Trump opdracht had gegeven om dozen uit de opslagruimte te verwijderen voordat [Corcoran] op 2 juni 2022 op zoek ging naar documenten met classificatiemarkeringen, zodat de doorzoeking door [Corcoran] niet alle dozen van Trump die uit het Witte Huis waren verwijderd, zou omvatten en ook niet heeft omvat”.
Wat betreft Nauta’s rol in het vermeende achterhouden, wordt uit de aanklacht niet duidelijk hoe of waarom Nauta op de hoogte zou zijn geweest van de dagvaarding van de grand jury of de onjuiste dagvaardingscertificering. Maar op basis van de laatste aanklacht, waarin Nauta ervan wordt beschuldigd tegen de FBI te hebben gelogen toen hij beweerde dat hij geen dozen naar de woning van Trump had verhuisd, lijkt het erop dat Smith vermoedt dat Nauta op de hoogte moet zijn geweest van het vermeende plan. Ervan uitgaande dat Smith beelden van beveiligingscamera’s heeft waarop te zien is dat Nauta dozen verplaatst van de opslagruimte naar de woning van Trump, lijkt Nauta weinig verweer te hebben, in ieder geval tegen de beschuldiging van liegen tegen de FBI.
Trump bevindt zich in een aantoonbaar betere positie dan Nauta, omdat hij zijn advocaten de schuld kan geven, en dat waarschijnlijk ook zal doen. In tegenstelling tot Nauta heeft Trump niet zelf met de FBI gesproken. Trump zou kunnen aanvoeren dat zijn advocaten de hele zaak hebben afgehandeld en dat hij niet wist wat de dagvaarding eiste, noch wat er in het certificaat van de dagvaarding stond. Het is zelfs onwaarschijnlijk dat Trump enige rol heeft gespeeld bij het opstellen of goedkeuren van de taal in de certificering.
Trump zou verder kunnen aanvoeren, zoals hij al gedaan lijkt te hebben op Fox News, dat hij het recht had om in de dozen te kijken die gedagvaard waren. Hij zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat hij alleen maar persoonlijke spullen aan het recupereren was en dat hij geen documenten met classificatiemarkeringen heeft verwijderd. Hoewel Smith op basis van beelden van beveiligingscamera’s lijkt te weten hoeveel dozen uit de opslagruimte zijn gehaald en weer zijn teruggebracht, is het onwaarschijnlijk dat hij weet wat er uit die dozen is gehaald, als er al iets uit is gehaald.
Trump zou kunnen beweren dat Corcoran nooit de parameters van de dagvaarding heeft uitgelegd en dat het Corcorans taak was om zorgvuldig te zoeken, niet die van Trump. Op dezelfde manier zou hij kunnen beweren dat Corcoran niet had mogen zorgen dat het certificaat door Bobb werd ondertekend zonder andere delen van Mar-a-Lago te doorzoeken. Hij zou zelfs kunnen aanvoeren dat de beslissing van Corcoran om Bobb op het laatste moment in te schakelen om de certificering uit te voeren, een impliciete erkenning is van wangedrag door Corcoran.
We weten niet wat Corcoran zal doen. Hij zou zelf alle schuld op zich kunnen nemen of hij zou het met Smith eens kunnen zijn dat hij misleid is door Trump. Uiteindelijk lijkt het lot van Trump met betrekking tot de vermeende procesmisdrijven af te hangen van wat Corcoran de jury zal vertellen en of de jury Corcoran of Trump zal geloven.
Wat onbetwistbaar is, is dat Trump echt juridisch in gevaar is. In tegenstelling tot de zwakke aanklacht die Alvin Brag, officier van justitie in Manhattan, in april indiende, zijn de aanklachten van Smith ernstig en lijken ze ondersteund te worden door een overvloed aan bewijsstukken. Dan is er ook nog de kwestie Nauta, die kan besluiten om tegen Trump te getuigen in ruil voor clementie. Dit vooruitzicht wordt nog versterkt door het feit dat Nauta geen verweer lijkt te hebben tegen de beschuldiging van liegen over verhuisdozen.
Hoewel deze gebeurtenissen Trump nu in juridisch gevaar hebben gebracht, mogen we niet vergeten dat geen enkele ambtenaar ooit met dezelfde ijver is vervolgd als Trump. Zo was het bijvoorbeeld pas jaren nadat hij het kantoor van de vicepresident had verlaten, dat NARA geïnteresseerd raakte in het terughalen van de geheime documenten van president Joe Biden, waarvan sommige later werden gevonden in zijn garage in Delaware. Op dezelfde manier werd er nooit actie ondernomen tegen voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton, ondanks het feit dat er een schat aan documenten met classificatiemarkeringen werd gevonden op haar privé e-mailserver. Destijds beweerde de toenmalige FBI-directeur James Comey op beruchte wijze dat Clinton “extreem onzorgvuldig” was, maar dat “geen enkele redelijke aanklager een dergelijke zaak zou aanspannen”. Het lijdt geen twijfel dat Trump volgens een heel andere standaard wordt behandeld.
De juridische analyse van de aanklacht tegen Trump is het onderwerp van een aflevering van “Truth Over News” die op 14 juni 2023 wordt uitgezonden op EpochTV.
Gepubliceerd door The Epoch Times (12 juni 2023): ANALYSIS: Analyzing the Trump Indictment
