Sunday, 01 Oct 2023
De Arc de Triomphe de l’Étoile, een Franse nationale schat, is een kolossale 50 meter hoog, 45 meter breed, en 22 meter diep en is gewijd aan de legers van de Republiek en het Keizerrijk. (Parijs 16/CC BY-SA 2.0) )

De patriottische kunst van de Arc de Triomphe, Parijs

Groter dan het leven: Kunst die ons inspireert door de eeuwen heen

In 1805 beloofde Napoléon Bonaparte “triomfbogen” aan zijn troepen nadat ze de Slag bij Austerlitz hadden gewonnen.

De eerste boog waartoe hij opdracht gaf was de Arc de Triomphe de l’Étoile (de Triomfboog van de Ster) in Parijs, algemeen bekend als de Arc de Triomphe, en de bouw begon op 15 augustus 1806, Bonaparte’s verjaardag. 

Als groot bewonderaar van de schone kunsten uit de oudheid, gaf Bonaparte architect Jean-François-Thérèse Chalgrin de opdracht naar de klassieke architectuur te kijken voor inspiratie. Chalgrin inspireerde zich op de Boog van Titus (A.D. 81) in Rome voor zijn ontwerp, hoewel de Arc de Triomphe geen zuilen heeft.

De neoclassicistische boog van 50 meter toont scènes uit het dynastieke leven en ook gevechtsscènes, wat afwijkt van de klassieke traditie van triomfbogen die alleen militaire overwinningen afbeelden. 

De oostgevel kijkt uit op de Champs-Élysées, die in de tijd van Bonaparte uitkeken op de Tuileries, het koninklijk paleis en vervolgens het keizerlijk paleis. (Het paleis werd in 1871 tijdens de Parijse Commune verwoest.) Een fries loopt rond de boog, dicht bij de top. De oostelijke gevelfries toont Franse troepen bij hun vertrek voor nieuwe veldtochten, en de westelijke gevel toont de troepen bij hun terugkeer.

Aan de voet van elk van de vier pijlers van de boog staat een beeldengroep op een sokkel. Elk beeldhouwwerk toont een historische scène. Het beroemdste is het “Vertrek van de vrijwilligers van 1792” van François Rude, beter bekend als “La Marseillaise”, dat ook de naam is van het Franse volkslied. 

Koning Louis-Philippe droeg de boog in 1836 op aan de legers van de Republiek en het Keizerrijk.

Het gebogen plafond van de boog, een intrados genoemd, is bedekt met rozen. (Alvesgaspar/CC BY-SA 3.0)
Het “Vertrek van de Vrijwilligers van 1792” door François Rude stelt het vertrek voor van 200.000 Fransen om hun republiek te verdedigen. De vrijwilligers, gewone Fransen, worden in het beeldhouwwerk naakt of in burgerkleding voorgesteld, respectievelijk jong en oud, verenigd in hun bereidheid om voor hun land te vechten. De gevleugelde vrouw in het tafereel is de Génie de la Liberté, die de mannen aanzet tot de strijd. (Publiek Domein)
De “Triomf van Napoleon” van Jean-Pierre Cortot viert het Verdrag van Wenen van 1810. In dit beeld draagt Bonaparte klassieke gewaden en staat hij trots in het midden. Victoria, de Genie van de Overwinning op de dood, houdt een lauwerkroon boven zijn hoofd; in haar andere hand is een palmtak. Boven hen zweeft de gevleugelde Genie van de Roem, die met haar trompet de overwinning van Bonaparte aankondigt, een motief dat in de oudheid niet voorkwam maar in de Renaissance opkwam. In haar andere hand houdt Roem een strijdknots met daarop de keizerlijke adelaar, die Bonaparte’s bataljons in de strijd zouden hebben gedragen. (Publiek Domein)
Een detail op de rechter borstwering toont het Genie van de Vrijheid. (Publiek domein)
Het “Verzet van 1814” van Antoine Étex herdenkt de Franse soldaten die vochten in de oorlog van de Zesde Coalitie (maart 1813-mei 1814). (Publiek domein)
De “Vrede van 1815” van Antoine Étex vertegenwoordigt het einde van de Napoleontische oorlogen, toen het tweede Verdrag van Parijs werd ondertekend tussen Frankrijk en de geallieerden, op 20 november 1815. Het hoogreliëf beeldhouwwerk is de laatste van de vier grote sculpturale groepen die historische scènes uitbeelden op de pijlers van de boog. (Publiek domein)
Een detail op de linker borstwering toont het Genie van de Roem. (Publiek domein)

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (20 juni 2021): The Patriotic Art of the Arc de Triomphe, Paris

Hoe u ons kunt helpen om u op de hoogte te blijven houden

Epoch Times is een onafhankelijke nieuwsorganisatie die niet beïnvloed wordt door een regering, bedrijf of politieke partij. Vanaf de oprichting is Epoch Times geconfronteerd met pogingen om de waarheid te onderdrukken – vooral door de Chinese Communistische Partij. Maar we zullen niet buigen. De Nederlandstalige editie van Epoch Times biedt op dit moment geen betalende abonnementen aan en aanvaardt op dit moment geen donaties. U kan echter wel bijdragen aan de verdere groei van onze publicatie door onze artikelen te liken en te her-posten op sociale media en door uw familie, vrienden en collega’s over Epoch Times te vertellen. Deze dingen zijn echt waardevol voor ons.