Nieuwsanalyse
Op een frisse zonnige dag in oktober verscheen de leider van de Chinese Communistische Partij (CCP), Xi Jinping, in vol militair tenue in een commandocentrum in het oosten van China en beval de militaire vleugel van het regime zich voor te bereiden op elke oorlog.
Hoewel een dergelijke oorlogszucht in de Chinese communistische diplomatie de norm is geworden, maakten de dreiging van een invasie van Taiwan en een langverwachte ontmoeting met de Amerikaanse president Joe Biden de woorden nog krachtiger.
Slechts enkele dagen later had Xi een ontmoeting met Biden in Indonesië. Kort na het gesprek zei Biden dat er geen behoefte was aan een nieuwe Koude Oorlog en dat de Verenigde Staten vrede en stabiliteit met China in de Straat van Taiwan zouden nastreven.
De CCP kwam enkele uren later met een eigen verklaring waarin Xi werd geciteerd.
Vrede en stabiliteit tussen China en Taiwan zijn even onverenigbaar als water en vuur, aldus Xi, volgens het door de staat gecontroleerde propagandakanaal Global Times.
Het was slechts de laatste verklaring van de CCP waarin de zogenaamde “separatistische” krachten in Taiwan met de dood worden bedreigd, een etiket dat Xi en zijn regime plakken op de president van Taiwan en vrijwel de gehele democratisch gekozen regering van het eiland.
De oorlogsretoriek die het communistische regime de laatste tijd bij elke gelegenheid verspreidt, wordt evenzeer geëvenaard door zijn militaire ontwikkeling. Een groeiend aantal deskundigen gelooft dat een invasie van Taiwan door de CCP niet alleen waarschijnlijk, maar zelfs onvermijdelijk is, en dat een dergelijke oorlog slechts één stap zou zijn op weg naar de verdringing van de Verenigde Staten als leider van de wereldorde.
James Fanell, regeringsmedewerker aan het Centrum voor Veiligheidsbeleid van Genève in Zwitserland en voormalig directeur inlichtingen en informatie-operaties voor de Amerikaanse Pacifische Vloot, legt uit dat de CCP een lang spel speelt.
“Door de voortdurende leiding van de afgelopen drie leiders van de Chinese Communistische Partij heeft de PRC [People’s Republic of China] een meer dan 20 jaar durend militair moderniseringsprogramma gevolgd”, aldus Fanell, die een acroniem gebruikt voor de officiële naam van communistisch China, de Volksrepubliek China.
De militaire vleugel van de CCP, het Volksbevrijdingsleger (PLA), had een tweeledig doel, zei hij: Taiwan innemen en Amerika van zijn plaats op het wereldtoneel verdrijven.
“Dit lopende moderniseringsprogramma van de PLA is gericht op ondersteuning van de strategische ambitie van de CCP om de Verenigde Staten uit de Indo-Pacific te verdrijven en uiteindelijk de PRC te herstellen in wat zij beschouwen als China’s rechtmatige positie als wereldleider”, aldus Fanell.
“Vandaag houdt dat in dat de wereldorde wordt geleid via alle hefbomen van de nationale macht, vooral op militair gebied, zowel conventioneel als nucleair.”
Totale militaire superioriteit
Over de conventionele militaire opbouw eerder dit jaar zei Dakota Wood, een senior onderzoeksmedewerker bij The Heritage Foundation, een conservatieve denktank, dat China’s leger nu numeriek dat van de Verenigde Staten in bijna elk meetgebied in de schaduw stelt, en dat de CCP in elk conflict het voordeel heeft van talrijke systemen te land, ter zee en in de lucht.
“Getalsmatig is het zeer zorgwekkend,” zei Wood tijdens een interview van 18 oktober met NTD, een zustermediakanaal van The Epoch Times. “We hebben bijvoorbeeld minder dan 300 schepen in de Amerikaanse marine. Daarvan zijn er op een willekeurige dag 100 op zee. Van die 100 zijn er ongeveer 60 in de westelijke Stille Oceaan.”
“De Chinese marine alleen al telt 360 schepen,” voegde Wood eraan toe. “Dus, gewoon in aantallen, zelfs als onze schepen veel beter zijn dan de hunne, is het nog steeds een 6-tegen-1 nadeel.”
Fannell zei dat deze numerieke superioriteit het resultaat was van een inspanning die tientallen jaren in de maak was en waarbij vele CCP-leiders betrokken waren.
“De initiële focus van het militaire moderniseringsprogramma van de PRC begin jaren 2000 was grotendeels gericht op asymmetrische wapens, zoals antischipkruisraketten en ballistische raketten,” zei Fanell.
Dergelijke investeringen, zei Fanell, hielpen aanvankelijk om de “anti-interventie” strategie van het regime uit te bouwen. Deze strategie, die in het Westen gewoonlijk “anti-access/area-denial” wordt genoemd, was bedoeld om de Amerikaanse strijdkrachten de toegang tot de Indo-Pacific te ontzeggen en er zo voor te zorgen dat er geen westerse interventie mogelijk was voor een CCP-invasie van Taiwan of de gedwongen verwerving van andere geclaimde gebieden in de Zuid- en Oost-Chinese Zee.
“Gedurende de volgende 20 jaar gaf de Centrale Militaire Commissie van de PRC voorrang aan de opbouw van haar marine om de PLA een overmaat aan anti-toegangs- en gebiedsontzeggingstroepen te verschaffen,” zei Fanell, verwijzend naar het hoogste militaire orgaan van het regime.
“In die tijd zagen we dat de aandacht aanvankelijk uitging naar de opbouw van de onderzeebootstrijdkrachten van de PLA-marine en in het afgelopen decennium verschoof die aandacht naar de massaproductie van fregatten, destroyers, kruisers en amfibische oorlogsschepen met een groot dek. Het hoogtepunt van het moderniseringsprogramma van de marine werd belichaamd door de bouw van drie vliegdekschepen.”
Tot deze schepen behoren de Type 075, een amfibisch aanvalsschip dat van vitaal belang is voor toekomstige missies om Taiwan te veroveren, en de Type 055, een zware kruiser die nu hypersonische kernraketten kan lanceren die gericht zijn op Amerikaanse vliegdekschepen die in de Indo-Pacific opereren. Volgens Naval News zou die bewapening de kruisers van de CCP tot “de zwaarst bewapende oorlogsschepen ter wereld” kunnen maken.
Deze nieuwe schepen en bewapening dienen dus om de marine van de CCP van louter numerieke superioriteit om te vormen tot een kwalitatief voordeel, dat niet alleen in staat is om de Verenigde Staten effectief af te schrikken van een conflict, maar ook om Amerikaanse troepen in een open gevecht te overwinnen met wapens van de volgende generatie.
Volgens Fanell is die ontwikkeling niet beperkt tot de Chinese marine, maar strekt ze zich ook uit tot de grond- en luchtmacht.
Nucleaire Uitbraak
De CCP heeft gestaag gewerkt aan de uitbreiding en modernisering van haar kernwapenarsenaal in de driehoek te land, ter zee en in de lucht, en de ontdekking van meer dan honderd nieuwe raketsilo’s in de woestijnen van West-China in de afgelopen twee jaar, heeft de vrees voor een nieuwe poging van de communistische macht om de nucleaire terreur te verdubbelen weinig weggenomen.
De enorme uitbreiding van het nucleaire arsenaal van het regime, dat volgens het Pentagon tegen 2030 duizend wapens zal omvatten, is echter niet het enige probleem voor de Verenigde Staten. De drastische verbetering van de technologische kwaliteit van China’s wapens zou wel eens een nog grotere bedreiging kunnen vormen.
De nieuwe hypersonische en intercontinentale ballistische raketten (ICBM’s) van het regime, zoals de Dongfeng-41 (DF-41) van de CCP, beschikken over MIRV-systemen (multiple independently targetable reentry vehicle). Met deze systemen kan elke raket worden bewapend met meerdere kernkoppen (10 in het geval van de DF-41), die elk hun eigen doel kunnen treffen terwijl de raket in een baan om de aarde is.
Elk van de 1000 nieuwe kernwapens van de CCP zou dus wel 10 kernkoppen kunnen bevatten. Als de CCP dus al genoeg DF-41’s heeft gebouwd om al haar nieuw gebouwde silo’s te bevoorraden, zou zij haar voorraad kernkoppen veertien keer zo groot kunnen hebben gemaakt.
“In een tijdsbestek van 24 maanden bouwden de PLA Rocket Forces 350 nieuwe ICBM-silo’s in Centraal- en West-China,” zei Fanell. “Deze nieuwe silo’s moeten de DF-41 ICBM ondersteunen.”
“Aangezien elke raket tien onafhankelijk van elkaar te bestoken terugkeervoertuigen heeft, heeft deze ontwikkeling het nucleaire arsenaal van de PRC vergroot van ongeveer 250 kernkoppen tot meer dan 3500.”
Tot grote ergernis van westerse analisten is het echter onmogelijk om met zekerheid te zeggen hoeveel kernwapens of kernkoppen het regime daadwerkelijk in zijn bezit heeft, omdat de CCP zijn nucleaire en conventionele raketten bij elkaar plaatst, zodat nieuwsgierige ogen nooit zeker kunnen weten of een silo een gewone of een nucleaire raket herbergt.
De situatie bracht admiraal Charles Richard, commandant van het Amerikaanse strategische commando, ertoe te verklaren dat het regime bezig was met een “strategische uitbraak” die het in staat zou stellen de eigen vermogens van de Verenigde Staten te evenaren en zelfs te overtreffen.
“Als ik ons niveau van afschrikking tegen China beoordeel, zinkt het schip langzaam,” zei Richard tijdens een toespraak eerder dit jaar.
“Het zinkt langzaam, maar het zinkt, omdat zij in wezen sneller capaciteit in het veld brengen dan wij.”
Het was een grimmige inschatting, maar een die Fanell uiteindelijk onderschreef. Bovendien, waarschuwde Fanell, zou een dergelijke nucleaire uitbraak een voorbode kunnen zijn van een verandering in de militaire doctrine van het regime betreffende het gebruik van kernwapens in een conflict. De CCP hanteert formeel een beleid van geen eerste gebruik, wat betekent dat zij heeft gezworen geen nucleair conflict te initiëren en nooit kernwapens te gebruiken tegen niet-nucleaire staten.
“Deze ‘strategische doorbraak’ heeft tot gevolg dat het zogenaamde ‘no first use’-beleid van de PRC verschuift naar een ‘first use’-beleid, waarbij Peking kan dreigen met nucleaire chantage tegen de VS en haar bondgenoten om Taiwan te verdedigen,” aldus Fanell.
“Deze verandering is verreweg de meest destabiliserende militaire modernisering van de PRC tot nu toe, een die rechtstreeks van invloed zal zijn op de vrijheid van Taiwan, de regionale stabiliteit in de Indo-Pacific, en die zelfs het mondiale machtsevenwicht op korte en lange termijn zal verschuiven.”
Daartoe heeft de CCP consequent geweigerd deel te nemen aan gesprekken over nucleaire non-proliferatie en is zij, volgens de Amerikaanse defensiestrategie, uitdrukkelijk bezig haar eigen kernwapenarsenaal uit te breiden en te moderniseren met het doel de Verenigde Staten te bedreigen.
Daarnaast is de ambitie van de CCP om een multipolaire wereld te creëren met zichzelf in het centrum van de wereldgebeurtenissen van centraal strategisch belang om de Verenigde Staten te verdringen. Terwijl de Verenigde Staten oplossingen zoeken voor diplomatieke en militaire problemen om de status quo te handhaven, is de CCP niet van plan iets dergelijks te doen. Het regime wil de status quo vernietigen, niet behouden.
Luchtmachtminister Frank Kendall sprak hierover tijdens een toespraak in september.
“Een van de belangrijkste veranderingen is de nucleaire uitbraak van China,” zei Kendall.
“De enige natiestaat die [nu] de capaciteit, de middelen en de strategische intentie heeft om de Verenigde Staten als leider in de wereld echt te bedreigen … is China.”
‘De invasie zal komen’
Waarom al deze nieuwe bombast? Waarom de glimmende nieuwe militaire en nucleaire wapens? Het antwoord lijkt eenvoudig genoeg: De CCP is van plan om in de nabije toekomst overweldigend geweld te gebruiken en het eerste doelwit zal Taiwan zijn.
De CCP beweert dat Taiwan een malafide provincie van China is die met het vasteland moet worden verenigd, en weigert het gebruik van geweld uit te sluiten om dit doel te bereiken. Het leiderschap van de CCP heeft zelfs herhaaldelijk uitdrukkelijk met oorlog gedreigd.
Taiwan is echter nooit door de CCP gecontroleerd. Het eiland heeft sinds 1949 zelfbestuur en heeft een bloeiende democratische regering en markteconomie.
Washington erkent China diplomatiek maar onderschrijft de aanspraken van de CCP op Taiwan niet, terwijl het ook economische en juridische banden met Taipei onderhoudt waardoor het verplicht is de voor de verdediging van het eiland noodzakelijke wapens te leveren.
Veel van de zorgen van westerse analisten en strategen hebben zich dan ook toegespitst op de vraag hoe de Verenigde Staten en hun bondgenoten een steeds groter wordend PLA ervan kunnen weerhouden Taiwan op te slokken.
Maar sommigen geloven dat de invasie niet kan worden voorkomen, alleen bestreden.
De gepensioneerde luchtmacht brigadier Robert Spalding zei dat de spanning over de situatie tussen de CCP, Taiwan en de Verenigde Staten zou eindigen in een conflict, en dat het te laat was om een dergelijke uitkomst af te wenden.
“De situatie zal worden opgelost,” zei Spalding. “Zij zal worden opgelost wanneer de Chinezen Taiwan binnenvallen. Er is geen manier om dat af te schrikken.
“De oplossing is de invasie en de invasie zal plaatsvinden op een door China gekozen tijdstip. We kunnen op dit moment niets doen om die tegen te houden.”
Daartoe zei Spalding dat het militaire en buitenlandse beleid van de CCP ten aanzien van de Verenigde Staten er duidelijk op gericht is Washington ervan te weerhouden een dergelijk conflict aan te gaan ter verdediging van Taiwan. Ongeacht de uitkomst, aldus Spalding, zou een dergelijke oorlog een wereldwijde catastrofe en wellicht een kernoorlog tot gevolg hebben.
Hoe dan ook, het regime was vastbesloten de democratische levenswijze van Taiwan met geweld te vernietigen, aldus Spalding, die ook een bijdrage levert aan The Epoch Times. Het leiderschap van de CCP was slim genoeg om te begrijpen dat het vrije Taiwanese volk zich nooit vrijwillig zou verenigen met het communistische China.
“Ze zullen hun militaire macht niet opgeven als het erom gaat Taiwan in te nemen,” zei hij.
“Ze denken dat dat de enige manier is om hereniging te krijgen.”
En in dat opzicht heeft het regime waarschijnlijk gelijk, aldus Spalding. Taiwan is de meest bloeiende democratie van Azië, met een markteconomie van wereldklasse en een bevolking die ruime burgerlijke en politieke vrijheden geniet.
“Er is geen enkele manier om het Taiwanese volk er met vreedzame middelen van te overtuigen zich bij China aan te sluiten na wat zij Hongkong hebben aangedaan,” zei hij, verwijzend naar de brute onderdrukking door Peking van het Aziatische financiële centrum.
“Het is uitgesloten dat de Taiwanese bevolking onder het juk van de Chinese Communistische Partij wil komen,” voegde hij eraan toe.
“Iedereen heeft zijn ogen wijd open. De enige vraag is wanneer die invasie zal plaatsvinden.”
VS moet nieuwe koude oorlog erkennen
Ten aanzien van Taiwan en de onvermijdelijkheid van een catastrofaal conflict nam Fanell een hoopvoller standpunt in, omdat hij van mening was dat het afschrikken van een dergelijke oorlog nog steeds mogelijk was, hoewel daarvoor onmiddellijke en krachtige actie van de Verenigde Staten nodig was.
“Om deze dreiging het hoofd te bieden, moeten de Verenigde Staten eerst erkennen dat de dreiging bestaat en dat deze de agenda van de ‘hele regering’ moet domineren, ongeacht welke politieke partij aan de macht is,” zei Fanell.
“Op militair gebied moeten de VS hun nationale veiligheidsstrategie herprioriteren en niet meer uitgaan van samenwerking en concurrentie met de PRC, maar van oorlog tegen de CCP, die in een koude oorlog met de VS verwikkeld is”.
Daartoe riep Fanell het Congres op een wetsvoorstel aan te nemen om de Amerikaanse marine uit te breiden tot ten minste 355 gevechtsschepen, eenzelfde soort massale uitbreiding die werd bereikt door wetgeving in 1940, toen de Verenigde Staten hun maritieme macht uitbreidden om de keizerlijke Japanse marine in de Tweede Wereldoorlog te verslaan.
Op dezelfde manier, zei hij, moeten de Verenigde Staten Taiwan, Japan, en hun andere bondgenoten verder bewapenen met wapens die in staat zijn de PLA-vloten tot zinken te brengen. Hoewel veel van die verkopen al door het Congres zijn goedgekeurd, merkte hij op dat bureaucratische rompslomp en voorschriften de wapenstroom zodanig vertragen dat bestellingen van Taiwan nu in sommige gevallen het eiland pas over jaren zullen bereiken.
“De bureaucratische rompslomp moet opzij worden gezet en de munitie moet beginnen te stromen, zelfs in dit jaar,” zei Fanell.
Uiteindelijk, zei Fanell, was de CCP in oorlog met de Verenigde Staten, zij het een koude oorlog. En er is geen hoop dat de Verenigde Staten die oorlog kunnen winnen of een wereldconflict kunnen voorkomen als zij niet toegeven dat er een nieuwe koude oorlog bestaat.
Alleen door zijn eigen expansie en modernisering, aldus Fanell, zouden de Verenigde Staten kunnen hopen hun plaats als leider van de vrije wereld te behouden.
“Uiteindelijk moeten de VS zowel conventionele als nucleaire strijdkrachten opbouwen, samen met een gecombineerde commando- en controlestructuur voor die strijdkrachten,” zei Fanell.
“[Dat is nodig] om de leiders van de CCP terug te dwingen naar de ‘tekentafel’ om het succes van elke poging om Taiwan binnen te vallen of een andere militaire expansiedaad te ondernemen, te heroverwegen.”
Gepubliceerd door The Epoch Times (3 december 2022): Inside the CCP’s Plan to Conquer Taiwan and Then the World
