“Het werd me pas laat in mijn leven duidelijk. Ik bracht de kostbaarste jaren van mijn leven door als een schaakstuk voor de communistische partij.” Bai Liusu, een gedemobiliseerde vrouwelijke soldaat, die haar ervaring deelde vanaf een” Little Pink” tot het herkennen van de leugens van het communistische regime.
Mevrouw Bai studeerde in 2005 af aan de middelbare school. Toen ze leerde dat ze na haar demobilisatie een officiële baan kon krijgen, spendeerde haar familie veel geld om haar naar het leger te sturen.
“We moesten iemand vinden die de middelen had. We konden geen geld overmaken maar moesten contant betalen… We gaven meer dan 200.000 yuan (ongeveer 30.000 US$) uit,” zei ze.
“Toen we aan het trainen waren, liet de teamleider ons op de grond zitten en vroeg hij ons individueel: Hoeveel heeft je familie uitgegeven? Hoeveel heb jij uitgegeven? We wisten allemaal het antwoord heel goed.”
Mevrouw Bai werd toegewezen aan een communicatie-eenheid in Peking, de belangrijkste communicatie-eenheid in het hele leger, met een goede beloning.
Gedwongen om zich uit te kleden en de eisen voor promotie
De afdeling “langeafstandstelefoon” is gespecialiseerd in het doorverbinden van gesprekken van topmensen, wat zeer vertrouwelijk is. Pas toen ze in het leger ging, realiseerde mevrouw Bai zich hoe corrupt het is.
“Alle nieuwe rekruten werden in elkaar geslagen en moesten ons uitkleden van de ploegleider… Hij vroeg ons zelfs om geld en dat moesten we hem geven”, herinnert ze zich. “De vrouwelijke soldaten op het station werden vaak door hun leiders meegesleurd om met hen te drinken.”
Elk jaar zijn er twee quota voor de promotie van kaders in het station. Om gepromoveerd te worden, moest iemand niet alleen goed zijn in zijn werk en een goede familieachtergrond hebben, maar hij/zij moest ook slagen voor de politieke controle, zei mevrouw Bai.
Bovendien, “om gepromoveerd te worden, moet je of een sterke band hebben of bereid zijn om losbandig te zijn.”
Mevrouw Bai besloot om na twee jaar weg te gaan en een baan te zoeken. Ze wilde die prijs niet betalen om promotie te maken.
Later vroeg haar vader aan de plaatsvervangende regimentscommandant om haar te laten studeren als paramedicus en werd ze overgeplaatst.
Toezicht en lijfstraffen
“In het leger mag je niet alleen lopen. Twee of drie mensen lopen samen om toezicht te houden op elkaar. Ze pesten de nieuwe rekruten en geven ze vernederende taken; ik moest in mijn eentje alle kamers op één verdieping schoonmaken.” Mevrouw Bai, die oorspronkelijk haar land wilde beschermen, had nooit gedacht dat het leger zo corrupt zou zijn.
“Hoe ver gingen ze in het pesten van de nieuwe rekruten? De squadronleider schopte iedereen die hij niet mocht recht in hun maag,” zei ze.
Op een dag verwisselde ze het verband van een gewonde soldaat uit de provincie Shanxi, wiens dijbeen gewond was. De soldaat vertelde haar stilletjes dat zijn verwondingen te wijten waren aan het feit dat hij geslagen was. Mevrouw Bai huilde en maakte zich zorgen over wat er met de jongeman zou gebeuren. Kort daarna vertelde iemand haar dat de dokter haar niet meer bij de soldaat wilde laten. Langzaam besefte ze dat het een soort training was.
“Het is relatief vrij in de buitenwereld en mensen kunnen een beetje rebels zijn en een gevoel van vrijheid hebben. Nadat ze het leger zijn ingegaan, wil [de CCP] deze geest van verzet elimineren en mensen volledig gehoorzaam maken,” zei ze.
Machine van de staat: Succesvol hersenspoelen
Het hersenspoelen van de CCP in het leger was erg succesvol voor mevrouw Bai.
“We werden verontwaardigd over de zogenaamde buitenlandse machten, de Verenigde Staten, Canada en Taiwan,” zei ze.
Op dat moment stelde Chen Shui-bian, een voorstander van de onafhankelijkheid van Taiwan, zich kandidaat voor het presidentschap van Taiwan, een eiland dat door de CCP lange tijd werd gezien als een afvallige provincie die met het vasteland verenigd moest worden.
“Liang Guanglie, de toenmalige minister van Nationale Defensie van de CCP, verbleef bijna twee maanden bij ons regiment. We bereidden ons voor op oorlog als Chen Shui-bian aan de macht zou komen en een referendum zou houden [over de toetreding van Taiwan tot de Verenigde Naties].”
“We studeerden de hele dag in het leger. Elke week moesten we leren over psychologische oorlogvoering, anti-infiltratie en anti-spionagetactieken.”
Je wordt getraind om oorlog te voeren met een vurige passie. Het hersenspoelt je tot een machine van de staat en je bent niet langer een individu.”
De hele nacht gehuild na het leren van de waarheid
In 2007 ging mevrouw Bai met pensioen en begon een normaal leven. Ze werkte, trouwde en kreeg een kind. Haar man, die veel leest en nadenkt, wilde dat hun baby op een vrije plek geboren zou worden.
Toen ze 34 weken zwanger was, vloog mevrouw Bai naar Las Vegas zodat haar baby in de Verenigde Staten geboren kon worden. De aanstaande moeder ontdekte dat de Verenigde Staten anders waren dan haar was verteld. Er waren geen gewapende mannen op straat, de dokters en verpleegsters in de ziekenhuizen waren beleefd, er waren geen willekeurige aanklachten en de mensen waren allemaal erg vriendelijk.
Verveeld door het wachten op de bevalling, keek ze thuis naar video’s. De video’s over het bloedbad op het Plein van de Hemelse Vrede in 1989 raakten haar erg.
“Ik was radeloos. Toen ik degenen zag die de studenten doodschoten en de woorden van de Tiananmen-moeders hoorde, voelde ik een speciale pijn in mijn hart. Ik voelde me vernederd: hoe kon ik zoveel jaren zo onwetend zijn? Hoe kon ik zo’n kwaadaardig regime dienen, een regime zoals dat van Hitler?”
“En de informatie over het gedwongen wegnemen van organen bij Falun Gong [beoefenaars], waarvan toen ik in China was geen idee van had. Toen ik naar Hong Kong ging, stopten mensen me vol met informatie over Falun Gong, maar ik geloofde het niet. Toen ik video’s zag waarin [de situatie] gedetailleerd werd beschreven, werd ik er ondersteboven van. Ik kon ‘s nachts niet slapen en huilde.”
“Ik had het gevoel dat ik volledig bedrogen was. Ik was boos, verdrietig en wanhopig, maar ik wist niet hoe ik terug moest vechten. Het was echt pijnlijk,” zei ze.
Omdat ze zich zorgen maakten over mevrouw Bai, reed haar huisbaas haar rond, kookte voor haar en nam haar mee naar de kerk.
Na haar bevalling in de Verenigde Staten keerde mevrouw Bai terug naar China, maar ze had het gevoel dat ze daar niet langer kon blijven nadat ze de wreedheid van het CCP-regime had ingezien.
Steun aan democratische bewegingen in Hong Kong
In 2019 brak in Hongkong de anti-uitleveringsbeweging uit. Hoewel ze bang was dat de CCP het vuur zou openen, deed mevrouw Bai samen met haar kind toch mee aan de flashprotesten.
De dood van een student, Alex Chow Tsz Lok, op een parkeerplaats leidde tot publieke woede omdat demonstranten vermoedden dat zijn dood verband hield met het optreden van de politie in Hongkong.
“De autoriteiten kondigden aan dat hij door een val om het leven was gekomen. We waren allemaal woedend en veel mensen namen deel aan de protestmars,” zei ze.
Eind 2019 was mevrouw Bai opnieuw zwanger en kreeg ze van haar buurtcomité te horen dat ze abortus moest plegen.
In die tijd had China zijn drie-kinderen-beleid nog niet versoepeld. Mevrouw Bai en haar man zouden boetes of ontslag riskeren als ze het kind zouden houden.
De moeder besloot in 2020 uit China naar Nieuw-Zeeland te vluchten. Helaas kreeg ze na 3-4 maanden een miskraam als gevolg van langdurige stress.
Waarheid kan veranderingen brengen
Mevrouw Bai, kijkt en leest vaak NTD TV en The Epoch Times en dit heeft veranderingen bij haar aangebracht tegenover films over Falun Gong en het bloedbad op het Plein van de Hemelse Vrede.
Mevrouw Bai gelooft dat de vervolging van Falun Gong door de CCP die van politieke gevangenen overtreft.
“In elke dictatuur komt de onderdrukking van politieke gevangenen op de eerste plaats, maar dat is niet het geval in China, daar komt de vervolging van Falun Gong door de CCP op de eerste plaats,” zei ze.
“Het is te moeilijk voor ons om Chinees te zijn. Vragen we te veel? We vragen alleen maar om de waardigheid van mensen en de rechten waarmee we geboren zijn. Maar waarom is het zo moeilijk voor ons Chinezen?” vroeg mevrouw Bai, die hoopt dat de volgende generatie niet hetzelfde lijden hoeft te ondergaan.
“Ik ben pas laat in mijn leven verlicht geraakt. Ik heb de kostbaarste en jeugdigste jaren van mijn leven doorgebracht als maoïst en als een Little Pink.”
“Mijn verzet tegen de Communistische Partij komt uit de grond van mijn hart. Ik heb het gevoel dat al het lijden dat ik heb moeten doorstaan te wijten is aan de Communistische Partij, dit autoritaire systeem,” zei ze.
“De beschaving van een samenleving hangt af van de verdediging van individuele rechten. Alleen als individuele rechten verdedigd worden, kan een samenleving beschaafd zijn.”
Yuanming Li heeft bijgedragen aan dit verslag.
Gepubliceerd door The Epoch Times (13 oktober 2023): Retired Female Soldier Reveals Perverse Hidden Rules in CCP Army
