Als ik naar de winkel rijd, sla ik rechtsaf. Als ik naar het centrum ga, sla ik linksaf. Het is een concrete en eenvoudige handeling. In de meeste situaties die we in het dagelijks leven tegenkomen, heeft rechts of links geen bijzondere lading. Het wordt anders en meer beladen wanneer deze woorden in totaal andere contexten worden gebruikt, zoals in die van levensbeschouwing of politiek. Dan worden rechts en links wazig en abstracter voor mij.
Rechts en links in de politiek zijn eigenlijk terug te voeren op de Franse Revolutie. Reeds in 1789, toen edelen, priesters, burgers en advocaten samen in de Nationale Vergadering begonnen te discussiëren, maakten de conservatieven en de koninklijke familie er een gewoonte van om rechts van de voorzitter in de vergaderzaal te zitten. Links zaten de Republikeinen en in het midden bevond zich een ongeorganiseerde groep die het “tuig van de richel” werd genoemd.
Gewoonlijk willen wij mensen in een hokje plaatsen, meten en categoriseren. Soms kun je echter meer meevoelen met de ene of de andere kant als het bijvoorbeeld om politiek gaat. Sommige mensen denken dat hun standpunt het juiste is. Er zijn er ook die vinden dat beide kanten een punt hebben en kiezen ervoor om in het midden te gaan staan, zonder een directe positie in te nemen. Anderen menen dat ze hun eigen partijprogramma hebben dat naar behoefte naar rechts of links kan leunen.
Onlangs is in de Verenigde Staten ontdekt dat de zogenaamde oligarchen (de nieuwe rijken) – waarvan Twitter-oprichter Jack Dorsey en Facebook-oprichter Mark Zuckerberg de bekendsten zijn – verschillende linkse organisaties, verkiezingsfunctionarissen, mainstream media en politici hebben omgekocht. Marxistische gedachten en ideeën die al lang in de verschillende lagen van de samenleving zijn geslopen, komen nu in verschillende vormen aan de oppervlakte in grotere delen van de westerse wereld. Hoe komt het dat deze superrijke mensen marxisten steunen?
Het idee is dat het de kapitalisten (rechts) zijn, die andere mensen onderdrukken en uitbuiten voor hun eigen gewin en belang. Deze gedachte leeft al lang in de samenleving. Anderzijds wekken socialisten en communisten (links) de indruk dat alleen zij de mensen zekerheid kunnen bieden (economisch en sociaal) door mensen van de wieg tot het graf door de staat te laten verzorgen: de zogenaamde sociale zekerheid. Tegelijkertijd weten de meesten van ons dat degenen die bedrijven, geld, en ideeën hebben, of actief zijn op hun eigen manier, banen kunnen creëren en/of de samenleving kunnen ondersteunen. Zelfstandigen werken, net als gewone arbeiders, hard en dat kan best zwaar zijn, zeker in deze tijden. Als een samenleving zich wil ontwikkelen en bloeien, zijn alle krachten nodig.
Wetten en regels zijn gemaakt om vraag en aanbod te laten werken. Maar ze zijn beperkt als je de gouden regel van respect niet volgt en elkaars kennis en verschillen niet respecteert. Verder zijn er traditionele ongeschreven regels zoals moraal, waarden en normen, evenals gezond verstand – alleen dan kan een samenleving bloeien en goed functioneren.
De oligarchen waarnaar hierboven wordt verwezen, zijn eigenlijk alleen aan de oppervlakte zogenaamde kapitalisten. In werkelijkheid zijn ze beïnvloed door de communistische en marxistische theorie. Hun doel is niet in de eerste plaats om op te komen voor het vrije individu en het welzijn van de mensen te bevorderen. Ze willen macht en controle over anderen krijgen om mensen in de gewenste richting te kunnen sturen. Toen Facebook zijn product op de markt bracht, was het doel om de wereld te ‘verkleinen’ en mensen dichter bij elkaar te brengen. Maar met de resultaten in de hand, zien we vandaag dat er twee kanten aan de medaille zijn en dat de bedoelingen niet zo onschuldig waren als ze ons wilden doen geloven. Uiteindelijk treden deze zelfverkozen oligarchen steeds meer op als regering, ook al worden ze niet door het volk gekozen, noch in de Verenigde Staten noch in de rest van de wereld. Het feit dat een paar mensen zoveel macht hebben over een grote meerderheid van de wereldbevolking is gevaarlijk en niet verenigbaar met de normen, waarden, wetten en principes van de vrije wereld. De gouden regel van het tonen van respect, van het waarderen van moraal, ethiek, waarden en normen staat weliswaar in hun vaandel, maar de praktijk pakt anders uit.
Hierdoor worden steeds meer delen van de privacy van de wereldbevolking geschonden. Veel informatie kan worden opgeslagen en in verkeerde handen terechtkomen en voor het verkeerde doel worden gebruikt. Het kan ook worden gebruikt om gewone mensen te onderdrukken, het zwijgen op te leggen, te intimideren en op te sluiten. We zien machtshonger in communistische landen en onder de oligarchen, die deels in de schaduw werken en sterke elementen van misdaad hebben en vergelijkbaar zijn met het maffia-regime. Steeds meer mensen in de wereld beginnen dit te merken en voelen zich overweldigd. De media hebben de bevolking nauwelijks geïnformeerd wat er aan de hand is en sommige politici beseffen niet of onvoldoende dat ze niet kunnen en zouden mogen samenwerken met het kwaad. Het vertrouwen in de media en de politiek is de afgelopen tijd flink afgenomen. Steeds meer mensen realiseren zich dat ze zijn misleid en op een dwaalspoor zijn gebracht. Mensen halen informatie ergens anders vandaan. Ze reflecteren en vormen hun eigen mening over wat er werkelijk aan de hand is en stellen zichzelf de vraag: wat kan ik zelf doen?
De huidige kijk op rechts en links is zo gepolariseerd dat men nauwelijks meer naar elkaar wil of kan luisteren. Je voelt je onbegrepen en aangevallen als je de mening van de meerderheid niet deelt en je wordt vaak het recht op je eigen mening ontzegd. Als we niet naar elkaar luisteren, raken we verstrikt in een denken dat vaak gevoed wordt door de media en de zogenaamde experts en factcheckers. Als je maar één kant van het verhaal toelaat en aanmoedigt, heeft de democratie haar punt gemist en is ze haar doel voorbijgeschoten. Een samenleving bestaande uit Nederlanders met allerlei verschillen en achtergronden, kan worden vergeleken met de vleugels van een vliegtuig, die nodig zijn voor evenwicht. Diversiteit zorgt voor een dynamiek die zich ontwikkelt zolang we elkaars opvattingen respecteren en tegelijkertijd de normen, regels en wetten van het land respecteren. Het verdelen van mensen in rechts en links is geen vanzelfsprekende wet. Het is politiek.
Ik geloof dat echt kapitalisme tegenwoordig verkeerd wordt begrepen in de westerse wereld, niet in de laatste plaats hier in ons land. Kapitalisme gaat om aanmoediging, dat het individu zich tot zijn volle potentie kan ontwikkelen, ongeacht of je met twee lege handen begint of van kinds af aan goede omstandigheden hebt gehad. Dan pas kan je je eigen lot bepalen. Vertrouw niet volledig op de staat.
In het Marxisme en communisme daarentegen is het de staat die het altijd het beste weet en het beste met je voor heeft. Daar moet de inwoner zijn plaats kennen, zich aansluiten bij de gelederen en bij voorkeur niet voor zichzelf of zijn familie denken. Er is vaak een geromantiseerd beeld van het socialisme en communisme in Nederland. In de loop van de jaren heb ik veel mensen ontmoet en gesproken die in (voormalige) communistische landen zijn geboren, inclusief China. Zij beschrijven een heel andere realiteit. Wie van ons zou ervoor kiezen om zijn vrijheid op te offeren? Wie wil gecontroleerd, monddood gemaakt worden of onder toezicht worden gebracht – wat angst in de samenleving brengt? Iedereen antwoordt waarschijnlijk “niemand” op deze vraag, of men nu linkse of rechtse sympathieën heeft. Mensen willen vrij zijn; vrijheid van geloof, godsdienst of tradities hebben en die naar eigen inzicht uitoefenen zonder inmenging van de Staat. De vraag is hebben we tegenwoordig die vrijheid in ons dagelijkse leven?
Je kunt je afvragen of er een verborgen agenda is waar we langzaam maar zeker naartoe gaan, namelijk een wereldregering. De globalisering die nu gaande is, wordt door de meeste media en onze politici alleen maar als goed beschouwd. Een van de doelen van de VN is Agenda 2030, die tot doel heeft “armoede, onrecht en ongelijkheid terug te dringen en de klimaatcrisis in de komende 15 jaar op te lossen.” Deze doelen en mooie woorden klinken als bekende indoctrinatie en propaganda voor mijn vrienden die uit Oost-Europa en China komen. Ze horen dit al van kinds af aan en laten zich niet misleiden door deze utopie die alleen in de theorieboeken te vinden is. Ze hadden als volwassenen nooit hoeven vluchten en hun land verlaten als de realiteit in hun eigen land anders was geweest. Evenmin willen ze het ene communistische regime door het andere socialistische vervangen, zoals een van mijn kennissen zei. Iedereen die de geschiedenis kent en heeft gelezen, weet dat het doel van Marx en Lenin was dat het communisme zich over de hele wereld, en in de vrije wereld via het socialisme zou verspreiden. Iedereen die haar doel helpt verwezenlijken, noemde Lenin “de nuttige idioten”.
Als je terugkijkt in de geschiedenis, kun je zien dat het communisme als kanker op deze planeet is. Het verspreidt zich en heeft veel dood en verderf veroorzaakt onder de mensen. Niet alleen in de Sovjet-Unie en China, maar ook in andere landen over de hele wereld. Als we een samenleving accepteren waarin de vrijheid van meningsuiting en de onafhankelijke media worden gecontroleerd en beperkt, komt onze vrijheid in gevaar. Elk democratisch land zou er echt naar moeten streven om zijn mensen te helpen bloeien, zich goed te voelen en te verwijderen wat schadelijk is voor de mensheid. De vraag is in welke wereld wil ik leven, moeilijker is het niet. Het gaat op zich niet om rechts en links, het is groter dan dat. Het gaat over macht en controle versus de vrije wereld.
Renée Besseling
Co-founder of EURAD A network for prevention, treatment and recovery
Schrijfster van het boek Parents a Natural Preventive Against Drugs
The Dutch Experience