In veel opzichten is het communisme een cultus, en een gevaarlijke cultus. In China is de cultus van Mao tot op de dag van vandaag van groot belang. In het hele land voelen jongeren zich nog steeds aangetrokken tot de Chinese Communistische Partij (CCP), een kwaadaardige cultus onder leiding van Xi Jinping.
In de Verenigde Staten heeft het “wokeïsme” zich tot een eigen cultus ontwikkeld. Net als het communisme dreigt het de structuur van de Amerikaanse samenleving te vernietigen. De schrijver Max Funk noemt de woke beweging een “nieuwe religie”, en vergelijkt het met een vloedgolf die “elk facet van de westerse cultuur doorkruist en de samenleving hervormt en herdefinieert”.
Een andere schrijver, Andrew Sullivan, beschreef wokeïsme als “een religie waarvan de volgelingen dezelfde ijver aan de dag leggen als een born-again Evangelical.” Taalkundige John McWhorter, een van de grootste critici van het wokeïsme, heeft de beweging bestempeld als “diep religieus” van aard. In “Woke Racism: How a New Religion Has Betrayed Black America,” dat in oktober verschijnt, heeft McWhorther, een universitair hoofddocent aan de Columbia University, zich tot doel gesteld “de werking van deze nieuwe religie” te onthullen.
Er is echter één ding: wokeïsme is geen religie. Het is een sekte.
Voordat we verder gaan, is het belangrijk om het volgende te verklaren: als ik het verder in dit artikel over religie heb, zal ik het Christendom als referentiepunt gebruiken. Dit is een beetje beperkt, zou je kunnen zeggen. Niet helemaal. Er zijn wereldwijd meer dan 2,5 miljard christenen. Hoewel het geen referentie kan zijn voor alle godsdiensten, vertegenwoordigt het christendom zeker een groot aantal gelovigen. En met meer dan 4.000 religies wereldwijd durf ik niet voor alle religies te spreken, en dat zou ik ook nooit willen.
Het heilige van het onnozele scheiden
Een traditionele religie zoals het Christendom is een sociaal-cultureel geloofssysteem, doordrenkt met vooropgestelde gedragingen en praktijken, tradities, leringen, en filosofieën. Hoewel wokeïsme zijn eigen set van praktijken en overtuigingen heeft, is het geen godsdienst. Karate heeft zijn eigen praktijken en overtuigingen, en niemand noemt het een religie. Nee, wokeïsme is niet veel meer dan het ‘bewapenen’ van persoonlijke grieven.
In tegenstelling tot het Christendom, is er in het wokeïsme weinig, of geen, ruimte voor empathie. In feite lijkt de hele woke beweging te worden geschraagd door een hoge mate van narcisme, de antithese van empathie. Het christendom, in zijn zuiverste vorm, gaat over één zijn met God. Om dit te bereiken moet het ego worden opgelost, of de dood van het ego plaatsvinden. Met andere woorden, een individu moet zichzelf overgeven aan een hogere macht.
Traditionele religies en de woke beweging hebben echter één gemeenschappelijk kenmerk. Ze zijn beide tribaal. Hoewel alleen al het uitspreken van het woord tribaal beelden oproept van verhitte discussies, wraakzucht en zelfs oorlogsvoering, is het belangrijk te onthouden dat een stam niet veel meer is dan een groep mensen met zeer specifieke banden. Vijandigheid is optioneel, niet verplicht. Dus ja, zelfs als christenen tot op zekere hoogte tribaal zijn, is dit niet noodzakelijkerwijs een slechte zaak. De meeste christenen zijn verenigd door een toewijding aan een hogere macht.
Bij het wokeïsme daarentegen zijn veel van de leden verenigd door een wederzijdse minachting voor de ander. Een non-conformist kan om vergeving vragen, maar die wordt zelden of nooit verleend. Het christendom, in schril contrast, biedt de kans op verlossing.
Als religie, in zijn zuiverste vorm, de “zucht van de onderdrukten” is, dan is wokeïsme, in zijn zuiverste vorm, de zucht van de ogenschijnlijk onderdrukten. De aanhangers van de woke-beweging, een genotzuchtig tijdverdrijf voor de bevoorrechten, zijn voornamelijk welgestelde millennials.
Hoe spreek je de taal van een sekte?
In haar nieuwe boek, “Cultish: The Language of Fanaticism“, legt taalkundige Amanda Montell uit op welke manieren sektes zich onderdompelen in technisch jargon. Hoewel de auteur zich onthield van een discussie over wokeïsme, staat de woke-woordenlijst vol met woorden als “heteronormativiteit”, “genderpresentatie” en “cisgender”. Acroniemen in overvloed: A.F.A.B. en A.M.A.B., bijvoorbeeld, staan voor “assigned female at birth” en “assigned male at birth”. De “C” in C.A.F.A.B. of C.A.M.A.B. staat voor “coercively.” Oh, en het zou nalatig van me zijn om het acroniem T.E.R.F. niet te noemen, wat staat voor “trans-exclusionary radical feminist”.
Als de woke spreken, spreken ze meestal in tongen. Volgens Steve Eichel, een psycholoog die onderzoek doet naar sektes, is het spreken in tongen een veel voorkomend kenmerk van sektes. Wokeïsme heeft nog een aantal andere sekte-achtige eigenschappen. Het gedijt door mensen verder te verdelen. Zoals Eichel schreef, hebben sektes “een gepolariseerde wij-tegen-hen mentaliteit, die conflicten veroorzaakt met de bredere samenleving”.
Sektes laten hun leden regelmatig opgedragen teksten lezen. Karol Markowicz van The New York Post besprak onlangs de manieren waarop het wokeïsme is geïnfiltreerd in scholen in het hele land. In New York hebben leraren te horen gekregen dat ze het boek ‘Stamped’ van Ibram X. Kendi en Jason Reynolds moeten lezen.
“Als onderdeel van het Teachers College curriculum in de herfst, zullen leerlingen in groep zeven en acht de jonge-volwassen editie van ‘Stamped’ lezen. Leerlingen van groep drie tot en met zes zullen de junioreditie van deze titel van Sonja Cherry-Paul lezen,” schreef Markowicz.
Ze noemt de ‘woke’ beweging een agenda.
Zoals de geschiedenis ons heeft geleerd, heeft elke sekte een agenda. Deze agenda’s hebben de neiging radicaal van aard te zijn. Wokeïsme is zeker radicaal van aard en heeft met succes elk aspect van de Amerikaanse samenleving geïnfiltreerd, van de klaslokalen tot de hoogste echelons van de Amerikaanse politiek.
John Mac Ghlionn is onderzoeker en essayist. Zijn werk is gepubliceerd door onder andere The New York Post, The Sydney Morning Herald, The American Conservative, National Review, Public Discourse, en andere respectabele publicaties. Hij is ook columnist bij Cointelegraph.
De standpunten in dit artikel zijn de meningen van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van The Epoch Times.
Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (6 augustus 2021): Wokeism and Communism: 2 Sides of the Same Cultish Coin
