Peking voert een genocide uit tegen niet alleen Oeigoeren, maar ook Falun Gong beoefenaars. De economische sancties tegen Xinjiang zouden moeten worden uitgebreid tot heel China.
De genocide van de Chinese Communistische Partij (CCP) tegen de Oeigoeren is nu welbekend. De toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo deed de vermelding in januari 2021, net toen de regering-Trump vertrok. De huidige minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken bevestigde dit twee maanden later.
De genocide tegen Falun Gong wordt minder erkend.
Een internationaal tribunaal dat in 2019 in Londen is gehouden, heeft echter uitgebreid bewijs gevonden dat bijdraagt tot de aanwijzing van genocide tegen Falun Gong. Uit aanvullend bewijsmateriaal, onder meer in rapporten van de Chinese staatsmedia van 12 juli jongstleden, blijkt de intentie van het regime om de spirituele praktijk “uit te roeien”.
Het steeds totalitairder wordende politieke systeem van China heeft ten minste tientallen miljoenen Falun Gong beoefenaars onderdrukt, onder meer door willekeurige detentie, marteling en gedwongen bekering. Eén van de meest schokkende genocide-instrumenten van de CCP is de gedwongen orgaanoogst, waarbij een gevangene wordt geëxecuteerd, of levend naar de operatietafel wordt gebracht, wanneer een patiënt een orgaan nodig heeft dat overeenkomt met de bloedgroep van de gedetineerde.
In april publiceerde het door vakgenoten beoordeelde American Journal of Transplantation bewijzen van deze gedwongen orgaanoogst, onder andere door de moord op levende gevangenen.
Het illustreert een van de ergste bedreigingen voor de CCP, namelijk het in opspraak brengen van niet alleen partijleden of zelfs Chinese burgers, maar mensen over de hele wereld die denken dat zij voordeel kunnen halen uit China vanwege het repressieve politieke systeem en de lakse bescherming van individuele rechten.
Die voordelen omvatten soms het leven zelf, zelfs wanneer een Chinese gevangene datzelfde wordt ontnomen.
“Transplantatietoerisme” naar China is een voorbeeld waarbij de overgrote meerderheid van de organen afkomstig is van gevangenen die hier geen toestemming voor hebben gegeven. Patiënten uit de hele wereld vliegen naar China om organen te kopen die zij in hun eigen land niet via jarenlange wachtlijsten kunnen verkrijgen.
Volgens een Chinese ambtenaar die in 2015 verantwoordelijk was voor nationale orgaantransplantaties, was 80 procent van de 8.600 transplantaties in het jaar daarvoor afkomstig van gevangenen.
Ondanks geraffineerde pogingen van de CCP om de internationale beeldvorming over China’s transplantaties te verbeteren, onder meer door het vervalsen van wetenschappelijke gegevens, zijn er weinig aanwijzingen dat de praktijk van het verkrijgen van organen van gevangenen is veranderd.
Er zijn zelfs nieuwe aanwijzingen dat het donorbestand voor gedwongen orgaanvergaring is uitgebreid als gevolg van de massale detentie van Oeigoeren en de systematische verzameling van hun bloedmonsters.
Maar de voornaamste bron van organen zijn de beoefenaars van Falun Gong, omdat zij over het algemeen gezondere organen hebben als gevolg van hun spirituele levensstijl, waarbij alcohol en roken worden vermeden.
Wetten zouden hen moeten beschermen, maar de meeste doen dat niet.
Internationale kaders die de orgaanhandel trachten in te perken zijn niet specifiek genoeg en worden onvoldoende nageleefd. Tot de landen van waaruit patiënten voor orgaantransplantaties reizen, behoren enkele van de rijkste en machtigste, waaronder de Verenigde Staten, Japan, Australië, Canada, Israël, Oman en Saoedi-Arabië.
Slechts een paar landen verbieden de handel in organen. In mei nam het Verenigd Koninkrijk een wet aan tegen zijn burgers en degenen die naar het buitenland reizen voor orgaantransplantaties die in Groot-Brittannië illegaal zouden zijn. In de Verenigde Staten is een soortgelijk wetsvoorstel ingediend.
Maar we moeten verder gaan.
Net zoals we de sancties tegen de Russische export over de hele linie opvoeren om een einde te maken aan de oorlog in Oekraïne, kunnen we China sancties opleggen om een einde te maken aan de mensenrechtenschendingen in dat land. De huidige sancties tegen China zijn beperkt van omvang.
De strengste maatregelen zijn gericht tegen goederen die zijn vervaardigd door middel van dwangarbeid uit de regio Xinjiang, maar Xinjiang is slechts 1 van de 31 provincies, autonome regio’s en gemeenten. Bedrijven uit Xinjiang kunnen nog steeds naar de Verenigde Staten exporteren door hun goederen te vermommen als zijnde vervaardigd door middel van dwangarbeid uit een van de 30 andere plaatsen in China.
En aangezien genocides tegen Oeigoeren en Falun Gong beoefenaars op nationaal niveau worden bedacht en aangestuurd, mogen sancties tegen China niet tot bepaalde regio’s worden beperkt. Evenmin moeten zij gericht zijn op individuen die, wanneer zij hoog genoeg in rang zijn, grotendeels onaangetast blijven. Dergelijke sancties zijn eerder symbolisch dan dat zij grote economische gevolgen hebben. Voor dat laatste moet heel China worden gesanctioneerd, hetgeen maximale druk op het regime in Peking zou leggen.
Onze internationale bondgenoten zouden moeten volgen en steeds ruimere sancties moeten opleggen die zouden resulteren in een geleidelijke ontkoppeling van China van de internationale financiële en handelsstelsels indien Peking weigert zijn mensenrechten te verbeteren.
Dat geeft de CCP een duidelijke keuze: de mensenrechten in China verbeteren of zich bij landen als Rusland, Iran en Noord-Korea voegen als internationale paria’s.
De standpunten in dit artikel zijn de mening van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van The Epoch Times.
Origineel gepubliceerd op The Epoch Times (23 juli 2022): End the Falun Gong Genocide
