Op een dag liep een ezel in de wei en vond hij een paar sprinkhanen die vrolijk tsjilpten in een hoekje van het grasveld.
Hij luisterde met veel bewondering naar het lied van de sprinkhanen. Het was zo’n vrolijk lied dat zijn hart, dat van plezier hield, vervuld werd met de wens om net zo te kunnen zingen als zij.
“Hoe komt het dat jullie zo’n mooie stem hebben?” vroeg hij eerbiedig, “Is er iets speciaals dat jullie eten of is het een goddelijke nectar die jullie zo mooi laat zingen?”
“Ja,” zeiden de sprinkhanen, die wel van een grapje hielden, “het is de dauw die we drinken! Probeer het eens en zie.”
Dus daarna zou de ezel niets meer eten en alleen nog maar dauw drinken.
Natuurlijk stierf de arme dwaze ezel al snel.
De natuurwetten zijn onveranderlijk.
Deze fabel is overgenomen uit The Project Gutenberg eBook of “The Aesop for Children” (1919).
Aesop (ca. 620-564 v. Chr.) was een Griekse verhalenverteller aan wie een aantal fabels wordt toegeschreven die nu gezamenlijk bekend staan als de “Fabels van Aesop”. Zijn verhalen, met hun morele waarde, hebben onze cultuur en beschaving lang beïnvloed. Ze hebben niet alleen bijgedragen aan de opvoeding en morele karaktervorming van kinderen, maar ook, met hun universele aantrekkingskracht, aan de zelfreflectie van volwassenen die ervoor hebben gekozen om de deugden te omarmen of de waarschuwingen in zich op te nemen.
Origineel gepubliceerd op The Epoch Times (12 juli 2023): Ass Tries to Become Like Grasshoppers by Defying Nature: The Laws of Nature Are Unchangeable
