Als Memorial Day, D-Day en 4 juli in aantocht zijn, denk ik vaak aan de woorden van John Adams: “Onthoud echter, dat vrijheid op alle mogelijke manieren moet worden ondersteund. Wij hebben er recht op, ontleend aan onze Maker. Maar als we dat niet hadden, hebben onze vaders het voor ons verdiend en gekocht, ten koste van hun gemak, hun landgoederen, hun plezier en hun bloed.”
Telkens als ik denk aan de mannen en vrouwen die hun bloed hebben vergoten voor de vrijheid en veiligheid van mijn familie, mijn vrienden en mijzelf, moet ik ook denken aan de krachtige woorden van Jezus: “Niemand heeft grotere liefde dan deze, dat een man zijn leven geeft voor zijn vrienden.”
Nu wij, Amerikanen, officieel aan het zomerseizoen beginnen, kan het gemakkelijk zijn om te vergeten wat zo weinigen hebben betaald terwille van zovelen, waardoor wij zulke voorrechten kunnen genieten, zelfs in deze zorgelijke tijden. Te midden van de vreugde en opluchting die het begin van de zomer van 2021 met zich meebrengt – vooral na een lange pandemie – wilde ik een krachtig verhaal met u delen dat ik onlangs ontdekte over de historische oorsprong van Memorial Day.
Memorial Day werd in 1971 een officiële federale feestdag. Maar de oorsprong ervan gaat terug tot de nasleep van de Burgeroorlog, die tot op de dag van vandaag het bloedigste conflict van ons land is.
Daar leerde ik over een opmerkelijke gebeurtenis die plaatsvond op een renbaan in Charleston, South Carolina, in april 1865. Geconfedereerde generaal Robert E. Lee had zich weken daarvoor overgegeven. De oorlog zou officieel en volledig voorbij zijn in juni, maar praktisch gezien was het al voorbij.
De renbaan heette de Washington Race Course and Jockey Club. Tijdens de oorlog had de Confederatie de racebaan gebruikt om gevangenen op te sluiten. Bijna 300 van hen stierven aan ziektes en blootstelling in de openluchtgevangenis. Geen van hen kreeg een fatsoenlijke begrafenis – in plaats daarvan werden hun lichamen in een nabijgelegen massagraf gegooid.
Toen de oorlog was afgelopen, vonden sommige mensen – voormalige slaven – dit volkomen onaanvaardbaar. Velen van hen gingen naar de renbaan, groeven de lichamen op en gaven ze een fatsoenlijke begrafenis op een nieuwe begraafplaats op dezelfde locatie. Ze plaatsten een witgekalkte omheining rond de begraafplaats en schreven er de woorden “Martelaren van de renbaan” op. Deze voormalige slaven wisten dat deze mannen waren gestorven voor hun bevrijding, en zij eerden hun offers op slechts enkele kilometers afstand van de plek waar de Burgeroorlog was begonnen.
Zoals in The New York Tribune en The Charleston Courier werd bericht, kwamen slechts een week later, op 1 mei 1865, nog meer mensen – ongeveer 10.000. Het waren bijna allemaal Afro-Amerikanen, meestal bevrijde slaven, terwijl sommigen blanke missionarissen waren. Drieduizend zwarte kinderen brachten boeketten bloemen om de gesneuvelden te eren en zongen daarbij “John Brown’s Body” – een populair oorlogslied van de Unie over de beroemde abolitionist John Brown. Zwarte predikanten waren aanwezig en droegen bijbelteksten voor. Veteranen van verschillende zwarte regimenten die tijdens de oorlog dienden waren ook aanwezig en marcheerden ter ere van hun gesneuvelde kameraden.
Dit evenement was de allereerste “Memorial Day” herdenking in de geschiedenis van ons land. Bevrijde slaven organiseerden deze herdenking en soortgelijke evenementen ten minste een jaar eerder dan andere Amerikaanse steden, en drie jaar eerder dan op nationaal niveau.
In 1966 erkende de federale regering officieel Waterloo, New York, als de geboorteplaats van Memorial Day. Maar dankzij historici die dit vroegere verhaal ontdekten, erkennen velen nu dat deze jaarlijkse “heilige dag” niet begon in noordelijke steden onder overwegend blanke Amerikanen, maar onder zwarte Amerikanen die bevrijd waren door de soldaten die zij eerden, zowel zwart als blank. Het was hun dankbaarheid voor hen die het ultieme offer voor hun vrijheid hadden gebracht, die Memorial Day deed ontstaan.
Ik vond het bemoedigend om dit verhaal te leren kennen, want het laat zien hoe leeg, onwetend en hoogmoedig de ras-haters van alle kleuren werkelijk zijn. Zij, die nooit geketend zijn geweest, die naar mondiale en historische maatstaven rijk zijn, die meer vrijheid hebben genoten dan welke generatie ook in de geschiedenis, lezen de rest van ons de les over waarom Amerika geen respect en bewondering verdient. Al die tijd waren het voormalige slaven die de offers en de vlag eerden, die zij echter vandaag onteren. Zij die in ketenen leefden kenden de waarde van ons land, zijn vlag en de mannen en vrouwen die onder zijn vlag zijn gestorven voor onze vrijheid – niet omdat het volmaakt was, maar om waar het voor stond en om wat het wilde worden. Degenen die hen tot slaven maakten waren degenen die de met sterren bezaaide vlag en de beginselen van 1776 ontvluchtten, terwijl degenen die hen bevrijdden voor die vlag en die beginselen vochten.
Wat een scherpe berisping voor degenen wier trots en narcisme dagelijks worden verergerd door hun nog betreurenswaardiger onwetendheid – een brouwsel dat zo giftig is dat velen die nobele en rechtvaardige liefde voor het land hebben opgegeven – een liefde die degenen die werkelijk onderdrukt en geketend geweest zijn nooit zijn vergeten. Zij waren het tenslotte die Memorial Day hebben ingesteld.
Moge hun voorbeeld degenen onder ons die nooit in ketenen hebben geleefd, inspireren om zich nooit te laten misleiden door de leugen dat het eigen land haten de manier zou zijn om het beter te maken.
Joshua Charles is een voormalig speechschrijver voor het Witte Huis voor Vice President Mike Pence, No. 1 New York Times bestseller auteur, een historicus, schrijver/ghostwriter, en openbaar spreker. Hij was historisch adviseur voor verschillende documentaires en publiceerde boeken over onderwerpen variërend van de Founding Fathers, tot Israël, tot de rol van het geloof in de Amerikaanse geschiedenis, tot de impact van de Bijbel op de menselijke beschaving. Hij was de senior redacteur en conceptontwikkelaar van de “Global Impact Bible,” gepubliceerd door het in D.C. gevestigde Museum of the Bible in 2017, en is als geleerde verbonden aan het Faith and Liberty Discovery Center in Philadelphia. Hij is een Tikvah en Philos Fellow en heeft in de hele VS gesproken over onderwerpen als geschiedenis, politiek, geloof en wereldbeeld. Hij is concertpianist en heeft een master in overheid en een graad in rechten. Volg hem op Twitter @JoshuaTCharles of kijk op JoshuaTCharles.com.
De standpunten in dit artikel zijn de mening van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van The Epoch Times.
Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (29 juni 2021): Timeless Wisdom: Reflections on Flag and Country
