Met de Amalfitaanse kust en Pompei als buren en het eiland Capri en Sicilië dichtbij, ligt Napels in het hart van Zuid-Italië. Historisch gezien was het de toegangspoort tot Rome en het noorden. Het was hier dat het Teatro di San Carlo (Theater van San Carlo) werd geboren en uitgroeide tot het culturele hart en het symbolische monument van de op twee na grootste stad van Italië.
Het theater was de inspiratiebron van koning Karel III van Spanje, die in de 18e eeuw heerste over Sicilië en Napels. Hij vertrouwde het ontwerp toe aan architect en Spaanse kolonel Giovanni Antonio Medrano. Het architectonische hoogstandje in neoklassieke stijl werd in 1737 voltooid en in 1816 gerestaureerd door de architect en decorontwerper van het Koninklijk Huis Antonio Niccolini, nadat een brand een groot deel ervan had verwoest. Vandaag de dag is het ‘s werelds oudste nog in gebruik zijnde operagebouw.
Het gebouw heeft een sobere voorgevel. Witte ionische zuilen met gouden ornament vormen een ritme over de bovenste delen en kondigen Apollo en de muzen van de kunsten boven aan. Op straatniveau bestaat de robuuste buitenkant uit een dramatische basis van donkere steen met gewelfde openingen die doorgang verlenen naar een contrasterende foyer van licht marmer.
De monotone foyer van wit marmer en subtiele reliëfs creëert een rustige omgeving die dient om de avondkleding van de gasten te benadrukken. Wanneer men vervolgens het theater binnenstapt, betreedt men een buitenaards rijk van verwondering.
“De eerste indruk is dat je bent meegevoerd naar het paleis van een oosterse keizer. Je ogen zijn verblind, je ziel in vervoering gebracht”, zei de Franse schrijver Stendhal in zijn “Rome, Napels en Florence.”
Op de plafondschildering verschijnt Apollo aan de hemel, die de grootste dichters ter wereld aan Minerva voorstelt. De dichters zegenen de theaterbezoekers met hun goddelijke cultuuraanbod.
Zulke schoonheid trekt je uit de gedachten van het dagelijks leven om het prachtige stralende theater te verkennen. Als je ogen dwalen over de niveaus van de sierlijke balkons, word je ondergedompeld in een levendige gloed van bladgoud, rood fluweel, en de zee van gasten al even sierlijk in hun verfijnde couture.
Als de ogen zich vestigen op het rijk versierde proscenium (de toneelopening) en de lichten doven, de gordijnen opengaan en het theater uit het zicht verdwijnt, wordt de schoonheid ervan een voorspel en is het toneel klaar voor het hoofdgebeuren.
Origineel gepubliceerd op The Epoch Times (7 februari 2022): The Most Majestic Theater in the World: Teatro di San Carlo
