In een recent internationaal wetenschappelijk tijdschrift melden Chinese artsen van het Renji ziekenhuis van de Shanghai Jiao Tong universiteit twee gevallen van transplantatie met nieren van zuigelingen voor volwassen patiënten met eindstadium nierfalen. Bij twee baby’s werden de nieren één dag en drie dagen na de geboorte verwijderd.
Aangezien het weken tot maanden zal duren voordat de nier van een kind voor transplantatie geschikt is, richten artsen zich mogelijk op baby’s nog voor hun geboorte door het vruchtwater te gebruiken voor weefseltypering, aldus medische deskundigen, die vrezen dat de communistische autoriteiten Chinese kinderen nog voor hun geboorte selecteren als een orgaanproduktiemachine.
Artsen van het Renji Ziekenhuis, een ziekenhuis dat verbonden is aan de door de staat gefinancierde Shanghai Jiao Tong Universiteit, publiceerden in januari in het American Journal of Transplantation twee ‘succesvolle’ en bloc niertransplantaties (EBKT) – beide nieren – van premature kinderen met een gewicht van minder dan 1,2 kg (2,4 pond) naar volwassen ontvangers.
Volgens de medische krant hadden beide ouders van de baby’s ingestemd met intrekking van de levensondersteunende therapie (WLST) en nierorgaandonatie na circulatiedood (DCD) op de tweede of derde dag na de geboorte van de baby. Zo stopte de ene vijftien minuten; de andere vijfentwintig minuten na het intrekken van de levensondersteunende maatregelen, de mechanische hartslag en verklaarde de arts de baby dood.
Vervolgens werden binnen drie of vijf dagen na de geboorte van de twee pasgeborenen hun kleine organen verwijderd, werden de testen op verenigbaarheid tussen donor en ontvanger afgerond en kregen twee volwassen ontvangers een dubbele niertransplantatie.
Volgens openbare informatie van het New York Presbyterian Hospital is de maximale bewaartijd voor een verwijderde nier 24-48 uur.
Organen van de zuigeling voor de geboorte
In Westerse landen zijn ontvangers van neonatale niertransplantaties gewoonlijk zeer jonge kinderen, maar hier was een van de ontvangers 34 jaar oud, volgens het artikel van het Shanghai Renji Hospital. De andere was 25 jaar, aldus Zain Khalpey, universitair hoofddocent Chirurgie, Medische Beeldvorming, Fysiologische Wetenschappen en Biomedische Technologie aan de Universiteit van Arizona.
“Het is niet onderzocht en onethisch. Als het naar een ander kind gaat, zeker. Als het naar een volwassene gaat, zet ik er vraagtekens bij. De praktijk van het gebruik van een pasgeboren baby is moeilijk te accepteren omdat ze geen inspraak hebben,” vertelde Khalpey op 4 maart aan The Epoch Times.
Khalpey vraagt zich af of de artsen van het Renji ziekenhuis in Shanghai de onderzoeken binnen 3-5 dagen na de geboorte van de baby kunnen afronden. Volgens hem mag worden aangenomen dat de onderzoeken zijn uitgevoerd met vruchtwater dat is afgenomen toen de baby nog in de baarmoeder zat. Het kan weken duren om een donor na bloed- en weefseltypering te vergelijken en een compatibele ontvanger te vinden.
“Je weet dat de duur van deze stappen afhangt van verschillende factoren, waaronder de beschikbaarheid van het orgaan, maar duidelijk ook de complexiteit van de onderzoeken en de urgentie. De situatie is belangrijk. In het algemeen kan het proces om een neonatale nier te matchen voor transplantatie enkele weken tot enkele maanden duren,” zei Khalpey.
Uit informatie op de website van het Barnes-Jewish Hospital blijkt dat het één tot zes maanden duurt om de evaluatie van orgaandonoren, inclusief de matching van donoren, te voltooien. UCLA (University of California, Los Angeles) Health zegt dat het zes maanden of langer duurt om het donatieproces te voltooien, afhankelijk van de testresultaten, plus eventuele aanvullende evaluaties.
Dus lijkt het uiterst vreemd dat dit is gedaan. Het lijkt ‘gefabriceerd’,” zei Khalpey, verwijzend naar een vooraf geconstrueerde transplantatie waarbij een kort leven of een orgaan ‘gefabriceerd’ kan worden.
Het Renji Ziekenhuis heeft “met succes” 22 niertransplantaties bij pasgeborenen uitgevoerd, volgens een persbericht van 27 februari op de website van de Shanghai Jiao Tong University.
Technische knelpunten en ethische bezwaren
De eerste niertransplantatie in de menselijke geschiedenis vond plaats in 1954. Deze werd uitgevoerd door dr. Joseph Murray van het Brigham and Women’s Hospital, een onderdeel van de Harvard Medical School, waar Khalpey was opgeleid voor hartchirurgie.
In 1963 voerde dr. Murray de eerste neonatale transplantatie uit. Een baby kreeg een niertransplantatie van zijn identieke tweelingbroer, maar stierf na tweeënhalf jaar aan een infectie.
Sindsdien is neonatale niertransplantatie een routine procedure geworden voor baby’s met nierfalen. En het succespercentage van neonatale niertransplantaties is hoog, met in sommige studies een eenjarige overleving van meer dan 90 procent.
“Het gebruik van neonatale nieren voor transplantatie bij volwassenen is echter zeldzaam in het Westen in verband met technische en ethische kwesties,” aldus Khalpey.
Hij wees erop dat een van de technische uitdagingen een mogelijke klinische mismatch tussen donor en ontvanger is: “Neonatale nieren zijn kleiner dan die van volwassenen, en de mismatch in grootte kan leiden tot complicaties zoals trombose of stenose en nieraderverstoppingen. Bovendien zijn neonatale nieren minder ontwikkeld dan volwassen nieren, wat kan leiden tot verschillen in functie en dan kan [de patiënt] gevoelig zijn voor letsel.”
Een ander probleem is dat kinderen geboren kunnen worden met aangeboren afwijkingen.
“Aangeboren afwijkingen komen vaak voor bij pasgeborenen, en sommige van deze afwijkingen kunnen de functie van de gedoneerde nier beïnvloeden. Zo kan een gedoneerde nier met een aangeboren afwijking vatbaarder zijn voor infecties of een verminderde filtercapaciteit hebben. Het gebruik van de nieren voor transplantatie bij volwassenen kan dus leiden tot hogere risico’s op complicaties.”
Bovendien zijn er volgens Khalpey ethische kwesties in verband met de transplantatie van organen van zuigelingen naar volwassenen.
“Ik bedoel, pasgeborenen zijn kwetsbaar. Het gebruik van hun organen voor transplantatie roept vragen op over geïnformeerde toestemming en dwang en het juiste gebruik van medische middelen. In sommige gevallen kunnen ouders zich onder druk gezet voelen om de organen van hun kind te doneren, vooral als ze te horen krijgen dat de donatie het leven van een volwassene zal redden. De druk kan nog groter worden als de patiënten uit kansarme milieus komen of geen toegang hebben tot gezondheidszorg. Je weet dat het gebruik van neonatale nieren voor volwassen transplantaties daarom bepaalde bevolkingsgroepen onevenredig zwaar treft, wat zorgen baart over kansengelijkheid en rechtvaardigheid.”
“Een andere belangrijke ethische kwestie,” zei Khalpey, “is dat de commercialisering van neonatale niertransplantaties en het gebruik van neonatale nieren voor transplantatie bij volwassenen kan worden gezien als een manier om het aanbod van organen voor transplantatie te vergroten in landen met lange wachtlijsten voor een transplantatie, en dit kan leiden tot de commercialisering van neonatale organen en uitbuiting”.
“Andere ethische zorgen zijn de geïnformeerde toestemming van de ouders of voogden van pasgeborenen die de implicaties van donatie niet begrijpen, en het misbruik van medische middelen, zoals de handel in organen van overleden pasgeborenen,” voegde Khalpey eraan toe.
Waarom richten op baby-organen?
Ondanks deze technische en ethische problemen prijst het Renji ziekenhuis in Shanghai zijn groeiend aantal pasgeboren donoren aan die organen leveren voor transplantaties bij volwassenen.
In de analyse van Khalpey kan dit te wijten zijn aan een “voordeel” van zuigelingenorganen.
Als de nier van een zuigeling wordt getransplanteerd, kan deze zeer lang in de ontvanger blijven, omdat pasgeboren nieren weinig antilichamen hebben die het weefsel van de ontvanger kunnen aanvallen (dat wil zeggen, graft versus host ziekte veroorzaken). “Daarom ziet het [Renji Ziekenhuis] het als aantrekkelijk om het bij neonaten te doen”, zei Khalpey.
Khalpey onderzocht transplantatie accommodatie en mismatch aan de Harvard Medical School en was co-auteur van een relevant artikel met Jeffrey L. Platt, hoogleraar transplantatiechirurgie aan de Universiteit van Michigan.
Khalpey was geschokt door de acceptatie van het artikel van het Shanghai Renji Hospital door het American Journal of Transplantation. Hij vindt dat de redactie van het tijdschrift de auteurs vier vragen had moeten stellen: Hadden de ouders van de baby kennis en toestemming? Waren de ouders gewetensbezwaarden [of leden van] een kwetsbare groep? Was er een aangeboren afwijking aan de getransplanteerde nier?
De belangrijkste vraag is: Wisten de artsen van het bestaan van de 22 patiënten en voltooiden zij de kruisproef ten minste een maand voordat de transplantaties werden uitgevoerd? Als zij 22 kinderniertransplantaties hebben uitgevoerd en hun artikel slechts twee noemt, wat gebeurde er dan met de andere 20? Waarom spreekt het artikel slechts over twee gevallen?
De eerste auteurs van deze neonatale transplantatie zijn Li Dawei en Wu Haoyu, artsen op de afdeling Urologie van het Renji Ziekenhuis. De co-auteurs zijn Zhang Ming, adjunct-directeur van de afdeling Urologie van hetzelfde ziekenhuis, en Bei Fei, directeur van de afdeling Neonatologie van het Shanghai Children’s Medical Center.
CCP schendt orgaantransplantaties en oogsten
De Chinese Communistische Partij [CCP] wordt er al lang van beschuldigd internationale voorschriften voor de transplantatie-industrie te schenden.
Origineel gepubliceerd op The Epoc Times (10 maart 2023): Kidney Removal From Chinese Infants Rings Alarm on CCP’s Organ ‘Production Machine,’ Expert Warns
