De afschuwelijke terroristische aanval van Hamas op Israël op 7 oktober werd de dodelijkste dag voor het Joodse volk genoemd sinds de Holocaust. De Verenigde Staten steunden het recht van Israël om zich te verdedigen tegen de terroristische organisatie, terwijl China Israël beschuldigde van een “disproportionele reactie” door terug te vechten tegen Hamas. Deze zeer verschillende houdingen ten opzichte van Israël weerspiegelen een scherpe kloof tussen de kampen van vrijheid en autoritarisme in de wereld van vandaag.
De Hamas-aanval kostte aan minstens 1400 Israëli’s het leven. Eylon Levy, een voormalige woordvoerder van de Israëlische president Isaac Herzog, zei: “Het is niet overdreven om te zeggen dat gisteren de donkerste dag in de Joodse geschiedenis was sinds het einde van de Holocaust.” De Israëlische premier Benjamin Netanyahu noemde 7 oktober “de meest verschrikkelijke dag voor het Joodse volk sinds de Holocaust.” Lazar Berman, diplomatiek correspondent van The Times of Israel, maakte dezelfde verwijzing door te zeggen: “Op 7 oktober 2023 werden de meeste Joden op één dag afgeslacht sinds de Holocaust.”
De Verenigde Staten schaarden zich snel achter de verdediging van Israël. President Joe Biden noemde de aanval op 10 oktober “puur kwaad” en zei: “Laat er geen twijfel over bestaan: De Verenigde Staten steunen Israël.”
Op 20 oktober hield president Biden een nationale toespraak waarin hij zei: “We gaan ervoor zorgen dat Iron Dome de lucht boven Israël blijft bewaken. We gaan ervoor zorgen dat andere vijandige actoren in de regio weten dat Israël sterker is dan ooit en voorkomen dat dit conflict zich uitbreidt.”
Na de Hamas-aanval op Israël stuurden de Verenigde Staten oorlogsschepen en vliegtuigen naar het Midden-Oosten. Het Amerikaanse vliegdekschip USS Gerald R. Ford en zijn gevechtsgroep zijn aangekomen in het oostelijke deel van de Middellandse Zee, en de gevechtsgroep van het vliegdekschip USS Dwight D. Eisenhower is ook onderweg daarheen. Daarnaast zijn er tientallen vliegtuigen uitgezonden naar Amerikaanse militaire bases in het Midden-Oosten en werken Amerikaanse speciale eenheden samen met het Israëlische leger bij het delen en verzamelen van inlichtingen.
De Verenigde Staten hebben ook hun militaire hulp aan Israël verhoogd, onder andere met munitie en onderscheppingsraketten om het Israëlische luchtverdedigingssysteem Iron Dome aan te vullen. Op 24 oktober waren er vijf zendingen Amerikaanse wapens en uitrusting aangekomen in Israël. De Verenigde Staten hebben ook hun steun betuigd aan Israëls plan voor een grondoperatie in Gaza om Hamas uit te roeien.
De CCP veroordeelt Israël
In schril contrast met de Verenigde Staten veroordeelde de Chinese minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi Israël omdat het “verder ging dan zelfverdediging” en riep op tot het beëindigen van de “collectieve bestraffing” van de bevolking van Gaza. Het Chinese regime heeft Hamas nooit veroordeeld voor de massamoord op meer dan 1400 Israëli’s en de ontvoering van meer dan 200 anderen, voornamelijk burgers.
In overeenstemming met China’s officiële standpunt zijn er een groot aantal pro-Hamas en antisemitische commentaren verschenen op China’s zwaar gecensureerde sociale media. Een voorbeeld was een commentaar van de Chinese ultranationalistische blogger Ziwu Xiashi, die schreef: “In het verleden vervolgde Duitsland jullie. Nu vervolgen jullie de Palestijnen. In deze wereld moet je anderen niet in het nauw drijven, want dan graaf je alleen je eigen graf.” De populaire blogger heeft een miljoen volgers op Weibo.
Blogger Zhang Tiegen schreef wat er met het Joodse volk is gebeurd toe aan de liefde voor geld, een klassiek antisemitisch gespreksonderwerp. Deze opmerking volgde de trend van online retoriek in China. Zelfs de Oscarwinnende film Schindler’s List, die de Holocaust in beeld brengt, kreeg een lage score op Chinese filmrecensiesites.
Het is veelzeggend dat, omdat het Chinese internet zwaar gecontroleerd en gecensureerd wordt door het communistische regime, de wijdverspreide antisemitische commentaren gezien kunnen worden als officieel goedgekeurd.
Democratie versus autoritarisme
De houding van de Verenigde Staten en China tegenover de terreuraanslag op Hamas staat in schril contrast, net zoals hun houding tegenover de oorlog tussen Rusland en Oekraïne.
Na de Russische invasie van Oekraïne afgelopen februari hebben de Verenigde Staten Oekraïne meer dan 75 miljard dollar aan hulp gegeven en economische sancties tegen Rusland ingesteld.
De Chinese Communistische Partij (CCP) heeft Rusland daarentegen financieel gesteund en is een van de grootste importeurs van Russische olie, waarmee ze de invasie van Oekraïne heeft geholpen. Volgens een artikel van Voice of America uit juni is de import van Russische ruwe olie door China na de invasie van Moskou in Oekraïne bijna verdubbeld.
President Joe Biden zei onlangs: “Hamas en Poetin vertegenwoordigen verschillende bedreigingen, maar ze hebben dit gemeen: ze willen allebei een naburige democratie volledig vernietigen—het volledig vernietigen.”
Dit is niet de eerste keer dat president Biden spreekt over de tweestrijd tussen democratie en autoritarisme. In maart 2021, tijdens zijn eerste persconferentie als president, verwees president Biden naar de rivaliteit tussen de VS en China door te zeggen: “Dit is een strijd tussen het nut van democratieën in de 21e eeuw en autocratieën. We moeten bewijzen dat democratie werkt.”
Krachtige steun van China voor Iran
Op 25 oktober, nadat Amerikaanse troepen in het Midden-Oosten herhaaldelijk waren aangevallen door Iraanse militanten—waarschijnlijk als vergelding voor de Amerikaanse steun aan Israël—zei president Biden dat de Verenigde Staten zich het recht op zelfverdediging voorbehoudt en vergelding niet zal uitsluiten. Op 31 oktober raamde het Pentagon het aantal aanvallen op 27.
“Mijn waarschuwing aan de ayatollah was dat als ze doorgaan met het aanvallen van die troepen, wij zullen reageren en dat hij voorbereid moet zijn,” zei president Biden tegen de Iraanse opperste leider.
Tot de door Iran gesteunde terreurgroepen behoren Hamas, de Palestijnse Islamitische Jihad en de Libanese terreurgroep Hezbollah.
Een Israëlische zakenman die op voorwaarde van anonimiteit sprak, vertelde The Epoch Times: “Iran gebruikt verschillende terroristische organisaties of militante groepen om het Midden-Oosten te destabiliseren, en ik zal je een paar voorbeelden geven: Hezbollah in Libanon, de Houthi’s in Jemen en Iraanse militante groepen in Syrië en Irak. Ze hebben allemaal hetzelfde doel, namelijk de invloed van Iran uitbreiden en het Midden-Oosten destabiliseren om de normalisering van de relaties tussen Israël en gematigde Arabische staten te ondermijnen.”
Hamas krijgt al lang financiële en logistieke steun van Teheran. Dagen na de Hamas-aanval werd zelfs gesuggereerd dat Iraanse veiligheidsagenten de verrassingsaanval hielpen plannen. Volgens een artikel in de Wall Street Journal “hielpen Iraanse veiligheidsfunctionarissen bij het plannen” van de verrassingsaanval en “gaf Iran het groene licht voor de aanval tijdens een bijeenkomst in Beiroet.” Het artikel in de Journal noemde als bronnen “hooggeplaatste leden van Hamas en Hezbollah” en een adviseur van Syrië.
Een Hamas-functionaris ontkende de beschuldiging echter, net als een woordvoerder van de Iraanse missie bij de Verenigde Naties, die zei: “We zijn niet betrokken bij de reactie van Palestina, omdat die uitsluitend door Palestina zelf wordt genomen.”
De Verenigde Staten en andere westerse landen hebben Iran jarenlang handels- en economische sancties opgelegd vanwege de ontwikkeling van kernwapens. Sinds 2018 heeft Iran geen toegang meer tot de financiële berichtendienst SWIFT, waardoor het afgesneden is van wereldwijde banken.
Het Chinese regime heeft het tegenovergestelde gedaan. Sinds dit jaar is China de belangrijkste handelspartner van Iran—het tiende achtereenvolgende jaar in deze rol. In 2022 bedroeg de Iraanse handel met China bijna 16 miljard dollar, een stijging van 7 procent ten opzichte van 2021. In december 2022 bereikte de Chinese import van ruwe olie uit Iran naar verluidt een nieuw record.
In februari 2023 bracht de Iraanse president Ebrahim Raisi een bezoek aan Peking. De twee landen ondertekenden 20 overeenkomsten met een potentiële waarde van miljarden dollars op het gebied van handel, transport, informatietechnologie, toerisme, landbouw en crisisrespons.
China is ook de grootste wapenleverancier van Iran. Tijdens de oorlog tussen Iran en Irak, die duurde van 1980 tot 1988, leverde het Chinese regime bijvoorbeeld 22 procent van de militaire uitrusting aan Iran, waaronder antischipraketten, grond-luchtraketten, artillerie, tanks, radars en lichte wapens en munitie. Aan het eind van de acht jaar durende oorlog had het Chinese regime voor 2 miljard dollar aan wapens aan Iran verkocht.
Syrië en Israël in conflict
Syrië ziet Israël ook als een vijand. Slechts enkele dagen nadat Hamas Israël had aangevallen, wisselden Syrië en Israël vuur uit. In de nacht van 24 oktober vuurde Syrië twee raketten af op het noorden van Israël, wat volgens de Israel Defense Forces (IDF) alarmen veroorzaakte op de Golanhoogten. De IDF reageerde door de militaire infrastructuur en mortierplaatsen van het Syrische leger aan te vallen.
Syrië en Israël zijn al meer dan een halve eeuw met elkaar in conflict. Het conflict tussen de twee landen is verergerd door het feit dat sinds het uitbreken van de Syrische burgeroorlog in 2011, Iran heeft geprofiteerd van de chaos in Syrië om extremistische organisaties op te zetten om militanten in het land te trainen. Syrië is de strategische levensader van Iran omdat het een landcorridor vormt van Irak naar Libanon.
In maart werd een Amerikaanse militaire basis in het noordoosten van Syrië aangevallen door een drone die zichzelf tot ontploffing bracht. Honderden Amerikaanse troepen waren daar gestationeerd voor een antiterrorismemissie die jaren geleden begon. Bij de aanval kwam een aannemer om het leven en raakten vijf Amerikaanse militairen en een andere aannemer gewond. Amerikaanse functionarissen beweren dat de aanval werd uitgevoerd door Iraanse milities.
In 1979 plaatsten de Verenigde Staten Syrië op de lijst van staatsponsors van terrorisme vanwege de militaire bezetting van Libanon en de staatssteun aan Hezbollah en andere terroristische organisaties.
In 2004 vaardigden de Verenigde Staten nieuwe sancties uit tegen Syrië, met als argument dat Syrië onconventionele wapens ontwikkelde, Libanon bezette, Irak destabiliseerde en terroristische organisaties zoals Hezbollah en Hamas steunde.
Vanaf 2011 legden de Europese Unie, de Verenigde Staten, Canada, Australië en Zwitserland een reeks economische sancties op aan Syrië vanwege de onderdrukking van burgers door het land tijdens de Syrische burgeroorlog.
In september van dit jaar bezocht de Syrische president Bashar al-Assad—door velen beschouwd als een oorlogsmisdadiger—China en kreeg een staatsreceptie met een rode loper, een sedan met rode vlag en militaire erewachten. De ontvangst was vergelijkbaar met die van de Franse president.
Toen de heer Assad de Lingyin Tempel in Hangzhou bezocht, beval de CCP de historische boeddhistische tempel zijn duizend jaar oude regel te breken en de hoofdpoort te openen om de gasten te verwelkomen. Door de geschiedenis heen is de hoofdpoort van het klooster alleen geopend voor een keizer—deze was al honderden jaren niet meer geopend.
Ware vrienden
De afgelopen jaren leken de betrekkingen tussen Israël en China warmer te worden. Israëlische presidenten en premiers brachten diplomatieke en handelsbezoeken aan Peking. Het handelsvolume tussen de naties nam aanzienlijk toe en de landen ontwikkelden militaire banden, aangezien Israël China voorzag van militaire expertise en technologie.
Volgens een artikel dat woensdag werd gepubliceerd in het tijdschrift Jewish Insider, “heeft Israël ook zijn economische banden met China verdiept en enorme investeringen van de Chinezen geoogst.”
Het artikel citeert Len Chodorkovski, plaatsvervangend assistent-staatssecretaris in de Trump-administratie: “Israël probeerde van twee walletjes te eten: de vruchten plukken van zijn vriendschappen met de VS en het Westen en tegelijkertijd flirten met Rusland en China.”
Chodorkovski vervolgde: “Maar als je down bent, kom je erachter wie je echte vrienden zijn. Democratieën staan aan de kant van Israël. Autocratieën steunen de vijanden van Israël,” zei Chodorkovski.
Iran en Syrië zijn vijanden van Israël, maar nauwe bondgenoten van China. In de woorden van Anders Corr, uitgever van het Journal of Political Risk en medewerker van Epoch Times: “Israël zou zich moeten realiseren dat China geen echte vriend is.”
Michael Zhuang heeft bijgedragen aan dit verslag.
Gepubliceerd door The Epoch Times (7 november 2023): ANALYSE : Les alliés et les ennemis d’Israël se révèlent au lendemain du pire massacre de Juifs depuis l’Holocauste
