Toen een familielid van mij vorig jaar met pensioen ging en zijn garage verkocht, wist mijn familie dat onze dagen van betrouwbare autoreparatie – met familiekorting – waarschijnlijk voorbij waren. Het was tijd voor een andere automonteur. De vraag was: waar vind ik er een?
Veel Amerikanen stellen tegenwoordig een soortgelijke vraag, omdat de Verenigde Staten in 2023 met een “enorm” tekort aan geschoolde werknemers te maken krijgen, waaronder autotechnici, meldt NPR. Een belangrijke reden voor dit tekort is dat mensen in de leeftijdscategorie Gen Z het vak de rug toekeren en kiezen voor de universiteit in plaats van voor de stages die hen deze praktische vaardigheden aanleren.
Dat is verontrustend, niet alleen omdat we dan niet over de technici beschikken die we nodig hebben voor loodgieterswerk, auto’s, de bouw en andere basisbehoeften, maar ook omdat de volgende generatie haar kennis en vaardigheid om met de handen te werken verliest – een vaardigheid die we erg zullen missen wanneer de schijnbaar onvermijdelijke maatschappelijke crash komt.
Stages worden vaak aangeprezen als een weg naar een betrouwbare, goedbetaalde baan die jonge volwassenen helpt te ontsnappen aan de verpletterende last van hun studieschuld waarmee velen geconfronteerd worden. Deze redenen zijn legitiem en de moeite waard om in gedachten te houden, maar in deze tijden van verandering komen steeds meer nieuwe voordelen van stages naar voren.
In contact komen met de wereld
Sinds de pandemie werken veel jongeren parttime of fulltime op afstand, de hele dag aan hun computer gekluisterd. Zo’n regeling lijkt handig, maar er kleven verschillende nadelen aan. Ten eerste isoleert het mensen, wat kan leiden tot meer depressie. Dit isolement vermindert de leer- en netwerkervaring die in persoonlijke werksituaties wordt geboden, factoren die zeer gunstig zijn voor jonge mensen die net beginnen met werken. Onderzoek toont aan dat deze flexibele werkregelingen op afstand ook de prestaties verminderen, een feit dat iemands gevoel van waarde of trots op zijn werk kan verminderen.
Stages daarentegen brengen jongeren vaak in de echte wereld, waar ze met hun handen werken om productieve dingen te doen. Ze leren praktische vaardigheden die ook na ons computertijdperk blijven bestaan, terwijl ze ook de interpersoonlijke vaardigheden leren die vaak te lijden hebben onder het feit dat zoveel jonge werknemers voortdurend naar hun telefoonscherm kijken. Zich verschuilen achter een technisch apparaat is moeilijk tijdens een stage, want leerlingen moeten leren hoe ze professioneel en gemanierd met anderen kunnen omgaan, niet alleen met degenen met wie ze werken, maar ook met de klanten die ze vaak bedienen.
Zingeving en waarde
Stages bieden ook een hoopvolle kans om te helpen bij het oplossen van de identiteitscrisis die onze samenleving nu doormaakt, waarvan de transgendertrend een onderdeel is. Een van de redenen waarom studenten zich met transgender- of abnormale levensstijlen en interesses inlaten, is dat ze op zoek zijn naar een levensdoel en zich gewaardeerd en nodig willen voelen. Het accepteren van deze levensstijlen geeft hen goedkeuring in onze progressief denkende, socialemedia-cultuur.
Het is mogelijk dat we sommige jongeren van deze neigingen zouden afbrengen als we hen een levensdoel zouden geven op andere gebieden, waaronder hun carrière. Tieners trainen in een vaardigheid die veel anderen nodig hebben en niet kunnen, geeft hen waarde en de uniciteit waarnaar ze hunkeren.
Onderwijsdiscipelschap
Gezien het grote potentieel en de steeds duidelijker wordende voordelen van dit soort praktische banen, vraagt men zich af waarom niet meer jongeren er gebruik van maken. Eén antwoord, gegeven door Paul Iversen, leider van het pre-stageprogramma en geparafraseerd door NPR, is dat dit “werk vroeger in de familie werd doorgegeven”. Met andere woorden, families voerden een soort onderwijsdiscipelschap uit, waarbij oudere volwassenen jongere volwassenen trainden in hun vakgebied.
In “The Underground History of American Education” bestempelde John Taylor Gatto, voormalig leraar van het jaar in New York, zulk discipelschap als een “uitweg uit de situatie waarin we ons met scholen bevinden”. Hij moedigde volwassenen aan jonge leerlingen te betrekken bij “een reeks stages en mentorschappen” om hen te helpen een roeping en een doel in hun leven te ontwikkelen.
En dat is waar wij allemaal in het spel komen. Misschien ben je al wat ouder, kom je aan het eind van je carrière en ben je geschokt door de wereld die je kinderen en kleinkinderen te wachten staat. Of misschien ben je van middelbare leeftijd, druk bezig met je carrière, maar je kan je afvragen wat je kan doen om het tij van de maatschappelijke ineenstorting te keren.
Het antwoord is: doe aan educatief discipelschap.
Kijk rond naar de tieners en jongvolwassenen om je heen – je nichtjes, neefjes en kleinkinderen, kinderen in de kerk, de jongeren die naast je of in je straat wonen, en de kinderen in de plaatselijke homeschoolgroep. Observeer ze – zonder een engerd te zijn natuurlijk – en vraag aan mensen die hen beter kennen welke jongeren mogelijk veelbelovend talent of een goede werkethiek vertonen.
Bied dan je diensten aan. Laat deze kinderen u schaduwen op uw werk. Neem een zaterdag of een avond om een aantal van hen de basis van je vak te leren, of het nu gaat om timmeren, loodgieten of autotechniek. Mensen hebben altijd wel een huisproject dat gedaan moet worden – bied je aan om anderen te helpen met je vaardigheden en neem een jongere mee en leer hem het werk te doen terwijl je bezig bent, zo sla je twee vliegen in een klap.
Dit kan zelfs in meer witteboordenbanen werken, zoals ik op de middelbare school leerde toen mijn pianolerares, een bekwame klassieke pianiste, erop stond dat ik toekeek hoe zij een van haar beginnende leerlingen les gaf en observeerde wanneer en hoe zij bepaalde muzikale technieken aanleerde. Ik deed dit een jaar lang gratis, en deze observatie legde de basis voor meer dan tien jaar van mijn eigen carrière als muziekleraar en hielp mij bovendien mijn studiekosten te betalen.
Het punt is dat de oudere generatie de jongere veel te bieden heeft, vooral als het gaat om geschoolde beroepen. Laten we onze tijd niet verspillen met klagen over de jongere generatie. Laten we in plaats daarvan beginnen met wat educatief discipelschap, werken aan het herstel van de schade die onze scholen, gebroken gezinnen en een gehavende samenleving hebben toegebracht aan de heldere lichten van morgen.
Gepubliceerd door The Epoch Times (25 januari 2023): Education Discipleship Is the Way to Fix the Mess Our Schools Made.
