De voormalige Chinese leider Jiang Zemin, die eigenhandig een van de wreedste vervolgingen tegen een geloofsgroep in de moderne tijd heeft gelanceerd, is volgens Chinese staatsmedia op 96-jarige leeftijd overleden.
Jiang, die van 1993 tot 2003 de hoogste leider van het communistische regime was, is overleden aan leukemie. Hij stierf om 12:13 uur plaatselijke tijd in Shanghai, waar hij ooit burgemeester was.
Hoewel de Chinese staatsmedia zijn prestaties snel hebben geprezen, staat hij te boek als een van de ergste mensenrechtenschenders in de geschiedenis, verantwoordelijk voor talloze doden door zijn leidende rol bij de start van de vervolging van Falun Gong in 1999.
Politieke opkomst
Jiang werd op 17 augustus 1926 geboren in Yangzhou in de oostelijke kustprovincie Jiangsu, een regio ten noordwesten van het financiële centrum Shanghai.
Volgens Jiang’s eigen verhaal werd hij op 13-jarige leeftijd geadopteerd door zijn oom, een communistisch icoon die tijdens de Tweede Wereldoorlog sneuvelde in de strijd tegen het Japanse leger. Hoewel historici sceptisch blijven over Jiang’s bewering, is het duidelijk dat hij afstand wilde nemen van zijn vader, Jiang Shijun. Hij was ooit minister in de marionettenregering onder Japanse bezetting in de jaren veertig, een positie die als verraderlijk werd beschouwd.
Volgens zijn biografie in de staatskrant People’s Daily, de spreekbuis van de CCP, werd Jiang in 1946 lid van de partij terwijl hij studeerde aan de Jiaotong Universiteit van Shanghai.
In 1956 vertrok Jiang naar Rusland, waar hij volgens People’s Daily werkte als stagiair bij de Stalin Automobile Works. Er werd echter gespeculeerd dat Jiang tijdens zijn opleiding in Moskou lid werd van het ‘Verre Oosten Bureau’ van de KGB.
In 1985 werd hij burgemeester van Shanghai en plaatsvervangend secretaris van het Comité van de Communistische Partij van Shanghai en in 1987 trad hij toe tot het Politiek Bureau van het Centraal Comité.
Jiang kwam aan de macht in 1989, kort nadat de toenmalige leider Deng Xiaoping tanks en troepen had gestuurd om pro-democratische studentendemonstranten die zich op het Plein van de Hemelse Vrede in Peking hadden verzameld, neer te slaan.
Slechts enkele weken vóór de massamoord werd Jiang bevorderd tot algemeen secretaris van de Partij, de leider van het regime, ter vervanging van Zhao Ziyang, die sympathiseerde met de studentendemonstranten.
Velen geloven dat Jiang, die abrupt werd gepromoveerd toen hij op het punt stond af te treden als partijleider van Shanghai, het meest heeft geprofiteerd van de militaire actie in het politieke centrum van het land, waarbij duizenden ongewapende demonstranten werden gedood.
In 1990 nam Jiang de leiding over het leger van het regime op zich nadat Deng zijn aftreden had aangekondigd. Drie jaar later voegde Jiang daar de titel van staatshoofd aan toe.
Tijdens zijn ambtstermijn roemde Jiang vaak zijn eigen prestaties, waaronder het overname van Hongkong uit de Britse overheersing in 1997 en de toetreding van het land tot de Wereldhandelsorganisatie in 2001.
Wat Jiang echter nooit vermeldde waren de vele Chinese dissidenten die achter de tralies zijn gezet. De onderdrukking bereikte een absoluut hoogtepunt in 1999, toen Jiang de vervolging van de spirituele praktijk Falun Gong lanceerde.
Deze brute politieke campagne leidde er ook toe dat Jiang de eerste Chinese leider werd die vanuit het buitenland werd aangeklaagd terwijl hij aan de macht was. In 2009 werden Jiang samen met vier andere hoge ambtenaren van de CCP voor een Spaanse rechtbank aangeklaagd wegens genocide en foltering van Falun Gong.
In 2003 dienden drie Tibet-steungroepen gezamenlijk een strafzaak in bij het Spaanse Hooggerechtshof, waarin zij Jiang en Li Peng, die inmiddels beiden waren afgetreden als respectievelijk president en parlementsleider van China, beschuldigden van genocide en misdaden tegen de menselijkheid in Tibet.
Een ingrijpende vervolging
Falun Gong, ook bekend als Falun Dafa, is gebaseerd op de universele morele principes van waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid, samen met dagelijkse meditatieve oefeningen. Nadat de praktijk in 1992 in China werd geïntroduceerd, heeft de praktijk een hoge vlucht genomen, met naar schatting 70 tot 100 miljoen beoefenaars aan het eind van de jaren ’90.
Op 10 juni 1999, enkele weken voor de start van de anti-Falun Gong campagne, gaf Jiang rechtstreekse orders om een buitenwettelijke partijorganisatie op te richten met als doel het coördineren en leiden van de komende repressie via landelijke eenheden. Deze afdeling werd het 610 Bureau genoemd, naar de datum van zijn oprichting op 10 juni. De structuur en bevoegdheden kunnen vergeleken worden met die van de beruchte Gestapo in Nazi-Duitsland.
Jiang verklaarde dat hij Falun Gong binnen drie maanden zou elimineren. Hij gaf het bevel om de reputatie van de beoefenaars onderuit te halen, hun bezittingen in beslag te nemen en hen desnoods fysiek aan te vallen. De doodoorzaak van de beoefenaars die als gevolg van deze brutale vervolging omkwamen, werd automatisch als zelfmoord bestempeld en de lichamen werden onmiddellijk gecremeerd, zonder enige vorm van identificatie. Het Chinese regime mobiliseerde alle beschikbare middelen, waaronder rechtbanken, propaganda-afdelingen, culturele en politieke instellingen en scholen, in zijn poging om Falun Gong te vernietigen.
Via de Chinese staatsmedia zoals televisie, radio, kranten en later ook via internet, werd op alle niveaus door de CCP fake news geproduceerd waarin de leer van Falun Gong, de stichter van de beweging alsook de aanhangers werden belasterd. Deze haatcampagne produceerde vele valse berichten, zoals de “1400 doden” die veroorzaakt zouden zijn door het beoefenen van Falun Gong, een geënsceneerde zelfverbranding op het Tiananmen-plein in Peking en beweringen dat Falun Gong een bedreiging zou zijn voor de Partij, gesteund door overzeese “anti-Chinese groeperingen”.
De CCP breidde haar propaganda ook uit naar andere landen om Falun Gong verder te demoniseren en de kwestie te politiseren. Veel internationale media herhaalden de kwalijke uitspraken en verhalen van de CCP, waardoor de vervolging wereldwijd heeft aangezet tot onbegrip en vijandigheid jegens Falun Gong.
Het Chinese regime onder leiding van Jiang maakte vrijelijk gebruik van extreem geweld, constante propaganda en hersenspoeltactieken om Falun Gong beoefenaars te dwingen te kiezen tussen hun geloof of hun leven. In de loop van de vervolging zijn miljoenen mensen gevangen gezet of opgesloten in werkkampen, detentiecentra, psychiatrische instellingen, drugsrehabilitatiecentra of zogenaamde “zwarte gevangenissen” omdat ze weigerden hun geloof op te geven.
Mensenrechtengroeperingen hebben meer dan 100 martelmethoden gedocumenteerd die door de Chinese autoriteiten worden gebruikt om Falun Gong te vervolgen, waaronder het gebruik van giftige, zenuwbeschadigende middelen. Veel beoefenaars zijn gestorven, verminkt of krankzinnig geworden als gevolg van dit misbruik.
Het aantal sterfgevallen door de vervolging is moeilijk te schatten, omdat het moeilijk is om informatie vanuit China door te geven. Minghui.org, een in de VS gevestigde website die door Falun Gong beoefenaars is opgericht om de vervolging te documenteren, heeft de dood van 4.828 mensen door toedoen van de autoriteiten bevestigd en geverifieerd, omdat zij weigerden hun geloof in Falun Gong op te geven.
Deskundigen geloven echter dat het werkelijke aantal dodelijke slachtoffers nog veel hoger ligt, omdat veel sterfgevallen niet worden gemeld of omdat de slachtoffers in het grootste geheim zijn vermoord, bijvoorbeeld om hun organen te oogsten.
Naast fysieke en psychologische martelingen heeft de Communistische Partij onder Jiang ook maatregelen opgelegd om Falun Gong geheel uit het openbare leven te weren. Aanhangers werden ontslagen, van school of universiteit gestuurd of van hun pensioen en andere sociale voorzieningen beroofd. Familieleden van beoefenaars hebben ook erg veel leed moeten doorstaan en talloze gezinnen zijn door de repressie uiteengevallen.
Gedwongen orgaanoogst
In 2006 werd een vrouw uit Noordoost-China die nu in de Verenigde Staten woont de eerste getuige die zich openlijk uitsprak over ‘orgaanroof’, toen zij verklaarde dat haar ex-man sinds het begin van de jaren 2000 als Chirurg in een Chinees ziekenhuis de hoornvliezen van duizenden Falun Gong beoefenaars had verwijderd.
In de jaren daarna hebben de World Organization to Investigate the Persecution of Falun Gong (WOIPFG) en andere onafhankelijke onderzoekers uitgebreid onderzoek gedaan en beweringen over het wegnemen van organen geverifieerd. David Matas, één van de onderzoekers, noemde het “een vorm van kwaad die we op deze planeet nog niet kennen”.
In 2016 publiceerden onderzoekers David Kilgour, David Matas en Ethan Gutmann gezamenlijk een 700 pagina’s tellend rapport over gedwongen orgaanoogst in China. Zij schatten dat Chinese ziekenhuizen jaarlijks 60.000 tot 100.000 transplantatieoperaties uitvoerden en dat de belangrijkste bron van donoren Falun Gong beoefenaars waren.
In 2019 heeft een onafhankelijk volkstribunaal, bestaande uit een panel van advocaten en deskundigen, geconcludeerd dat het Chinese regime jarenlang “op aanzienlijke schaal” organen heeft geoogst van levende gewetensgevangenen en dat Falun Gong beoefenaars de belangrijkste bron van orgaanvoorziening in Chinese ziekenhuizen waren. Het tribunaal oordeelde dat dit neerkwam op misdaden tegen de menselijkheid.
Blijvende politieke invloed
In 2002 droeg Jiang de titel van partijsecretaris over aan Hu Jintao, en een jaar later die van staatshoofd. Maar hij behield zijn positie als hoofd van de Centrale Militaire Commissie van de partij en hield tot 2004 toezicht op het leger van het regime.
Zelfs nadat hij al zijn titels had opgegeven, bleef Jiang achter de schermen politieke invloed uitoefenen via zijn loyalisten.
Veel van Jiangs bondgenoten, bekend als de “Shanghai Gang”, zetelden nog steeds in het leger, de rechterlijke macht, het veiligheidsapparaat en de regionale regeringen toen Xi Jinping, de huidige leider van het regime, in 2012 aantrad.
Onder hen was Zhou Yongkang, voormalig lid van het Politiek Permanent Comité van de CCP en voormalig hoofd van de interne veiligheidsdienst van het regime.
Ter ondersteuning van zijn beschermheer Jiang voerde Zhou de vervolging van Falun Gong verder uit. Volgens Minghui.org beloonde Zhou, die partijleider was in de zuidwestelijke Chinese provincie Sichuan, degenen in gevangenissen en werkkampen met financiële beloningen voor het actief martelen van de aanhangers van de geloofsgroep. Zhou speelde waarschijnlijk ook een leidende rol bij het faciliteren van de gedwongen orgaanoogst.
In 2015 werd Zhou veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf voor onder meer het ontvangen van steekpenningen, machtsmisbruik en het lekken van staatsgeheimen. Het vonnis van Zhou werd door de Chinese staatsmedia afgeschilderd als een overwinning in de anti-corruptiecampagne van Xi.
De politieke invloed van Jiang is onlangs afgenomen nadat vele hooggeplaatste personen uit Jiangs factie, zoals voormalig partijhoofd Bo Xilai uit Chongqing en voormalig onderminister van Veiligheid Sun Lijun, zijn aangehouden en veroordeeld tijdens Xi’s anticorruptiecampagne.
In de loop der jaren heeft Xi zijn greep op de partij versterkt door figuren uit het kamp van Jiang te zuiveren. Xi verstevigde zijn greep op het 20e partijcongres in oktober, toen hij zijn derde ambtstermijn veilig stelde en vier van zijn bondgenoten installeerde in het permanente comité van het Politburo, het belangrijkste orgaan van de partij.
Economische verwoesting
De vervolging van Falun Gong beoefenaars in de afgelopen twee decennia heeft een enorme hoeveelheid financiële, menselijke en maatschappelijke middelen opgeslokt en heeft de Chinese staat en het Chinese volk een onberekenbaar fortuin gekost.
De Jiang-kliek mobiliseerde miljoenen personeelsleden om de vervolging uit te voeren. De salarissen, bonuslonen, overuren en andere voordelen die aan deze groep werden toegekend overschreden de 100 miljard yuan aan jaarlijkse uitgaven.
Voorbeelden van andere kosten in verband met de onderdrukking van Falun Gong zijn het gebruik van financiële beloningen om gewone burgers aan te moedigen beoefenaars aan te geven bij de autoriteiten, het inhuren van overzeese agenten en misdadigers om Falun Gong-gemeenschappen in het buitenland te stalken en lastig te vallen, de aankoop van overzeese Chinese media om Falun Gong te belasteren, en buitenlandse hulp aan ontwikkelingslanden in ruil voor steun aan China’s reputatie op het gebied van mensenrechten bij de Verenigde Naties en in andere internationale fora.
Noot van de redactie:
Om de buitengewone, ongekende wandaden van Jiang’s opkomst en bewind bloot te leggen, publiceerde The Epoch Times in 2014 een boekenserie getiteld “Anything for Power: The Story of China’s Jiang Zemin“.
In 2020 kwam The Epoch Times met een tweede werk over zijn corrupte bewind, getiteld “Unbridled Evil-The Corrupt Reign of Jiang Zemin in China”.
Gepubliceerd door The Epoch Times (30 nov 2022): Former CCP Leader Jiang Zemin, Responsible for Persecution of Falun Gong, Dies at Age 96.
