De wetenschappers observeerden de zandstorm die ze voor een experiment tevoorschijn hadden getoverd. Of beter gezegd, hadden gesimuleerd.
Een snelstromende waterstroom was opgezet om het waaien van wind, zand en stof over een woestijnlandschap na te bootsen. De wetenschappers onderzochten de oorsprong van een van de meest herkenbare Egyptische beelden ter wereld, dat eeuwenlang in nevelen gehuld is geweest.
Ze hadden eerder geobserveerd hoe woestijnformaties, yardangs genaamd, zich vormen als gevolg van erosie en merkten een opvallende gelijkenis op: deze formaties leken sterk op de Grote Sfinx van Gizeh. Toch waren het volledig natuurlijke formaties, veroorzaakt door wind.
Op basis van hun observaties stelden de onderzoekers van het laboratorium voor toegepaste wiskunde van de New York University (NYU) dat de natuur de hand had in het beeldhouwen van het iconische polymorfe wezen uit de Egyptische overlevering.
“Onze bevindingen bieden een mogelijk ‘oorsprongsverhaal’ voor hoe Sfinx-achtige formaties kunnen ontstaan door erosie,” verklaarde Leif Ristroph, universitair hoofddocent aan het Courant Institute of Mathematical Sciences van NYU en hoofdauteur van het onderzoek.
“Onze laboratoriumexperimenten toonden aan dat verrassende Sfinx-achtige vormen in feite afkomstig kunnen zijn van materialen die worden geërodeerd door snelle stromen,” zei hij in een persbericht.
Ze observeerden diergelijkenissen elders—de enorme hoofd-achtige heuvels in de Witte Woestijn van Egypte—en onderzochten hoe de Grote Sfinx als een yardang zou kunnen zijn ontstaan. Het zou vervolgens door mensenhanden kunnen zijn verfraaid tot het nu beroemde beeld.
Om dit te testen, probeerden ze de omstandigheden van woestijnerosie na te bootsen—het passeren van door de wind opgeblazen stof en zand over vast oppervlaktemateriaal—maar over een veel kortere tijdspanne. Professor Ristroph en collega’s bootsten het terrein in Noordoost-Egypte na, waar de Sfinx ligt, door heuvels van zachte klei te gebruiken met harder materiaal erin.
Om wind en erosie te simuleren, bedachten ze een snelstromende waterstroom die over het vaste materiaal spoelde.
Ze ontdekten dat de vloeistof veel van de zachtere klei wegspoelde zoals een zandstorm losse rotsen wegslijpt. Het hardere materiaal binnenin was beter bestand tegen erosie en kwam tevoorschijn om het “hoofd” van het wezen te worden.
Ze merkten op hoe andere kenmerken ook werden gevormd—de gebeeldhouwde, ondergesneden nek van de sfinx; de poten die naar voren zijn geplaatst; de gebogen rug van de katachtige—als gevolg van vloeistofdynamica.
Eeuwenlang heeft de mens zich gebogen over de Grote Sfinx van Gizeh, die 4500 jaar geleden werd gebeeldhouwd. Hoe zag hij eruit in zijn hoogtijdagen? Wat moesten zijn hersenschimmen voorstellen in het leven van de oude Egyptenaren?
De nieuwe bevindingen van de onderzoekers wijzen mogelijk op een verhaal dat meer door de natuur wordt bepaald.
“Onze resultaten bieden een eenvoudige oorsprongstheorie voor hoe sfinxachtige formaties kunnen ontstaan door erosie,” verklaarde professor Ristroph. “Er bestaan vandaag de dag in feite yardangs die lijken op zittende of liggende dieren, wat onze conclusies ondersteunt.”
“Het werk kan ook nuttig zijn voor geologen omdat het factoren onthult die van invloed zijn op rotsformaties, namelijk dat ze niet homogeen of uniform van samenstelling zijn,” zei hij. “De onverwachte vormen komen voort uit de manier waarop de stromen worden omgeleid rond de hardere of minder goed doorlaatbare delen.”
Professor Ristroph schreef het onderzoek samen met Samuel Boury, destijds postdoctoraal onderzoeker, en Scott Weady, destijds promovendus bij NYU. Het onderzoek werd geaccepteerd voor publicatie in het tijdschrift Physical Review Fluids.
Deel je verhalen met ons op emg.inspired@epochtimes.nyc, en blijf je dagelijkse dosis inspiratie krijgen door je aan te melden voor de Inspired-nieuwsbrief op TheEpochTimes.com/nieuwsbrief
Gepubliceerd door The Epoch Times (14 november 2023): Was the Sphinx Actually Carved by Wind (Perfected by Man)? Here’s What Scientists Just Discovered
