Het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden heeft unaniem gestemd voor het intrekken van de status van “ontwikkelingsland” voor China. China-deskundigen menen dat de goedkeuring van dit wetsvoorstel het de Chinese Communistische Partij (CCP) moeilijk zal maken om haar misleidende handelspraktijken in de internationale gemeenschap voort te zetten.
Op 27 maart nam het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden met een 415-0 stemming een wetsvoorstel aan waarmee een einde komt aan de status van China als ontwikkelingsland. Volgens het wetsvoorstel zou het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken internationale organisaties moeten aanzetten om China te aanzien als hoge-inkomensland, hogere-middeninkomensland of ontwikkeld land en om de speciale behandeling die China in verschillende internationale organisaties als ontwikkelingsland geniet, op te schorten.
Young Kim, voorzitster van de subcommissie buitenlandse zaken voor de Indo-Pacific regio, is een van de sponsors van het wetsvoorstel. Kim wees erop dat China de op een na grootste economie ter wereld is, goed voor 18,6 procent van de wereldeconomie, na de Verenigde Staten.
Ze hekelde ook dat de CCP China’s status als ontwikkelingsland gebruikt om “het systeem te bespelen” en landen die hulp nodig hebben de toegang tot middelen te ontzeggen.
Bedrieglijke praktijken van de CCP
Li Yuanhua, een voormalig professor aan de Capital Normal University, zei in een interview met The Epoch Times op 31 maart dat de goedkeuring van het wetsontwerp het de CCP moeilijk zal maken haar status van “ontwikkelingsland” te gebruiken om internationale organisaties te misleiden en leningen of steungeld te verkrijgen.
“Ik denk dat de wereld wellicht opnieuw de ware aard van de CCP zal leren kennen. De CCP heeft internationale organisaties bedrogen in de naam van een ontwikkelingsland. Zij heeft schimmige methoden gebruikt om deze internationale organisaties te corrumperen om er winst uit te halen,” zei Li.
De Verenigde Staten hebben het voortouw genomen en Li hoopt dat de rest van de wereld dit voorbeeld zal volgen.
“Nadat dit wetsvoorstel is aangenomen, zullen we zien dat de CCP niet zomaar winst zal kunnen maken zonder haar verantwoordelijkheid te nemen. Ze zal niet langer kunnen doen wat ze wil, zoals dat in het verleden het geval was,” zei hij.
“De VS dwingt de CCP om zich aan de internationale regels te houden. Als schurkenstaat zal ze zich onmogelijk aan de regels houden, maar ik denk dat ze daartoe steeds minder mogelijkheden zal hebben. Dit zal de ambitie van de CCP om de wereld te domineren en geweld en geld te gebruiken om de wereld te controleren, de das omdoen.”
Li wees erop dat de CCP altijd misleiding heeft gebruikt om haar doelen te bereiken, waaronder het aanlokken van winst en het maken van valse beloftes.
Als andere landen de CCP herkennen voor wat zij is en niet meer in haar bedrog trappen, zal het leven voor de CCP moeilijker worden en zal haar schurkenregime geen ruimte hebben om te manipuleren, zei hij.
Frank Tian Xie, Ph.D., een John M. Olin Palmetto Chair business professor en marketing professor aan de Universiteit van South Carolina Aiken, vertelde The Epoch Times op 31 maart dat als China’s status als ontwikkelingsland wordt ingetrokken, veel van de voorkeursmaatregelen, leningen en hulp waarvan China heeft kunnen genieten, zullen worden beëindigd.
Bovendien bevatten veel internationale verdragen uitzonderingen voor ontwikkelingslanden. Het verliezen van de status van “ontwikkelingsland” betekent dat Peking net als alle andere landen de verplichtingen van internationale verdragen op zich zal moeten nemen.
Xie merkte ook op dat, terwijl de leden van het Amerikaanse Congres gewoonlijk verdeeld zijn langs partijgrenzen, er een opmerkelijke tweepartijenconsensus bestaat over de vraag hoe de Amerikaanse regering de CCP moet aanpakken.
“Zij hebben hun partijverschillen opzij gezet en zijn eensgezind in hun aanpak van de CCP om haar te dwingen zich aan de internationale regels te houden,” zei hij.
20 jaar WTO-lidmaatschap
In 1979, toen communistisch China en de Verenigde Staten formeel diplomatieke betrekkingen aangingen, ondertekenden de twee landen in Peking een overeenkomst inzake handelsbetrekkingen, waarbij zij elkaar vanaf februari 1980 de status van meest begunstigde natie toekenden.
In die tijd moest de meestbegunstigingsstatus van China echter elk jaar door de Amerikaanse president worden verlengd en het Congres kon de verlenging van de meestbegunstigingsstatus door de president ongedaan maken door een gezamenlijke resolutie van afkeuring aan te nemen.
Jaren later, ondanks het bloedbad op het Tiananmenplein in 1989, kondigde de toenmalige Amerikaanse president Bill Clinton in mei 1994 de voortzetting van de meestbegunstigingsstatus voor China en de scheiding van handels- en mensenrechtenkwesties aan. Voorts ondertekende Clinton in oktober 2000, tijdens zijn tweede ambtstermijn, een wet die China permanente normale handelsbetrekkingen verleende, waardoor een einde kwam aan de jaarlijkse beoordeling van China’s staat van dienst op het gebied van de mensenrechten door het Amerikaanse Congres en de weg werd vrijgemaakt voor de toetreding van China tot de WTO.
Op 11 december 2001 trad China officieel toe tot de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Dit is een van de belangrijkste geopolitieke gebeurtenissen in de wereld sinds de Koude Oorlog. De toetreding tot de WTO versterkte de economische status van China en het land werd al snel de “fabriek van de wereld” door te profiteren van de goedkope arbeidskrachten van het land.
Het aandeel van China in de wereldeconomie steeg van 4 procent in 2001 tot 18,5 procent in 2021. Volgens officiële cijfers overtrof het Chinese bbp in 2006 dat van het Verenigd Koninkrijk, overtrof het dat van Duitsland in 2007 en overtrof het dat van Japan in 2010, waardoor het uiteindelijk de op een na grootste economie ter wereld werd.
De CCP heeft zich echter niet gehouden aan haar beloften bij toetreding tot de WTO.
In 2015 publiceerde de Amerikaanse Information Technology and Innovation Foundation (ITIF) een rapport (pdf) genaamd “False Promises: The Yawning Gap Between China’s WTO Commitments and Practices”.
“Maar al te vaak wordt één stap vooruit beantwoord met twee stappen achteruit, aangezien China nieuwe, vaak achter de grenzen liggende niet-tarifaire handelsbelemmeringen heeft opgeworpen om de concessies elders meer dan te compenseren. Deze hebben de schijnbare concessies van China ruimschoots gecompenseerd”, aldus het rapport.
“In veel andere gevallen, zoals de praktijk van het beperken van de markttoegang of het koppelen van toegang aan de overdracht van technologie of intellectuele eigendom, of de voortdurende subsidies voor staatsbedrijven en exportindustrieën, is China er gewoon niet in geslaagd zijn verplichtingen voor toetreding tot de WTO en de vereisten voor lidmaatschap volledig na te komen”.
Bij de toetreding beloofde de CCP om geleidelijk de markttoegangsbeperkingen op te heffen, de toegang voor buitenlandse investeringen open te stellen en eenmanszaken, joint ventures of volledige dochterondernemingen toe te staan. Op sommige gebieden waar buitenlandse investeringen zijn toegestaan, worden buitenlandse bedrijven echter gedwongen om hun technologieën over te dragen op grond van de regelgeving van de CCP. Bovendien steelt de CCP intellectuele eigendom van ontwikkelde landen, waaronder handelsgeheimen van buitenlandse bedrijven, en verkoopt zij nagemaakte goederen en illegale software.
Achterpoortje van de WTO
De WTO heeft geen duidelijke definitie van “ontwikkelde landen” en “ontwikkelingslanden” en laat haar leden hun eigen status bepalen op basis van hun economische ontwikkeling. Of China een ontwikkeld of een ontwikkelingsland is, is een onderwerp van discussie geweest omdat verschillende partijen verschillende meningen hebben, maar de meesten zijn het erover eens dat dit een achterpoortje in de regelgeving van de WTO is.
Het belangrijkste verschil tussen de twee statussen is dat ontwikkelingslanden in het kader van de WTO een speciale en gedifferentieerde behandeling krijgen, waaronder versoepelde beperkingen op handelssubsidies, flexibiliteit bij het gebruik van economische en commerciële beleidsinstrumenten, langere overgangsperioden en het verlenen van technische bijstand aan aangesloten ontwikkelingslanden.
Ontwikkelingslanden treden vaak gezamenlijk op om hun belangen te beschermen of te maximaliseren bij het uitbrengen van hun stem binnen de WTO, aangezien zij een groter aandeel hebben in het lidmaatschap en de besluitvorming.
In december 2017 sprak de toenmalige Amerikaanse handelsvertegenwoordiger Robert Lighthizer de noodzaak uit om de definities van “ontwikkeld land” of “ontwikkelingslanden” binnen het WTO-kader te verduidelijken. Lighthizer merkte op dat de Verenigde Staten niet konden blijven doorgaan met een situatie waarin nieuwe regelgeving slechts voor enkele landen geldt, terwijl andere landen zich aan de regels kunnen onttrekken door zichzelf als ontwikkelingsland te bestempelen.
“Er is iets mis, in onze ogen, wanneer vijf van de zes rijkste landen ter wereld momenteel aanspraak maken op de status van ontwikkelingsland,” zei hij. “Het zou ons allen moeten verontrusten dat zoveel leden lijken te geloven dat zij beter af zouden zijn met uitzonderingen op de regels. Als volgens een overgrote meerderheid van de leden het naleven van de huidige WTO-regels het moeilijker maakt om economische groei te bereiken, dan is er duidelijk serieuze bezinning nodig.”
Kane Zhang leverde een bijdrage aan dit verslag.
Gepubliceerd door The Epoch Times (2 april 2023): Beijing Can’t Continue Its Deceitful Trade Practices If China Loses ‘Developing Country’ Status: Expert
