De Wereldtop over het bestrijden en voorkomen van gedwongen orgaanoogst vestigt de aandacht op het stilzwijgen van de media over één van de grootste wreedheden van onze tijd: een miljardenindustrie in China die zich bezighoudt met gedwongen orgaanoogst.
De Chinese Communistische Partij (CCP) heeft haar poortwachtersrol over de immense economische macht van China en haar politieke beïnvloedingscampagnes in het buitenland gebruikt om de wereldwijde media het zwijgen op te leggen en naties en internationale organisaties wereldwijd te beïnvloeden, over de mensenrechten gruwel van het gedwongen oogsten van organen. De top, die van 17 tot 26 september werd gehouden, werpt niet alleen licht op dit feit, maar ook op wat een deelnemer een “diplomatie van het zwijgen” noemt.
Ondanks onweerlegbaar bewijs ontkent Beijing dat het momenteel aan gedwongen orgaanoogst doet en heeft het de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zover gekregen dat zij de ontkenningen van de CCP steunt. Maar de beoordeling van de WHO is onjuist. Volgens Lord Hunt in het Verenigd Koninkrijk “werd in 2019 door de Britse regering onthuld dat de beoordeling van de Wereldgezondheidsorganisatie gebaseerd is op China’s eigen zelfbeoordeling en dat de WHO geen eigen beoordeling van [het] Chinese orgaantransplantatiesysteem heeft uitgevoerd.”
De organisatoren van de wereldtop tonen aan dat de druk van de CCP de media-aandacht voor de gedwongen orgaanoogst in China heeft verminderd, waardoor naties en internationale organisaties weinig geneigd zijn om de kostbare stappen te nemen die nodig zijn om het probleem aan te pakken.
“Veel leden van de nieuwsmedia hebben nagelaten waarheidsgetrouw over deze gruweldaad te berichten, maar zijn gezwicht voor de druk van de CCP en hebben in plaats daarvan betaalde propaganda gepubliceerd,” schreven de organisatoren op de website van de top. “Samenlevingen over de hele wereld worden onwetend gehouden over de gevaren van medeplichtigheid aan gedwongen orgaanoogst-misdaden.”
De oprichter van de non-profit groep Doctors Against Forced Organ Harvesting (DAFOH) en gastheer van de top, Dr. Torsten Trey, verklaarde op 17 september dat de top “de rol van de nieuwsmedia en de kwestie van censuur” onderzoekt. Standaard is de eerste taak van de nieuwsmedia het melden van feiten en waarheden, maar een ander belangrijk aspect van de media is het verbinden van mensen. In de afgelopen vijftien jaar [sinds de New York Times het verhaal van de gedwongen orgaanoogst in China bekendmaakte], zijn de reguliere media er niet in geslaagd de mensen in de vrije wereld in contact te brengen met de slachtoffers van de gedwongen orgaanoogst in China. Deze scheiding tussen de lezers en de slachtoffers is een ander, vaak verwaarloosd aspect van censuur.”
Trey merkte op dat de Wereldtop een poging is om de kloof tussen burgers en slachtoffers van gedwongen orgaanoogst te overbruggen.
Dr. Weldon Gilcrease, directeur van Oncologie aan de Universiteit van Utah, vertelde de top dat het uitgebreide bewijs van gedwongen orgaanoogst niet wordt erkend door “het grootste deel van de medische gemeenschap, en ook niet door het grootste deel van de wereld”.
Toen Gilcrease op zijn eigen universiteit probeerde de opleiding van Chinese artsen in transplantaties stop te zetten, met het argument dat zij de kennis waarschijnlijk zouden gebruiken om onwillige donoren te vermoorden, sprak zijn administratie hem tegen, zeggende dat “er geen twijfel over bestaat dat gedwongen orgaanoogst plaatsvindt, maar dat het innemen van een standpunt tegen een groot, sterk land als China gevaarlijk zou kunnen zijn voor zowel onze instelling, als voor de bachelor- en masteropleidingen die wij aan onze universiteit bedienen”. Hij kreeg te horen dat “als we iets zouden zeggen [over deze wreedheden], China gewoon al zijn studenten naar Texas zou sturen.”
Verscheidene andere deelnemers aan de top riepen op om een einde te maken aan de internationale opleiding van artsen uit China in transplantatietechnieken. Dr. André Gattolin, senator uit Frankrijk en medevoorzitter van de Interparlementaire Alliantie voor China (IPAC), bekritiseerde “de ontwikkelde landen die, in naam van de onaantastbare samenwerking op medisch en gezondheidsgebied, zonder voorzorgsmaatregelen zijn overgegaan tot de overdracht van vaardigheden en technologieën die hebben geleid tot de schandelijke misstanden die thans in China worden waargenomen”.
Gattolin merkt op dat Frankrijk “op grote schaal heeft deelgenomen aan de opleiding van talrijke Chinese chirurgen in de zeer delicate techniek van orgaantransplantatie”. Als gevolg daarvan is “ons vertrouwen, dat wij te naïef hebben gegeven, geschonden. Wij hebben nagelaten een recht van toezicht te eisen op wat er zou kunnen uit voortvloeien, en degenen die zijn bedrogen in naam van het delen van kennis en een zeker wetenschappelijk humanisme weigeren nog steeds hun deel van de verantwoordelijkheid te erkennen”.
Carlos Iglesias Jimenez, een internationale mensenrechtenadvocaat uit Spanje, zei tijdens de top dat westerse regeringen en internationale organisaties niet streng genoeg zijn geweest om de CCP te confronteren en het gedwongen oogsten van organen te veroordelen.
“We hebben daar vele voorbeelden van, de CCP heeft zoveel internationale organisaties geïnfiltreerd: de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, de Wereldgezondheidsorganisatie, de Verenigde Naties zelf, en slaagt erin ervoor te zorgen dat alles onopgemerkt blijft, dat alles wordt verzwegen, dat deze gebeurtenissen nooit algemeen en publiekelijk bekend kunnen worden gemaakt aan de samenleving en aan de hele wereld. En zij slagen daarin door het medeplichtige stilzwijgen van westerse regeringen en internationale instellingen en organisaties”, verklaarde hij.
Volgens Robert Spalding, brigadegeneraal van de Amerikaanse luchtmacht in rust, doet de CCP aan ‘politieke oorlogsvoering’ door gebruik te maken van ‘straffen en beloningen’ tegen internationale democratische processen en tegen het overleg over gedwongen orgaanoogst. Hij vertelde de conferentie op 19 september dat politieke oorlogsvoering, in de vorm van invloed via economische elites, wordt gebruikt om democratieën te immobiliseren ten opzichte van deze gruweldaden.
Spalding zei: “Politieke oorlogsvoering wordt gebruikt om ongevoelig te maken, om elke kritiek op zaken als de genocide op de Oeigoerse bevolking, de opsluiting en controle van de bevolking van Hong Kong, de massale opsluiting en orgaanoogst van de Falun Gong, en de regelrechte onderdrukking van … bepaalde elementen van de Chinese bevolking, in het bijzonder diegenen … waar de Chinese Communistische Partij bang voor is, af te wenden.”
Françoise Hostalier, lid van het Franse parlement, legde uit dat het uitblijven van openlijke erkenning van het feit dat de Chinese leiders volgens afwijkende morele en ethische principes opereren, komt doordat “China een onvermijdelijke economische partner is, die steeds succesvoller wordt op veel wetenschappelijke gebieden, en die steeds meer gebieden en landen domineert. Het risico is groot dat onze onderzoekers, artsen, laboratoria, industriëlen en studenten door middel van wetenschappelijke of economische uitwisselingen medeplichtig worden aan de onmenselijke en misdadige praktijken van hun Chinese tegenhangers, die in strijd zijn met alle ethiek, maar zonder zich daarvan bewust te zijn.”
Hermann Tertsch, lid van het Europees Parlement uit Spanje, bekritiseerde de mainstream media voor het verzaken van hun plicht om de misdaden van de CCP te verslaan. “De criteria van de mediawereld, die de hegemonie heeft over de communicatie in de wereld, zijn criteria die de laatste 50 jaar steeds meer in één richting zijn bepaald, en het is in een richting die ervoor zorgt dat de misdaden van de Chinese dictatuur op een welwillende manier worden behandeld.”
Tertsch zei dat beelden die kritisch zijn over de CCP “uit de netwerken zijn verdwenen, niet alleen in de Chinese netwerken waar niets te vinden is over die tragedie van 32 jaar geleden [het bloedbad op het Plein van de Hemelse Vrede], [maar] ook in de Westerse media, door de Chinese wens of door de wens van zoveel van China’s partners, zoals we er hebben onder degenen die applaudisseren in Davos, onder degenen die applaudisseren voor Xi Jinping, de grote reuzen van de grote afnemers van de grote technologiebedrijven, van de grote netwerken, we kennen allemaal hun namen.”
Hij vervolgde met te zeggen dat wij toegeeflijk zijn tegenover de misdaden van de CCP omdat “zij daar veel produceren, omdat zij veel economische relaties hebben, omdat zij het model bewonderen, omdat zij een soortgelijk model willen toepassen.”
Democratieën in het Westen zouden de CCP ter verantwoording kunnen roepen, aldus Tertsch, maar “zij geven de voorkeur aan een groot globalistisch regime waar iedere persoon anoniem en inwisselbaar is, en wij organen van de ene persoon kunnen afnemen en ze aan een hogere bieder kunnen geven of aan iemand die ons om de één of andere reden goed uitkomt.”
Economische belangen, aldus Tertsch, “leiden ertoe dat deze Westerse elites medeplichtig zijn aan de Chinese Communistische Partij … om de monsterachtigheid van de transplantaties te verbergen, die, we weten niet hoeveel, duizenden politieke gevangenen, gewone gevangenen, mensen van de Falun Gong beweging, dissidenten doden.”
De wereld heeft de verantwoordelijkheid om de gruweldaad van het gedwongen wegnemen van organen onder ogen te zien. Het feit dat dit meestal gebeurt bij zeer kwetsbare bevolkingsgroepen in China, namelijk de Falun Gong en mogelijk ook de Oeigoeren, en dat deze bevolkingsgroepen het doelwit zijn van culturele uitroeiing, brengt het gedwongen oogsten van organen op het niveau van genocide, volgens de definitie van de VN. Aangezien gedwongen orgaanoogst ook een commerciële medische procedure is, worden degenen die de mensenrechten verdedigen geconfronteerd met een geheel nieuw soort misdaad tegen de menselijkheid: medische genocide uit winstbejag. De reguliere media moeten deze kwestie beter verslaan, anders verliezen zij elke aanspraak op de titel van onbevooroordeeld geweten van de gemeenschap.
Lees deel 1 hier en deel 3 hier.
De standpunten in dit artikel zijn de mening van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van The Epoch Times.
Anders Corr heeft een bachelor in politieke wetenschappen van Yale University (2001) en een doctoraat in ‘bestuur’ van Harvard University (2008). Hij is directeur bij Corr Analytics Inc, uitgever van het Journal of Political Risk, en heeft uitgebreid onderzoek gedaan in Noord-Amerika, Europa en Azië. Hij is auteur van “The Concentration of Power” (verschijnt in 2021) en “No Trespassing”, en redacteur van “Great Powers, Grand Strategies”.
Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (26 september 2021): Beijing Silences Global Media on China’s Forced Organ Harvesting
