Commentaar
Van het Midden-Oosten tot Latijns-Amerika en Europa kiezen landen partij in de crisis tussen Israël en Hamas, waardoor het mondiale machtsevenwicht verandert.
Na berichten over een explosie in een ziekenhuis in Gaza annuleerde de Palestijnse president Mahmoud Abbas een ontmoeting met president Joe Biden, net als koning Abdullah II van Jordanië en andere Arabische leiders. Brazilië stelde een resolutie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties voor om de vergelding van Israël tegen Hamas te veroordelen. Twaalf van de 15 lidstaten van de raad stemden tegen de resolutie en het Verenigd Koninkrijk en Rusland onthielden zich van stemming. Dit laat zien hoe het conflict landen dwingt om partij te kiezen.
Zelfs NAVO-leden staan tegenover elkaar. De Turkse president Erdogan veroordeelde de Verenigde Staten voor het sturen van oorlogsschepen door de oostelijke Middellandse Zee, terwijl Iran heeft gedreigd dat de “verzetsas” zou kunnen ingrijpen. Israël heeft Turkije ervan beschuldigd Hamas te steunen, terwijl Iran niet alleen Hamas maar ook Hezbollah en verschillende terroristische groeperingen in de regio officieel steunt.
Linkse regeringen in Latijns-Amerika, zoals Cuba, hebben in het verleden de kant van Palestina gekozen, waardoor ze meer op één lijn liggen met China en Rusland. De Colombiaanse president Gustavo Petro zei dat de Israëlische aanvallen op Gaza vergelijkbaar waren met wat de nazi’s de Joden hadden aangedaan. Jeruzalem reageerde door de export van defensiemateriaal naar Colombia stop te zetten, waaronder Kfir gevechtsvliegtuigen, bewakingsapparatuur en aanvalsgeweren. Colombia dreigde daarop de diplomatieke betrekkingen te verbreken.
Chili veroordeelde Israël, terwijl Belize opriep tot een tweestatenoplossing. President Evo Morales van Bolivia heeft zijn steun betuigd aan Palestina, net als Venezuela. En de Braziliaanse minister van Buitenlandse Zaken Mauro Luiz Iecker Vieira sprak zijn afschuw uit over de vergeldingsmaatregelen van Israël. Aan de andere kant van het conflict steunen Argentinië en El Salvador Israël.
In Azië gaf Indonesië Israël de schuld, net als Maleisië. Indonesië noch Maleisië onderhoudt diplomatieke betrekkingen met Israël. Pakistan, een cliëntstaat van China, veroordeelde de Israëlische luchtaanvallen. De Europese Unie zei dat Israël het recht had om zichzelf te verdedigen, maar ze gaan ook verder met hulp aan Gaza. Ierland zei dat Israël de mensenrechten had geschonden door de stroom- en watertoevoer naar Gaza af te sluiten. Ook Noorwegen bekritiseerde Israëls blokkade van Gaza. En BRICS-lid Zuid-Afrika koos de kant van de Palestijnen.
Zowel de Russische president Vladimir Poetin als de Chinese leider Xi Jinping hebben zich ingespannen om de banden met het globale Zuiden aan te halen als tegenwicht tegen de door de VS geleide internationale orde. Poetin noch Xi hebben Hamas veroordeeld. De Duitse minister van Defensie zegde steun toe aan Israël, terwijl kanselier Olaf Scholz kritiek uitte op de reactie van Poetin op de oorlog, die hij “cynisch” noemde.
Peking heeft gezegd dat de acties van Israël verder gaan dan zelfverdediging en Moskou heeft de Verenigde Staten de schuld gegeven van het stijgende aantal doden in Gaza. De berichtgeving op de Chinese staatstelevisie richt zich op het lijden van de Palestijnen en schildert de Verenigde Staten en Israël af als degenen die het conflict in stand houden.
Bijna geen enkel land dat steun betuigt aan Palestina heeft ingestemd met de opvang van Palestijnse vluchtelingen. Egypte is bereid geweest om met de Verenigde Staten samen te werken om hulp naar Gaza via de grensovergang Rafah mogelijk te maken. Aan Egyptische zijde wordt de hulp voorbereid door de Verenigde Naties. Zowel Egypte als Jordanië hebben geweigerd vluchtelingen op te nemen. Egypte vangt al 300.000 Soedanese vluchtelingen op, dus logistiek gezien zou het moeilijk zijn om er nog meer op te nemen. Tegelijkertijd voert Caïro aan dat het opnemen van Palestijnse vluchtelingen Israël zou helpen om de Palestijnen uit Gaza te verdrijven. Dit zou van Egypte en Jordanië een doelwit maken voor extremisten of een uitvalsbasis voor extremisten die aanvallen uitvoeren op Israël, wat de vrede in de regio zou verstoren.
Sinds het begin van het conflict is er een opvallende toename van aanvallen op Amerikaanse bases in Syrië en Irak. Een oorlogsschip van de Amerikaanse marine dat bij Jemen patrouilleerde, onderschepte drie raketten en verschillende drones die werden afgevuurd door de door Iran gesteunde Houthi-rebellen. Daarnaast lanceerde Hezbollah meerdere raketbeschietingen, waardoor de Israëlische autoriteiten burgers adviseerden om gebieden langs de grens met Libanon te evacueren. Het is belangrijk op te merken dat Hezbollah wordt beschouwd als een geduchtere tegenstander dan Hamas. Als Hezbollah een invasie of aanval zou lanceren, zou dit het conflict snel kunnen doen escaleren, waardoor mogelijk Amerikaanse interventie nodig zou zijn. De voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, heeft gewaarschuwd dat de betrokkenheid van Iran ertoe kan leiden dat het conflict overslaat naar andere landen.
Tijdens het Belt and Road Forum (BRI) op 17 en 18 oktober uitten Xi en Poetin hun bezorgdheid over de situatie in Palestina en riepen ze op tot een tweestatenoplossing. Ze presenteerden echter geen concreet plan om het conflict aan te pakken of hulp te bieden aan Palestina. De aanwezigheid van de Taliban op het BRI Forum heeft tot bezorgdheid geleid in het Westen, met beschuldigingen dat Talibanstrijders van plan zouden zijn zich bij Hamas aan te sluiten op het slagveld. Het lijkt erop dat de interesse van Moskou en Peking in de Palestijnse situatie meer gericht is op het opbouwen van allianties tegen Washington dan op het vreedzaam oplossen van het conflict tussen Israël en Hamas.
Het conflict heeft de Verenigde Staten terug in het Midden-Oosten getrokken, een regio waarvan ze zich juist hadden willen terugtrekken. Deze hernieuwde aandacht voor het Midden-Oosten leidt de aandacht af van andere kritieke gebieden, waaronder de NAVO en het conflict in Oekraïne, evenals de verschuiving van de VS in de richting van het bestrijden van communistisch China in de Indo-Pacific. President Biden heeft zijn vertrouwen uitgesproken in het vermogen van de Verenigde Staten om alle drie de gebieden tegelijk te ondersteunen. Toch groeit de zorg dat deze conflicten kunnen samensmelten tot een breder, onderling verbonden conflict. Naties stemmen zich af op alle drie de regio’s en conflicten, waardoor de scheidslijnen ertussen vervagen.
De meningen in dit artikel zijn de meningen van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met die van The Epoch Times.
Gepubliceerd door The Epoch Times (05 november 2023): Israel-Hamas War: Countries Taking Sides
