Duizenden jaren lang hebben mystici gezinspeeld op de aanwezigheid van een biologisch gegenereerd energieveld, of aura, rond het menselijk lichaam. Nu blijkt uit wetenschappelijk onderzoek dat dit meer is dan louter mystiek en folklore. Biochemicus John Norman Hansen, Ph.D., van de Universiteit van Maryland heeft bewijs gevonden dat zo’n energieveld echt zou kunnen bestaan, wat een bevestiging is van beweringen die eeuwenlang door spirituele beoefenaars zijn gedaan.
Dr. Hansen voerde honderden experimenten uit met tientallen proefpersonen, en zijn resultaten liggen consistent in dezelfde lijn. Ook andere wetenschappers hebben gelijkaardige resultaten bekomen, waaronder Willem H. van den Berg van de afdeling biochemie en biofysica van de Universiteit van Pennsylvania, en de natuurkundige William van der Sluys van het Gettysburg College, die hun studie op 15 maart publiceerden in het tijdschrift Journal of Scientific Exploration.
Bij eerder onderzoek naar menselijke bio-energievelden is gebruik gemaakt van fotonsensoren. Dr. Hansen pakte het anders aan. Hij vroeg zich af of een bio-energieveld, als het bestaat, genoeg kracht zou hebben om een torsieslinger, een apparaat dat gevoelig genoeg is om door een subtiele kracht te worden bewogen, voort te duwen. Hij hing de slinger boven het hoofd van de proefpersoon en zag een duidelijke verandering in het momentum van de slinger.
“Hij hing de slinger boven het hoofd van de proefpersoon en zag een duidelijke verandering in het momentum van de slinger.”
“Na het uitvoeren van controle-experimenten om invloeden van luchtstromingen en andere kunstmatige elementen uit te sluiten, is geconcludeerd dat de effecten worden uitgeoefend door een soort krachtveld dat wordt opgewekt door de proefpersoon die onder de slinger zit,” verklaarde hij in zijn studie uit 2013, getiteld “Use of a Torsion Pendulum Balance to Detect and Characterize What May Be a Human Bioenergy Field,” die ook is gepubliceerd in het tijdschrift Journal of Scientific Exploration. “Wij kennen geen enkele kracht, zoals die binnen het elektromagnetische spectrum, die deze resultaten kan verklaren. Het kan zijn dat een conventionele verklaring voor deze verrassende resultaten zal worden ontdekt, maar het is mogelijk dat we een verschijnsel hebben waargenomen dat de ontwikkeling van nieuwe theoretische concepten vereist.”
Een van de opmerkelijke waarnemingen was dat het effect van de menselijke aanwezigheid nog zo’n 30 tot 60 minuten aanhield nadat de menselijke proefpersoon al vertrokken was. Bij andere krachten, zoals luchtstromen, zou de slinger onmiddellijk terugkeren naar zijn klassieke, niet-aangedreven beweging.
“De mentale toestand van een proefpersoon kan het gedrag van de slinger sterk beïnvloeden.”
Elke proefpersoon had ongeveer dezelfde kracht om de slinger te beïnvloeden “wat aangeeft dat de effecten op de slinger geen uniek talent of oefening vereisen,” schreef Hansen in een synopsis van een voordracht die hij eind mei 2015 hield op de 34e jaarlijkse Society for Scientific Exploration conferentie. “Er is echter waargenomen dat sommige proefpersonen, vooral degenen die jarenlang een meditatieve praktijk hebben gevolgd, zeer verschillende effecten uitoefenen tijdens een meditatieve toestand in vergelijking met een niet-meditatieve toestand … waaruit blijkt dat de mentale toestand van een proefpersoon het gedrag van de slinger sterk kan beïnvloeden.”
Is er een begrijpelijke verklaring?
Van den Berg en Van der Sluys gebruikten hetzelfde slingertoestel – Hansen heeft het ontwerp openbaar gemaakt en anderen aangemoedigd zijn resultaten te evenaren – en namen dezelfde verandering in de beweging ervan waar wanneer deze in de buurt van een menselijk hoofd kwam. Zij vroegen zich echter af of deze verandering het gevolg was van een verandering in de luchttemperatuur door de warmte die een menselijk hoofd uitstraalt. De verandering in luchttemperatuur zou convectiestromen kunnen veroorzaken, zeiden ze.
“Zij vroegen zich echter af of deze verandering het gevolg kon zijn van een verandering in de luchttemperatuur door de warmte die een menselijk hoofd uitstraalt.”
Zij plaatsten een plastic schild tussen het hoofd en de slinger en ontdekten dat het effect op de slinger verdween. Zij suggereerden dat het plastic ofwel de slinger afsneed van het mysterieuze bio-energieveld, ofwel gewoon de warmtebron afsneed.
Hansen publiceerde echter een reactie op deze studie, waarin hij wijst op wat hij ziet als gebreken in de theorie dat lichaamswarmte de slingerbeweging veroorzaakt.
Om te beginnen zei Hansen: “Als je een dik plastic schild tussen de proefpersoon en de slinger zou plaatsen, zou de duwkracht [van het bio-energieveld] aanvankelijk tegen het schild gericht zijn, en de slinger zou alleen reageren op de duwkracht die overblijft na het duwen tegen het schild. Als de duwende kracht door het schild zou overleven en dan tegen de slinger zou duwen, zou dat in strijd zijn met fundamentele natuurkundige principes; d.w.z. je kunt een kracht maar één keer gebruiken, en als hij gebruikt wordt om tegen het schild te duwen, kan hij vervolgens niet tegen de slinger duwen.”
Een andere factor waarmee van den Berg volgens Hansen geen rekening heeft gehouden, is de aanhoudende nawerking. Hansen schreef: “Een fundamenteel principe van slingerfysica is dat als de slinger wordt aangedreven door een kracht van buitenaf en de kracht wordt weggenomen, de slinger onmiddellijk terugkeert naar de gebruikelijke niet-aangedreven beweging”.
Elke toename van verhitte convectiestromen zou snel verdwijnen nadat de proefpersoon was vertrokken. Convectiestromen kunnen deze nawerkingen dus niet verklaren. Hansen beschreef de effecten van het bio-energieveld van de proefpersoon als op een of andere manier “ingeprent” op de slinger.
Hij zei dat de studie van van den Berg ook geen rekening hield met de verschillende frequenties waarmee de slinger trilt in aanwezigheid van een persoon. De slinger slingert met een enkele frequentie wanneer de proefpersoon afwezig is. Hij trilt met vele nieuwe frequenties wanneer de proefpersoon aanwezig is, en gedurende een half uur of meer nadat de proefpersoon is vertrokken – iets wat niet kan worden verklaard door convectiestromen veroorzaakt door luchttemperatuurschommelingen.
Gepubliceerd door The Epoch Times (15 oktober 2022): Scientist Discovers That Humans Have a Mysterious Bioenergy Field That Mystics Have Always Known About
