Nieuwsanalyse
De les van de oorlog van Rusland in Oekraïne heeft de landen van de Groep van Zeven (G-7) gedwongen dit jaar rechtstreeks de confrontatie met Peking aan te gaan, en de eensgezinde verklaring opgemaakt tijdens de top in Hiroshima betekent een grote stap die volgens sommige deskundigen twee jaar geleden nog “ondenkbaar” was.
De grote vraag is echter of de G-7 landen eensgezind en sterk kunnen blijven wanneer zij China confronteren, zoals zij hebben toegezegd – of zullen zij commerciële belangen voorrang blijven geven boven “de op regels gebaseerde internationale orde” of hun kernwaarden, zoals mensenrechten en democratie?
De 49e jaarlijkse top van ‘s werelds meest geavanceerde economieën – de Verenigde Staten, Japan, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Italië en Canada – werd van 19 tot 21 mei gehouden in Hiroshima, Japan.
Hoewel deze topconferenties zelden de krantenkoppen halen, bleek uit de communicatie van dit jaar, een groter aantal sancties tegen Rusland en een afzonderlijke verklaring over China dat de leiders van ‘s werelds rijkste democratieën, althans wat de berichtgeving betreft, meer dan ooit verenigd zijn.
De schadelijke tactieken van China die de internationale regels en normen ondermijnen, waren een belangrijk aandachtspunt op de top van dit jaar, zoals blijkt uit een nieuwe speciale verklaring over economische veiligheid.
De G-7 leiders hebben publiekelijk verklaard dat zij China zien als een economische agressor en dat de internationale gemeenschap de “economische dwang” van Peking niet zal accepteren. Zij hebben voor het eerst gewaarschuwd dat er ” consequenties ” zullen volgen.
“Wij zullen samenwerken om ervoor te zorgen dat pogingen om economische afhankelijkheid als wapen te gebruiken, mede door G7-leden en onze partners, met inbegrip van kleine economieën, te dwingen zich te schikken en te conformeren, zullen mislukken en consequenties zullen hebben”, luidt de verklaring.
De verklaring van de G-7 over China was volgens Bonnie Glaser, directeur van het Azië-programma van het German Marshall Fund of the United States, “vrij krachtig”.
Hoewel deze unieke verklaring geen melding maakte van China, werd tijdens de top duidelijk gemaakt dat het allemaal om China ging. In de communicatie tijdens de top maakten de G-7 leiders hun standpunten duidelijk door de militaire activiteiten van Peking in de Oost- en Zuid-Chinese zeeën en de schendingen van de mensenrechten in Tibet en Xinjiang te veroordelen.
De manier waarop de G-7 landen gezamenlijk China hebben aangepakt was volgens een rapport van de deskundigen van de Atlantic Council twee jaar geleden “ondenkbaar”.
De Japanse premier Fumio Kishida maakte van het tegengaan van China’s economische dwang een topdoelstelling. Tijdens de top kondigden de leiders ook de oprichting aan van een nieuw “coördinatieplatform inzake economische dwang”.
Dit nieuwe platform is bijzonder opmerkelijk, omdat het “aantoont dat de G-7 landen bereid zijn tot coördinatie om elkaar collectief te verdedigen tegen de Chinese economische dwang”, vertelde Stephen Ezell, vice-voorzitter van het wereldwijde innovatiebeleid bij de in Washington gevestigde denktank Information Technology and Innovation Foundation (ITIF), aan The Epoch Times.
China’s inspanningen om zijn groeiende economische macht te gebruiken om regeringen in de hele wereld te beïnvloeden zijn de laatste jaren toegenomen.
Nadat Australië bijvoorbeeld in april 2020 om een onafhankelijk onderzoek naar de oorsprong van COVID-19 had gevraagd, legde het Chinese communistische regime sancties op voor ongeveer een dozijn Australische goederen, waaronder wijn, waarvoor China de belangrijkste markt was.
Beijing gebruikte ook dwang tegen andere landen, met name Zuid-Korea in 2017 nadat het een Amerikaans raketafweersysteem had geïnstalleerd, en Litouwen in 2022 als reactie op de inspanningen van dat land om de diplomatieke banden met Taiwan aan te halen.
Hoewel de leiders van de G-7 dit jaar meer eensgezind leken, toonden ze toch enige zwakte door geen voet bij stuk te houden en Peking sancties op te leggen, aldus Antonio Graceffo, economisch analist van China en auteur van “Beyond the Belt and Road: China’s Global Economic Expansion”.
“Ze erkennen zelfs dat China de oorlog in Oekraïne steunt, maar verzuimen zinvolle sancties, zoals een handelsverbod, tegen China in te stellen”, aldus Graceffo, die ook bijdraagt aan Epoch Times.
“Het goede nieuws is dat de G-7 eensgezind zijn,” merkte hij op. “De oorlog in Oekraïne heeft de machtsdynamiek in de wereld veranderd, de bondgenoten dichter bij elkaar gebracht en de positie van de VS als leider van de vrije wereld verstevigd.”
‘Afbouwen’ van risico’s
Een ander belangrijk resultaat van de top was het gebruik door de leiders van de uitdrukking “afbouwen van risico’s” in plaats van “loskoppelen” van China, wat een nieuwe officiële term van de G-7 is geworden.
“We ontkoppelen niet en keren ons ook niet naar binnen. Tegelijkertijd erkennen we dat economische veerkracht het afbouwen van risico’s en diversificatie vereist”, aldus de leiders in hun communicatie. “Wij zullen individueel en collectief stappen ondernemen om te investeren in onze eigen economische vitaliteit. We zullen de buitensporige afhankelijkheid van onze kritieke bevoorradingsketens verminderen.”
EU-Commissievoorzitter Ursula von der Leyen, die ook aanwezig was op de top, was voorstander van het afbouwen van risico’s als strategie.
“De tijd van ontkoppeling is voorbij”, aldus Graceffo, die opmerkte dat de leiders van de G-7 dit eindelijk erkennen.
“Deze risicovermindering gaat gepaard met diversificatie”, legt hij uit. “Nieuwe investeringen stromen niet meer zoals voorheen naar China. Ontkoppeling zou betekenen dat bestaande bedrijven uit China worden gehaald. Risicovermindering houdt in dat er in plaats daarvan nieuwe investeringen worden gedaan in India of Vietnam. En dat is wat er nu gebeurt.
Als onderdeel van deze strategie kwamen de leiders overeen om maatregelen voor exportcontrole en uitgaande investeringen te implementeren om gevoelige technologieën te beschermen en veerkrachtige toeleveringsketens op te bouwen.
Deze strategie om de risico’s te beperken is in overeenstemming met de “controles van oktober”, een reeks beperkingen die door het Amerikaanse ministerie van Handel zijn ingesteld om te voorkomen dat grote fabrikanten geavanceerde chips en inputs naar China verschepen om kritieke technologieën te beschermen.
De Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan legde deze beperkingen uit tijdens een persbriefing in oktober vorig jaar, waarbij hij verklaarde dat de regering het zogenaamde “small yard, high fence”-concept toepast. Het doel is het beperken van uitgaande investeringen in gevoelige technologieën, met name die welke concurrenten een voordeel zouden kunnen opleveren.
“De duivel zit in de definities en de details”, zei Glaser tegen The Epoch Times. “Volgens mij stond ontkoppeling nooit op de agenda – de VS zouden hun handel met China niet stopzetten”, zei ze.
“De vraag blijft: hoe groot zijn de ‘kleine werven’ en hoe hoog zijn de hekken?”
Ezell was het daarmee eens en voegde eraan toe dat de “daden van de G-7 leiders belangrijker zijn dan woorden”.
“Het is zeker verstandig te erkennen dat de G-7 landen zich niet volledig zullen loskoppelen van de Chinese economie. De geïntegreerde aard van de wereldwijde toeleveringsketens en markten maakt dat onhaalbaar en ongewenst”, legt hij uit.
“Maar het ‘afbouwen van risico’s’ om de belangrijkste afhankelijkheden en kwetsbaarheden te verminderen – vooral die welke door China met economische dwang kunnen worden gebruikt – is precies de juiste stap.
Een gemengde berichtgeving
Sommigen bekritiseerden de gesprekken tijdens de top omdat het tegenstrijdige boodschappen bevatte door verwijzingen naar constructieve betrekkingen met Peking, die een jaar geleden nog niet bestonden, ook mee te nemen in de communicatie.
De leiders verklaarden bereid te zijn “constructieve en stabiele betrekkingen met China” aan te knopen.
Zij benadrukten ook dat “onze beleidsaanpak er niet op gericht is China te schaden, noch de economische vooruitgang en ontwikkeling van China te dwarsbomen”.
Volgens Steve Yates, een China-deskundige en voormalig nationaal veiligheidsfunctionaris van het Witte Huis, heeft de top veel gemengde informatie verspreid.
“Het kwam op mij over als een basisopleiding in de omgang met de Chinese Communistische Partij,” zei hij tegen NTD TV’s “China in Focus”.
Yates zei dat het Chinese regime handelt “in daden en macht” en geen “respect heeft voor woordspelletjes”, en voegde eraan toe dat er op de top van dit jaar geen wezenlijke vooruitgang werd geboekt vanwege de gemengde berichtgeving.
Er zijn nog steeds G-7 landen zoals Frankrijk en Duitsland die economische kansen najagen en vertrouwen op zowel China als Rusland, terwijl zij “lippendienst bewijzen aan afschrikking”, aldus Yates.
Anti-China workshop
Op 22 mei heeft het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken de communicatiemededeling van de G-7 afgekeurd en de Japanse ambassadeur ontboden uit protest tegen de gastheer van de top. De door de Chinese staat gesteunde Global Times publiceerde een hoofdartikel waarin de G-7 top een “anti-China workshop” werd genoemd.
Volgens het hoofdartikel toonde het communiqué van de G-7 aan dat Washington “hard bezig is een anti-China net in de Westerse wereld te weven”.
Als vergelding kondigde Peking ook sancties aan tegen de in de VS gevestigde chipmaker Micron, omdat zijn producten een aanzienlijk veiligheidsrisico zouden vormen.
De reactie van het regime kwam nadat president Joe Biden tijdens een persconferentie na afloop van de top op 21 mei een “dooi” in de betrekkingen met China voorspelde.
Biden wijt de recente verslechtering van de betrekkingen met China aan een “domme ballon” die met spionageapparatuur over de breedte van de Verenigde Staten vloog en uiteindelijk door een Amerikaanse straaljager boven de Atlantische Oceaan werd neergeschoten.
“Alles veranderde in de zin van praten met elkaar. Ik denk dat dat binnenkort gaat ontdooien,” zei Biden tegen verslaggevers.
Sommigen bekritiseerden Biden voor het sturen van gemengde signalen naar Peking en het niet tonen van kracht tijdens de persconferentie, terwijl anderen zijn onverwachte verklaring over Taiwan toejuichten.
Strategische duidelijkheid?
Toen hem tijdens de persconferentie vragen werden gesteld over Taiwan, greep de president de microfoon en begon al slenterend op het podium te spreken.
Biden benadrukte dat Washington heeft vastgehouden aan het “één China”-beleid, dat het communistische regime erkent als de regering van China, en niet zou verwachten dat Taiwan uit zichzelf de onafhankelijkheid zou uitroepen.
“Maar in de tussentijd,” zei hij, “blijven we Taiwan in een positie brengen waarin het zichzelf kan verdedigen. En de meeste van onze bondgenoten zijn het erover eens dat, als China eenzijdig zou optreden, er een reactie zou komen.
Het Chinese regime, dat Taiwan opeist als deel van zijn grondgebied, heeft in de afgelopen jaren de militaire intimidatie en bedreigingen tegen het eiland geïntensiveerd, hetgeen de westerse landen verontrust. Washington is krachtens de wet op de betrekkingen met Taiwan van 1979 verplicht het zelfbestuurde eiland de middelen te verschaffen om zich tegen een aanval te verdedigen.
Veel China-haviken in Washington juichten de opmerking van Biden toe omdat deze de broodnodige strategische duidelijkheid verschafte over de kwestie Taiwan. Sommigen zetten echter vraagtekens bij zijn verklaring en vroegen zich af of hij werkelijk een militaire reactie bedoelde en of hij echt meende wat hij zei.
Biden heeft eerder bij verschillende gelegenheden gezegd dat het Amerikaanse leger Taiwan zou steunen als de Chinezen een invasie zouden uitvoeren op het democratisch bestuurde eiland, waarmee hij afweek van het reeds lang bestaande beleid van “strategische ambiguïteit”, dat inhoudt dat bewust vaag wordt gehouden over wat de Verenigde Staten zouden doen in geval van een aanval. Bij elke gelegenheid hebben zijn functionarissen zijn opmerkingen teruggenomen en gezegd dat de aanpak van Washington niet is veranderd.
Maar deskundigen menen dat Biden zijn woorden met opzet koos toen hij over bondgenoten sprak, en dat de meeste G-7 landen op zijn minst waren overeengekomen niet achterover te leunen en toe te kijken als China Taiwan zou binnenvallen.
De verklaring van Biden geeft aan dat “er overeenstemming bestaat over de kleinste gemene deler, maar geen overeenstemming over wat die reacties zouden zijn”, aldus Glaser.
Aangezien Taiwan een kritiek knooppunt is in de wereldwijde toeleveringsketen van halfgeleiders, erkennen de regeringen van de G-7 dat een Chinese militaire overname ernstige verstoringen van de toelevering zou veroorzaken in vele industrieën die sterk afhankelijk zijn van Taiwanese chips.
Rupert Hammond-Chambers, een Taiwan-deskundige en voorzitter van de U.S.-Taiwan Business Council, vindt de boodschap van Biden belangrijk omdat deze zijn standpunt over de kwestie nogmaals verduidelijkt.
“Het is de vierde keer dat hij het doet, wat zo interessant is,” zei hij tegen The Epoch Times. “Hij blijft strategische duidelijkheid in deze kwestie brengen, terwijl zelfs havikistische presidenten vóór hem terughoudend waren om zo duidelijk te zijn over de Amerikaanse intentie.”
Hammond-Chambers vindt dat de Verenigde Staten hun “strategische dubbelzinnigheid” moeten opgeven en China een duidelijke boodschap moeten sturen.
“Ik denk dat dit precies is waar het Amerikaanse beleid moet zijn.”
In de communicatiemededeling van de G-7 dit jaar herhaalden de leiders het belang van “vrede en stabiliteit in de Straat van Taiwan” en drongen zij aan op een vreedzame oplossing van de problemen tussen China en Taiwan. Zij spraken ook hun ernstige bezorgdheid uit over de situatie in de Oost- en Zuid-Chinese Zee en onderstreepten hun sterke verzet tegen “alle unilaterale pogingen om de status quo met geweld of dwang te wijzigen”.
Ook de leiders van de Quad-groep – Australië, India, Japan en de Verenigde Staten – die in de marge van de top bijeenkwamen, gaven een soortgelijke boodschap aan Peking.
“Wij zijn sterk gekant tegen destabiliserende of unilaterale acties die erop gericht zijn de status quo door middel van geweld of dwang te wijzigen”, aldus de groep.
In de kwestie Taiwan zijn de Amerikaanse bondgenoten geleidelijk dezelfde taal gaan spreken die Washington al vele jaren gebruikt, aldus Hammond-Chambers.
“Als China Taiwan in godsnaam zou aanvallen”, vervolgde hij, “denk ik dat Japan aan de zijde van de Verenigde Staten zou vechten, en zeer waarschijnlijk ook de Australiërs en de Britten.
“Zoals het er nu uitziet, groeit die coalitie.”
Gepubliceerd op The Epoch Times (28 mei 2023): ANALYSIS: G-7 Leaders Take Strong Stance on China, but Can They Maintain Their Resolve?
