Nieuwsanalyse
De regering Biden maakt zich op om de Verenigde Staten te laten toetreden tot een “juridisch bindend” akkoord met de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dat deze in Genève gevestigde VN-dochter de bevoegdheid geeft om het Amerikaanse beleid tijdens een pandemie te dicteren.
Ondanks de wijdverbreide kritiek op de WHO-respons op de COVID-pandemie, sloot minister Xavier Becerra van Health and Human Services (HHS) van de VS zich in september 2022 aan bij WHO-directeur-generaal Tedros Adhanom Ghebreyesus om “de strategische dialoog tussen de VS en de WHO” aan te kondigen. Samen ontwikkelden zij een “platform om het reeds lang bestaande partnerschap tussen de Amerikaanse overheid en de WHO te maximaliseren en de gezondheid van alle mensen in de wereld, inclusief het Amerikaanse volk, te beschermen en te bevorderen”.
Deze en andere besprekingen hebben geleid tot het “nulontwerp” (pdf) van een pandemieverdrag, dat op 1 februari is gepubliceerd en dat nu door alle 194 WHO-lidstaten moet worden bekrachtigd. Een vergadering van het Intergovernmental Negotiating Body (INB) van de WHO is gepland voor 27 februari om de definitieve voorwaarden uit te werken, die vervolgens door alle leden zullen worden ondertekend.
Geschreven onder de vlag van “de wereld samen rechtvaardig”, verleent het nulontwerp aan de WHO de bevoegdheid om een wereldwijde pandemische noodsituatie uit te roepen en te beheren. Zodra een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid is uitgeroepen, zouden alle ondertekenaars, inclusief de Verenigde Staten, zich onderwerpen aan het gezag van de WHO met betrekking tot behandelingen, overheidsregulering zoals lockdowns en mandaten voor vaccins, wereldwijde bevoorradingsketens, en toezicht op en bewaking van de bevolking.
Gecentraliseerde aanpak van pandemieën
“Ze willen een gecentraliseerde, op vaccins en medicijnen gebaseerde aanpak, en een zeer restrictieve aanpak op het gebied van bevolkingscontrole,” vertelde David Bell, een volksgezondheidarts en voormalig WHO-medewerker gespecialiseerd in epidemiebeleid, aan The Epoch Times. “Zij mogen beslissen wat een noodsituatie op gezondheidsgebied is, en zij zetten een bewakingsmechanisme op dat ervoor zal zorgen dat er potentiële noodsituaties zijn om uit te roepen.”
Het pandemieverdrag van de WHO maakt deel uit van een tweesporenbeleid, dat samenvalt met een initiatief van de Wereldgezondheidsvergadering (WHA) om nieuwe wereldwijde pandemieregels op te stellen die ook de wetten van de lidstaten zouden vervangen. De WHA is het regelgevend orgaan van de WHO, bestaande uit vertegenwoordigers van de lidstaten.
“Beide [initiatieven] zijn levensgevaarlijk,” vertelde Francis Boyle, hoogleraar internationaal recht aan de Universiteit van Illinois, aan The Epoch Times. “Een van beiden of allebei zouden een wereldwijde medische politiestaat oprichten onder controle van de WHO, en in het bijzonder van WHO-directeur-generaal Tedros. Als een van beiden of allebei doorgaan, zal Tedros of zijn opvolger in staat zijn om orders te geven die helemaal tot aan uw huisartsen zullen reiken.”
Arts Meryl Nass vertelde The Epoch Times: “Als deze regels worden goedgekeurd zoals ze nu zijn opgesteld, krijg ik als arts te horen wat ik een patiënt mag geven en wat ik een patiënt niet mag geven wanneer de WHO een noodsituatie voor de volksgezondheid afkondigt. Dus ze kunnen je vertellen dat je remdesivir krijgt, maar geen hydroxychloroquine of ivermectine. Wat ze ook zeggen is dat ze geloven in gelijkheid, wat betekent dat iedereen in de wereld gevaccineerd wordt, of je het nu nodig hebt of niet, of je al immuun bent of niet.”
Wat de medische behandelingen betreft, zouden de lidstaten volgens het akkoord “toezicht houden op en regels opstellen voor producten die niet aan de normen voldoen of vervalst zijn”. Op basis van eerder beleid van de WHO en de regering-Biden zou dit waarschijnlijk inhouden dat bevolkingen worden gedwongen om nieuw ontwikkelde vaccins te nemen en dat artsen geen niet-vaccinologische behandelingen of geneesmiddelen mogen voorschrijven.
Amerikaanse grondwet omzeilen
Een belangrijke vraag rond het akkoord is of de regering Biden Amerika kan binden aan verdragen en overeenkomsten zonder de toestemming van de Amerikaanse Senaat, die volgens de grondwet vereist is. Het nulontwerp erkent dat verdragen tussen landen naar internationaal recht moeten worden geratificeerd door de nationale wetgevende macht, waardoor het instemmingsrecht van de burgers wordt gerespecteerd. Het ontwerp bevat echter ook een clausule dat het akkoord op “voorlopige” basis in werking treedt, zodra het is ondertekend door de afgevaardigden bij de WHO, en dus juridisch bindend is voor de leden zonder dat het door de wetgevende macht is geratificeerd.
“Degene die deze clausule heeft opgesteld wist net zoveel van Amerikaans constitutioneel recht en internationaal recht als ik, en heeft deze opzettelijk opgesteld om de bevoegdheid van de Senaat om advies en toestemming te geven voor verdragen te omzeilen, om het onmiddellijk na ondertekening voorlopig in werking te laten treden”, aldus Boyle. Bovendien “zal de regering Biden het standpunt innemen dat dit een internationale uitvoerende overeenkomst is die de president uit eigen beweging kan sluiten zonder goedkeuring van het Congres, en bindend is voor de Verenigde Staten van Amerika, inclusief alle democratisch gekozen staats- en lokale ambtenaren, gouverneurs, procureurs-generaal en gezondheidsfunctionarissen.”
Er zijn verschillende uitspraken van het Amerikaanse Hooggerechtshof die de regering Biden hierin kunnen steunen. Deze omvatten de staat Missouri v. Holland, waarin het Hooggerechtshof oordeelde dat verdragen voorrang hebben op wetten van de staat. Andere uitspraken, zoals United States v. Belmont, bepaalden dat uitvoerende overeenkomsten zonder toestemming van de Senaat juridisch bindend kunnen zijn, met de kracht van verdragen.
Er zijn parallellen tussen het WHO pandemie akkoord en een recente wereldwijde belasting overeenkomst van de OESO, die de regering Biden ondertekende maar waarvan de Republikeinen zeggen dat er “geen weg vooruit is” naar wettelijke goedkeuring. In de OESO-overeenkomst zijn strafbepalingen opgenomen waardoor buitenlandse landen Amerikaanse bedrijven kunnen straffen als de overeenkomst niet door de Verenigde Staten wordt geratificeerd.
Net als bij de belastingovereenkomst van de OESO proberen regeringsfunctionarissen een beroep te doen op internationale organisaties om beleid op te leggen dat door de Amerikaanse kiezers is verworpen. Volgens de Amerikaanse grondwet valt de gezondheidszorg niet onder de bevoegdheid van de federale regering; het is het domein van de staten. De regering Biden vond dit een onwelkome belemmering voor haar pogingen om vaccin- en maskermandaten op te leggen aan Amerikanen, toen rechtbanken oordeelden dat federale instanties hiertoe niet bevoegd waren.
“Om dat te omzeilen gingen ze naar de WHO, voor de regelgeving of voor het verdrag, om binnenlandse tegenstand te vermijden,” zei Boyle.
Volgens het nulontwerp komen de ondertekenaars overeen om “de capaciteit en de prestaties van de nationale regelgevende instanties te versterken en de harmonisatie van de regelgevende vereisten op internationaal en regionaal niveau te vergroten”. Zij zullen ook een “aanpak op nationaal niveau die de gehele regering en de gehele samenleving omvat” toepassen, waarbij nationale regeringen, lokale regeringen en particuliere ondernemingen betrokken zijn.
In het nulontwerp staat dat dit nieuwe akkoord nodig is vanwege “het catastrofale falen van de internationale gemeenschap bij het tonen van solidariteit en billijkheid in haar antwoord op de pandemie van het coronavirus (COVID-19)”.
In een rapport van het Onafhankelijk Panel voor Pandemische Paraatheid en Respons van de WHO (pdf) worden de prestaties van de WHO gekarakteriseerd als een “giftige cocktail” van slechte beslissingen. Medevoorzitter Ellen Johnson Sirleaf vertelde de BBC dat dit te wijten was aan “een groot aantal mislukkingen, lacunes en vertragingen”. De in dat rapport voorgestelde oplossingen stelden echter niet meer lokale autonomie of gediversifieerde besluitvorming voor, maar eerder meer centralisatie, meer macht en meer geld voor de WHO.
‘Eén gezondheidstoezicht’ en verkeerde informatie
De pandemieovereenkomst van de WHO roept de lidstaten op om ‘Eén gezondheidstoezicht’ uit te voeren. One Health is een concept dat is omarmd door de VN, het CDC, de Wereldbank en andere mondiale organisaties.
“De term betekende oorspronkelijk een manier om de gezondheid van mens en dier als verbonden te zien – wat soms ook zo is – zodat je de gezondheid van mensen kunt verbeteren door breder op te treden”, aldus Bell. “De term is gekaapt en wordt nu gebruikt om te beweren dat alle menselijke activiteiten en alle problemen in de biosfeer van invloed zijn op de gezondheid en dus onder de bevoegdheid van de volksgezondheid vallen. Volksgezondheid kan dus worden geacht het klimaat te omvatten, of racisme, of visserijbeheer, en dit wordt gebruikt om te beweren dat het aanpakken van koolstofemissies een gezondheidskwestie is en dus een gezondheidsnoodsituatie’.”
Het nulontwerp van de WHO stelt dat “Eén gezondheidstoezicht’ betekent …”, waarbij de definitie in toekomstige ontwerpen verder wordt uitgewerkt. Maar wat ‘Eén gezondheidstoezicht’ uiteindelijk ook inhoudt, de ondertekenaars moeten erin investeren, het uitvoeren en het ‘versterken’. In september 2022 heeft de Wereldbank een financieel bemiddelingsfonds (FIF) goedgekeurd om onder meer het ‘Eén gezondheidstoezicht’ te financieren.
De ondertekenaars komen ook overeen het officiële verhaal te ondersteunen wanneer het gaat om informatie over een pandemie. Meer bepaald zullen zij “regelmatig sociaal luisteren en analyseren om de prevalentie en profielen van desinformatie te identificeren” en “communicatie- en berichtgevingsstrategieën voor het publiek ontwerpen om desinformatie, verkeerde informatie en vals nieuws tegen te gaan en zo het vertrouwen van het publiek te versterken”.
Dit komt overeen met de inspanningen van de regering Biden om, zoals voormalig perschef van het Witte Huis Jennifer Psaki het verwoordde, “ervoor te zorgen dat sociale mediabedrijven zich bewust zijn van de recentste berichten die gevaarlijk zijn voor de volksgezondheid … en met hen in gesprek te gaan om de handhaving van het beleid van sociale mediaplatforms beter te begrijpen.” Of zoals VN-ondersecretaris-generaal Melissa Fleming verklaarde tijdens een panel van het World Economic Forum in Davos in 2022 over “Tackling Disinformation”: “Wij bezitten de wetenschap en wij vinden dat de wereld die moet kennen.”
Het officiële verhaal tijdens de COVID-pandemie omvatte steun voor lockdowns, sluiting van scholen en dragen van maskers – die sindsdien allemaal niet effectief zijn gebleken in het stoppen van de verspreiding van het virus en schadelijk zijn geweest voor de volksgezondheid. Een groep van meer dan 900.000 artsen, epidemiologen en volksgezondheidswetenschappers ondertekende in 2020 gezamenlijk de Verklaring van Great Barrington, waarin zij hun “ernstige bezorgdheid uitspraken over de schadelijke gevolgen voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid van het huidige COVID-19-beleid”. Deze verklaring werd alom bespot als gevaarlijke misinformatie en werd gecensureerd op de sociale media.
“De standpunten die ze verpletterden waren orthodoxe volksgezondheid,” zei Bell. Tot 2019 zeiden volksgezondheidsrichtlijnen “specifiek dat dingen als langdurige grenssluitingen, het sluiten van winkels, enz. schadelijk waren, vooral voor mensen met een laag inkomen, en niet langer dan een paar weken moesten worden gedaan.”
Degenen die aandrongen op lockdowns “wisten heel goed dat wat ze aanraadden voor COVID extreem schadelijk zou zijn, en dat de schade groter zou zijn dan het voordeel,” zei Bell. “Ze wisten dat omdat ze dat eerder hadden opgeschreven, en het idee dat verarming van mensen de levensverwachting vermindert is niets nieuws. Iets heeft hen drastisch van gedachten doen veranderen, en dat iets was geen bewijs, dus we kunnen alleen maar aannemen dat het druk was van gevestigde belangen.”
In januari bleek uit een onderzoek op het World Economic Forum dat het vertrouwen van het publiek in de overheid is gekelderd sinds het begin van de pandemie, hoewel de aanwezigen de redenen voor de daling van het vertrouwen niet konden verklaren. In plaats daarvan richtte de discussie tijdens het panel, getiteld ‘Disrupting Distrust’, zich op het bestrijden van malafide nieuwsbronnen die het centrale verhaal in twijfel trokken.
Amerika’s lidmaatschap van de WHO
In juli 2020 trok toenmalig president Donald Trump de Verenigde Staten terug uit het lidmaatschap van de WHO. Verwijzend naar de slechte prestaties van de WHO bij de aanpak van de COVID-pandemie en haar banden met de Chinese Communistische Partij (CCP), zei Trump dat de Amerikaanse financiering van ongeveer een half miljard dollar per jaar ook zou worden stopgezet.
In reactie hierop beloofde toenmalig presidentskandidaat Joe Biden: “Op mijn eerste dag als president zal ik me weer aansluiten bij de WHO en ons leiderschap op het wereldtoneel herstellen.” Biden hield zijn belofte en ging nog een stap verder door te onderhandelen over het pandemieakkoord.
Vandaag proberen GOP-wetgevers de poging om de Verenigde Staten uit de WHO te halen nieuw leven in te blazen. Op 12 januari introduceerden de Republikeinen in het Huis de ‘No Taxpayer Funding for the World Health Organization Act’, die werd gesteund door 16 vertegenwoordigers.
Rep. Chip Roy (R-Tex.), belangrijkste voorstander van de wet, verklaarde: “Het doorsluizen van miljoenen dollars van de belastingbetaler naar de corrupte Wereldgezondheidsorganisatie die de Chinese Communistische Partij dient, is een klap in het gezicht van hardwerkende Amerikaanse gezinnen die worstelen met een recordhoge inflatie, en van al diegenen wier levens en bestaansmiddelen zijn verwoest door de COVID-pandemie. De WHO … prees China voor zijn ‘leiderschap’ aan het begin van COVID-19 en heeft niets gedaan om de CCP verantwoordelijk te stellen voor de verspreiding van COVID-19.”
Een woordvoerder van Roy vertelde The Epoch Times dat het pandemie-akkoord “slechts een reden is om de WHO te financieren”.
Nieuwe definitie van soevereiniteit en mensenrechten
Het nulontwerp van het akkoord stelt dat nationale soevereiniteit een prioriteit blijft, maar binnen grenzen. “Staten hebben, in overeenstemming met het Handvest van de Verenigde Naties en de beginselen van het internationaal recht, het soevereine recht om hun aanpak van de volksgezondheid te bepalen en te beheren,” verklaart het ontwerp, “mits de activiteiten die onder hun jurisdictie of controle vallen geen schade toebrengen aan hun volkeren en andere landen.”
Het akkoord stelt dat de mensenrechten ook belangrijk zijn, en bepaalt dat “mensen die onder beperkingen van de bewegingsvrijheid leven, zoals quarantaines en isolaties, voldoende toegang hebben tot medicijnen, gezondheidsdiensten en andere benodigdheden en rechten”. Het akkoord stelt mensenrechten voor als “gelijkheid op gezondheidsgebied, door resolute actie met betrekking tot sociale, ecologische, culturele, politieke en economische determinanten van gezondheid”.
In lijn met dit concept gingen landen als Oostenrijk zover dat het weigeren van het COVID-vaccin strafbaar werd gesteld. In de Verenigde Staten stelden plaatsen als New York City vaccinatiepaspoorten verplicht voor toegang tot openbare ruimten, waardoor de inwoners werden verdeeld in een bevoorrechte gevaccineerde klasse en een tweederangs niet-gevaccineerde klasse.
Anderen zien mensenrechten echter niet in termen van collectieve gezondheid, maar eerder als individuele rechten, waaronder zaken als persoonlijke soevereiniteit, het vermogen van individuen om hun eigen keuzes te maken, het recht van mensen om een stem te hebben in medische beslissingen die hen aangaan, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van beweging en vergadering.
Na de Tweede Wereldoorlog en de door de staat gedicteerde ideologieën van fascisme, nationaal socialisme en communisme, “besefte men dat er een fundamenteel begrip moest zijn dat individuen soeverein zijn”, aldus Bell. Mensenrechtenverklaringen na de oorlog benadrukten dat, zelfs in tijden van crisis, “we geboren worden met rechten, we allemaal gelijk zijn, en dat die rechten onschendbaar zijn. Dat wordt sterk afgezwakt of weggevaagd om dit te kunnen doen.”
“Ik denk dat deze kwestie veel, veel breder is; het gaat erom in wat voor soort maatschappij we willen leven. Geloven we in gelijkheid of geloven we in een feodaal systeem met een paar mensen aan de top die de samenleving beheersen en anderen vertellen wat ze moeten doen? Dat is de richting waarin we gaan.”
De WHO, het U.S. Health and Human Services Department en de Wereldbank werden gecontacteerd in verband met dit artikel, maar hebben niet gereageerd.
Gepubliceerd door The Epoch Times (20 februari 2023): Biden Admin Negotiates Deal to Give WHO Authority Over US Pandemic Policies
