Dit artikel is deel 12 in een serie waarin de oorsprong van het openbaar onderwijs in de Verenigde Staten wordt onderzocht.
Met behulp van gegevens die voornamelijk zijn verzameld via het openbaar-onderwijs-systeem, weten Big Brother en de collectivisten die de overheidsscholen leiden nu meer over Amerikaanse kinderen dan hun eigen ouders. De ontzagwekkende krachten van “Big Data” zullen je versteld doen staan.
In feite hebben de autoriteiten zoveel privé-informatie over de Amerikaanse jeugd opgezogen dat, volgens een rapport van het Amerikaanse Ministerie van Onderwijs, het nu mogelijk is om het “toekomstige gedrag en de interesses” van kinderen te voorspellen. Het stelt de regering ook in staat hun gedachten en attitudes als nooit tevoren te manipuleren.
Het verzamelen van gegevens is zo opdringerig en extreem geworden dat sommige critici het zelfs de “data-verkrachting” van Amerikaanse kinderen hebben genoemd. En dit is nog maar het begin.
Van biometrische gegevens en particuliere gezondheidsinformatie tot schooldossiers, online surfgewoonten en gegevens over geestelijke gezondheid: overheidsscholen en technocratische beleidsmakers in de hele Verenigde Staten willen het allemaal, van “wieg tot carrière” en verder, zoals de autoriteiten het vaak zeggen. Dankzij federale subsidies krijgen ze het, en delen ze het.
Honderden gegevens over elk kind worden nu verzameld en opgeslagen in databanken die toegankelijk zijn voor staats- en federale autoriteiten. Privacywetten en -voorschriften die het aanleggen van nationale databanken met leerlinggegevens verbieden, werden genegeerd en terzijde geschoven vanaf de Obama-regering, en zelfs al eerder.
Door een warrige combinatie van openbare scholen, overheidsinstanties, socialemediabedrijven, contractanten, testbureaus, non-profitorganisaties en meer, worden er nu meer gegevens over kinderen verzameld dan iemand zich zelfs maar een paar jaar geleden had kunnen voorstellen. Vaak beseffen de kinderen niet eens dat ze hun privégegevens aan Big Brother geven – voor altijd.
Het topje van de ijsberg wordt af en toe zichtbaar. Op dit moment loopt er bijvoorbeeld een rechtszaak tegen de non-profit College Board, momenteel geleid door Common Core architect David Coleman, omdat deze privégegevens van studenten zou verzamelen en verkopen aan derden zonder de toestemming van de kinderen of hun ouders. Volgens de aanklagers zijn er talloze wetten overtreden.
Dat is natuurlijk allemaal een grote zaak. En het is verkeerd. Maar het verbleekt in vergelijking met de gevaren van wat Big Government en Big Business doen op dit moment-en wat ze hebben gepland voor de toekomst.
De Common Core nationale normen opgelegd aan de Verenigde Staten door de regering-Obama, waarover verslag is gedaan in het meest recente stuk in deze serie, heeft de data-oogst en datamijnwerk van de regering een super impuls gegeven. Daarna ging het met de Every Student Succeeds Act (ESSA), door Obama een “kerstwonder” genoemd, nog verder.
Maar het is al een hele tijd aan de gang. Denk aan een “Issue Brief” uit 2012, getiteld “Enhancing Teaching and Learning Through Educational Data Mining and Learning Analytics.” In het rapport liet het U.S. Department of Education’s Office of Educational Technology een bom vallen over waar al deze gegevens voor gebruikt zouden gaan worden: In principe willen de federalen voorspellingen doen over uw kinderen.
In het rapport zeggen de autoriteiten dat “online leersystemen” de regering in staat stellen “stromen van verfijnd gedrag van leerlingen vast te leggen”. Deze systemen sturen de “tijdsgestempelde input en gedragingen van studenten die binnen het systeem werken” naar een database, aldus het document.
De autoriteiten combineren die gedragsgegevens vervolgens met andere externe informatiebronnen, waaronder gevoelige persoonsgegevens van de school, het district of de staat, aldus het rapport. Vervolgens wordt de informatie gebruikt om voorspellingen te doen en “interventies” vorm te geven.
“Een voorspellend model combineert demografische gegevens (uit een extern leerlinginformatiesysteem) en leer-/gedragsgegevens uit de leerlingendatabase om de vorderingen van een leerling te volgen en voorspellingen te doen over zijn of haar toekomstige gedrag of prestaties,” legt het rapport uit (onderstreping toegevoegd).
De verzamelde gegevens kunnen de overheid ook in staat stellen in de gedachten van studenten te kijken. “Big data die wordt verzameld uit het online gedrag van gebruikers stellen algoritmen in staat de kennis, bedoelingen en interesses van de gebruikers af te leiden en modellen te maken voor het voorspellen van toekomstig gedrag en interesses,” voegt het rapport eraan toe.
Met behulp van controversiële, door de overheid gefinancierde “enquêtes”, onder het mom van “gezondheid”, hebben openbare scholen in de Verenigde Staten de meest intieme gegevens verzameld die denkbaar zijn: politieke opvattingen, religieuze overtuigingen, seksueel gedrag, gevoelige informatie over ouders of het gezin, medische privégegevens en nog veel meer.
Een van de griezeligste elementen van de dataverzamelings- en datamijnmachine is de mogelijkheid die zij biedt om in de diepste gedachten en gevoelens van studenten te kijken. Met toegang tot deze gegevens, en de rekenkracht om ze allemaal te verwerken, kunnen regeringen en degenen die ermee verbonden zijn nachtmerrieachtig machtig worden – en dat zullen ze ook, als er niets wordt gedaan om het te stoppen, zoals de mensen in China aan het ontdekken zijn met het “sociale krediet”-systeem.
Beschouw een toespraak in 2010 voor de Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (UNESCO), ook het onderwerp van deel 9 in deze serie, door de toenmalige Amerikaanse minister van Onderwijs Arne Duncan. In deze toespraak prees de radicaal uit Chicago de snel groeiende kolos van het verzamelen van gegevens en de nieuwe krachten die het zou ontketenen.
“Meer robuuste datasystemen en een nieuwe generatie beoordelingen kunnen leraren en schooldirecteuren helpen hun praktijken te verbeteren en hun instructie aan te passen op manieren die in het verleden ondenkbaar waren,” zei Duncan, die regelmatig opschepte over het gebruik van scholen om kinderen te hersenspoelen met “duurzaamheid” propaganda. “We hebben geavanceerde datasystemen die we voortdurend verbeteren.”
In de tien jaar die sindsdien zijn verstreken, zijn die “geavanceerde datasystemen” steeds geavanceerder geworden, waardoor overheden in staat zijn onvoorstelbare persoonlijke profielen op te bouwen van elke leerling in het openbaar onderwijs in de Verenigde Staten. Zelfs leerlingen op privéscholen en thuisonderwijs liggen nu in het vizier van de datamijnmachine.
Sommige van de technologische instrumenten die de federale overheid op deze gebieden al heeft gebruikt, hebben tot ernstige bezorgdheid over de privacy geleid. In 2013 bracht het Amerikaanse ministerie van Onderwijs een rapport uit met de titel “Promoting Grit, Tenacity, and Perseverance: Critical Factors for Success in the 21st Century”, dat een bliksemafleider voor kritiek werd.
Het rapport bevatte onder meer onthullingen over het soort technologie dat in sommige federale programma’s wordt gebruikt om gegevens over kinderen te verzamelen. Een van de instrumenten werd bijvoorbeeld beschreven als een “gezichtsuitdrukkingscamera”. Volgens het rapport wordt deze gebruikt om “emoties te detecteren” en “gezichtsuitdrukkingen vast te leggen”, waarna de gegevens door software worden verwerkt en in databanken worden ingevoerd.
Andere instrumenten die werden beschreven in het rapport, dat inmiddels van de website van het onderwijsdepartement is gehaald, waren een “stoel voor houdingsanalyse”, een “drukmuis” en een “draadloze huidgeleidingssensor”. Al deze bestaande technologieën worden gebruikt om “fysiologische responsgegevens” te monitoren en te verzamelen die “de frustratie van studenten kunnen onderzoeken”.
“Onderzoekers onderzoeken hoe complexe affectieve gegevens kunnen worden verzameld en hoe zinvolle en bruikbare informatie kan worden gegenereerd om terug te koppelen naar leerlingen, leraren, onderzoekers en de technologie zelf,” legt het rapport uit, waarbij “affectieve” gegevens verwijzen naar de houdingen en gevoelens van leerlingen, in plaats van naar academische of educatieve vaardigheden. “Er beginnen ook verbanden met de neurowetenschappen te ontstaan.”
Recentelijk heeft het Amerikaanse bedrijf BrainCo een hoofdband ontwikkeld die de hersengolven van leerlingen meet en verzamelt. BrainCo, dat deels wordt gefinancierd door Chinese staatsbedrijven, heeft de apparaten al getest op 10.000 studenten in China. Al in 2017 sprak de CEO over het bouwen van de “grootste database ter wereld”, die door kunstmatige intelligentie zou kunnen worden geanalyseerd om emoties beter te detecteren. Naar verluidt hebben sommige Amerikaanse scholen de apparaten ook uitgeprobeerd.
In 2017 financierde de federale overheid een project om een “vriendelijke sociale robot” te bouwen om zeer gevoelige psychologische gegevens over kinderen te verzamelen. “EMAR,” of Ecological Momentary Assessment Robot, verzamelt “mentale gezondheidsgegevens van tieners in een openbare middelbare schoolomgeving,” aldus de National Science Foundation.
Een van de grootste zorgen rond al deze opdringerige technologie voor het verzamelen van gegevens is dat het wordt gebruikt door overheidsscholen en de onderwijsinstelling om de gedachten, attitudes, overtuigingen en gedragingen van kinderen te manipuleren. Naarmate de technologie voortschrijdt, zullen bureaucraten en technocraten dit in de toekomst nog veel meer kunnen doen.
In het kader van de nieuwe programma’s voor “sociaal en emotioneel leren” (SEL), die momenteel een rage zijn in onderwijskringen, stellen de autoriteiten doelstellingen vast voor verschillende houdingen en waarden waarvan zij willen dat kinderen die aanhangen. Door te testen op deze “affectieve” kenmerken, kan de technologie helpen bepalen of kinderen de door de overheid voorgeschreven attitudes aanhangen. Zo niet, dan helpen de programma’s bij het ontwikkelen van “interventies” om de gewenste houding bij het kind ingang te doen vinden.
Al in 2016 onthulde Education Week dat, onder het mom van het bieden van “gepersonaliseerde leerervaringen”, nieuwe technologie zich richtte op de “individuele emoties, cognitieve processen, ‘mindsets’ en karakter- en persoonlijkheidskenmerken” van studenten. Zogenaamde “niet-cognitieve competenties” waren ook doelwitten.
In datzelfde jaar bracht het Amerikaanse Ministerie van Onderwijs een “Nationaal Onderwijs Technologie Plan” uit met “beoordelingen” die “niet-cognitieve bekwaamheden” meten, waaronder “attitudes die het functioneren op school, op het werk en in het leven vergemakkelijken”. Hoe de federale overheid de juiste “attitudes” voor kinderen zou bepalen werd niet gespecificeerd.
Het potentieel voor misbruik is natuurlijk enorm. Wat als deze hulpmiddelen in handen komen van boosdoeners? Wat als ze al in handen zijn van boosdoeners? Willen Amerikanen echt dat ongekozen bureaucraten van het extreem-linkse Amerikaanse ministerie van Onderwijs – waar 99,7% van de donaties aan presidentiële campagnes in 2016 naar Hillary Clinton ging – bepalen welke houding en waarden kinderen zullen hebben ten aanzien van controversiële zaken als het homohuwelijk, immigratie en abortus?
Als men zich realiseert dat het openbare onderwijssysteem letterlijk is gecreëerd door utopische collectivisten om de samenleving fundamenteel te veranderen, zoals deze serie sinds het eerste deel uitvoerig heeft gedocumenteerd, zijn de gevaren duidelijk en buitengewoon.
Inderdaad, de architecten en huidige leiders van de overheids-school machine zijn al lang open geweest over hun verlangen om de Verenigde Staten weg te voeren van een vrijheidsgezinde christelijke samenleving, naar collectivisme en humanisme. Met deze krachtige middelen zal het voor kinderen die door het systeem gevangen worden gehouden, steeds moeilijker worden om zich te verzetten, zo niet zinloos.
Een ander belangrijk punt van zorg is dat al deze gegevens die door scholen worden verzameld, worden samengevoegd met arbeids- en loopbaangegevens. Jarenlang hebben de autoriteiten openlijk gewerkt aan het verbinden van de verschillende “onderwijs”-databases die vol zitten met door scholen verzamelde informatie over Amerikanen met de informatie die door andere overheidsorganen wordt verzameld.
Ambtenaren hopen dat deze enorme hoeveelheid gegevens, allemaal samengebracht op één plaats, hen zal helpen om te doen wat eerdere pogingen tot centrale planning altijd niet is gelukt: nauwkeurig inzicht krijgen in de behoeften van de economie, en vervolgens de produktie, werkgelegenheid, consumptie, opleiding en onderwijs dienovereenkomstig aanpassen.
Stel je dan eens voor dat je dat allemaal combineert met opkomende ontwikkelingen zoals kunstmatige intelligentie en supercomputers met ongekende mogelijkheden, plus alle gegevens die over Amerikanen worden verzameld door instanties als de Internal Revenue Service, de National Security Agency, en meer. Big Brother zal alles over iedereen weten, letterlijk vanaf “de wieg”, zoals de Utopiërs zelf vaak zeggen.
Het is een recept voor een ramp, of zelfs een catastrofe van ongekende proporties.
Over de hele wereld leunt de V.N. ook zwaar op regeringen om te beginnen met het verzamelen, delen, analyseren, gebruiken en bewapenen van allerlei soorten gegevens over kinderen via scholen. En meer dan een paar buitenlandse regeringen – onder andere het communistische China en bepaalde West-Europese regeringen – springen maar al te graag op de kar.
De mensheid moet zich verzetten. Vooral Amerikanen hebben de middelen om zich effectief te verzetten, als ze maar de wil kunnen opbrengen.
Privacy is uiterst belangrijk voor een vrije samenleving. Daarom hebben de grondleggers van Amerika het in de grondwet verankerd. Zonder privacy kan vrijheid niet bestaan. En zonder vrijheid zal er ook een einde komen aan de welvaart en andere zegeningen van het volk van de Verenigde Staten.
Amerikanen moeten eisen dat er een einde komt aan het Orwelliaanse data-verzamelingsapparaat, en hun kinderen ertegen beschermen, voor het te laat is.
Alex Newman is een bekroonde internationale journalist, opvoeder, auteur en consultant die meeschreef aan het boek “Crimes of the Educators: How Utopians Are Using Government Schools to Destroy America’s Children.” Hij is ook CEO van Liberty Sentinel Media en schrijft voor diverse publicaties in de Verenigde Staten en daarbuiten.
De meningen in dit artikel zijn de meningen van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijk de mening van The Epoch Times.
