Commentaar
Je hoeft geen klimaatwetenschapper te zijn om te weten dat de leiders van de “klimaatverandering” niet echt geloven in het verhaal dat ze verkopen.
En dat is niet alleen omdat ze in privéjets de wereld rondvliegen om je de les te lezen over je auto en je hamburgers.
Als de mensen aan de top zouden geloven dat de menselijke uitstoot van koolstofdioxide (CO2) echt “vervuiling” is en een “klimaatcrisis” veroorzaakt, zouden ze precies het tegenovergestelde doen van wat ze in werkelijkheid doen.
Een onderzoek naar het klimaatbeleid en het communistische China bewijst dit.
Denk aan het VN-akkoord van Parijs. Onderhandeld op de 21e Conferentie van de Partijen (COP21) in Parijs in 2015, roept de wereldwijde overeenkomst nationale regeringen op om hun eigen nationale beloften te doen over wat zij hun bevolking opleggen om de vermeende “klimaatcrisis” te bestrijden.
In het kader van het akkoord heeft de Obama-administratie eenzijdig toegezegd de CO2-uitstoot in de Verenigde Staten tegen 2025 met meer dan 25 procent te verminderen. Dit zou aan de Amerikanen worden opgelegd via uitvoeringsbesluiten en federale verordeningen om het Congres er niet bij te betrekken. Andere westerse regeringen deden soortgelijke beloften.
Het Chinese communistische regime daarentegen stootte al veel meer CO2 uit dan de Verenigde Staten en spuwt nu veel meer dan de hele westerse wereld samen—en toch heeft het beloofd de komende 15 jaar alleen maar meer uit te stoten. Serieus.
In haar verklaring aan de VN (pdf) stemde de Chinese Communistische Partij (CCP) ermee in “de piek van de kooldioxide-uitstoot rond 2030 te bereiken”.
Met andere woorden, het regime kondigde de wereld trots aan dat haar CO2-uitstoot nog minstens 15 jaar zou blijven groeien, waarna niemand zich nog de beloften van Parijs zal herinneren.
Toen ik tijdens de VN-top leden van de Chinese delegatie om commentaar vroeg, stuurden ze, in plaats van te antwoorden, een van hun handlangers om me tijdens de conferentie te volgen en foto’s van me te maken, iets wat ik onmiddellijk heb gemeld aan de VN-veiligheid en de Franse politie.
Het is een goede zaak voor de CCP dat niemand zich zijn beloften tegen 2030 zal herinneren, want vrijwel elke analist die de bouw van kolencentrales door het regime heeft bekeken, heeft erkend dat de uitstoot tegen 2030 onmogelijk een piek zal bereiken. Communistische beloften zijn nooit het papier waard geweest waarop ze gedrukt zijn, zoals de geschiedenis heeft aangetoond.
De CCP maakte echter geen grapje over de toename van haar emissies: Beijing brengt tussen nu en 2025 meer kolencentrales in bedrijf dan de Verenigde Staten in totaal hebben.
Volgens de briefing van Global Energy Monitor van februari 2021 (pdf) heeft de CCP in 2020 meer dan drie keer zoveel kolencapaciteit gebouwd als de rest van de wereld samen. En het heeft al ongeveer de helft van alle steenkoolcapaciteit ter wereld, volgens Global Energy Monitor’s “Boom and Bust 2020: Tracking the Global Coal Plant Pipeline”.
Volgens gegevens van het Global Carbon Project stoot China nu al meer dan twee keer zoveel CO2 uit als de Verenigde Staten. De uitstoot van China stijgt explosief, terwijl de uitstoot van de VS en andere westerse landen blijft dalen.
In 2021 hebben de Amerikanen ongeveer 5 miljard ton CO2 uitgestoten, terwijl China ongeveer 11,5 miljard ton heeft uitgestoten. Als de huidige trends doorzetten, zal de CCP in de niet al te verre toekomst meer CO2 uitstoten dan de rest van de wereld samen.
Denk hier eens over na. Als men echt bezorgd was over de CO2 uitstoot die een “klimaathel” veroorzaakt, zoals de wereldleiders beweerden op de laatste VN “klimaat” top in Egypte die ik bijwoonde, dan zouden ze in paniek raken, niet feestvieren.
Verplaatsen van productie
Nogmaals, alle productie die van het Westen naar China wordt verplaatst, zal ertoe leiden dat er veel meer CO2 in de atmosfeer terechtkomt dan wanneer die productie in de Verenigde Staten, Canada of Europa was gebleven.
En toch vierden en blijven westerse regeringen, met belastinggeld gefinancierde klimaatactivisten, VN-leiders, en hun medestanders het Akkoord van Parijs en de daaropvolgende follow-ups vieren als een enorm succes om het klimaat te redden.
Misschien was Donald Trump iets op het spoor toen hij in 2012 op Twitter schreef: “Het concept van de opwarming van de aarde is gecreëerd door en voor de Chinezen om de Amerikaanse industrie niet-concurrerend te maken.”
Dat is precies wat er gebeurde, natuurlijk, toen de elektriciteitstarieven steeds hoger werden. In 1975 bedroeg de elektriciteit gemiddeld ongeveer 3 cent per kilowattuur, waardoor de Amerikaanse industrie wereldwijd concurrerend bleef. In 2010, mede dankzij het beleid van Obama, was het verdrievoudigd. En in 2021 naderde het 15 cent.
Ter vergelijking: de elektriciteitsprijzen in China zijn ongeveer de helft daarvan.
Er zijn veel redenen voor de verschuiving van de productie van de Verenigde Staten naar China—veel daarvan houden rechtstreeks verband met het Amerikaanse beleid—maar één belangrijke factor zijn de energiekosten.
Toch werden hogere energieprijzen door Obama openlijk aangeprezen als een beleidsdoelstelling. Zoals hij duidelijk maakte in een interview met de San Francisco Chronicle in 2008, zouden “onder mijn plan … de elektriciteitstarieven noodzakelijkerwijs omhoog schieten.”
Later dat jaar uitte hij soortgelijke gevoelens toen de gasprijzen tot ongeveer 4 dollar stegen, waarbij hij alleen zei dat hij “liever” een “geleidelijke aanpassing” had gezien.
Geconfronteerd met hogere arbeidskosten en strengere regelgeving hadden Amerikaanse bedrijven en ondernemers al moeite om de productie in de Verenigde Staten te houden in een wereldhandelsregime dat de CCP bevoordeelt ten koste van Amerika.
De stijgende energiekosten duwden bedrijven in veel gevallen over de rand, waardoor ze gedwongen werden hun productie naar China te verplaatsen of te sluiten vanwege de Chinese concurrentie.
Nogmaals, als je echt gelooft dat CO2 vervuiling is, zou het slechtst mogelijke resultaat van de “klimaat”-onderhandelingen zijn dat nog meer productie naar China wordt verplaatst, waar de CO2-uitstoot per eenheid economische productie veel hoger is.
Maar dit is precies het resultaat van het veelgeprezen VN “klimaat” proces.
De verschuiving naar zogenaamde “hernieuwbare energie” die door de administratie van Biden en federale beleidsmakers wordt bewerkstelligd, is en blijft ook een enorme zegen voor de CCP, en niet alleen omdat het de prijzen zal opdrijven en het Amerikaanse energienetwerk instabieler zal maken.
Bijna 80 procent van de in 2019 geproduceerde zonnecellen werd in China gemaakt, volgens gegevens van Bloomberg (pdf). De CCP domineert ook de productie in de windsector en de batterij-industrie. Het controleert ook de toeleveringsketen voor zeldzame aardmetalen die nodig zijn om al deze “groene energie” producten te produceren.
De Amerikaanse regering van haar kant geeft enorme subsidies aan deze door de CCP gedomineerde industriële sectoren en dwingt de Amerikanen tot afhankelijkheid door middel van voorschriften, mandaten, subsidies, en ander beleid. Hoe dit het milieu zou moeten helpen wordt nooit duidelijk gemaakt.
Voor enig perspectief op het economische bloedbad dat Amerika wordt aangedaan door Obama’s plan voor Parijs, waarvan hij beweerde dat het een “uitvoerende overeenkomst” was en dus niet onderworpen aan ratificatie door de Senaat zoals vereist door de Grondwet, heeft de Heritage Foundation in een studie uit 2016 de cijfers gekraakt.
Volgens de conservatief georiënteerde denktank zouden Obama’s beloften in Parijs de elektriciteitskosten voor een gezin van vier jaarlijks met 13 tot 20 procent doen stijgen, terwijl bijna een half miljoen banen zouden verdwijnen, waaronder ongeveer 200.000 in de verwerkende industrie.
Die schade vertaalt zich in ongeveer 20.000 dollar aan inkomensverlies voor Amerikaanse gezinnen tegen 2035 en een vermindering van het BBP met meer dan 2,5 biljoen dollar.
Wie heeft er baat bij?
Wie heeft er baat bij dit alles? Zeker niet het “klimaat”. Nogmaals, het verschepen van de Amerikaanse industrie naar China zal leiden tot meer CO2 in de atmosfeer, niet minder. En in ieder geval, gebaseerd op de eigen ontkrachte “modellen” van de VN, zou een volledige eliminatie van alle Amerikaanse CO2 emissies leiden tot vrijwel geen vermindering van de wereldwijde temperaturen.
Volgens een door vakgenoten getoetst artikel van Dr. Bjorn Lomborg, gepubliceerd in het tijdschrift Global Policy, zou zelfs als alle belangrijke toezeggingen van Parijs zouden worden nagekomen, de temperatuur op aarde in 2100 slechts 0,05 graden C (0,086 graden F) lager zijn—een statistisch onbeduidende afrondingsfout.
De grote winnaar was natuurlijk de CCP, die de fabrieken, banen, en productie van welvaart die de Amerikaanse en andere westerse autoriteiten sluiten om “het klimaat te redden”, naar de bank lacht.
Dit lijkt met opzet te gebeuren, zoals blijkt uit verklaringen van vooraanstaande functionarissen in de administratie van Obama en de VN.
Obama’s “Science Czar” John Holdren pleitte openlijk voor een de-industrialisatie van de Verenigde Staten in zijn boek “Human Ecology” uit 1973.
“Er moet een grootscheepse campagne worden opgezet om een hoogwaardig milieu in Noord-Amerika te herstellen en de Verenigde Staten te de-ontwikkelen,” schreven Holdren en zijn co-auteurs. ” De-ontwikkeling betekent het in overeenstemming brengen van ons economisch systeem (met name consumptiepatronen) met de realiteit van de ecologie.”
Kijk dan eens naar de schijnbaar bizarre opmerkingen van Christiana Figueres, toenmalig uitvoerend secretaris van het VN-Raamverdrag inzake klimaatverandering.
In een gesprek met Bloomberg, enkele maanden nadat de Canadese premier Justin Trudeau zijn verontrustende bewondering voor de CCP had uitgesproken, beweerde Figueres dat het regime in Peking, dat toezicht houdt op ongeveer een derde van de wereldwijde CO2-productie, het “goed doet” op het gebied van klimaatbeleid.
In afzonderlijke opmerkingen, terwijl hij aandrong op een ingrijpend klimaatbeleid, suggereerde Figueres ook dat het doel van het “klimaatbeleid” eigenlijk economische transformatie was.
“Dit is de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid dat we ons tot taak stellen om binnen een bepaalde periode het economische ontwikkelingsmodel dat al minstens 150 jaar, sinds de industriële revolutie, heerst, doelbewust te veranderen”, zei ze op 4 februari 2015.
Vijf jaar voor deze opmerkingen onthulde Ottmar Edenhofer, een van de topambtenaren van het Intergouvernementeel Panel inzake klimaatverandering van de VN, een soortgelijke agenda in opmerkingen aan het Duitse NZZ Online.
“Men moet duidelijk zeggen dat we de rijkdom van de wereld de facto herverdelen door het klimaatbeleid,” zei hij. “Men moet zich bevrijden van de illusie dat internationaal klimaatbeleid milieubeleid is. Dit heeft bijna niets meer met milieubeleid te maken.”
Herverdeling van rijkdom? Het economische model van de wereld veranderen? De-ontwikkeling van de Verenigde Staten? En hier wordt Amerikanen verteld dat dit over “het redden van het klimaat” gaat.
Vergeet ook niet dat toen Trump zich terugtrok uit het akkoord van Parijs, klimaatalarmisten uit de hele wereld verklaarden dat Beijing de nieuwe wereldwijde “leider” was van de inspanning om het klimaat te redden—hetzelfde regime dat toezicht houdt op de meeste CO2-uitstoot, dat sneller kolencentrales bouwt dan ze geteld kunnen worden, en dat beloofd heeft de CO2-uitstoot tot 2030 te blijven verhogen.
Als het echt gaat om het redden van het klimaat van CO2, hoe kan de CCP dan de nieuwe leider zijn? Het is meer dan absurd.
Ondanks dit alles gaat de Biden-administratie door met het intensiveren van de “samenwerking” op het gebied van “klimaatactie” en de Overeenkomst van Parijs met Peking, wat ongetwijfeld amusement en vreugde veroorzaakt bij leden van het Politburo van de CCP.
Niet alleen China profiteert. Onderzoekers van het congres ontdekten dat Russische energiebelangen die door de staat worden gesteund Amerikaanse “groene” groepen financierden die tegen Amerikaanse energie zijn, via een lege vennootschap in Bermuda genaamd Klein Ltd.
Ook het regime in Venezuela lacht zich helemaal kapot nu de Biden-administratie de Amerikaanse energie saboteert en de Maduro-dictatuur smeekt om olie naar Amerika te sturen.
Om duidelijk te zijn, ik misgun de CO2 uitstoot van China of wie dan ook niet. Sterker nog, veel wetenschappers hebben me verteld dat meer van dit “levensgas” enorm gunstig zou zijn voor de planeet en de mensheid.
De gepensioneerde Princeton natuurkundeprofessor Dr. William Happer, die de klimaatadviseur van Trump was, vertelde me jaren geleden op een klimaatconferentie waar we beiden spraken dat de planeet meer CO2 nodig had en dat planten ontworpen waren om te leven in een atmosfeer met heel wat meer CO2 dan de planeet nu heeft.
Bovendien vormt de menselijke uitstoot van CO2 slechts een fractie van 1% van alle zogenaamde “broeikasgassen” die van nature in de atmosfeer aanwezig zijn.
Kortom, als men echt gelooft dat CO2 slecht is voor het klimaat, is het overbrengen van de Amerikaanse productie en industrie naar China de slechtst mogelijke manier om daarmee om te gaan. Logischerwijs moeten de beleidsmakers hierachter een bijbedoeling hebben.
Natuurlijk houdt de CCP van de Parijs deal: Ze doen niets anders dan meer kolencentrales bouwen om de industrieën en fabrieken aan te drijven die Amerika ontvluchten naar China terwijl de Amerikaanse regering de Verenigde Staten dwingt tot economische zelfmoord.
Dit is ook niet alleen een economische of “klimaat” kwestie. Terwijl de Verenigde Staten ” de-ontwikkeld ” worden, veroorzaakt de economische vernietiging een grote bedreiging voor de nationale veiligheid. Een sterk leger kan natuurlijk niet gefinancierd worden zonder een sterke economie.
Het is tijd voor wetgevers in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden om het “klimaat” beleid van de regering, dat niets anders doet dan de CCP CO2 uitstoot uitbreiden en de Verenigde Staten schaden, te stoppen.
De meningen in dit artikel zijn de meningen van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met die van The Epoch Times.
Gepubliceerd door The Epoch Times (11 januari 2023): CCP Proves ‘Climate’ Fight Not Really About Climate
