Er zijn miljoenen goede vaders en ik heb het voorrecht om er een paar te kennen.
Onder deze mannen zijn een mix van beroepen, overtuigingen en levensomstandigheden. Zo is er Ben in Virginia, vader van vier kinderen van 7 jaar en jonger, die zes dagen per week hard werkt voor het bouwbedrijf van zijn familie, maar desondanks ‘s avonds en in het weekend nog tijd doorbrengt met zijn kinderen. Dan is er Andy, een chemicus in Raleigh, N.C., die gescheiden is maar zijn drie dochters graag ziet wanneer hij maar kan. En John in Texas, wiens vrouw afgelopen winter omkwam bij een auto-ongeluk en die nu elke vrije minuut van zijn werk besteedt aan zijn tieners die nog thuis wonen.
We kennen allemaal vaders zoals deze mannen – zonen en kleinzonen, neven, vrienden en buren. Zij zijn de vaders die werk en gezin combineren, die hun kroost het geschenk van veiligheid geven terwijl ze hen leren onafhankelijk te worden, en die, indien nodig, hun leven voor hen zouden opofferen.
De basis is wat telt
In “The Three P’s to Being a Dad” somt Jabari Colon de kwaliteiten van goede vaders netjes op. “Vaders,” schrijft hij, “nemen actief deel aan het leven van hun kind. Om de titel vader te krijgen, moeten we leren de drie p’s toe te passen: provide, protect, and be present.” (zorgen, beschermen en er zijn).
Als ouder werken vaders hard om aan de behoeften van hun kinderen te voldoen en, indien mogelijk, ook aan een aantal van hun wensen. Ze zijn beschikbaar om hen te beschermen wanneer dat nodig is, zoals troost bieden wanneer ze een pestkop tegenkomen op school of wanneer een andere ramp hen op de hielen zit. Tot slot, en dat is misschien wel het belangrijkste, zijn vaders aanwezig, zoals meneer Colon schrijft, wat betekent dat ze zich zoveel mogelijk in het leven van hun kinderen verweven, bijvoorbeeld door naar dansrecitals te gaan, ze te leren voetballen of door naar hun toekomstdromen te luisteren.
Deze formule van zorgen, beschermen en aanwezig zijn werkt voor iedereen die een goede vader wil zijn. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen vaders en stiefvaders. Het impliceert niet dat de man die nog nooit in zijn leven gevoetbald heeft het team van zijn dochter moet coachen. Het suggereert niet dat de man wiens baan lange of onregelmatige uren vereist zich schuldig moet voelen aan kinderverwaarlozing. Het betekent alleen dat we moeten proberen zo goed mogelijk aan deze brede doelstellingen van ouderschap te voldoen.
Tientallen andere online sites bieden meer specifieke lijsten. In “Ten Qualities of a Good Father” bijvoorbeeld, benadrukt Diane Morrow-Kondos ook dat je aanwezig en beschermend moet zijn, maar voegt daar andere vitale pijlers van het vaderschap aan toe. Een goede vader, bijvoorbeeld, behandelt de moeder van zijn kinderen met respect. Hij “geeft het goede voorbeeld”, is blij met zijn kinderen en vertelt ze openlijk hoeveel hij van ze houdt.
Doe deze dingen en de titel “goede vader” is voor jou.
De struikelblokken
Natuurlijk kan het moeilijk zijn om die titel te winnen. De moeders en vaders van vandaag moeten elke dag een hindernisbaan afleggen terwijl ze hun kinderen opvoeden. Ze moeten de tijd die ze met de kinderen doorbrengen in evenwicht brengen met de tijd die ze besteden aan hun werk. Ze moeten het hoofd bieden aan speciale omstandigheden, van het bijstaan van een bejaarde ouder tot de zorg voor een premature baby. Ze moeten de opvoeding van hun kinderen, hun omgang met sociale media en het karakter van hun vrienden goed in de gaten houden. Het dagelijkse leven is vaak een wervelwind, een storm van verplichtingen die maar niet ophoudt. Een ononderbroken diepe slaap van acht uur is voor een ouder eerder een droom dan werkelijkheid.
Maar in één belangrijk opzicht worden veel mannen tegenwoordig als ouders met een bijzondere uitdaging geconfronteerd. Ideologische aanvallen op “het patriarchaat” en op mannelijkheid, zowel binnen als buiten het klaslokaal, hebben de traditionele rol van het vaderschap in diskrediet gebracht. Erger nog, de Verenigde Staten is wereldleider in eenoudergezinnen: bijna 30% van de Amerikaanse kinderen groeit op in een vaderloos gezin.
Moeders en vaders staan model voor hun kinderen. Zonen die hun vaders bewonderen, zullen hen imiteren; dochters kunnen op zoek gaan naar die goede vader kwaliteiten in de mannen met wie ze willen trouwen. Een vader die deze vaardigheden mist, die niet voldoet aan de basisnormen van de “drie P’s” van meneer Colon en die zich niet positief opstelt tegenover zijn kinderen, kan een averechts effect hebben en als negatief voorbeeld dienen.
Maar een vaderloze jongen heeft helemaal geen voorbeelden, tenzij hij toevallig een waardige mentor vindt, een coach, een leraar, een oom. Hij zal waarschijnlijk het vaderschap betreden zonder enig idee wat een goede vader is.
Hulp is nabij
Tegenwoordig is er een groot aantal organisaties, groot en klein, gericht op het stimuleren van het vaderschap. Ze laten ervaren vaders zien hoe ze hun vaardigheden kunnen aanscherpen, introduceren nieuwkomers in trucs en technieken voor het opvoeden van kinderen en moedigen mannen die vervreemd zijn van hun kinderen aan om weer contact met hen te maken. Een typisch voorbeeld hiervan is het National Center for Fathering.
Het centrum werd in 1990 opgericht door twee pedagogen, Ken Canfield en Judson Swihart, met als doel “de harten van vaders naar hun kinderen te keren”. Dertig jaar later is dat doel nog steeds hetzelfde. De website van het centrum bevat meer dan 10.000 gratis bronnen: getuigenissen van verschillende vaders, vaderschapstips, onderzoeksgegevens en essays, en speciale secties die vaders die alleenstaand of gescheiden zijn adviseren en ondersteunen. Ongeveer 87.000 vaders ontvangen wekelijks een e-mail met aanmoedigingen en praktisch advies, bedoeld om hun band met hun kinderen te verbeteren.
Als je als vader op zoek bent naar versterking, een morele oppepper of manieren om je spel met je kinderen te verbeteren, kunnen sites zoals deze van onschatbare waarde zijn.
Het eindspel
Een goede vader zijn heeft zijn prijs. Het vergt tijd, energie en het opofferen van jezelf. Zodra er een kind in je leven komt, betreed je een leven dat je je nooit had kunnen voorstellen. Hier is slechts een klein voorbeeld uit het Boek van Papa: Je bent 30 jaar oud, het is 3 uur ‘s nachts en je wankelt door de kamer met een huilende baby. De volgende 17 jaar gaan in een oogwenk voorbij en je zit om middernacht wakker te wachten tot je kind veilig thuiskomt van een dansfeest. Net als het moederschap heeft het vaderschap geen prikklok en ponskaart.
Maar de beloningen – de opbrengst, zo je wilt – is enorm.
Sommige zijn vanzelfsprekend. Als je je best doet om een goede vader te zijn, word je een betere man. De verantwoordelijkheden die je op je neemt garanderen dat resultaat. Bovendien zullen je zonen en dochters, dankzij jouw zorg en toewijding, het huis verlaten als een geschenk voor de rest van ons: competente, zorgzame en morele volwassenen. En als je kleinkinderen hebt, reist een deel van jou – en niet alleen je DNA – naar de toekomst. In zekere zin ben je hier nog lang nadat je er niet meer bent.
Maar dit is het beste deel. Voor alle dagen dat God, het lot of tijd je met dat kind schenken, wordt een liefde die je nooit voor mogelijk hield werkelijkheid. Die peuter die in zijn pyjama door de woonkamer stuitert, doet je hart sneller kloppen en maakt je aan het lachen. Die afgestudeerde van de middelbare school die zich omdraait en naar je lacht terwijl hij zijn diploma in ontvangst neemt, laat je gloeien van trots. Dat kind dat je ooit in je armen hield, brengt je een kleinkind dat deze liefde verdubbelt en verdubbelt.
Dat zijn jullie beloningen, heren. En hoewel jullie het misschien niet beseffen, maken jullie van deze oude wereld een betere plek, één kind per keer.
Dank jullie wel.
Gepubliceerd door The Epoch Times (17 oktober 2023): A Son’s First Hero, a Daughter’s First Love: In Praise of Good Dads
