WAARSCHUWING: Dit artikel bevat informatie die sommige lezers als verontrustend kunnen ervaren met betrekking tot kindermisbruik en seksueel geweld.
Dit is deel 13 in een serie artikelen waarin de oorsprong van het openbaar onderwijs in de Verenigde Staten wordt onderzocht.
Zeer weinig mensen beseffen dat de reden waarom kinderen tegenwoordig op school worden geseksualiseerd, is dat pedofielen honderden kinderen seksueel misbruikten en vervolgens beweerden dat de slachtoffers ervan genoten. Dat is een feit, en de documenten bewijzen het.
In alle overheidsscholen in de Verenigde Staten worden jonge kinderen vandaag de dag letterlijk aangemoedigd om te experimenteren met onzedelijkheid, masturbatie, sodomie, orale seks, en allerlei andere seksuele activiteiten. Het begint vaak al op de kleuterschool en de lagere school.
Wat tegenwoordig doorgaat voor “seksuele voorlichting” in de Verenigde Staten en de rest van de westerse wereld zou een generatie geleden ondenkbaar zijn geweest, zelfs een paar jaar geleden. En geloof het of niet, het wordt met de dag radicaler.
In Californië verdedigde een topambtenaar van het schooldistrict het aanleren van pedofilie aan kinderen omdat het een van de “verschillende vormen van seksuele geaardheid” is die “in de geschiedenis hebben bestaan”. De gevolgen van al deze sex-ed[ducatie] manie zijn ook verwoestend geweest. Maar het was niet altijd zo. En de geschiedenis van hoe de Verenigde Staten hier zijn gekomen zal je versteld doen staan.
De verspreiding van “seksuele voorlichting” in Amerikaanse overheidsscholen heeft zijn wortels in de pseudo-wetenschappelijke kwakzalverij van seksuele revolutionair Alfred Kinsey. Honderden, misschien wel duizenden kinderen zouden verkracht, gemolesteerd en gebrutaliseerd zijn, en hun ervaringen werden opgetekend onder het mom van “wetenschap”.
Maar zelfs voordat Kinsey zijn perversie losliet op een nietsvermoedend Amerikaans publiek, hadden communistische slachters al geëxperimenteerd met het gebruik van zogenaamde seksuele voorlichting om familie, cultuur, traditionele moraliteit en naties af te breken. Het werkte goed.
Kinsey’s ‘Onderzoek’
Lang voordat Kinsey op het toneel verscheen, was er, volgens seksuele opvoeders, een soort seksuele opvoeding die op scholen werd onderwezen. Maar het werd niet zo genoemd. En het vergelijken met wat Kinsey en zijn medeseksvrienden en perverselingen op Amerika zouden loslaten zou zijn als het vergelijken van alfalfa met meteoren.
In het begin tot het midden van de vorige eeuw bestond de seksuele voorlichting in de Verenigde Staten, vaak omschreven als “hygiëne”, hoofdzakelijk uit religieuze en morele lessen over het onderwerp. De programma’s waarschuwden kinderen ook voor de gruwelijke gevolgen van buitenechtelijke en voorechtelijke seks – geslachtsziekten, geestelijke littekens, de morele en emotionele problemen, enzovoort. Dat was generaties lang de norm.
Het betrekkelijk nieuwe idee dat kinderen grafische en obscene seksuele voorlichting moeten krijgen, kwam in de Verenigde Staten pas serieus op in het midden van de vorige eeuw. Het kwam van Kinsey, die werd gefinancierd door de Rockefeller stichtingen en de Amerikaanse belastingbetaler.
In zijn “Kinsey Reports”, gepubliceerd aan het eind van de jaren veertig en het begin van de jaren vijftig, liet Kinsey een “atoombom” vallen op de Amerikaanse samenleving. De “bevindingen”, die algemeen beschouwd worden als misschien wel de slechtste boeken die ooit in Amerika zijn gepubliceerd, zouden een golf van perversie en een “seksuele revolutie” ontketenen die nog steeds met de dag meer slachtoffers eist.
Een van de elementen van zijn “seksonderzoek” betrof pedofielen, die kinderen seksueel misbruikten terwijl ze “wetenschappelijke gegevens” verzamelden, zo hebben deskundigen geconcludeerd. Uit Kinsey’s eigen gegevens blijkt dat mogelijk honderden kinderen zijn verkracht of gemolesteerd door een of meer pedofielen die een stopwatch gebruikten om uit te vinden wanneer de kinderen een “orgasme” zouden kunnen krijgen. Ongeveer 200 jongens onder de leeftijd van 12 jaar waren onder de slachtoffers.
Tabel 34 in het rapport van Kinsey laat bijvoorbeeld zien dat een 4-jarig jongetje 26 vermeende “orgasmen” in een periode van 24 uur zou hebben doorstaan. Zelfs baby’s van een paar maanden oud werden herhaaldelijk misbruikt. Een 11 maanden oude baby zou 14 “orgasmen” hebben gehad in een periode van 38 minuten, zoals gedocumenteerd door de kindermisbruiker zelf en naderhand opgenomen als Kinsey’s gegevens. Zelfs een 4-maanden oud babymeisje zou een “orgasme” hebben gehad.
Deskundigen merkten echter op dat het fysiek niet eens mogelijk is voor kinderen zo jong om een orgasme te hebben. In plaats daarvan onthult Kinsey’s rapport dat een van de manieren waarop de “proefpersonen” een orgasme bij hun “partners” definieerden, werd gekenmerkt door “heftige stuiptrekkingen van het hele lichaam; zwaar ademen, kreunen, snikken, of meer heftige kreten, soms met een overvloed aan tranen (vooral bij jongere kinderen).” Klinkt dat als een orgasme? Misschien voor een pedofiel die zijn monsterlijke misdaden wil rechtvaardigen.
Deskundigen zoals Dr. Judith Reisman, ‘s werelds beste deskundige op het gebied van Kinsey en de auteur van meerdere boeken over zijn onderzoek, hebben erop gewezen dat dit hetzelfde zou zijn als beweren dat volwassen-vrouwelijke verkrachtingsslachtoffers ervan genoten om verkracht te worden, zoals blijkt uit hun geschreeuw, gehuil en stuiptrekkingen. En toch is dit precies wat Kinsey deed. En Amerika, tragisch misleid door Kinsey en zijn media volgelingen, geloofde hem.
Waarom Amerikanen kindermisbruikers en verkrachters zouden moeten vertrouwen voor inzicht in “kinderseksualiteit” is nooit adequaat uitgelegd door Kinsey of zijn discipelen. Zoals Reisman het formuleerde, waarom zou iemand in hemelsnaam aan een verkrachter vragen of zijn slachtoffer ervan genoot, en dat vervolgens aan de wereld presenteren als “wetenschap” en “bewijs” dat kinderen ervan genieten om te worden gemolesteerd?” Als hij dat met kinderen zou doen, hoe kun je dan alles vertrouwen wat deze psychopaat te zeggen heeft?
Kinsey’s zogenaamde seksonderzoek is op grote schaal ontkracht en belachelijk gemaakt, ook door andere deskundigen. Professor in constitutioneel recht Dr. Charles Rice van de Notre Dame Universiteit, bijvoorbeeld, hekelde het werk van Kinsey. “Elke rechter, wetgever of andere openbare ambtenaar die geloof hecht aan dat onderzoek is schuldig aan wanpraktijken en plichtsverzuim,” zei hij.
Ongelooflijk genoeg beweerde Kinsey zelfs dat de kinderen van dit misbruik genoten, en dat sex met volwassenen – zelfs incest – heilzaam voor hen kon zijn. Naast andere wandaden stelde Kinsey, onder verwijzing naar wat critici hebben bestempeld als zijn “junk science”, ook dat kinderen eigenlijk “seksuele wezens” zijn vanaf hun geboorte. Als zodanig moeten zij “onderwezen” worden over elke denkbare vorm van sexuele activiteit en perversie. Dit radicale idee is letterlijk de basis van alle moderne seksuele voorlichting vandaag de dag.
Pedofielen gebruiken hun ‘gegevens’ om kinderen te seksualiseren
Gebaseerd op zijn frauduleuze bevindingen dat kinderen vanaf hun geboorte orgasmen ervaren, verklaarde Kinsey dat kinderen vroegtijdig, expliciet seksuele voorlichting nodig hebben gedurende hun hele schoolleven. Hij beweerde ook dat kinderen masturbatie, homoseksuele handelingen en heteroseksuele handelingen geleerd moeten worden. Hij beweerde zelfs dat seksueel misbruik van kinderen geen ernstige schade toebracht aan kinderen, wat vanzelfsprekend belachelijk is.
Volgens Reisman hebben Kinsey’s beweringen en pseudo-wetenschap geleid tot ongekende niveaus van seksueel misbruik van kinderen, pedofilie, seksuele marteling, en meer. Wetten werden veranderd en ingetrokken gebaseerd op Kinsey’s frauduleuze gegevens, waardoor vrouwen en kinderen onbeschermd achterbleven en waardoor een dodelijke lawine van seksuele voorlichting op gang kwam die de beschaving zou kunnen begraven onder zijn ijzige omhelzing.
In de uitgave van mei 1954 van “Sexology”, een “sekswetenschappelijk” tijdschrift dat zichzelf voorstelde als de “gezaghebbende gids voor seksuele voorlichting”, wordt Kinsey geciteerd met een verbijsterende bewering. Nadat hij had beweerd dat het mogelijk was om kinderen van 2 of 3 maanden oud seksueel te stimuleren, beweerde Kinsey dat het “duidelijk” was dat “hoe vroeger” kinderen beginnen met “seksuele opvoeding”, hoe “meer kans ze zullen hebben” om zogenaamd “aangepaste persoonlijkheden en een gezonde houding ten opzichte van seksueel gedrag te ontwikkelen”.
Tegen 1958 werden openbare scholen in de binnensteden die hoofdzakelijk zwarte kinderen in het District van Columbia onderwezen proefterreinen voor de radicale seksuele heropvoeding die Kinsey en zijn gezelschap voor ogen hadden. Dit omvatte het tonen aan kinderen van “expliciete” films met details van “paren van boerderijdieren,” “geanimeerde tekeningen van mannelijke ejaculatie,” en zelfs het gebruik van een torso model met mannelijke en vrouwelijke genitaliën.
Reisman schrijft dat kinderen van 3 jaar oud het doelwit waren van dit soort “voorlichting”, volgens verslagen van de nu verdwenen krant Sunday Star. De gevolgen waren voorspelbaar. Sterk stijgende aantallen buitenechtelijke zwangerschappen, verwoesting van de familie-eenheid, torenhoge aantallen vaderloze gezinnen, een explosie van geslachtsziekten, stijgende misdaadcijfers, enorme toename van geestelijke gezondheidsproblemen, en nog veel meer. Na deze “successen”, begon de door Kinsey geïnspireerde seksuele voorlichting zich te verspreiden over de Verenigde Staten. Veel van de vroege seksuele opvoedingsprogramma’s – vaak onder misleidende namen zoals “family life education”, zoals het in Virginia bekend stond – noemden openlijk Kinsey’s gegevens als de bron. Pedofiele belangengroepen zoals de North American Man/Boy Love Association (NAMBLA) hebben ook openlijk het belang van Kinsey’s “onderzoek” voor hun zaak erkend.
Lang na de dood van Kinsey bleven zijn volgelingen hameren op het idee dat deze frauduleuze bevindingen van kinderverkrachters aan de basis lagen van de seksualisering van kinderen op openbare scholen. “De specifieke bevindingen over deze kinderen zijn volledig relevant voor de moderne seksuele voorlichting,” vertelde de voormalige baas van het Kinsey Instituut, Dr. John Bancroft, aan CBS in een televisie-interview.
Het Kinsey Instituut heeft niet gereageerd op meerdere verzoeken om commentaar van The Epoch Times.
Het instituut had eerder reacties op controverses van Bancroft op hun website gezet, die weliswaar hun bezorgdheid over de gegevens uitten, maar bevestigden dat Kinsey informatie over het orgasme bij kinderen had verkregen van mannen die “seksueel betrokken waren geweest bij jonge jongens en die daarbij hun orgasmen hadden geobserveerd,” en één man in het bijzonder.
SIECUS is geboren
Een van Kinsey’s eerste belangrijke toespraken ging over de veronderstelde noodzaak van seksuele voorlichting voor kinderen, verklaarde Reisman, die heeft gewerkt met het Ministerie van Justitie en nu als onderzoeksprofessor in de psychologie werkt aan de Liberty Universiteit. Maar Kinsey beweerde dat alleen goed opgeleide “deskundigen” dit onderwijs konden geven.
En zo werd in 1964 de Sexuality Information and Education Council of the United States, nu bekend onder de naam SIECUS, officieel geboren. Deze agenten zouden Kinsey’s speciaal opgeleide “seksdeskundigen” zijn.
De oprichting van SIECUS was inderdaad een van de meest cruciale mijlpalen op de weg naar de alomtegenwoordige seksualisering van Amerika’s kinderen – en de vernietiging van hun onschuld en toekomstige gezinnen.
De organisatie, die veel geld ontving van belastingvrije stichtingen en Amerikaanse belastingbetalers, werd opgericht door Dr. Mary Calderone. Deze zeer controversiële figuur was eerder medisch directeur geweest van Planned Parenthood.
Aan het eind van de jaren vijftig ging Calderone naar het Kinsey Instituut in Indiana. Op een bijeenkomst beraamde de groep radicale seksuele revolutionairen hoe ze hun zaak konden bevorderen, en wees zelfs rollen toe, vertelde Reisman aan The Epoch Times tijdens een reeks interviews. Er werd besloten dat SIECUS zich zou bezighouden met seksuele voorlichting, met meerdere vertegenwoordigers van het Kinsey Instituut in het bestuur.
“SIECUS is voortgekomen uit het Kinsey Instituut na deze vergadering, waar ze besloten dat SIECUS de seksuele voorlichting zou uitvoeren die Kinsey voor ogen had,” zei Reisman. “SIECUS was echt Kinsey’s arm – en de arm van het Kinsey Instituut – naar de scholen.
In 1979, ondanks het ontvangen van allerlei overheidsfinanciering, vergeleek Calderone de taak die SIECUS te wachten stond met het “verspreiden van een ‘nieuwe religie,'” volgens Reisman. Eerst, zei Calderone, moesten volwassenen bekeerd worden, zodat kinderen uiteindelijk konden “opbloeien” en begrijpen dat “seksualiteit” ongeremd door enige morele normen zogenaamd “gezond” was.
SIECUS is hier eigenlijk vrij open over geweest. In het Mei-Juli 1982 SIECUS Report, op pagina 6, liet de organisatie een bom vallen over haar banden met het Kinsey Instituut:
“Weinig mensen realiseren zich dat de grote bibliotheekcollectie van wat nu bekend staat als het Kinsey Instituut in Bloomington, Indiana zeer specifiek werd gevormd met één belangrijk gebied weggelaten: sexuele voorlichting,” stelde het rapport, volgens Reisman. “Dit was omdat het gepast leek, niet alleen voor het Instituut maar ook voor zijn belangrijkste financieringsbron, het National Institute of Mental Health, om dit gebied aan SIECUS over te laten.”
Het rapport onthulde ook dat SIECUS een “zeer belangrijke subsidie” had aangevraagd bij het door de belastingbetaler gefinancierde National Institute of Mental Health die “was bedoeld om een geplande rol voor SIECUS te implementeren.” Deze rol, volgens hetzelfde rapport, was om “de primaire gegevensbank te worden voor de voorlichting over seksualiteit”.
Vandaag de dag verspreidt SIECUS haar ranzige seksuele voorlichting over het hele land. De “National Sexuality Education Standards” van de organisatie roepen op om al op de kleuterschool te beginnen en kinderen waarden bij te brengen over homoseksualiteit, genitaliën, seksuele activiteit, enzovoort.
De organisatie schept hier ook over op. “SIECUS is geen organisatie die zich alleen met één onderwerp bezighoudt, omdat seksuele opvoeding, zoals SIECUS het ziet, een verscheidenheid aan sociale kwesties verbindt en aanpakt,” zegt de groep op haar website. “Seksuele voorlichting staat op het kruispunt van vele sociale rechtvaardigheidsbewegingen – van raciale rechtvaardigheid en LGBTQ rechten tot de #MeToo beweging.”
De nieuwe slogan van de groep verraadt ook veel: “Sex Ed[ucatie] voor Sociale Verandering.”
Naast de band met de grote stichtingen – en dan vooral die van de Rockefeller-dynastie – speelde ook de humanistische beweging een rol in dit alles. De banden waren zelfs zo belangrijk dat SIECUS-baas Calderone in 1974 “Humanist van het Jaar” werd, waarmee de lange en goed gedocumenteerde overname van het onderwijs in de Verenigde Staten door humanisten werd voortgezet, die begon met John Dewey, zoals beschreven in deel 4 van deze serie.
Planned Parenthood, dat tegenwoordig gespecialiseerd is in het aborteren van honderdduizenden kinderen, heeft ook een sleutelrol gespeeld in de seksualisering van Amerikaanse kinderen door middel van seksuele voorlichting.
Meer dan een paar critici hebben gewezen op het belangenconflict hier: Aan de ene kant moedigt de door belastingen gefinancierde abortusgigant kinderen aan om ontucht te plegen, terwijl het aan de andere kant grof geld vraagt om de kinderen te aborteren die door die ontuchtige kinderen worden voortgebracht.
Vóór Kinsey
Zelfs vóór Kinsey hadden subversieven de potentiële gruwelen ingezien die het seksualiseren van kinderen en het ondermijnen van de seksuele moraal in de maatschappij konden aanrichten – en ze vonden het prachtig.
In 1919 richtte de Duitse homoseksuele activist Magnus Hirschfeld het Instituut voor Seks Onderzoek op. Een van zijn doelen was het promoten van “vrije liefde”, masturbatie, homoseksualiteit, euthanasie, bevolkingsbeperking, abortus, feminisme, en meer. In de Verenigde Staten werd deze agenda aangeprezen als een manier om terug te vechten tegen de verspreiding van seksueel overdraagbare ziekten en armoede.
Communisten speelden ook een sleutelrol. Vóór de bolsjewistische revolutie in Rusland propageerden de Russische communisten perverse seksuele voorlichting en “vrije liefde”. Maar toen ze zich realiseerden dat de maatschappij (en hun regime) zou instorten als ze daarmee doorgingen, werd dat in 1924 gestopt – tenminste in Rusland, terwijl de “Nieuwe Sovjet-Mens” werd gecreëerd.
Buiten de tot slaaf gemaakte communistische naties zouden de marxisten echter doorgaan met het promoten van hun radicale sex-revolutie in vrije naties, iets dat tot op de dag van vandaag voortduurt.
Bolsjewistische adjunct-commissaris voor Onderwijs en Cultuur Gyorgy Lukacs, die in 1918 zijn post aanvaardde in het Hongaarse Bela Kun-regime, pionierde met deze strategie in Hongarije, met catastrofale gevolgen. Bij zijn machtsovername dwongen Lukacs en zijn kameraden een ranzige seksuele opvoeding af, vergelijkbaar met wat vandaag in de Verenigde Staten wordt gebruikt.
Zijn doel was om de christelijke beschaving en waarden van Hongarije uit te wissen op weg naar een marxistisch Utopia. Zijn werktuigen waren onder meer het verplicht stellen van poppenkastvoorstellingen met perverse seksuele handelingen voor jonge schoolkinderen, het aanmoedigen van promiscuïteit in de seksuele voorlichting, en het bespotten van christelijke familiewaarden die de basis van de beschaving vormden.
Hoewel het Bela Kun-regime in Hongarije niet lang standhield, werd Lukacs een cruciale speler in de Frankfurter Schule, zoals in deel 6 van deze serie wordt belicht. Deze groep speelde ook een sleutelrol in het verspreiden van seksuele voorlichting en seksuele immoraliteit in het Westen. Ze deden dit niet alleen door seksuele voorlichting aan te moedigen, maar door opzettelijk en strategisch traditionele waarden af te breken, vooral die waarden die te maken hadden met seksualiteit, huwelijk, monogamie, en gezinsleven.
In het begin van 1900 begon de door de socialisten gecontroleerde National Education Association, het onderwerp van deel 8 in deze serie, te bepleiten dat “sekshygiëne” ook op scholen moest worden onderwezen. Het excuus was de bestrijding van geslachtsziekten, die in de echte wereld natuurlijk explosief zijn toegenomen als reactie op de promiscuïteit die door de wijdverbreide seksuele bevrijding is ontketend.
Een andere sleutelfiguur in de bevordering van het idee van seksuele voorlichting was G. Stanley Hall, de progressief die Dewey had opgeleid, de architect van het huidige “progressieve” indoctrinatieprogramma dat zich voordoet als openbaar onderwijs. Hall’s voorwendsel om seksuele voorlichting te promoten was dat sommige meisjes geloofden dat ze zwanger konden worden door te zoenen.
Veranderende Waarden
Uiteindelijk was seksuele voorlichting een middel om een doel te bereiken: Het veranderen van de waarden van kinderen en het ondermijnen van het gezin om de maatschappij fundamenteel te veranderen, weg van een vrije, Christelijke beschaving en naar een nieuw “Utopia”.
In een rapport van de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) uit 1979, getiteld “An Analysis of U.S. Sex Education Programs and Evaluation Methods”, onthulden onderzoekers dat de “doelen” van de seksuele voorlichting op Amerikaanse scholen “veel ambitieuzer” waren geworden dan ouders zich realiseerden. Deze doelen omvatten “het veranderen van … houdingen en gedrag”, iets waarvan de auteurs erkenden dat het niet door veel Amerikanen zou worden gesteund.
Nog voor die tijd gingen de Verenigde Naties en haar U.N. Educational, Scientific, and Cultural Organization (UNESCO), die cruciaal is geweest in het indoctrineren van de mensheid, zoals gedocumenteerd in deel 9 van deze serie, ook meedoen met de seksuele voorlichting. Een rapport over het in februari 1964 door de UNESCO gesponsorde Internationale Symposium over Gezondheidsopvoeding, Seksuele Opvoeding en Opvoeding voor Thuis en Gezinsleven adviseerde “seksuele opvoeding [moet] beginnen op het niveau van de lagere school”.
Het document riep ook op om seksuele opvoeding te “integreren in het hele leerplan” en stelde dat “jongens en meisjes samen onderwezen moeten worden”. In navolging van Kinsey riep de V.N., die altijd dicht bij de Rockefeller dynastie heeft gestaan die Kinsey financierde, op tot het gebruik van “anti-dogmatische onderwijsmethoden”, waarbij ook werd beweerd dat “morele normen relatieve concepten zijn die met de tijd veranderen”.
Het “anti-dogmatisch” onderricht en het moreel relativisme zouden van cruciaal belang zijn. Alle seksuele voorlichting is dus gecombineerd met wat bekend staat als “waardenverheldering”, een schema dat de UNESCO – een organisatie die vanaf het begin werd gedomineerd door communisten, socialisten en humanisten – decennia lang heeft aangemoedigd in het onderwijs.
Dit subversieve proces is erop gericht kinderen morele absoluutheden te laten verwerpen – op het gebied van seksualiteit en al het andere – door gebruik te maken van mentale en emotionele manipulatie.
Het werkt door kinderen hypothetische situaties voor te leggen waarin de ethische oplossing lijkt te zijn iets te doen waarvan hen is geleerd dat het verkeerd is. Een veelvoorkomend voorbeeld is bijvoorbeeld een hypothetisch reddingsvlot waar maar acht mensen in kunnen, maar waar er nu negen in zitten. De studenten wordt verteld wie er in de boot zit – een dokter, een ingenieur, een verpleegster, een agent, enzovoort – en dan wordt hen gevraagd wie er moet worden opgeofferd voor het “grotere goed”.
Een beter antwoord dan een slachtoffer kiezen om te vermoorden zou natuurlijk zijn dat de passagiers om beurten naast het vlot zwemmen. Maar dat zou de hele bedoeling van de oefening teniet doen, namelijk kinderen het idee van goed en kwaad te laten verwerpen, evenals de leer van hun eigen ouders en voorgangers.
Gecombineerd met de ranzige seksuele voorlichting die een “alles mag” mentaliteit aanmoedigt en kinderen verleidelijke beweringen biedt over “veilig” plezier zonder morele normen en zonder gevolgen (baby’s kunnen immers worden geaborteerd), is het resultaat absoluut catastrofaal.
De gevolgen
Het resultaat van al deze radicale seksuele voorlichting is nu duidelijk te zien. De instellingen van het huwelijk en het gezin zijn in een vrije val. De helft van de huwelijken eindigt nu in een scheiding. En zelfs de koppels die bij elkaar blijven, hebben het vaak zwaar te verduren. Ondertussen zijn de geboortecijfers in het hele Westen gedaald tot onder het vervangingsniveau.
De beschaving sterft letterlijk te midden van een cocktail van liefdeloze seks, drugsmisbruik, zelfmoord, wanhoop, geslachtsziekten, pornografie en seksuele chaos.
De gevolgen voor het individu zijn ook afschuwelijk. “Kleine hersenen zijn niet ontworpen om seksuele stimuli van welke aard dan ook te verwerken,” zei Reisman, eraan toevoegend dat seksuele voorlichting verwarrend is en angst opwekt bij elk normaal kind. Sterker nog, deze stimuli veranderen hun hersenen om de “nieuwe” informatie te verwerken, zei ze.
Het zorgt er ook voor dat kinderen het gedrag waaraan ze worden blootgesteld gaan nabootsen, wat leidt tot verslaving aan seksuele prikkels.
“De verslaving aan seksuele stimuli en daarnaar handelen leidt tot depressie, identiteitsstoornissen van verschillende soorten, SOA’s, geestelijke gezondheidsproblemen, emotioneel leed, woede, verlies van academische prestaties, en nog veel meer,” zei Reisman, een van ‘s werelds toonaangevende academische experts op dit gebied.
“In het verleden brachten schokkende seksuele prikkels veel kinderen in verwarring, zodat ze dachten dat ze homoseksueel waren,” voegde ze eraan toe. “Nu zullen veel jongeren aannemen dat ze transgender zijn, vooral omdat ze overal waar ze komen worden aangemoedigd, en vaak door hun eigen zeer verontruste ouders.”
De gegevens laten dit al zien, met een onderzoek uit 2017 van de Universiteit van Californië-Los Angeles waaruit blijkt dat meer dan een kwart van de Californische kinderen van 12 tot en met 17 jaar zich identificeert als “gender non-conform” of “androgyn”. In Zweden, waar seksuele voorlichting nog radicaler en alomtegenwoordiger is dan in de Verenigde Staten, blijkt uit rapporten dat het aantal “transgender” kinderen elk jaar verdubbelt.
“De geestelijke gezondheid van jongeren, evenals de lichamelijke en seksuele gezondheid, zijn verslechterd in elke maatstaf van welzijn die historisch door onze maatschappij is vastgesteld,” aldus Reisman, die eraan toevoegt dat deze neerwaartse trend zich voortzet.
Een andere deskundige die de afschuwelijke gevolgen van seksuele voorlichting voor kinderen heeft onderzocht is wijlen psychoanalyticus en arts Dr. Melvin Anchell, die het minderheidsrapport schreef voor President Lyndon Johnson’s Commissie voor Obsceniteit en Pornografie en ook als getuige-deskundige diende voor de Commissie voor Pornografie en Obsceniteit van de Minister van Justitie in 1985.
Hij zei onder andere dat deze seksuele indoctrinatieprogramma’s gericht op jonge kinderen “onherstelbare schade” aan hun slachtoffers toebrengen die hun hele leven blijft duren.
Anchell, die veel ervaring heeft op het gebied van seksuele voorlichting, heeft de schade die kinderen wordt berokkend gedocumenteerd in boeken als “Killers of Children: A Psychoanalytic Look At Sex Education” en “What’s Wrong With Sex Education”.
Aan de hand van grote hoeveelheden gegevens en bewijzen betoogde Anchell dat het seksualiseren van kinderen onbeschrijfelijke en vaak blijvende schade veroorzaakt, die ernstige schade toebrengt aan toekomstige huwelijken, gezinnen, relaties en levens van de kinderen. In sommige gevallen kan het zelfs bijdragen tot psychopathie, zelfmoord, massamoord, en meer.
Het ongehuwd baren van kinderen explodeerde ook rond de tijd dat seksuele voorlichtingsprogramma’s alomtegenwoordig werden in de jaren 1960. Het bewijs toont aan dat kinderen die zonder vader opgroeien het gemiddeld veel slechter doen op alle gebieden dan kinderen in gezinnen met een moeder en een vader.
Bedenk dat in de zwarte gemeenschap tussen 1940 en 1950 slechts 15% van de kinderen buiten het huwelijk werd geboren. In 2008, na 60 jaar seksuele voorlichting, werden bijna 3 van de 4 zwarte baby’s geboren uit ongehuwde moeders.
Onder blanken werd voor 1960 minder dan 5% van de baby’s buiten het huwelijk geboren. In 2008 was dat geëxplodeerd tot ongeveer 30 procent.
Natuurlijk wordt uitgebreide seksuele voorlichting vaak aan het publiek gepresenteerd als een middel om ongehuwde tienerzwangerschappen en SOA’s te bestrijden. In feite zijn de gegevens duidelijk: na de invoering van seksuele voorlichting, SOA’s en ongehuwde tienerzwangerschappen omhooggeschoten. Het is duidelijk dat het verminderen van SOA’s en ongehuwde zwangerschappen nooit het doel was. Als dat het geval was geweest, zou het experiment ten laatste in de jaren 1960 stopgezet zijn – niet opgevoerd.
Vooruit kijkend
Alomvattende seksuele voorlichting in de Verenigde Staten en over de hele wereld wordt steeds extremer, waarbij kleine kinderen nu worden blootgesteld aan obsceniteit, perversie, seksualisering, LGBT-propaganda, en nog veel meer.
In 2018 heeft UNESCO “internationale technische richtlijnen voor seksuele voorlichting” uitgebracht, waarin scholen worden aangespoord om kinderen te onderwijzen over “seksueel genot”, masturbatie en “reacties op seksuele stimulatie” voordat ze zelfs de leeftijd van 10 jaar bereikt hebben. Op hun twaalfde moeten kinderen volgens de normen leren dat “niet-penetratief seksueel gedrag” “plezierig” kan zijn.
Als de epidemie van perversie, seksualisering en kinderlokkerij niet onder controle wordt gebracht, waarschuwt Reisman voor “duistere” gevolgen zoals “culturele ineenstorting”. Ook kunnen Amerikanen een verdere afbrokkeling van gezinnen verwachten, een explosie van misdaad, veel meer zelfmoord, escalerende regeringstirannie, nog meer drugsmisbruik, wijdverspreide armoede, en nog veel meer.
“Reisman verwijst naar Aldous Huxley’s beroemde boek over een toekomst van vrije seks en totale overheidsregulering van elk aspect van het leven. “We zouden het wel eens kunnen meemaken.”
Op de vraag waarom regeringen en andere machtige instellingen zo vastbesloten lijken om kinderen op steeds jongere leeftijd te seksualiseren, zei Reisman dat het deels een kwestie van geld volgen is. “Regeringen worden gesteund door mensen en organisaties met geld, in toenemende mate de pornografie-industrie, de farmaceutische industrie, en het seksindustrieel complex,” zei ze.
“Grote-regering voorstanders koesteren geestdode onderdanen die afhankelijk van hen te zijn,” voegde ze eraan toe. “Als ze door sekstraining vroegtijdig kinderen krijgen, zal het slachtoffer-kind een beperkt kritisch denkvermogen hebben, weinig echte opvoeding. De overheid zal gewillige onderdanen hebben om propagandistische barbarismen uit te braken, zoals Social Justice Warriors, college kinderen/professoren, die herhaaldelijk het F-woord schreeuwen tegen iedereen die een andere gedachte heeft.”
Oplossingen
Om met de existentiële crisis om te gaan, had Reisman twee hoofdpunten: Haal kinderen van openbare scholen, en open een strafrechtelijk onderzoek naar Kinsey’s sex-educatie machine.
“Haal kinderen weg van openbare scholen; geef de opvoeding van hun kinderen terug aan ouders of grootouders,” zei ze. “Ouders zijn de primaire opvoeders van hun kinderen en moeten die mantel en verantwoordelijkheid weer opeisen.”
Daarnaast riep ze ook op tot het herstellen van joods-christelijke morele normen en het intrekken van uitzonderingen op de obsceniteitwetten die ambtenaren van openbare scholen beschermen die obsceen materiaal verspreiden onder kinderen – iets wat in de meeste omstandigheden een misdrijf zou zijn.
Bovendien riep zij de wetgevers op H.R. 2749 nieuw leven in te blazen om het Kinsey Instituut te onderzoeken op “vroegere en huidige criminele activiteiten”. Het instituut heeft aangevoerd dat “vertrouwelijkheid van patiënten” het delen van de informatie in de weg staat, maar Reisman en andere voorstanders zeggen dat het essentieel is dat Amerikanen de waarheid te weten komen over wat er gebeurd is.
De sex-educatie rage, ontketend door de communisten, daarna geloofwaardig gemaakt door “Dr.” Kinsey, gecombineerd met de “progressieve” overheidsovername van het onderwijs, hebben het gezin, de beschaving en de politieke vrijheid aan de rand van de afgrond gebracht.
Het is tijd voor Amerikanen om deze zaken serieus aan te pakken voordat het allemaal instort.
Alex Newman is een bekroonde internationale journalist, opvoeder, auteur en consultant die heeft meegeschreven aan het boek “Crimes of the Educators: How Utopians Are Using Government Schools to Destroy America’s Children.” Hij is ook CEO van Liberty Sentinel Media en schrijft voor diverse publicaties in de Verenigde Staten en daarbuiten.
De meningen in dit artikel zijn de meningen van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van The Epoch Times.
