In de zomer van 2022 braken in Nederland protesten uit over het plan van de regering om de stikstofuitstoot van landbouwbedrijven in het land te beperken – in sommige gevallen met wel 95 procent.
Destijds erkenden de autoriteiten dat hun voorstel zou betekenen dat de veestapel in het hele land zou moeten worden ingekrompen, vooral in de buurt van gebieden die beschermd zijn als onderdeel van het Natura 2000-netwerk van de Europese Unie. De reden hiervoor was het beperken van de uitstoot van ammoniak en stikstofoxiden, die de samenstelling van de flora in deze gebieden zouden veranderen.
De Nederlandse regering verwacht dat een aanzienlijk aantal boerderijen zal moeten sluiten, zoals blijkt uit een rapport van het Amerikaanse ministerie van Landbouw. In oktober hebben landbouworganisaties hun ongenoegen geuit over het laatste plan van regeringsbemiddelaar Johan Remkes. Sommige boeren zeiden dat ze zullen blijven protesteren.
In september bezocht Roman Balmakov van The Epoch Times Nederland en sprak met verschillende boeren ter plaatse voor een documentaire, “Eat the Bugs”. Zij beschreven de uitdagingen waarmee hun sector wordt geconfronteerd door de Nederlandse regering en de EU, nu deze en andere machtige groeperingen proberen te veranderen hoe de wereld voedsel produceert en consumeert.
Nederlandse biologische boeren getuigen: “Niet elke boer kan biologisch gaan werken”
Jan-Hein en Sandra Nikkels zijn biologische boeren. Ze gebruiken geen pesticiden of kunstmest en proberen een beperkte hoeveelheid mest te gebruiken.
Hun bedrijf omvat duizenden legkippen en 200 melkkoeien. De dieren die ze fokken hebben meer ruimte dan op veel niet-biologische boerderijen. Ze kunnen ook naar buiten.
“Het is niet zo gemakkelijk om [biologisch] te boeren, maar we vinden het leuk,” vertelde Jan-Hein aan Balmakov in een interview van 28 september met het echtpaar.
Sandra zei: “Je moet leren werken met het weer.”
In 2020 stelde de EU in haar Farm to Fork-strategie ambitieuze doelen voor de biologische landbouw: 50 procent minder pesticidengebruik en 25 procent van de landbouwbedrijven moet biologisch worden.
Jan-Hein en Sandra toonden zich erg sceptisch over een dergelijke bevordering van biologische landbouw op een veel grotere schaal.
“Niet [elke] boer kan dat. Niet iedereen heeft genoeg land rond zijn boerderij om de kippen of koeien naar buiten te sturen,” zei Sandra.
Volgens haar is het belangrijker dat consumenten proberen lokaal geproduceerde eieren te kopen, ook al zijn ze niet biologisch. Biologisch voedsel moet een van de vele opties zijn, althans voorlopig, zei ze.
“Een consument moet besluiten: ‘We willen biologisch kopen,’ en dan is de markt er klaar voor, en dan kun je de overstap maken. Maar als ik in de supermarkt ben, wil ik kiezen,” zei Sandra. “Biologisch is wat wij goed vinden, maar niet iedereen kan dat betalen.”
Jan-Hein wees erop dat biologische landbouw ecologisch gezien niet altijd ideaal is.
Zelfs als biologische boeren zijn ze niet gespaard gebleven van het mogelijke lot dat ze hun veestapel enorm zullen moeten inkrimpen. Volgens Sandra zal bijna de helft van hun veestapel in het vizier van de regering komen.
“Niemand weet” hoe het beleid zal worden uitgevoerd, zei ze, en ze speculeerde dat de autoriteiten misschien hopen dat veel boeren de veranderingen zullen doorvoeren door hun activiteiten helemaal stop te zetten.
“Het is allemaal top-down, maar er gebeurt niets bottom-up,” zei Sandra.
De stikstofgerelateerde bezuinigingen zullen niet de eerste opoffering van hun bedrijf zijn. Jan-Hein en Sandra wezen erop dat ze hun kippenbestand de afgelopen twintig jaar al met 90 procent hebben teruggebracht.
De twee geloven niet dat het stikstofbeleid van de overheid is ingegeven door zorg voor de natuur. Net als vele anderen in het land geloven ze dat de staat land wil verwerven om meer woningen en aanverwante infrastructuur te kunnen bouwen.
“[Boeren] zorgen voor het milieu en het landschap. Door dat weg te nemen, kun je huizen en snelwegen bouwen, maar dat wil niet zeggen dat het goed is voor de natuur,” zei Sandra.
Zoals bij veel Nederlandse boerderijen is hun land al generaties lang in de familie Hein. Jans grootvader begon het land al in 1906 te bewerken.
De twee boeren zijn het erover eens dat de volgende generatie door de druk op hun sector wordt ontmoedigd.
“Jonge boeren stoppen er gewoonweg mee,” zei Jan-Hein.
Het kan moeilijk worden om deze verliezen te boven te komen, zelfs voor nieuwkomers die hopen de fiere traditie van efficiënte, innovatieve landbouw voort te zetten.
“Als je geen familiebedrijf hebt, is het bijna onmogelijk om eraan te beginnen”, zei Sandra.
De twee boeren zeiden dat ze hopen dat de regering de boeren een kans zal geven om met een oplossing te komen, die niet zomaar van bovenaf wordt opgelegd.
Nederlandse melkveehouder getuigt: “Te allen tijde problemen met de overheid”
Robbin Voorend vertegenwoordigt voor zover hij weet de zesde generatie boeren in zijn familie. In 2017 nam hij het bedrijf van zijn ouders over.
Vandaag de dag staan er 58 koeien op zijn bedrijf. In de loop van een jaar leveren ze meer dan 130.000 liter melk op.
“Ik melk meestal twee keer per dag, omdat we nog steeds in een traditionele melkput melken,” vertelde hij Balmakov in een interview van 30 september.
Voorend zei dat, hoewel hij “altijd” al problemen heeft gehad met de overheid, zijn huidige problemen begin 2017 zijn begonnen. In maart van dat jaar liet de overheid hem weten dat hij 12 koeien moest wegdoen.
“Elke koe staat geregistreerd in het systeem, dus ze weten precies hoeveel koeien ik heb,” zei hij.
De bezorgdheid van de overheid kwam voort uit haar plan om fosfaat te verminderen, een visie die het Amerikaanse ministerie van Landbouw omschreef als een poging om “grenzen te stellen aan de Nederlandse zuivelproductie.” Voorend had een overheidsdoelstelling overschreden die werd bepaald op basis van cijfers van een vorig jaar.
Dat systeem begon al snel steeds zwaarder door te wegen, zei hij. Op een gegeven moment werd hij gedwongen fosfaatrechten te kopen van een andere boer.
“Ik gaf een ton geld uit om hetzelfde aantal koeien te houden als voorheen”, aldus Voorend.
Het nieuwste stikstofemissieplan van de regering zou hem dwingen zijn veestapel met 90-95 procent in te krimpen.
Voorend zei dat de regering weinig belangstelling heeft getoond voor technologische oplossingen voor de stikstofuitstoot in de landbouw.
Hij zegt zich ontmoedigd te voelen om verder te investeren in zijn bedrijf, ook in eventuele emissierechten die hij zou kunnen kopen. Ook banken zijn afkerig van de risico’s die het nieuwe, nog in ontwikkeling zijnde stikstofbeleid met zich meebrengt voor de landbouw, merkte hij op.
“Daar heb ik ook begrip voor. Dat is niet vreemd”, zei Voorend.
Hij weet niet wat hij zou doen als de overheid hem zou dwingen zijn veestapel terug te brengen tot zes koeien. Zijn boerderij zou, net als vele andere, wellicht moeten sluiten.
Het huidige ritme van agrarische “vooruitgang”, door veel elite-instellingen gedefinieerd in termen van radicale bezuinigingen op de veehouderij, kan Voorend niet overtuigen. Het schrappen van productieve landbouwgrond om de natuur te behouden zou uiteindelijk wel eens averechts kunnen gaan werken, zegt hij.
“De wereldbevolking groeit alleen maar. Dus je zult het [voedsel] nodig hebben.”
Meer interviews met Nederlandse boeren en boeren over de hele wereld zijn te horen in de komende documentaire van The Epoch Times, “Eat the Bugs”.
Gepubliceerd door The Epoch Times (6 november 2022): The Struggle Isn’t Over for Dutch Farmers
