Een vrouw ontdekte op haar 19e jaar dat ze een poging tot abortus had overleefd. Ze had deze onthutsende ontdekking diep in haar hart verstopt en droeg zo jarenlang een gevoel van schaamte met zich mee. Pas na een gesprek met God werd haar gevoel van schaamte vervangen door liefde en opende haar hart zich voor vergeving.
Vandaag de dag, is Jennifer Milbourn, 44 jaar, studente psychologie en coördinator van het Abortion Survivors Network (ASN). Ze woont, samen met haar man Noah, 47 jaar, 23 jaar mee samen, en hun drie kinderen, in Californië in de buurt van Yosemite National Park.
“Ik vertel mensen altijd dat [mijn kinderen] abortusoverlevenden van de tweede generatie zijn, omdat mijn leven werd gered,” vertelde Milbourn aan The Epoch Times. Ze voegde eraan toe dat zij het niet zou hebben overleefd in geval dat haar aborteur, van een landelijke kliniek in Illinois eind jaren ’70, wist hoe hij de ledematen van een baby moest afscheuren om de abortus te voltooien.
“Er is een reden dat ik werk met overlevenden van abortus. Ik sta in de frontlinie van één van de moeilijkste strijdlijnen die we nu in Amerika hebben, namelijk de strijd om het leven.”
Milbourn zal spreken op de “March for Life” rally in Californië die gepland is op 6 maart.
‘Ik ben geen ziekte die behandeld moet worden’
Milbourn is geboren en tot haar zevende opgevoed in Champaign-Urbana, Illinois, door de zus van haar biologische moeder en haar man. Ze wist altijd al dat ze geadopteerd was, maar pas tijdens een dagje winkelen in 1997 daagde Milbourn, toen 19, haar adoptiemoeder uit haar iets te vertellen wat ze niet wist over zichzelf en kwam ze zo achter de pijnlijke waarheid van haar geboorte.
Milbourn’s biologische moeder, ongehuwd en zwanger, was op de stoep van haar zus in Illinois verschenen en had haar gevraagd mee te gaan naar een abortuskliniek. Haar zus had haar gesmeekt om geen abortus te doen, en erbij verteld dat zij de baby wou adopteren, maar het verzoek was aan dovemansoren gericht.
“Mijn grootvader was een senator, en [mijn biologische moeder] had een zeer hoge levensstijl,” zei Milbourn. “Ze vertrok toen ze erg jong was. Ik ken niet alle details … Ik weet dat ze serveerster was, dat ze veel dronk, en dat mijn adoptiemoeder veel van haar hield.”
Milbourn’s familie gelooft dat haar biologische moeder, in haar wanhoop voor een abortus, oneerlijk was in de kliniek over het feit dat ze al 16 weken zwanger was. Vanwege de grootte van haar baby kon de arts van Milbourn’s biologische moeder de abortus niet uitvoeren.
“Mijn hoofd paste niet in de vacuümbuis toen ze met de procedure begonnen,” zei Milbourn. “De arts moest zich terugtrekken … het doet pijn te weten dat mijn moeder toen aan zichzelf dacht en mij niet als persoon zag. Ik ben geen ziekte die verzorgd moest worden.”
Milbourn’s moeder verliet de kliniek met de instructie een miskraam te verwachten omdat de vruchtzak van de baby gescheurd was. Toen ze ontdekte dat haar baby het had overleefd, bleef ze drinken en overwoog ze een aanbod van 10.000 dollar van een stel aan de oostkust dat haar baby wilde kopen, voordat haar zus haar pleidooi voor adoptie herhaalde.
“Gelukkig hield ze me binnen de familie,” zei Milbourn.
‘Vergeef het haar’
Milbourn werd in september 1978 geboren met complicaties als gevolg van foetaal alcohol syndroom, waarvoor ze jarenlang medicijnen kreeg. Voor zover zij weet is haar biologische moeder er nooit achter gekomen dat zij haar abortus-overlevingsverhaal kende.
In de overtuiging dat zij de enige persoon moest zijn die ooit een abortus overleefde, begroef Milbourn een decennium lang haar pijn en schaamte. Uiteindelijk deelde ze haar waarheid met haar man, en kort daarna zette een gesprek met God haar aan het denken om haar biologische moeder te vergeven.
Ze zei: “Ik was onze badkamervloer in de hoofdbadkamer aan het schoonmaken, ik was aan het schrobben en luisterde naar religieuze muziek. Ik voelde een stemmetje van binnen dat zei: ‘Je moet haar vergeven,’ en ik duwde het drie keer weg. Toen realiseerde ik me, ‘dit is een moment; ik heb een moment met Hem.
“Ik legde de borstel neer en, al op mijn knieën, zei ik de woorden hardop: ‘Ik vergeef haar.’ Op dat moment voelde ik niet veel, maar de volgende twee maanden werd ik er elke dag aan herinnerd om het hardop te zeggen.”
Milbourn’s adoptiemoeder stierf aan kanker. Terwijl ze haar vader hielp met het regelen van de begrafenis, kreeg Milbourn de kans om haar biologische moeder te bezoeken en haar de hand van vergeving te reiken. Maar ze vond de oudere vrouw in een extreem slechte toestand en niet in staat om ermee te communiceren.
Ze zei: “Ik liep die huiskamer binnen en zag haar in haar stoel, en ik wist dat ik niet met haar moest praten over waarom ze me probeerde te aborteren … ik zou op geen enkele manier een verontschuldiging van haar krijgen, of er een helder gesprek over kunnen voeren. Dus besloot ik, op dat moment, dat ik deze vrouw moest vergeven; ik moest dit doen voor mijn hart.”
Milbourn’s biologische moeder stierf kort daarna, maar de diepe duik van haar dochter in haar overlevingsverhaal was nog maar net begonnen. Alles veranderde toen een vriend van Milbourn’s mede-abortusoverlevende Melissa Ohden hoorde spreken in de California Valley.
“[Mijn vriend] kwam naar mijn werk en zei: ‘Je bent niet de enige. Ik heb een andere abortusoverlevende ontmoet!'” zei Milbourn. “Ik kreeg Melissa’s e-mail adres en ik stuurde haar een e-mail … ze reageerde terug met vriendelijkheid en liefde die alleen een andere abortusoverlevende echt kan overbrengen. Op dat moment wist ik dat zij oprecht en authentiek was.”
‘God heeft mijn leven gered’
Milbourn ontmoette Ohden persoonlijk in 2020 toen ze samen een “Faces of Choice” Superbowl commercial filmden in Houston, Texas. Tijdens hetzelfde evenement had ze een levensveranderende interactie met voormalig aborteur en huidig voorstander van het leven, Dr. Kathi Aultman.
“[Dr. Kathi] keek toe hoe ik mijn verhaal vertelde en ze onderbrak me, begon te huilen en zei dat het heel gewoon was dat de meeste artsen of aborteurs in die kleine klinieken de volgende stappen in een abortus niet kennen, wat betekent dat degene die de abortus bij mij uitvoerde niet wist hoe hij de ledematen van een baby moest afscheuren en hoe hij de abortus moest voltooien,” zei Milbourn.
Dr. Kathi vertelde Milbourn dat “het een mirakel was dat ze leefde”. Dr. Kathi realiseerde zich jammerlijk dat als zij de aborteur was geweest, Milbourn het niet zou hebben overleefd.
“Ze vertelde me waarom ze huilde, omdat ze zo goed getraind was en zoveel cursussen had gevolgd om abortussen uit te voeren, dat ze precies wist hoe ze een baby moest verscheuren, en dat als zij mijn aborteur was geweest, ze de procedure zou hebben voltooid,” aldus Milbourn.
“Het was absoluut een zeer nederig, ontnuchterend moment.”
Op een missie om levens te redden
‘Opkomen voor het leven’ is Milbourn’s passie en doel geworden. Ze vertegenwoordigt ASN, Ohden en mede-overlevenden op elke jaarlijkse “March for Life” rally, en gelooft dat hoewel de afschaffing van Roe v. Wade een “goede stap in de goede richting” is, er nog steeds werk aan de winkel is.
En Milbourn zegt dat het haar geloof is dat haar de moed geeft om door te gaan.
“Toen ik opgroeide, wist ik dat er iets groter was dan ik,” zei ze. “Ik ging van kerk naar kerk, want mijn familie ging niet… Pas toen ik mijn man ontmoette en hij me meenam naar zijn kerk, wist ik dat ik thuis was. We trouwden en ik gaf mijn leven aan de Heer. We zijn nog steeds christenen, en zo hebben we onze kinderen opgevoed.”
Milbourn spreekt met trots over hun oudste zoon Ethan, een Amerikaanse marinier, hun dochter Madalyn, een godsdienstlerares, en hun jongste zoon Gabriel, een universiteitsstudent met een voetbalbeurs.
Wanneer Milbourn zich af vraagt waarom God haar leven heeft gered, kan ze daar maar al te graag talloze antwoorden geven.
“Het zou zeker voor mijn kinderen kunnen zijn. Het kan zijn zodat mijn man en ik samen kunnen zijn,” zei ze. “Er is een missie hier, dit is waarom God mijn leven 44 jaar geleden redde … om mijn leven op het spel te zetten, en te blijven opkomen en spreken voor Zijn baby’s die elke dag worden gedood.”
Gepubliceerd door The Epoch Times (2 maart 2023): ‘I’m Not a Disease’: Abortion Survivor Credits God for the Strength to Forgive After Years of Shame.
