Deze woorden doken onlangs op in enkele online publicaties:
Moeilijke tijden maken sterke mannen.
Sterke mannen maken goede tijden.
Goede tijden maken zwakke mannen.
Zwakke mannen maken moeilijke tijden.
Laten we aannemen dat we nu in moeilijke tijden zitten. Het is relatief eenvoudig om deze bewering te staven. We hebben nog steeds te maken met een pandemie na bijna twee jaar van lockdowns, mondkapjes en verminderde vrijheden. We worden geconfronteerd met torenhoge kosten in de supermarkten en aan benzinepompen. Onze federale regering geeft geld uit als een gestoorde oom die net de loterij heeft gewonnen en onze traditionele cultuur lijkt overal onder vuur te liggen. Elke dag lijkt er meer slecht nieuws te komen en de werveling van krantenkoppen laat de meesten van ons ademloos en duizelig achter, als een kind dat net een paar te veel momenten heeft doorgebracht met rondjes draaien in de achtertuin.
Laten we vervolgens, opnieuw omwille van het argument, aannemen dat we in moeilijke tijden leven omdat veel van onze leiders – en zelfs veel van hun volgelingen – zwakke mannen en vrouwen zijn. Als het bovenstaande verhaal klopt, dan brengt ons dat terug naar de eerste regel van de vergelijking: “Moeilijke tijden maken sterke mannen.” Het sentiment achter die zin is goed, maar waar vinden we voorbeelden van zulke sterke mensen? Misschien zullen onze moeilijke omstandigheden zulke leiders voortbrengen, maar zou het niet helpen als wij allen een paar van die krachtige voorbeelden zouden hebben om ons te leiden?
De Romeinen keken naar hun voorouders voor een dergelijke leiding. De ridders van de Middeleeuwen vertrouwden op balladen en verhalen over helden als Arthur en Roland om hun harten en hun wilskracht te versterken. Waar vinden wij voorbeelden die de kracht hebben om onze wilskracht en vastberadenheid aan te wakkeren?
We zouden wat kunnen leren van de helden uit onze Amerikaanse revolutie.
Principes
Het ontstaan en de oprichting van onze republiek mogen ons vandaag vanzelfsprekend lijken, maar dat was in die tijd niet het geval. De mannen en vrouwen die met zwaard of pen voor de vrijheid vochten, wisten heel goed dat zij gevangenschap, armoede en zelfs executie riskeerden als zij hun strijd voor de vrijheid zouden verliezen.
De mannen die de Onafhankelijkheidsverklaring hadden ondertekend, zoals bijvoorbeeld patriotten als Benjamin Franklin, John Adams en John Hancock, begrepen dat zij hun doodvonnis tekenden als de strijdkrachten van het Britse Rijk hen zouden verslaan. Niet alleen zouden de overwinnaars hen als verraders kunnen ophangen, maar ook het levensonderhoud en het welzijn van hun families zouden in gevaar komen. Het zoeken naar hun recht op “leven, vrijheid en het nastreven van geluk” ging gepaard met de mogelijkheid van totale ondergang.
En degene die het meest te verliezen had, in ieder geval financieel, was George Washington.
Het uiterlijk telt
Gravitas.
Het betekent “waardigheid, ernst, of plechtigheid in gedrag.”
En George Washington had gravitas in overvloed.
Washington was niet de meest intellectuele van de Amerikaanse stichters. In tegenstelling tot Jefferson of Madison, heeft hij nooit gestudeerd. Hij bekwaamde zich nooit in Latijn of Grieks en treurde zijn hele leven over zijn “gebrekkige opvoeding“. Hij was een autodidact die zich na zijn adolescentie toelegde op landmetingen en militaire dienst. Later werd hij één van de rijkste mannen van zijn tijd.
Ondanks zijn gebrek aan hogere opleiding, begreep Washington het vitale belang van decorum en uiterlijk vertoon in het openbare leven.
Al vroeg in zijn leven stelde hij zijn “Regels van beleefdheid en fatsoenlijk gedrag” op, die in wezen een uiteenzetting waren van manieren en correct gedrag. Als lange man was hij trots op zijn kleding en gedroeg hij zich altijd met waardigheid. Hij maakte indruk op zijn tijdgenoten door zijn gepastheid en terughoudendheid. Hoewel hij de opvoedkundige voordelen van zijn oudere halfbroers miste, leerde hij zichzelf de waarde van dignitas, de oude Romeinse deugd van waardigheid en trots. Deze zelfbeheersing versterkte zijn beheersing over anderen.
Zich met waardigheid gedragen is een teken van kracht.
Intelligentie en wilskracht
Net als Washington was Henry Knox uit Boston meer dan 1,80 meter lang, een indrukwekkende lengte in zijn tijd en woog hij een fikse 250 pond. Op 9-jarige leeftijd verliet hij de school om in een boekwinkel te gaan werken, waar de eigenaar hem als een zoon behandelde en hem boeken liet lenen om te lezen en te studeren. Knox opende uiteindelijk zijn eigen winkel, die populair was bij de Britse officieren en ambtenaren in de stad. Door zijn gesprekken met hen, door zijn belezenheid en door zijn deelname aan een artilleriemilitie, raakte hij goed bekend met de krijgskunst.
Zodra de Revolutie begon, ontvluchtten Knox en zijn vrouw Lucy de stad, zijn winkel achterlatend om te worden geplunderd door Loyalisten. Onder de indruk van Knox’ artillerieversterkingen boven Boston keurde Washington het plan van de jongeman goed om de kanonnen en mortieren die hij van de Britten in Fort Ticonderoga in New York had buitgemaakt naar Boston te brengen. In het midden van de winter stuurde Knox wagens, ossen en honderden mannen 480 km door het bevroren landschap en keerde uiteindelijk terug naar Boston met 56 artilleriestukken, die vervolgens werden gebruikt om de Britse troepen en schepen uit de stad te verdrijven. Het was één van de grootste prestaties van de Amerikaanse Revolutie.
Geleerde lessen van Henry Knox: Visie en vastberadenheid zijn de sleutels voor innerlijke kracht.
Helden
Dr. Joseph Warren, de generaal die als infanterist stierf bij Bunker Hill; Nathan Hale, die dapper zijn executie als spion onder ogen zag; de sluwe moerasvos Francis Marion; ” Gekke Anthony” Wayne; deze en zovele anderen waren sterke mannen in moeilijke tijden. Ze bloedden, vochten en stierven voor vrijheid.
In een ander geval nemen we als voorbeeld geen strijder of politicus, maar een moeder en echtgenote: Abigail Adams.
Abigail, de echtgenote van John Adams, een Founding Father die later de tweede president van de Verenigde Staten werd, was een vroege voorvechtster van onderwijs, rechten voor vrouwen en streefde naar afschaffing van de slavernij. Terwijl haar echtgenoot maanden achtereen weg was om allerlei taken te vervullen, voedde Abigail haar kinderen op, zorgde voor hun opvoeding en beheerde de familieboerderij. Ze was niet bang om haar mening te uiten, schreef John toen hij het Eerste Continentale Congres bijwoonde om “de dames niet te vergeten” en correspondeerde met Thomas Jefferson. Tot het einde van Johns leven bleef ze zijn belangrijkste raadsvrouw.
Abigail Adams staat symbool voor alle vrouwen die boerderijen, bedrijven en gezinnen moesten runnen terwijl hun mannen en vaders weg waren voor de oorlog.
Doorzettingsvermogen en zelfredzaamheid zijn de eigenschappen die wij van deze vrouwen kunnen leren.
Vergeleken met de beproevingen van onze geestelijke voorouders, lijken onze problemen mild. Tot nu toe zijn we niet gevraagd te kiezen tussen Patrick Henry’s “vrijheid of de dood.” De 21e eeuw heeft een aantasting van onze vrijheden met zich meegebracht maar zelfs vandaag hebben sommige gezondheidswerkers hun positie op het spel gezet en riskeren professionele veroordeling door tijdens de pandemie op te komen voor persoonlijke vrijheid en keuze. Ouders die aan schoolbesturen vragen wat hun kinderen wordt geleerd of waarom ze mondmaskers in de klas moeten dragen, worden door de autoriteiten aangevallen. Sommige ondernemers zijn in opstand gekomen tegen overheidsmandaten en -voorschriften en hebben daar de gevolgen van ondervonden.
De woorden “leven, vrijheid en het nastreven van geluk” zijn nog steeds in vele Amerikaanse harten aanwezig. En als we soms inspiratie nodig hebben of in de verleiding komen te gaan wanhopen, kunnen we teruggrijpen naar degenen die ons zijn voorgegaan in het grote experiment dat onze Republiek is en kracht putten uit hun daden en wijsheid.
Origineel gepubliceerd op The Epoch Times (21 december 2021): Battling Hard Times: Some Help From the Founders
