De klimaat- en sociale rechtvaardigheidsbeweging probeert zichzelf om te vormen van een progressieve ideologie tot een verstandig instrument voor risicobeheer. Dit stelt haar niet alleen in staat haar sombere toekomstvisie te framen als een veiligheidsmaatregel; het stelt haar aanhangers van bedrijven en Wall Street ook in staat te beweren dat zij geen politieke agenda nastreven ten koste van de aandeelhouders, maar eerder risico’s beheren in hun naam.
Het WEF heeft het laatste hoofdstuk van zijn crisisbeheersingsplan uiteengezet in zijn Global Risks Report 2023. Het rapport schetst kortetermijnrisico’s onder de titel “De crisis van vandaag” en langetermijnbedreigingen onder de titel “De catastrofe van morgen”. Bovenaan de lijst voor de korte termijn staan de “crisis in de energievoorziening”, de “crisis in de kosten van levensonderhoud” en de “crisis in de voedselvoorziening”; op de langere termijn is klimaatverandering echter de grootste bedreiging.
Ter onderstreping van dit verhaal vertelde voormalig vice-president Al Gore de aanwezigen dat de geaccumuleerde hoeveelheid CO2-emissies in onze atmosfeer “nu evenveel extra warmte vasthoudt als zou vrijkomen bij 600.000 Hiroshima-klasse atoombommen die elke dag op aarde ontploffen. Dat is wat de oceanen kookt, deze atmosferische rivieren en de regenbommen creëert en het vocht uit het land zuigt.”
VN-secretaris-generaal Antonio Guterres sloot zich bij deze opmerkingen aan en verklaarde dat de productie van fossiele brandstoffen “niet verenigbaar is met het voortbestaan van de mensheid”.
WEF-oprichter Klaus Schwab sprak in meer bescheiden bewoordingen, maar verklaarde niettemin dat dit een moment is van “ongekende meervoudige crises”. Het WEF heeft 2023 uitgeroepen tot het “Jaar van de Polycrisis”.
‘Netto nul’
Volgens het Global Risks Report zijn tekorten aan energie en voedsel, en de daaruit voortvloeiende “kosten van levensonderhoud crisis”, voornamelijk het gevolg van de COVID-19 pandemie en de oorlog in Oekraïne. De oplossing, aldus het WEF, is het versnellen van de overgang van fossiele brandstoffen naar wind- en zonne-energie en het op tijd bereiken van “netto nul”-emissies, wat zal helpen de tekorten op te lossen, de inflatie te verlagen en het klimaat te stabiliseren. Maar sommigen zijn sceptisch.
“Dat is ronduit lachwekkend,” vertelde Joel Griffith, een onderzoeker bij de Heritage Foundation, aan The Epoch Times. “We weten dat de inflatie die we nu zien een combinatie is van het massaal drukken van geld—de centrale banken hebben de drukpersen op hoge snelheid laten draaien om de massale overheidsuitbreidingen van de afgelopen tweeënhalf jaar te financieren—en de COVID-impact die ze noemden.”
Wat betreft COVID-19, echter, “dit zijn de wereldleiders die bijeen waren [in Davos] en die de stillegging omarmden,” zei Griffith. “Gelukkig hebben ze niet volledig netto nul geïmplementeerd; als ze netto nul koolstofemissiereducties hadden geïmplementeerd, zou de energiecrisis nog erger zijn geweest.”
Uit een recente enquête blijkt dat 20 procent van de Amerikanen zegt dat ze dit jaar moeite hebben om hun elektriciteitsrekeningen te betalen, die gemiddeld tot 23 procent zijn gestegen ten opzichte van het voorgaande jaar. In een van de zwaarst getroffen regio’s deelde een nutsbedrijf in Massachusetts de bewoners in november mee dat hun elektriciteitstarieven met 64 procent zouden stijgen. In veel landen zonder de Amerikaanse overvloed aan olie, gas, en kolen zijn de omstandigheden aanzienlijk slechter.
Routekaart transformatie
Momenteel wordt ongeveer 84 procent van de energie in de wereld opgewekt door olie, gas, en kolen. Wind- en zonne-energie zijn, ondanks tientallen jaren van subsidies en regelgevende steun, nog steeds goed voor minder dan 5 procent van de verbruikte energie. Ondanks zware investeringen om wind- en zonnecapaciteit op te bouwen, betekent hun intermitterende aard dat zij slechts ongeveer een derde van de tijd in een gemiddeld jaar bruikbaar zijn voor het opwekken van elektriciteit.
In tegenstelling tot de voorspellingen van het WEF meldde National Geographic in 2021 dat “rampen in verband met weer en klimaat mettertijd minder dodelijk zijn geworden”. Hoewel het rapport de lezers waarschuwt dat de trend altijd kan omkeren, geeft het toe dat in de afgelopen 50 jaar “het aantal doden in verband met deze rampen bijna verdrievoudigd is”. Een rapport van de Reason Foundation, waarin het aantal met het weer verband houdende doden per hoofd van de bevolking van 2000 tot 2010 wordt geanalyseerd, stelt dat “het wereldwijde sterftecijfer als gevolg van weersomstandigheden sinds de jaren twintig met meer dan 98 procent is gedaald”.
Met betrekking tot de “voedseltekortcrisis” heeft het WEF een gezamenlijk rapport (pdf) uitgebracht met Bain & Company, een managementadviesbureau, getiteld “Food, Nature, and Health Transitions”, waarin wordt geconstateerd dat “voedselsystemen niet langer geschikt zijn voor hun doel—ze moeten worden omgevormd”.
“Voedsel en landbouw zijn samen verantwoordelijk voor meer dan 30 procent van de uitstoot van broeikasgassen en meer dan 80 procent van de ontbossing en het verlies aan biodiversiteit in de wereld”, aldus het rapport. Bijgevolg “moet elk land een geïntegreerd stappenplan voor de transformatie van voedingssystemen ontwikkelen en uitvoeren”.
In het rapport worden “vijf dimensies van het succes van voedselsystemen” genoemd, die niet alleen betrekking hebben op het produceren van voedsel, maar ook op rechtvaardigheid, biodiversiteit, aanpassing aan het klimaat, en gezonde voeding. Het rapport stelt dat boeren, regeringen, en bedrijven moeten samenwerken aan deze transformatie en dat ook de voedingsgewoonten moeten veranderen. “Consumenten in landen met hogere inkomens kiezen doorgaans voor diëten die te veel voedingsmiddelen met een grote ecologische voetafdruk bevatten, zoals rood vlees”, schreef het WEF, en stelde dat regeringen de eetgewoonten van mensen kunnen veranderen door een combinatie van belastingen, subsidies, regelgeving, en “consumentencommunicatie”.
‘Overgangsrisico’
De regering Biden heeft de klimaatrisicobeoordeling van het WEF ter harte genomen en alle federale agentschappen omgevormd in overeenstemming met het uitvoeringsbesluit van president Joe Biden bij zijn aantreden, waarin staat: “Het is het beleid van mijn regering om de volledige capaciteit van haar agentschappen te organiseren en in te zetten om de klimaatcrisis te bestrijden: “Het is het beleid van mijn regering om de volledige capaciteit van haar agentschappen te organiseren en in te zetten om de klimaatcrisis te bestrijden.” De richtlijn van Biden verklaarde dat “we geconfronteerd worden met een klimaatcrisis die onze mensen en gemeenschappen, de volksgezondheid en de economie bedreigt, en, in het bijzonder, ons vermogen om op de planeet Aarde te leven”.
Dit heeft er vaak toe geleid dat federale agentschappen niet langer hun oorspronkelijke doel nastreven, maar doelen die vaak buiten hun wettelijke mandaat vallen, zoals het nieuwe initiatief van de FBI voor “klimaatrechtvaardigheid”. Een van de meer verstrekkende maatregelen is een nieuwe regel van de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC), opgericht om gewone beleggers te beschermen tegen effectenfraude, om klimaatverandering te bestrijden. De regel vereist dat alle beursgenoteerde ondernemingen gecontroleerde verslagen opstellen waarin hun CO2-emissies, die van hun leveranciers en die van hun klanten worden gedetailleerd, en ook hoe zij van plan zijn die risico’s te beperken.
Vermogensbeheerders beroepen zich op overheidsvoorschriften als deze om het standpunt te rechtvaardigen dat het “overgangsrisico” een van de belangrijkste risico’s is waarmee ondernemingen vandaag de dag worden geconfronteerd. In een brief van augustus 2022 (pdf) aan de algemene staatsadvocaten, rechtvaardigt BlackRock de prioriteit van het klimaatrisico met het argument dat “regeringen die meer dan 90 procent van het mondiale BBP vertegenwoordigen, zich ertoe hebben verbonden om in de komende decennia naar netto nul te gaan”.
“Transitierisico komt eigenlijk neer op het idee dat toekomstige veranderingen in wet- of regelgeving de waarde van investeringen zullen verminderen”, zei Jonathan Berry, partner bij Boyden Gray, tegen The Epoch Times. “In zekere zin is overgangsrisico een triviaal voor de hand liggend concept—natuurlijk moet je nadenken over de mogelijkheid van toekomstige wetswijzigingen wanneer je de wijsheid van een investering beoordeelt,” zei hij. “Maar het gebruik van dat concept door de SEC en de institutionele beleggers wijst altijd op overgangsrisico’s waar progressief links specifiek om geeft.
“Als overgangsrisico’s objectief zouden worden gebruikt, zouden we meer horen over het risico dat de Verenigde Staten gaan ontkoppelen van China en alle risico’s voor de toeleveringsketens die dat met zich meebrengt, in plaats van naar netto nul te gaan,” zei Berry. “Het is gemakkelijker voor te stellen dat we ons verder van China verwijderen dan dat we ons gaan haasten om de akkoorden van Parijs daadwerkelijk uit te voeren.”
Wat president Biden “deze ongelooflijke overgang” naar wind, zon, en elektrische auto’s noemde, zal onze afhankelijkheid van China vergroten, dat veel van de mijnen beheerst waar mineralen worden gewonnen, en een dominante positie heeft in de raffinage van die mineralen en de productie ervan in batterijen, zonnepanelen, en windturbines. Fossiele brandstoffen daarentegen zijn overvloedig aanwezig in de Verenigde Staten en kunnen niet alleen voorzien in onze energiebehoeften, maar ook in exportmarkten waar andere landen moeite hebben om aan de steeds toenemende vraag te voldoen. Dit zou een kans kunnen zijn, in plaats van een risico.
Gepubliceerd door The Epoch Times (28 januari 2023): World Economic Forum ‘Risk Management’ Report Takes Aim at Energy and Food
